บทที่ 1: จุดแนะนำ

แสงแดดสีม่วงสาดส่องลงบนดินแดนที่แห้งแล้งของเมืองตงลูเพิ่มความกระปรี้กระเปร่าให้กับเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ที่ตั้งอยู่นอกเขตปลอดภัย

เมื่อมีคนยืนอยู่บนพื้นดินสกปรกในรอยแยกยักษ์ของเมืองตงลู รอยเงาจาง ๆ ของเทือกเขาใหญ่อาจมองเห็นได้ผ่านท้องฟ้าที่แตกสลายเสมือนแก้ว

นักวิทยาศาสตร์ได้ข้อสรุปว่าภูเขาขนาดใหญ่เหล่านี้ไม่อยู่ในช่องว่าง

มันมียอดเขาปีศาจ "ถ้าเจ้าไม่เชื่อฟัง เจ้าจะถูกโยนออกจากภูเขา!" นี่คือสิ่งที่พวกผู้ใหญ่ได้พูดไว้เพื่อจะทำให้เด็กน้อยตกใจ

มีข่าวลือว่า "ทุกคนที่สามารถปีนขึ้นไปได้ จะได้รับทรัพย์สมบัติที่ไม่มีวันหมดสิ้น!" บรรดาคำพูดที่ดูน่าตื่นเต้นจะได้รับการเปล่งโดยนักผจญภัย

มีการทำลายจิตวิญญาณสูงสุด เด็กกำพร้า และหญิงม่ายจำนวนมากมองไปที่ภูเขาเหล่านี้อย่างไม่พอใจ เหล่าพ่อและสามีของเขาถูกฝังอยู่ในโขดหินเหล่านั้น

"เฉินยู่หลาง 177 กิโลกรัม ผ่าน!"

"ซือหมิง, 130 กิโลกรัม ต่ำกว่ามาตรฐาน!"

"หลิวหยุนหยาง 271 กิโลกรัม ยอดเยี่ยม!"

บนพื้นราบที่สร้างขึ้นจากดินสีดำ และสีม่วง ชายหนุ่มที่ดูนั้นโดยเฉลี่ยจะสวมเสื้อสีน้ำเงินหยาบ กำปั้นของเขาพุ่งไปที่เป้าหมาย การฝึกซ้อมทำให้เกิดเสียงเชียร์ขึ้นมาดังสนั่น

"หลิวหยุนหยางเจ้านี่มันบ้าจริงๆ เขาได้เพิ่มความแข็งแรงของเขาเป็น 250 กิโลกรัมในเวลาเพียงหนึ่งเดือน บางทีเขาอาจจะสามารถเป็นนักสู้ในอนาคตได้"

"ใช่ เขาอายุแค่ 15 ปีเท่านั้นเอง ตอนที่เขาอายุ 20 ปี เขาอาจจะถึง 500 กิโลกรัมก็เป็นได้ การกลายเป็นนักสู้คงจะเป็นสิ่งที่ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากสำหรับเขา"

"ข้าสงสัยว่าถ้าเขาจะมีคู่ครอง ผู้คนต้องดึงดูดให้เขาเข้าหาแน่ๆ!"

ในขณะที่ผู้ชมกำลังซุบซิบ ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งก็ก้าวไปข้างหน้า เสื้อผ้าของเขาเหมือนกับทุกคนในสนาม แต่วัสดุและฝีมือของพวกเขาทำให้พวกเขาดูดีขึ้นมาก เป็นชายหนุ่มรูปหล่อ แต่เขามีการแสดงออกที่แปลกบนใบหน้าของเขา รอยยิ้มของเขาทำให้ผู้เข้าชมรู้สึกไม่สบายใจ

"หึ ... 271 กิโลกรัม ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่ก็ไม่มีอะไรเทียบกับความแข็งแรงของข้าหรอก!"

ทันใดนั้นเขาก็หยุดคำพูดของเขา ชายหนุ่มก้าวเดินไปยังเป้าหมายการฝึกซ้อมอย่างรวดเร็วและปล่อยหมัดอย่างหนัก

"เหลียนยูบิ 392 กิโลกรัม โดดเด่นมาก!"

ขณะที่น้ำหนักของร่างที่ถูกพูดออกไป นักเรียนและครูผู้รับผิดชอบการประเมินก็ประหลาดใจ

"เป็นไปได้อย่างไร? ในการประเมินก่อนหน้านี้ เหลียนยูบิมีน้ำหนักแค่เพียง 162 กิโลกรัมซึ่งต่ำกว่าข้า เขาสามารถที่จะได้รับ 392 กิโลกรัมในเวลาเพียงสองสัปดาห์ได้ยังไง? เขาต้องโกงแน่!" เฉินยู่หลางผู้จ่ำม้ำพูดทำให้ความคิดเห็นของเขาเป็นที่ได้ยินจากคนอื่น

ครึ่งหนึ่งของนักเรียนคนอื่น ๆ ก็สับสนวุ่นวาย แต่ก็มีบางคนที่ไม่ได้พูดอะไร มีคนหลายคนมองไปหลิวหยุนหยาง

