ตอนที่ 15 แตะต้องคนดังขึ้นหิ้ง

นอกจากที่โพสในบอร์ดภาวะมีบุตรยากแล้ว  เซียะปิงยังคงโพสในบอร์ดของเจียชีเว่ยกับเป่าผิฉางและปรมาจารย์นักเขียน18+คนอื่นๆ อีก

 

ทั้งสองคนเป็นนักเขียนนวนิยาย 18+ ที่ได้รับการยกย่องอย่างสูง  พวกเขามีงานเขียนคลาสสิกและมีแฟนๆ นับไม่ถ้วน ในโพสของพวกเขามีแฟนๆ ติดตามสามสิบล้านคน

 

หากก่อเรื่องในโพสที่เกี่ยวกับหัวข้อของพวกเขาก็จะดึงดูดคนจำนวนมากที่เข้ามา

 

เซียะปิงก็เลยลงทะเบียนบัญชีปลอมไว้หลายๆ บัญชี   บัญชีปลอมของเขาก็โพส « ตอนนี้ยุคใหม่แล้วงานของปรมาจารย์เจียฉีเว่ยไม่มีใครดูเลย»  บทความนี้พูดออกมาตรงๆ จริงแล้วงานของปรมาจารย์เจียฉีเว่ยไร้ค่าไม่คุ้มค่ากับเงินเลยแม้แต่แดงเดียว

 

"ฉันเห็นด้วยกับเจ้าของโพส  ฉันคิดว่านวนิยาย18+ของปรมาจารย์เจียฉีเว่ย  เป็นงานที่ดีเอามากๆ แต่ว่ามันล้าสมัยไปแล้ว  ล้าสมัยมากเกินไปจนไม่มีใครอ่าน ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเขาจะสื่ออะไร    รู้เพียงแต่ว่าเขาเหมือนจะเขียนให้ตัวเองอ่าน" บัญชีปลอมแล้วทำตามแผนทีละขั้น

 

"รู้อะไรไหม? หากเจียฉีเว่ยเขียนนวนิยายใหม่แฟนๆ ของพวกเขาจะกลับมาซื้อมันอีกครั้ง  แต่คนอื่นจะตะโกนว่าแม่มรึ-งสิ ฉันคิดว่านวนิยาย18+ 《คุณครูไป๊หรง》เป็นงานเขียนที่ดีกว่าร้อยปี" บัญชีปลอมเริ่มออกโฆษณาชวนให้สงสัย

 

"ตามที่มีข่าวลือเจียฉีเว่ยไม่ได้เลิกเขียนนวนิยาย  เขาเขียนโดยใช้นามปากกาอื่นๆ แต่ก็ไม่ใครสนใจเขา" บัญชีปลอมเริ่มสร้างข่าวลือน่ากลัวออกมา  "ตอนนี้ฉันอ่านนวนิยายที่ชื่อว่า 《คุณครูไป๊หรง》อารมณ์มันเหมือนคลื่นที่พัดเข้ามาที่แม่น้ำแยงซีก่อนที่จะไปตายในชายหาด  ในตอนเย็นเขาคงต้องร้องไห้ด้วยความละอายใจที่ผลงานของเขาไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ มั่นใจได้เลยตั้งแต่นี้เป็นต้นไปพวกเขาจะต้องเสียใจอีกครั้ง  ตอนนี้ปรมาจารย์คนใหม่กำลังส่องแสงอยู่"

 

"ร้องไห้น้องมรึ-งสิ พูดจาอะไรหน้าด้าน" แฟนคลับที่เห็นโพสรู้สึกอารมณ์ไม่ดีออกมาด่ากราดไปทั่ว   "ฉันไม่เคยจะรู้เลยว่าปรมาจารย?เจียฉีเว่ยมีบัญชีปลอมอื่นๆเอาไว้เขียนบัญชีด้วย คนแก่อายุหกสิบเจ็ดสิบปีจะมีอารมณ์มาสนใจนวนิยายได้ยังไง"

 

