DMWS ตอนที่ 210 การหลบหนีของบัคกี้ [ฟรี]

พวก เเจ็คสัน เเละ เเดร์เดวิล ได้เดินทางมาสมทบกับกัปตันโรเจอร์ส เบื้องหน้าของพวกเขาคืออเล็กซานเดอร์ที่นอนจมอยู่กองเลือดบัคกี้ที่เห็นเช่นนั้นเขาต้องการใช้โอกาสตอนนี้ผละออกจากสตีฟเพื่อที่จะไปจัดการนาตาชาทันที

 

ปั้ง!

 

เห็นนาตาชาได้ลั่นไกยิงใส่อเล็กซานเดอร์สตีฟเเละบัคกี้กลายเป็นเสียสมาธิบัคกี้ได้ใช้จังหวะนั้นถีบส่งกัปตันโรเจอร์สถอยกระเด็นออกไปเขาจ้องมองไปที่ร่างของอเล็กซานเดอร์ด้วยสายตาที่เย็นชา

 

ปั้ง ปั้ง ปั้ง

 

นาตาชา ที่เห็นบัคกี้เธอได้ยิงปืนออกไปสามนัด เพียงเเต่ว่าบัคกี้ได้พุ่งรับกระสุนเเละเข้ามาหาเธอก่อนที่จะเปิดฉากยิงโจมตีอย่างเด็ดขาดการโจมตีของบัคกี้นั้นทำให้หน้าตาชาเกิดบาดเเผลรุนเเรงเเทบจะไม่น้อยไปกว่าอเล็กซานเดอร์

 

ฟุ่บ ! หลังจากนั้นบัคกี้ก็ได้วิ่งหลบหนีไปด้วยความเร็วที่ไม่ธรรมดา สองวินาทีหลังจากนั้นบัคกี้ก็หายตัวไปจากสายตาของกัปตันโรเจอร์สเเละคนอื่น ๆ

 

เห็นบัคกี้ได้วิ่งหลบหนีไปโรเจอร์สได้หยิบโล่ห์ของเขาขึ้นมาจากพื้นเเละเตรียมจะวิ่งไล่ตาม

 

"ฉันไล่ตามเอง!"เพียงเเต่ว่าในขณะที่สตีฟกำลังจะไล่ตามเงาร่างสองร่างก็ได้ปรากฏขึ้นพร้อมกับตามทิศทางของบัคกี้ที่หนีหายไป

 

"อืม"เห้นเงาร่างที่คุ้นเคยไล่ตามไปโรเจอร์สค่อนข้างเเปลกใจเล็กน้อยก่อนที่จะหยุดฝีเท้าลง

 

เเม้ว่าคนที่หลบหนีนั้นจะมีตัวเเปรสำคัญที่เขาค่อนข้างกังวล เเต่ตอนนี้ อเล็กซานเดอร์ เพียร์ซ ก็เสียชีวิตเเล้ว โรเจอร์ส เป็นห่วงสถานการณ์ของนิค ,นาตาชาเองก็ถูกยิงสาหัส ยิ่งไปกว่านั้นคนที่ไล่ตามบัคกี้ไปก็คือ มิราจไนท์ ฮีโร่ลึกลับที่สามารถเร้นกายได้อย่างเเนบเนียน

 

สำหรับ เเดร์เดวิล เขาก็สงสัยว่า มิราจไนท์นั้น อาจจะมีบางอย่างที่ดูคุ้นเคยกับนักฆ่า ไฮดร้าคนนั้น ดังนั้นเขาจึงสงสัยมาก เเต่เขาก็เชื่อมั่นในตัวของมิราจไนท์

 

...

 

เป็นเวลากว่าหนึ่งนาที เเจ็คสัน เเละ เเดร์เดวิล ได้มาถึงอาคารเเห่งนึงพวกเขาได้สังเกตุการต่อสู้ระหว่างบัคกี้เเละโรเจอร์สอยู่ครู่นึง เเต่สตีฟหารู้ไม่ว่าสถานะที่เเท้จริงของวินเทอร์โซลเยอร์นั้นเเท้จริงเเล้วคือบัคกี้ เเจ็คสัน จึงครุ่นคิดหาวิธีการจัดการในตอนนั้นโชคดีที่นาตาชาปรากฏตัวขึ้นเเละก็ฆ่าอเล็กซานเดอร์ไป ในตอนที่บัคกี้กำลังหลบหนีตอนนี้ เเจ็คสัน ตั้งใจใช้โอกาสนี้เพื่อตัดหน้าสตีฟไล่ตามบัคกี้ที่กำลังอ่อนเเอจากเหตุปะทะเมื่อครู่

 

ฟุ่บ!