หลิวหยุนหยางผู้สวมชุดผ้าลินินสีน้ำเงินของเขาได้เปลี่ยนเป็นสีเทา และมีความคิดที่เพิ่งผุดขึ้นมาในใจของเขา

"เจ้าไม่ควรกล่าวโทษคนตาบอด ท่านพี่ยูบิได้รับยาปลอมตัวเมื่อ 10 วันก่อน สิ่งที่เจ้าเห็นตอนนี้ก็คือความแข็งแรงที่แท้จริงของเขา" ชายหนุ่มที่หยาบกร้านพูด มองด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งกับตัวเอง

ทันทีที่มีการพูดคำว่า "ยาปลอมตัว" เหล่านักเรียนก็ตะโกนอย่างตกใจ แม้ครูที่ยืนอยู่ที่สนามก็ดูตะลึงมาก

"ยาปลอมตัวมีค่าใช้จ่าย 100,000 ดาหยวน ครอบครัวของเหลียนยูบิยินดีที่ยอมจะจ่ายเหรอ?"

"ข้าได้ยินมาว่ายาถูกทำด้วยการกลั่นเลือดของสัตว์ร้าย ข้าเคยได้ยินเรื่องนี้มาเท่านั้น แต่ข้าไม่เคยคิดว่ายาแบบนี้จะมีอยู่จริง"

เหลียนยูบิไม่ได้ใจใส่คนที่พูดคุย เขาเดินขึ้นไปหาหลิวหยุนหยางที่เย่อหยิ่ง และยิ้มแย้มแจ่มใสให้ "อย่างที่ข้าเคยบอกมาก่อน เมืองตงลูคือของข้า"

"เจ้าก็มีพรสวรรค์บ้าง แต่หนอนที่น่าสงสารเช่นเจ้าจะสามารถกินพลังงานระดับหนึ่งแข่งขันกับข้าได้อย่างไร?"

"เจ้าคิดว่าใครบางคนจากครอบครัวที่ยากจนอาจจะกลายเป็นคนที่โดดเด่นได้งั้นรึ?"

หลิวหยุนหยางกำหมัดของเขาอย่างขุ่นเคือง ขณะที่เขามองดูเหลียนยูบิที่เดินหายไป หลายวันของการทำงานหนักอย่างระมัดระวัง อาจเทียบไม่ได้กับขวดยานั้น

"หยุนหยางเจ้าได้รับข้อเสนอแนะไปยังโรงเรียนต่อสู้ชีเทียนโดยเป็นตัวแทนของเมืองตงลู และเป็นที่หนึ่งในการแข่งขันการประลองเขตตงชาน มันไม่ได้ไปกันง่ายๆนะพวก!" อ้วนน้อยเฉินยู่หลางได้เดินผ่านไปหาหลิวหยุนหยางเพื่อพยายามที่จะปลอบโยนเขา

ก่อนที่หลิวหยุนหยางจะพูดอะไร ครูใหญ่เชียงเฉินชานผู้ซึ่งมีมงกุฎผมที่เบ่งบานได้หันไปทางหลิวหยุนหยางและเรียก "หลิวหยุนหยางมานี่หน่อยสิ!"

ปกติเชียงเฉินชานจะเต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อใดก็ตามที่เขาพบหลิวหยุนหยาง แต่คราวนี้การแสดงออกของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

"หลิวหยุนหยาง การแนะนำเกี่ยวกับการต่อสู้ของโรงเรียนต่อสู้ชีเทียนสามารถมอบให้กับนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดของโรงเรียนเท่านั้น หากเจ้าไม่ได้ปรับปรุงอย่างต่อเนื่องละก็เจ้าก็อย่าตำหนิโรงเรียนนะ"

หลิวหยุนหยางไปล้างหน้าด้วยความโกรธ เขามักจะปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความเคารพและความสุภาพ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยืนหยัดรับความอับอายขายหน้าได้

"เจ้าไม่จำเป็นต้องเจ็บปวดในสิ่งที่ไม่ได้มอบให้กับเจ้า แต่มันจะได้รับมอบให้กับโรงเรียนของเรา ข้าแค่แจ้งให้เจ้าทราบ ข้าจะไม่โต้เรื่องนี้กับเจ้า" เชียนเฉินชานพูดก่อนที่จะเดินออกไป

หลิวหยุนหยางกัดริมฝีปากล่าง หัวใจของเขาจะไม่ยอม แต่เขารู้สึกกดดันมากมายจนทำให้เขาไม่สามารถหายใจได้อย่างถูกต้อง

"รีบกลับไปเรียน หยุนหยาง! คลื่นอัลตร้าไวโอเล็ตกำลังจะมา!" เฉินลู่หยางวิ่งไปและดึงหลิวหยุนหยางไปพร้อม ๆกัน และทั้งสองก็วิ่งไปที่ห้องเรียน

