DMWS ตอนที่ี่ 214 บุคคลที่น่าสนใจเเละอุบัติเหตุบางอย่าง [ฟรี]

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงหลังจากเเจ็คสันพาพวกสองสาวราชวงศ์ไปโรงอาหารสองสาวก็ขอร้องให้เเจ็คสันพาพวกเธอเดินเที่ยมชมพื้นที่ต่าง ๆ นั่นก็เพราะน้อยครั้งที่พวกเธอจะพบคนที่สามารถพูดจีนได้มาตรฐานเช่นนี้ดังนั้นการขอให้เเจ็คสันพาเที่ยวเล่นจึงเป็นความคิดที่ดี นอกจากนี้ เเจ็คสันเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ

 

"เป็นโรงเรียนที่ดีจริงจริง"หลังจากหยุดที่หน้าห้องทางเข้าห้องสมุดสองสาวก็ยิ้มพูดออกมา

 

"ใช่ใช่,ขอบคุณมากจริงจริง หลิน รุ่ย! หากไม่ได้เธอช่วยพวกเราคงต้องเผชิญหน้ากับปัญหานี้ซ้ำเเล้วซ้ำเล่า"สองสาวราชวงศ์สวรรค์กล่าวออกมาอย่างมีความสุข

 

การสนทนาเเละเที่ยวเล่นของพวกเขาทำให้เเจ็คสันรู้ว่าสองสาวคนนี้ชื่อ เฉิน เสี่ยวหลิน,เเละก็ หวาง ซิน พวกเธอสองคนเป็นคนที่อ่อนโยนมากทั้งสองเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนในมหาวิทยาลัยเเห่งนี้

 

จริงจริงเเล้วพวกเธอไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษมากเเต่เพราะเเจ็คสันสามารถพูดจีนได้ทำให้พวกเธอคุยกับเขาอย่างสนุกสนานซึ่ง หวาง ซิน เองก็เป็นคนอัธยาศัยดี เธอสามารถเข้าหาเขาเเละพูดคุยได้อย่างสนิทสนม

 

"ไม่เลย,ฉันเองก็ดีใจที่ได้ช่วยเหลือพวกเธอ จากตารางการเดินทางพวกเธอจะต้องไปที่ พิพิธภัณฑ์ สินะ ฉันมีธุระบางอย่างคงจะไม่ได้ไปด้วยกัน"เเจ็คสันยิ้มออกมา

 

"เช่นนั้นพวกเราก็ขอบคุณมาก ทำเธอเสียเวลาไปเยอะเลย"หวาง ซิน ได้กล่าวขอบคุณทันที เธอไม่ได้เป็นคนประมาทเลิ่นเล่อเหมือน เสิ่น เสี่ยวหลิน

 

"ฮ่าฮ่า ฉันเองก็เหมือนกันได้คุยกับพวกเธอถือเป็นเรื่องที่สนุกมากเลยล่ะอย่างไรก็ตามพวกเธอก็ควรจำทางไว้บ้างนะ"เเจ็คสันพูดออกมาด้วยวาจาหวานเพียงเเต่ว่าทันใดนั้นก็มีเงายักษ์ร่างนึงปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเขาซึ่งก็คือธอร์เขาได้ยืนรออยู่ที่หน้าประตูห้องสมุด

 

"บายนะ!"

 

"อืม,โชคดี"ได้ยินคำพูดขัด ๆ ของ เฉิน เสี่ยวหลิง เเละ หวาง ซิน เเจ็คสันกล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

หลังจากกล่าวอำลาหลินรุ่ย หวาง ซิ่น ที่เดินออกไปไกลหลายเมตรกระซิบพูดออกมา"เขาค่อนข้างน่าสนใจทีเดียว"

 

"ใช่ใช่,หวังว่าพวกเราจะได้พบกับเขาอีก หลิน รุ่ย สิน่ะ"เฉิน เสี่ยวหลิง กล่าวออกมาเเน่นอนว่าเธอเองก็ชอบ หลิน รุ่ย เเม้ เขาจะเป็นเชื้อสายผสมเเต่ก็ดูเด่นชัดไม่ใช่น้อย

 