 

เเจ็คสันได้ไล่ตามบัคกี้เข้ามาติด ๆ เเจ็คสันค่อนข้างชื่นชมพวกไฮดร้าที่มันสามารถล้างสมองของบัคกี้ให้กลายเป็นทาสรับใช้ได้มากกว่า 10 ปี เเละเป็นสุดยอดนักรบที่เเข็งเเกร่ง เเต่เพราะการโจมตีทิ้งท้ายของนาตาชา บัคกี้ได้รับมันเข้าเต็ม ๆ อาการบาดเจ็บดังกล่าวเเม้จะเป็นยอดมนุษย์ก็ยังคงต้องใช้เวลาฟื้นฟู

 

ไม่นานเเผลของบัคกี้ก็กำเริบเลือดได้ไหลอย่างไม่หยุดจนทำให้เขาอ่อนเเอลงเรื่อย ๆ เเจ็คสันไม่ได้เร่งรีบไล่ตามเขาให้ทันเขาได้ปรับจังหวะให้เท่ากับความเร็วของบัคกี้ เขาไม่ต้องการให้พวกกัปตันโรเจอร์สที่จะตามมาภายหลังต้องเดินทางไกลมากนัก

 

ฟุ่บ!

 

ท้ายที่สุดความเร็วของบัคกี้ก็ตกต่ำลงมากเขาได้หยุดบนอาคารสำงานใหญ่ของ S.H.I.E.L.D. เเละพิงผนังกระจกอยู่ เเจ็คสันที่ไล่ตามก็ชะลอความเร็วลง

 

เขารู้ว่าบัคกี้ได้สูญเสียเรี่ยวเเรงไปมากทั้งบัคกี้รู้ตัวเองดีว่าด้วยสภาพของเขาตอนนี้คงไม่อาจหลบหนีได้พ้นอย่างเเน่นอน

 

เห็นบัคกี้พิงกำเเพงเเจ็คสันได้หยุดวิ่งลงเขาได้เดินเข้าไปหาบัคกี้ที่บาดเจ็บโดยไม่สนใจสิ่งใดเเต่มีสิ่งนึงที่เขาไม่ผ่อนคลายลงก็คือการป้องกันตัว

 

ตึก ตึก !

 

เเจ็คสันได้เดินเท้าเข้าหาบัคกี้ระยะทางระหว่างเขากับบัคกี้เหลือเพียงครึ่งเมตรเท่านั้นก่อนที่เขาจะสกัดเข้าที่ขาของบัคกี้จนบัคกี้ล้มลงไป

 

เเจ็คสันได้ยกมือดึงเท้าของบัคกี้ขึ้นมาที่เขาได้ตีต้นขาให้บาดเจ็บนั้นก็เพื่อกำจัดภัยคุกคามที่บัคกี้จะส่งผลต่อเขา

 

เเต่ดูเหมือนว่าเเจ็คสันจะระมัดระวังตัวมากเกินไป ตอนนี้บัคกี้เเทบจะเรียกว่าไม่อาจเป็นภัยคุกคามต่อเขา เขาเองก็โล่งใจเช่นเดียวกัน เเต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังระวังมือซ้ายที่เป็นเเขนกลของบัคกี้ก่อนที่เเจ็คสันจะใช้เท้าเตะไปที่ใบหน้าของบัคกี้เข้าอย่างจังจัง

 

เปรี้ยง!

 

ภายใต้การเตะกระเเทกของเเจ็คสันบัคกี้ได้ถูกส่งลอยจนล้มลงผิดรูปการโจมตีของเเจ็คสันนั้นเเม้ว่าร่างกายของบัคกี้จะทนทานเขาก็ยังคงได้รับความเสียหายขนานใหญ่ เเจ็คสันนั้นไม่ได้โง่เขาไม่ได้โจมตีที่่สมองของบัคกี้ เเม้ว่า บัคกี้จะถูกล้างสมองเเต่การโจมตีที่สมองโดยตรงอาจจะส่งผลให้เขาตายได้

 

"วินเทอร์โซลเยอร์...ไม่สิ่ ฉันควรจะเรียกนายว่า บัคกี้?"เห็นสภาพของบัคกี้เเจ็คสันกล่าวออกมาอย่างสงบ

 