"เจ้าของโพสหน้าไม่อายปรมาจารย์เจียฉีเว่ยเป็นปรมาจารย์แห่งยุค  นวนิยายของเขาส่งผลต่อคนมากมายเท่าไหร่ นวนิยาย18+ในปัจจุบันก็ได้รับอิทธิพลมาจากเขา  นักเขียนนวนิยายรุ่นถัดมายังคงได้รับอิทธิพลจากเขาอยู่ นักเขียนของแกยังคงเป็นนักเขียนหน้าใหม่  กล้ามาปรมาจารย์ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน"

 

"แต่ปรมาจารย์เจี่ยฉีเว่ยเขียนนวนิยายที่ยิ่งใหญ่ระดับเทพ  งานเขียนของเขาก็ยังเป็นเอกลักษณ์ จนเอามาสร้างหนัง ละคร จนเป็นปรากฏการณ์มากมาย  ได้รับเงินเป็นพันล้าน กล้าใส่ร้ายเขาโดยไม่คิดแม่ของแกตาบอดหรือไง"

 

"น่าสงสารเจ้าของโพสนะ  เขาหนีออกมาจากโรงพยาบาลบ้า  ตอนนี้เขาขาดยา เราน่าจะพาเขากลับไป"

 

"น่าอายจังเลยเจ้าของโพสเป็นลูกชายฉันเอง  เขาไม่ได้ถูกสั่งสอน ฉันขอโทษทุกคนที่ได้ให้กำเนิดลูกชายหมูสกปรกตัวนี้  ฉันน่าจะขว้างเขาโยนกำแพงตั้งแต่เกิด"

 

กลุ่มแฟนๆ ของปรมาจารย์เจียฉีเว่ยต่างอารมณ์ไม่ดี  เจ้าของโพสช่างไร้ยางอาย ว่าปรมาจารย์เจียฉีเว่ยได้เห็นผลงานของนักเขียนนวนิยายใหม่ๆ  แล้วร้องไห้ออกมาด้วยความอับอาย ย่ามันมากกว่าหน้าด้านสร้างข่าวลือแปลกๆ แบบนี้ได้ยังไง

 

เมื่อเห็นโพสนี้แฟนก็รีบมาด่าเจ้าของโพสทันที  ด่าเหมือนสาดคำด่าออกมาทั้งชีวิต หากเห็นเจ้าคนนี้ออกมาจะพ่นน้ำลายใส่

 

สุดท้ายเพียงครึ่งชั่วโมงการคลิกเข้าชมก็ถึงล้าน  และมีการโพสตอบกลับ58,000 โพส โดนไม่สนใจที่อ่านข้อความที่โพสมาแม้แต่น้อย

 

แน่นอนส่วนใหญ่พวกเขาด่าเจ้าของโพส ด่าไปถึงบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโครต

 

บัญชีปลอมของเซียะปิงก็โพสใหม่  ส่งข้อความว่า «ไม่มีใครเชื่อว่านิยายเรื่องคุณครูไป๊หรงจะดีกว่านวนิยายของเจียฉีเว่ยนับร้อยเท่า  เขาควรจะแขวนผลงานของเขาทิ้งไปทั้งหมดซะ» ข้อความทั้งหมดชื่นชมนิยายคุณครูไป๊หรง ด่างานของเจียฉีเว่ย  งานไม่มีค่าแม้แต่แดงเดียวทั้งหมดสมควรเป็นขยะ

 

"เจ้าของโพสตายแน่ๆ บอกให้ปรมาจารย์เจียฉีเวียเขี่ยงานของตัวเองทิ้งทั้งหมด"

 

"ฝันไปเถอะ  ไปดูยอดขายของปรมาจารย์จีเฉียเว่ยก่อนค่อยมาพูดกัน"

 

"ฉันไม่เคยได้ยินนวนิยายเรื่องนี้มาก่อน  ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร ทำไมต้องเอาผลงานของปรมาจารย์เจียฉีเว่ยทิ้งด้วย"

 

"ไอ้บ้านี่เป็นแฟนพันธุ์แท้นวนิยายเรื่องนี้เข้ามาหาเรื่องในที่นี่โดยเฉพาะ"

 

"เขาอยากโดนด่าพวกเราช่วยเขาหน่อย  เขาไม่ได้พูดเอาไว้เหรองานเรื่องนี้ดีกว่าปรมาจารย์เจียฉีเว่ยทั้งหมด?  ดูเหมือนว่าฉันจะเห็นจุดจบตอนท้ายแล้วละ"