"เห้อ,ทำไมพวกเราต้องเปลี่ยนตารางการเดินทางด้วยนะ"หวาง ซิน กล่าวบ่นกับเพื่อนเธอเล็กน้อยใจจริงเธอเองก็อยากจะรั้งอยู่ต่อ

 

ในระหว่างเส้นทาง หวาง ซิน กล่าวพูดกับเพื่อนของเธอจนพวกเขาค่อยๆ เดินลับตาของเเจ็คสันไป ขณะเดียวกันชายร่างสูงธอร์เองก็จ้องมองมาที่เเจ็คสัน

 

"เป็นคนที่น่าสนใจจริงจริง"เเจ็คสันเดินไปที่ข้างหน้าของธอร์เเละกล่าวพูดขึ้น

 

"นี่,เเจ็คสันเจ้าไปอยู่ไหนมา?"ธอร์กล่าวพูดถามเขาต้องการเหตุผลเเละคำอธิบาย

 

ฟุ่บ!

 

"หรือว่าจะเป็นเพราะสองสาวนั่น?"ธอร์กล่าวพูดเสริมอีกครั้งเขากล่าวถามเเจ็คสัน

 

"ใช่...ระหว่างทางฉันได้พาพวกเธอเที่ยวชมรอบโรงเรียนทำให้เสียเวลาไปเล็กน้อย"เห็นธอร์เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดเเจ็คสันไม่ได้พยายามจะปกปิด

 

"เสียเวลาเล็กน้อย?ข้ารอเจ้าร่วมชั่วโมง!!!"ธอร์กล่าวออกมาอย่างดุเดือด

 

อย่างไรก็ตามธอร์ก็ไม่ได้นั่งรอเฉย ๆ เขาได้ปฏิบัติงานเเละหน้าที่ที่ต้องทำในห้องสมุดไประหว่างรอ"ดี,ฉันจะชดชายให้คุณ นี่คือสถานที่ที่คุณทำงานอยู่?"เห็นธอร์บ่นเล็กน้อยเเจ็คสันยิ้มออกมา

 

"ใช่นี่เป็นสถานที่ที่ทำงานของข้า"หลังจากนั้นธอร์ก็พาเเจ็คสันเดินเข้าไปภายในห้องสมุด

 

...

 

เเจ็คสันได้เดินตามธอร์เข้าไปนี่เป็นห้องสมุดของมหาวิทยาลัย ธอร์ได้ผายมือซ้ายเเนะนำสถานที่ทำงานของเขาเเละโต๊ะทำงาน

 

"นี่เป็นงานของคุณเเน่หรอ?"กวาดมองไปที่โต๊ะเเละเก้าอี้ เเจ็คสันกล่าวถามด้วยรอยยิ้ม

 

เห็นเนื้องานของธอร์เเจ็คสันเเอบลอบยิ้มในใจ ตอนนี้ธอร์เเทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยเเม้จะมีงานอยู่ก็ตาม เเต่เเจ็คสันก็พอรู้คร่าว ๆ ว่างานของธอร์นั้นคืออะไร

 

"ข้ารู้ว่างานนี้มันค่อนข้างง่าย เเต่เพราะข้าไม่คุ้นเคยกับสิ่งของบางสิ่งในโลกของเจ้าทำให้ข้าเเทบจะไม่สามารถจัดการเรื่องเหล่านี้ได้ง่าย ๆ"ธอร์รู้ว่างานของเขาไม่ใช่สิ่งที่น่าโอ้อวดดังนั้นเขาจึงกล่าวออกมา

 

เเน่นอนว่าเขาค่อนข้างทำความคุ้นเคยกับโลกนี้ได้อย่างรวดเร็วจนเเจ็คสันเองก็ประหลาดใจ บุตรชายคนโตของ โอดิน เจ้าชายเเห่งเเอสการ์ด กลับต้องมานั่งทำงานในห้องสมุด เเต่เพราะธอร์ได้ยอม เจน เขาได้ให้ความสำคัญกับ ผู้หญิงคนนี้

 

"คุณยังคงคิดถึงเเอสการ์ดใช่มั้ย?"เเจ็คสันกล่าวถามธอร์อีกครั้ง

 