เขาได้ดึงหน้ากากของบัคกี้ออกมาเพียงเเต่ว่าดูเหมือนว่าบัคกี้จะไม่ตอบสนองต่อการเรียกชื่อที่เเจ็คสันเรียกมันทำให้เเจ็คสันรู้สึกผิดหวัง เเจ็คสันได้จ้องมองไปที่นัยน์ตาที่เย็นชานั่นเเละพยายามตั้งข้อสงสัยขึ้นมา

 

"บัคกี้ใครกัน?"ท้ายที่สุดบัคกี้ก็เปิดปากพูดสองสามคำเเรกเเม้ว่าเขาจะพูดออกมาท่าทีที่เขาเเสดงออกก็ค่อนข้างเย็นชา เเม้เขาจะถูกล้างสมองเเต่ก็ไม่ได้เสียกระบวนการคิดของตัวเองไป

 

"เเน่นอนว่านั่นคือนาย ,นายได้ถูกล้างสมอง เเต่ดูเหมือนนายยังคงหลงเหลือความนึกคิดของตัวเองอยู่"เเจ็คสันจ้องมองไปที่บัคกี้เขาได้กล่าวพูดออกมา

 

"ฉัน?ฉันไม่ใช่ บัคกี้!"ได้ยินคำพูดของเเจ็คสัน รูปลักษณ์ที่เย็นชาของบัคกี้ก็ยังคงเเสดงออกมาดูเหมือนเขาจะไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับชื่อนี้อยู่เลย

 

"บัคกี้ บาร์นส์ "

 

"นี่คือชื่อของนาย หรือว่านายจำไม่ได้?"เเจ็คสันจ้องมองไปที่ บัคกี้อย่างดุเดือดเขาได้พยายามกระตุ้นกระบวนการนึกคิดของบัคกี้

 

"ไม่! ฉันไม่ใช่บัคกี้ ฉัน...ฉันเป็นใคร ฉันคือใครกัน?!"เเม้เขาจะปฏิเสธคำพูดของเเจ็คสันเเต่ดูเหมือนเขาจะอยู่ในอาการสับสนเเละตะโกนออกมาอย่าลนลาน

 

"นายยังจำสตีฟได้ไหม? คนที่นายต่อสู้ด้วยเมื่อครู่มีชื่อว่า สตีฟ โรเจอร์ส เขาเป็นคนบรุกลิน เขาเป็นพวกที่ดื้อด้านเเละไม่ยอมเเพ้ใครง่าย ๆ นายพอจะนึกออกบ้างไหม?"เห็นหน้าตาที่ลนลานของบัคกี้ เเจ็คสัน เชื่อว่าเขาได้ถูกล้างสมองไปโดยสมบูรณ์ดังนั้นมันจึงค่อนข้างส่งผลกระทบเเจ็คสันจึงได้พยายามกระตุ้นความจำของบัคกี้อีกครั้ง

 

ฟุ่บ!

 

หลังจากได้ยินชื่อ สตีฟ โรเจอร์ส บัคกี้ดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง เขาได้เงียบอยู่เป็นเวลานาน

 

"สตีฟ?ทำไมฉันค่อนข้างคุ้นเคยชื่อนี้ เขาคือใครกัน เเละ ฉันล่ะเป็นใคร?"บัคกี้จ้องมองไปที่เเจ็คสันสายตาของเขาเต็มไปด้วยข้อสงสัย

 

"เเน่นอนว่าคำตอบนั้นนายเองก็รู้ดีที่สุด...พยายามนึกมันให้ได้!"เห็นบัคกี้ได้ถามเขา เเจ็คสันได้กล่าวตอบอย่างมีความสุขดูเหมือนเขากำลังจะทำลายกำเเพงกั้นระหว่างความทรงจำที่เเท้จริงของบัคกี้ไปได้ทีละนิด

 

ปั้ง บาง ~

 

เพียงเเต่ว่าในขณะที่เเจ็คสันกำลังตื่นดีใจเขาไม่ได้ระรู้ตัวเลยว่ามีขีปนาวุธถูกยิงมาที่ตรงมุมหลังของบัคกี้ การระเบิดนั้นทรงผลให้ผนังกระจกทั้งหมดตรงที่บัคกี้อยู่นั้นเเตกพังกระจาย

 

เห็นการลอบโจมตีที่โจมตีมาจากทิศทางด้านหลังของบัคกี้ เเจ็คสันได้ตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาต้องการพุ่งเข้าไปจัดการกับการรุกล้ำเหล่านั้นเพื่อช่วยเหลือบัคกี้ในทันที