ตอนที่ 18 การแข่งขันการต่อสู้ในโรงเรียน

"มีเรื่องอะไร? "

เซียะปิงกะพริบตาแล้วมองไปที่เจียงหย่าหรู่

"ฉันมีเรื่องจะมาบอกนาย"

เจียงหย่าหรู่พูด "สามวันหลังจากนี้ จะมีการแข่งขันการต่อสู้ของนักเรียนชั้นปีที่สามในโรงเรียนของเรา แต่ละห้องต้องมีตัวแทนสิบคน เดิมควรจะเป็นหยางเว่ย แต่ตอนนี้เขาโดนตำรวจจับตัวไปแล้ว อีกไม่นานจะมีการต่อสู้แล้ว ฉันอยากจะให้นายเข้าร่วมต่อสู้ในของโรงเรียนได้ไหม? "

ใบหน้าของเธอมีท่าทางแปลกๆ เพราะเจ้าคนนี้หยางเว่ยเลยต้องโดนตำรวจจับ เดิมหยางเว่ยเป็นนักเรียนอัจฉริยะที่สามของห้อง แต่คาดไม่ถึงชื่อเสียงของเขาต้องถูกทำลายในพริบตา

นอกจากนี้ยังไม่มีใครรู้ว่าหยางเว่ยจะออกมาจากเรือนจำเมื่อไหร่

"การแข่งขันการต่อสู้ของโรงเรียน"ดวงตาเซียะปิงมีแสงสว่างวาบออกมา

เขาได้ยินเรื่องการแข่งขันการต่อสู้ของโรงเรียนทุกปี เพื่อจะคัดเอานักเรียนที่โดดเด่น หากคนชนะจะได้รับรางวัล

นักเรียนธรรมดาจะไม่ได้อะไรเลย แต่หากติดสิบอันดับในการต่อสู้ก็จะได้รับการเข้าแข่งขันในเมืองเทียนชุ่ยในนามของโรงเรียนมัธยมระดับกลางเลขที่ 95

เป็นการแข่งขันของผู้เชี่ยวชาญระดับสูงจากโรงเรียนระดับกลาง ไม่รู้ว่าจะดึงดูดใจคนที่เข้ามาแข่งขันมาเท่าใด มีผู้ชมจำนวนมากรางวัลยิ่งล้ำค่ามากขึ้น แล้วมีโอกาสเข้าร่วมกองกำลังที่แข็งแกร่งเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองอีกด้วย

ในแต่ละปีนักเรียนแต่ละคนจะมีโอกาสได้แสดงความสามารถที่น่ากลัวออกมาในการแข่งขันการต่อสู้ในโรงเรียนในเมืองเทียนชุ่ย มีความเป็นไปได้สูงที่จะได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเหยียนฮวงด้วย

เดิมทีเรื่องนี้เซียะปิงไม่ได้สนใจอะไร แต่ตอนนี้เขาสามารถเพิ่มแต้มความเกลียดชังเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง

"หากฉันเข้าร่วม นักเรียนคนอื่นๆ จะไม่แสดงท่าทางคัดค้านเหรอ? " เซียะปิงคิดแล้วถามเจียงหย่าหรู่แล้วมองหน้าด้วย

"แน่นอนทุกคนไม่คัดค้าน"

เจียงหย่าหรู่ส่ายหัว “เพราะว่าหมีทรราชแพ้ นายแสดงความแข็งแกร่งออกมาคงไม่มีใครคัดค้านออกมา”

นี่เป็นเรื่องปกติ

ความแข็งแกร่งของการต่อสู้คือรากฐานแห่งความสำเร็จ

หากสามารถเอาชนะคนอื่นๆ ได้ หมายถึงต้องมีบางสิ่งที่น่ากลัว เซียะปิงก่อนหน้านี้จะไม่แข็งแกร่ง เขาจึงไม่มีคุณสมบัติใดๆ เลย หมีทรราชเพิ่งพ่ายแพ้เขาในลานประลองมังกรเหินหาวเขาบรรลุความสำเร็จแล้ว