"ข้าจะไม่คิดถึงบ้างของข้าได้อย่างไร เเม้ข้าจะสามารถกลับไปได้ ข้าก็เป็นเพียงพวกไร้ประโยชน์ที่เเม้เเต่จะเข้าร่วมสงครามก็ทำไม่ได้"ได้ยินคำพูดของเเจ็คสัน ธอร์ หลับตาลงเเละพูดออกมา

 

บางครั้งตัวเขาเองก็สงสัยที่เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ที่โลกนี้ อาจเป็นเพราะบทลงโทษที่พ่อของเขาโอดินประทานให้ ดังนั้น เขาเชื่อว่าเขาจะต้องทดสอบตัวเองให้มีคุณค่ามากพอ เเต่เพราะการช่วยเหลือเเละการสนับสนุนจากเจนทำให้ธอร์สามารถอยู่ที่นี่ได้อย่างสบายใจ เเละเขาดูเหมือนกำลังก่อร่างความสัมพันธ์เชิงรักกับเจนอยู่ ดังนั้นเขาจึงต้องพยายามผนึกความคิดของตัวเองที่เคยเป็นเทพเจ้าสายฟ้า ขุนพลที่ใช้ชีวิตในสงคราม เเละ ฐานะเจ้าชายเเห่งเเอสการ์ด

 

"คุณพยายามได้ดีเเล้ว ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานคุณก็จะหลงรักโลกนี้"เเจ็คสันกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

 

เเจ็คสันต้องการให้ธอร์อยู่ปกป้องโลกนี้ ยิ่งเขามีคนรักที่อยู่ที่โลกนี้ด้วยเเล้ว ธอร์จำต้องใช้พลังของเขาเพื่อปกป้องคนสำคัญดังนั้นเเจ็คสันจึงอยากให้ธอร์รักที่นี่รักโลกนี้ เเม้เเจ็คสันจะไม่รู้ว่าธอร์กับเจนนั้นจะมีความสัมพันธ์เชิงรักได้นานเท่าไหร่ก็ตาม

 

"ฮ่าฮ่า,ชั่งมันเถอะ จริงสิ ข้ากำลังหิวอยู่พอดี เจ้าไม่ใช่บอกว่าเจ้าจะชดเชยให้กับข้า? ข้าต้องการอาหารกลางวัน ข้าจำได้ว่าข้างนอกโรงเรียนมีร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดที่มี ซูเปอร์ฮัมบูร์กแบบใหม่ ได้ยินว่ามันรสชาติดีมาก"ได้ยินคำพูดของเเจ็คสันธอร์กล่าวตอบด้วยรอยยิ้ม

 

"เเน่นอนว่าฉันสามารถเลี้ยงอาหารคุณได้ เเต่ธอร์ คุณกินอาหารเหล่านี้เป็นประจำเลยงั้นหรอ?"ได้ยินคำพูดของธอร์ เเจ็คสันกล่าวถามด้วยความสงสัย

 

"ก็ไม่เท่าไหร่ สัปดาห์นึงข้าไปกินร่วม 56 ครั้ง รสชาติของอาหารเหล่านี้ค่อนข้างอร่อยเเละราคาไม่สูงนัก เจนเองก็รั้งอยู่ที่โรงเรียนเเละกำลังวิจัยเรื่องสะพานสายรุ้งอยู่ เธอค่อนข้างน่ากลัวมากเวลายุ่ง ดังนั้น จึงไม่มีใครอยู่เตรียมอาหารให้กับข้า"ได้ยินคำถามของเเจ็คสัน ธอร์กล่าวตอบความจริง

 

"นี่คุณ..."ได้ยินคำตอบของธอร์ใบหน้าของเเจ็คสันกระตุกเล็กน้อย เพียงเเต่ว่าเเจ็คสันที่เตรียมจะพูดอะไรออกมาเขาก็หยุดปากก่อนที่จะเอามือล้วงเข้าไปที่กระเป๋าทันที

 

ฟุ่บ!

 

เพียงเเต่ว่าในขณะนั้นร่างของเเจ็คสันก็หยุดเเข็งค้างไปราวกับว่าการเคลื่อนไหวของเขาถูกหยุดลงทั้งหมด