 

"ทุกคนล้อมรอบนี่เร็วมาดูคอมเมนต์ขี้อิจฉากัน  ด่าคนเขียนไม่ดูสารรูปตัวเองเลย"

 

"ใช่มาดูสารเลวนี่  กล้ามาใส่ร้ายปรมาจารย์เจียฉีเว่ยมันต้องไม่ตายดีแน่ๆ"

 

"ทุกคน  ฉันจะเอาอิฐขว้างหัวมันถ้ามันยังเขียนแบบนี้อยู่  ขว้างมันจนกว่าพวกมันจะตื่นมาจากฝันกลางวัน"

 

กลุ่มแฟนๆ รู้สึกโกรธและเดือดดาลอย่างมาก  พวกเขาด่ากลับมาอย่างรวดเร็ว

 

เมื่อเห็นการตอบรับแบบนี้แทนที่เซียะปิงจะรู้สึกไม่ดี  เขากลับรู้สึกอย่างอื่นแทน เขารู้สึกพอใจกับการโฆษณามาก  มันคือการโฆษณาที่เป็นที่นิยมมากในโลกเดิม นั้นคือไปลูบคมคนที่มีชื่อเสียงขึ้นหึ้ง

อธิบายง่ายๆ คือคนที่แทบไม่มีชื่อเสียงเลยพูดจาดูถูกดาราดัง  เพื่อเพิ่มฐานแฟนคลับของตัวเอง

 

หากดาราดังออกมาตอบโต้อย่างรุนแรงยิ่งทำให้พวกเขาได้เปรียบ  หากไม่ตอบกลับแฟนๆ จะทนไม่ได้ พวกเขาจะด่าทำให้กลายเป็นที่จับตามอง

 

คนที่แทบจะไม่มีชื่อเสียง  หรือไม่ดังเลยไปด่าคนดังขึ้นหึ้ง  อย่างน้อยพวกเขาก็ได้เงิน มีโอกาสเป็นที่รู้จักของผู้คนด้วยชื่อเสียงของตัวเอง  โดยที่กฏหมายไม่อาจจะทำอะไรได้

 

แม้สิ่งเหล่านี้จะไร้ยางอาย  แต่ในมุมมองการโฆษณาเหล่านี้จะได้รับผลดีที่สุดและมีประสิทธิ์ภาพที่สุด

 

เซียะปิงไปเที่ยวไล่ด่านักเขียนนวนิยายแนว18  ที่มีชื่อเสียงคนอื่นอีก โพสด่าแฟนๆ ทำให้พวกเขาอารมณ์ไม่ดี  เพื่อทำให้นวนิยาย 《คุณครูไป๊หรง》มีชื่อเสียงเพิ่มขึ้น

 

หลังจากที่โฆษณาไปเรื่อยๆ  ผลลัพธ์ยิ่งชัดเจนขึ้น

 

เวลาผ่านไปมีคนมาคอมเมนต์มากมาย  ไม่มีใครมาชื่นชมบัญชีปลอม ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมารวมตัวกันถล่มเป็นกองทัพ  พวกเขามีเป้าหมายที่จะขย้ำเซียะปิงอย่างเดียว

 

ในเวลาหนึ่งชั่วโมงมีการตอบรับมากกว่าห้าแสนโพส  มีการคนหานวนิยายกว่าสามล้านการค้นหา และยอดจองการอ่านกว่าสามแสนครั้ง

 

"สำเร็จแล้ว"

 

เซียะปิงกำหมัดแน่น  เขารู้แม้บางคนจะเข้ามาด่าพวกเขา  แต่ก็มีคนมากมายอยากรู้อยากเห็น พวกเขาเลยเลือกสมัครสมาชิกมาอ่านนวนิยายของเขา

 

แม้สัดส่วนคนที่เข้ามาค้นหาจะไม่สูงมากนัก  เปรียบเสมือนเปลวเพลิงเล็กๆ แต่เพียงแค่ประกายไฟของมันก็สามารถล่ามทุ่งหญ้าได้  นี่เป็นเพียงแค่เมล็ดพันธุ์ มันลามไปใหญ่ขึ้นทีหลัง