แม้ว่าในชั้นปีสามจะมีสิบหกห้อง แต่คนที่สามารถกำจัดหมีทรราชได้มีไม่มากนัก เซียะปิงเข้าร่วมแข็งขันเป็นตัวแทนห้องได้ แต่คนอื่นๆ คจะไม่มีความเห็นอะไร

ตราบใดที่พูดว่ากำจัดหมีทรราชได้? คนอื่นๆ จะมีอะไรพูด

เจียงหย่าหรู่แทบที่จะไม่อยากเชื่อ เดิมเธอเชื่อว่าเซียะปิงไม่มีคุณสมบัติใดๆ จะพูดออกมาไม่ได้ว่าเซียะปิงอยู่แค่ผู้ฝึกฝนสวรรค์ขั้นที่สี่ แต่ทำให้ผู้เชี่ยวชาญอย่างหมีทรราชพ่ายแพ้ ความแข็งแกร่งนี้จะไม่แปลกเกินไปหรือไง?!

"ดีฉันเข้าร่วม"

เซียะปิงพูดออกมาทันทีเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะพลาด

"ได้ฉันจะใส่ชื่อนายลงไป"

เจียงหย่าหรู่พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ "เซียะปิงฉันสังเกตว่านายอยู่ในชั้นเรียนไม่ได้สนใจอะไรเลย นายกำลังทำอะไรอยู่? "

"ไม่ได้ทำอะไร ฉันเขียนนวนิยายอยู่" เซียะปิงตอบกลับ

เขียนนวนิยาย?

ดวงตาที่สวยงามของเจียงหย่าหรู่จ้องมองเซียะปิงแบบไม่น่าเชื่อ เจ้าโง่นี่อ่านหนังได้แค่สามนาทีก็หลับ ไม่รู้ว่าจะเขียนนวนิยายยาวๆ ได้ยังไงกัน ก่อนหน้านี้เจ้าโง่นี้เลื่อนระดับกลายเป็นนักรบสวรรค์ได้ไม่นาน สุดท้ายนี้ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนแปลงไป

ไม่นานเธอเห็นหน้าเว็บเพจที่แสดงออกมาหัวใจของเธอก็สั่นไหวแล้วถามออกมาว่า "นั้นมันเว็บนิยายโนวเวลเพนกวินเน็ตใช่ไหม? นี่คืองานที่นายเขียน? จริงๆ แล้วข้าในมีเนื้อหายังไงกัน...."

เซียะปิงปิดหน้าเว็บทันทีแล้วพูดออกมาด้วยใบหน้าที่จริงจังว่า "เนื้อหาข้างในจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ กลับไปเรียนซะดีกว่า นี่เป็นสิ่งที่ต้องรู้ในตอนนี้เหรอ? "

ท่าทางของเขาแปลกๆ ถ้าเจียงหย่าหรู่รู้ว่าเซียะปิงเขียวนวนิยายเรื่องอะไร เมื่อนึกแล้วว่าเขาอาจจะไม่ได้กินอะไร (โดนทำร้ายจนกินไม่ได้) เขาเลยต้องปกปิดเรื่องนี้

"นี่จะไปจากฉันได้หรือยัง? "

เมื่อได้ยินที่เขาพูดเจียงหย่าหรู่โกรธมากจนแทบที่จะตายไปครึ่งหนึ่ง ใบหน้าที่สวยงามของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง "ดีมากเซียะปิงนายคิดว่านายเอาชนะหมีทรราช แล้วยกหางขึ้น นายไม่ชอบที่ฉันอยู่ตรงนี้ตอนนี้นายคิดว่านายมีความสามารถมากนักหรือไง? "

