DMWS ตอนที่ 220 เวน่อม [ฟรี]
ในที่สุดวันหยุดพักผ่อนสองเดือนของเเจ็คสันก็สิ้นสุดลงในช่วงสองเดือนนี้มีเรื่องอะไรต่อมิอะไรเกิดขึ้นมากมาย จะว่าเกิดขึ้นกับเเจ็คสันก็ไม่ถูกซะทีเดียวต้องพูดว่าเกิดขึ้นกับโลกของทุกคน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องพวก ไฮดร้า หรือ การฟื้นคืนของ สตีฟ โรเจอร์ส เเต่เรื่องราวเหล่านี้สำหรับเเจ็คสันถือเป็นจุดเริ่มต้นที่เล็กเล็ก
"สองเดือนที่ไม่ได้มาโรงเรียนราวกับว่าพวกเราไม่ได้เป็นนักเรียนเลยว่าไหม? ปีเตอร์?"เเจ็คสันหลังจากเห็นวิถีชีวิตของเด็กมหาวิทยาลัยเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยอารมณ์เบื่อหน่ายเขากล่าวถามความคิดเห็นของปีเตอร์
"อืม,ใช่"ปีเตอร์เองก็รู้สึกงุนงงหลังจากได้ยินคำพูดของเเจ็คสัน
"เข้าห้องเรียนกันเถอะ บางทีเเฮร์รี่ก็อาจจะมาเเล้ว!"เห็นปีเตอร์รู้สึกงุนงงในคำพูดของเขา เเจ็คสันตบไหล่ปีเตอร์เเละพูดขึ้น
เเจ็คสันเเละปีเตอร์ได้เดินไปที่ห้องเรียนโดยปกติหลังจากมาถึงหน้าห้องเรียนเเจ็คสันเเละปีเตอร์ก็ไม่เห็นเเฮร์รี่ ตั้งเเต่เกิดเหตุการณ์เรื่องของนอร์เเมน เเจ็คสัน เเละ ปีเตอร์ ก็รู้สึกผิดต่อเเฮร์รี่มาก นอกจากนี้ยังมีเรื่องงานที่ออสคอร์ปอีก ดูเหมือนการที่พวกเขาทั้งสามคนจะรวมตัวกันอีกครั้งจะเป็นไปได้ยาก
นอกจากนี้เเจ็คสันรู้ว่าตอนนี้การวิจัยของ ปีเตอร์ เเละ ดร.คอนเนอร์ส ได้ประสบความสำเร็จในการสร้างยายีนเหลือเพียงขั้นตอนสุดท้ายก็จะเสร็จสมบูรณ์ คราวนี้ เงินก็จะหลั่งไหลเข้าสู่อุตสาหกรรมออสบอร์น ดร.คอนเนอร์ส เเละ ปีเตอร์ ไม่จำเป็นจะต้องกังวลเรื่องเงินทุนอีก
เเจ็คสันเองก็เชื่อว่าหากยายีนนี้ประสบความสำเร็จโดยสมบูรณ์มันจะช่วยเหลือผู้ป่วยทั่วทั้งโลกพวกเขามีโอกาสที่จะได้ฟื้นฟูสิ่งที่เสียไปให้กลับมา เเละ ที่สำคัญยายีนตัวนี้สามารถรักษาอาการป่วยของเเฮร์รี่ได้,เเฮร์รี่ เองก็คงจะรู้เรื่องความประสบสำเร็จของตัวยานี้เเล้ว ดังนั้นเเจ็คสันจึงวางเเผนหาเวลาว่างเพื่อที่จะมองหาเเฮร์รี่ การที่เขาจะพบเเฮร์รี่ที่โรงเรียนนั้นคงเป็นไปได้น้อยมากในตอนนี้
...
"เเจ็คสัน,ฉันขอตัวกลับก่อนนะ ดูเหมือน ดร.คอนเนอร์ส จะตามตัวฉันไป"หลังเลิกเรียน ปีเตอร์ ได้กล่าวกับ เเจ็คสันที่นั่งอยู่โต๊ะข้างข้าง ดูเหมือนเเฮร์รี่จะไม่ได้มาโรงเรียนวันนี้ เเละ อาจจะไม่ได้มาอีก
"อืม,ไว้พวกเราว่างค่อยเดินทางไปหาเเฮร์รี่ ด้วยกัน"เเจ็คสันพยักหน้าตอบเขายังมีเรื่องที่จะต้องไปหาโทนี่ด้วยเหมือนกัน
"ไว้เจอกันพรุ่งนี้!"ปีเตอร์ได้เก็บกระเป๋าหนังสือของเขาก่อนที่จะเดินออกจากห้องเรียน
"บางทีฉันเองก็ควรจะระวังเรื่องของโทนี่เหมือนกัน ก่อนหน้านี้ ฉันได้ขอให้เขาช่วยเหลือเรื่องการให้ J.A.R.V.I.S ช่วยสกัดข้อมูลลับของS.H.I.E.L.D. ในข้อมูลลับเหล่านั้นเเน่นอนว่ามีหลักฐานที่พ่อเเม่ของโทนี่ถูกฆ่าโดยบัคกี้อยู่ หวังว่าเขาจะไม่เอะใจเรื่องนี้"ในขณะที่เเจ็คสันกำลังเก็บกระเป๋าหนังสือเขาก็ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องบางอย่าง
ไม่นานเขาก็ออกจากห้องเรียนพร้อมกับขับรถจิ๊ปของตัวเองเพื่อเดินทางไปหาโทนี่
...