ตั้งแต่เด็กเธอมักที่จะกดหัวเซียะปิง ตั้งแต่ผลการเรียนที่โดดเด่น การกีฬาที่โดดเด่น เธอเป็นดอกไม้ของโรงเรียน เวลาที่เซียะปิงมีปัญหาเธอจะหาทางช่วยตลอด มาวันนี้เขาไล่เธอไป

เจ้าสารเลวนี่กล้าพูดออกมาเจียงหย่าหรู่ไล่ตามเขา หน้าโง่จริงๆ

"มันไม่ใช่เรื่องที่เธอคิด ฉันอธิบายอะไรให้เธอฟังไม่ได้ มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะพูดกับเธอ" เซียะปิงอยากจะให้เจียงหย่าหรู่ไปให้เร็วที่สุด เขาไม่อยากจะพูดต่อ หากเรื่องนี้แพร่ออกไปเขาไม่อาจที่จะควบคุมได้ แล้วจะให้ผู้หญิงรู้ไม่ได้เด็ดขาด

ไม่เข้าใจ?!

เมื่อได้ยินแบบนี้เจียงหย่าหรู่ก็โกรธ เธอเป็นนักเรียนหนึ่งในสิบนักเรียนที่มีผลการเรียนยอดเยี่ยม มีนิยายอะไรบ้างที่เธอไม่เข้าใจ แม้กระทั่งแปลสิบสองภาษาโบราณ

ตอนนี้เจ้าบ้านี่เอาชนะหมีทรราชได้แล้วเขาทำตัวต่างออกไปท่าทางหยิ่งสูงส่ง เขาอวดตัวเหลือเกิน แม้แต่เจียงหย่าหรู่ก็ไม่สนใจ

ดี

นายไม่อยากให้ฉันดู ฉันก็จะดู เรื่องอะไรกันที่เซียะปิงเขียนออกมา เขาชักจะอวดดีมากเกินไปไม่ให้ความสำคัญกับใครแล้ว

เจียงหย่าหรู่ตัดสินใจแล้ว เธอไม่เพียงแค่จะแอบอ่านนิยายของไอ้เซียวปิงเท่านั้น เธอต้องดูมันอย่างจริงจัง แล้วเขียนกระหน่ำด่าเข้าไปให้สะใจไปเลย

บนโลกใบนี้ยังคนอีกมากมายที่มีความสามารถมากกว่าเจ้า

"คุณครูไป๊หร๊ง? นี่เป็นชื่อนวนิยายที่ดีจริงๆ มันต้องอธิบายชีวิตในรั้วโรงเรียนเป็นพิเศษใช่ไหม? มันอธิบายความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์ของคุณครูและนักเรียนใช่ไหม? หรือเป็นเรื่องราวการทำงานอย่างหนักของคุณครู ฉันไม่คิดว่าเจ้าคนนี้จะซาบซึ้งและเริ่มมีฝีมือเขียนนวนิยาย"

แม้ว่าจะได้มองเพียงแค่แวบเดียว แต่เจียงหย่าหรู่ยังคงเป็นผู้ฝึกตนขั้นสูง เธอเห็นมันในพริบตาตอนที่เขาไม่ได้ซ่อนหน้าเว็บเพจก็จำได้

เมื่อคิดแบบนี้แล้วเธอก็จ้องมองเซียะปิงด้วยความโกรธอย่างมาก ก่อนที่จะกลับไปที่นั่งของตัวเธอเอง

"สุดท้ายก็ไป" เมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามไม่ได้วางแผนที่จะตรวจสอบอะไรท่าทางของเขาก็ผ่อนคลาย

เซียะปิงที่น่าสงสารไม่รู้ว่าเจียงหย่าหรู่กำลังวางแผนที่จะอ่านนวนิยายของเขาเอง แต่ต้องการเขียนด่าเขาหลังจากที่อ่าน หากเขารู้ท่าทางของเขาคงจะน่าตกใจอย่างมาก