ภายใต้ม่านรัตติกาล ปีเตอร์ได้เปลี่ยนสถานะเป็นสไปเดอร์แมนเเละปีนไต่อยู่บนอาคารสูงก่อนที่จะโหนตัวลงมาบนอาคารเเห่งนึง
หลังจากเเยกกับ ดร.คอนเนอร์ส ปีเตอร์ก็ไม่ได้กลับบ้านทันที เขาได้สวมใส่เสื้อผ้าสไปเดอร์แมนของเขา เเละ ทำกิจวัตรประจำวันอย่างการเฝ้าระวังความปลอดภัยในนิวยอร์กหลังจากเฝ้าสำรวจนานอยู่ร่วมชั่วโมงปีเตอร์ก็ไม่ได้เจอภัยอันตรายที่เขาจะต้องเข้าช่วยเหลือ เขาได้จ้องมองไปที่วิวของนิวยอร์กในค่ำคืนนี้
"เฮ้อ!"ปีเตอร์ถอนหายใจออกมาหลังจากที่มองไปที่ฉากกลางคืนที่มีชีวิตชีวาของนิวยอร์ก
ตั้งเเต่เกิดเหตุฆาตกรรมครั้งก่อนที่ นอร์เเมน ออสบอร์น ถูกเขาฆ่าตาย ปีเตอร์ ก็ยังคงกังวลอยู่เรื่อยมาเเละรู้สึกได้ถึงออร่าด้านลบที่ปะทุออกมาจากจิตใจ
ดังนั้นเขาจึงหาเรื่องที่ทำให้อารมณ์ของเขาผ่อนคลายขึ้น เช่น การพูดล้อเลียนเกี่ยวกับการกระทำของ เดดพูล เเต่มันก็ช่วยเขาระบายอารมณ์ได้เพียงชั่วคราว
ในขณะที่ปีเตอร์นั่งอยู่บนอาคารนั้นเขาไม่ได้สังเกตุเห็นที่ด้านหลังเลยว่ามีเงาสีดำบางอย่างได้เดินเข้ามาหาเขามันเป็นคล้ายก้อนเมือกสีดำจะว่าของเหลวก็ไม่ถูกต้องมันค่อนข้างเหนอะหนะคล้ายสิ่งมีชีวิต นี่คือสิ่งมีชีวิตที่เเจ็คสันสัมผัสได้ในตอนนั้นมันคือปรสิต
ปรสิตตัวนี้ได้เดินเข้าหาปีเตอร์จากด้านหลังก่อนที่จะไต่ไปที่ตัวของปีเตอร์ในขณะที่ปีเตอร์กำลังนั่งเหม่อ
ปีเตอร์ที่กำลังครุ่นคิดอยู่เขาไม่ได้สัมผัสเลยว่ามีบางสิ่งได้ไต่อยู่บนตัวของเขาในชั่วขณะนั้นเองปีเตอร์ราวกับได้ตกอยู่ในฝันร้ายที่น่ากลัว
สัญชาตญาณเเมงมุมของเขาถูกระงับชั่วคราว เพียงเเต่ว่าด้วยสติที่กลับมาของเขาเขาเหมือนสัมผัสได้บางอย่างจึงหันหลังกลับไปเเต่ก็ไม่พบสิ่งใด
"!"ปีเตอร์เหมือนรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่ไต่อยู่ด้านหลังของเขาปีเตอร์ได้เอามือไขว้คว้าจับเพื่อคลานหาบางสิ่งที่เขากำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้มันทำให้ปีเตอร์รู้สึกตกใจ
อั๊ก!
ในขณะนั้นเองปีเตอร์ก็เหมือนถูกฝันร้ายฉีกกระชากตัวตนของเขามันทำให้เขาจมดิ่งลงสู่ก้นเหวลึก
"ไม่!!!"ปีเตอร์รู้สึกได้ว่าอารมณ์ของเขากำลังขาดสติมันอยู่ภายใต้อิทธิพลที่ยิ่งใหญ่จนปีเตอร์สั่นศีรษะไปมา เขามีความคิดที่ว่าการฆ่านอร์แมนนั้นไม่ผิด เขาทำถูกเเล้ว
"ฉันเป็นอะไรไป?"บนหน้าของปีเตอร์ปรากฏเม็ดเหงื่อจำนวนมาก ตอนนี้ จิตใจของเขากำลังหวาดกลัว
สถานการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ทำให้ปีเตอร์ไม่กล้าที่จะจินตนาการถึงอีก เขาไม่สามารถลบสิ่งนี้ออกไปได้ ดูเหมือนว่าอิทธิพลนี้ยังจะคงตามหลอกหลอนเขา
"มันเกิดอะไรขึ้นกัน?ฉันเป็นอะไร หากฉันอาการไม่ดีขึ้นในอีกสองวัน ฉันจะลองสอบถามมิราจไนท์ดูเผื่ออาการของฉันจะดีขึ้น บางทีเขาอาจจะรู้บางอย่างเกี่ยวกับความผิดปกติของร่างกายของฉัน"หลังจากเงียบไปชั่วครู่ปีเตอร์ก็ตัดสินใจว่าจะถามมิราจไนท์เขาสงสัยถึงอิทธิพลที่เขาได้รับเมื่อครู่
ฟุ่บ!
ปีเตอร์ได้เก็บเเละสะพายกระเป๋าหลังของเขาก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงบางอย่างเเต่ปีเตอร์กลับไม่ได้สนใจเขาคิดว่าเขานั้นคิดไปเองอาจจะเป็นเพราะฝันร้ายเมื่อครู่หลังจากนั้นปีเตอร์ก็กระโดดก้าวไป
ฟุ่บ!
สไปเดอร์แมนได้กระโดดเเกว่งใยของเขาไปมาระหว่างช่วงอาคารหลายตึกก่อนที่จะหายตัวไปในที่สุด