รังสีอัลตราไวโอเล็ตเป็นกลุ่มรังสีที่มาพร้อมกับการแตกหักของช่องว่าง รังสีอัลตราไวโอเล็ตอ่อนอันเดิมสร้างคลื่นอัลตราไวโอเล็ต คลื่นอัลตร้าไวโอเล็ตซึ่งกินเวลานาน 4 ชั่วโมงต่อวัน กลายเป็นช่วงเวลาที่ไม่สามารถทนทานได้มากที่สุดในวันของคนทั่วไป

วิธีเดียวที่จะหลีกเลี่ยงการถูกโจมตีก็คือการซ่อนตัวอยู่ในบ้าน

"ข้าว่าจะไปพักสักหน่อย" หลิวหยุนหยางพูดอย่างหนักแน่น เมื่อพวกเขาเดินมาถึงทางเดินนอกห้องเรียน

เขาวิ่งไปที่หอพัก แม้ว่าเฉินยู่หลางจะเรียกร้องให้เขาอยู่ ครึ่งทางที่นั่น หลิวหยุนหยางจำได้ว่าจะมีนักเรียนบางคนที่หลบซ่อนจากรังสีอัลตราไวโอเลตในหอพัก

เขาไม่ต้องการเห็นความสงสารบนใบหน้าของนักเรียนเหล่านั้น!

โดยปกติถ้ำหลังโรงเรียนเป็นที่ที่หยุนหยางฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ทันใดนั้นเขาก็เดินตรงไปหาต้นไม้ที่หักที่ตั้งอยู่กลางถ้ำและโจมตีมัน

หนึ่งหมัด สองหมัด สามหมัด ...

หลิวหยุนหยางไม่ทราบว่ามีการเจาะกี่หมัด แต่ความแรงของเขาถูกใช้โดยความบ้าบิ่นจากกำปั้นของเขา

ตลอดหลายปีที่ผ่านมาความขมขื่นจากการทำงานหนักไม่สามารถเทียบได้กับขวดยา

ความพ่ายแพ้ครั้งนี้ทำให้หลิวหยุนหยางรู้สึกเศร้าโศกอย่างลึกซึ้ง อย่างไรก็ตามความเศร้าโศกนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกแย่ ยิ่งกว่านั้นก็คือความไร้อำนาจของเขาในการเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ

ถ้าเขามียาปลอมตัว ความแข็งแรงของเขาจะเพิ่มขึ้นไปถึงระดับของนักสู้

เขาจะสามารถได้รับขวดยาปลอมตัวได้อย่างไร?

มันเป็นไปไม่ได้ 100,000 ดาหยวนเป็นจำนวนเงินที่ครอบครัวของเขาจะไม่สามารถหาได้แม้จะใช้เวลา 100 ปี

แม่ของเขาก็แค่ซักผ้า และซักผ้าของคนอื่น ๆ เพื่อให้ครอบครัวของพวกเขาได้เงิน ความคิดที่น่าเกรงขามนั้นจะไขว่คว้าไว้ได้อย่างไร?

หยดเลือดไหลออกมาจากบาดแผลของฝ่ามือของหลิวหยุนหยาง แต่เขาก็โกรธมากเกินไปที่จะรู้สึกเจ็บปวด

ปัง!

ทันทีที่การชกครั้งสุดท้ายของเขาทำให้กองไม้หักเป็นชิ้น หลิวหยุนหยางเสียท่า และศีรษะของเขากระแทกลงบนยอดไม้

หลิวหยุนหยางได้ฝึกฝนด้วยความสามารถของเขาจนหมดแรง ทั้งหมดที่เขาเห็นในด้านหน้าของเขา ในขณะที่เขาล้มลงมันคือนรกลึกลับ

ช่วงเวลาที่เขาล้มลงไปที่พื้นดิน เกิดแสงวิบวับจากจุดศูนย์กลางของไม้ที่หัก ส่วนของต้นไม้ที่แตกออกเป็นชิ้น ๆ ภายใต้ความสุกใสอันน่าสยดสยอง และทรงกลมสีทองที่มีขนาดประมาณหนึ่งถึงขนาดของกำปั้นของทารกปรากฏขึ้นและบินเข้าไปในร่างกายของเขา

"โฮสต์: รูปแบบระดับต่ำของชีวิต ... "

"พลังงานที่อ่อนแอ ที่ไม่พึงประสงค์ ..."

เสียงของเครื่องจักรโผล่ออกมาจากภายในถ้ำ

หลังจากช่วงเวลาไม่แน่นอน หลิวหยุนหยางก็ตื่นขึ้นมา กะโหลกศีรษะของเขาเจ็บปวดอย่างไม่สามารถควบคุมได้

เขาจะไม่ระบายความขุ่นมัวของเขาด้วยวิธีนี้อีกในอนาคต เมื่อมันร่วงมามันก็เป็นเขาคนเดียวที่เจ็บตัว

ถึงแม้ว่าครอบครัวของเขาไม่มีภูมิหลังที่หลากหลาย และมันก็เป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะได้รับยาปลอมตัว แต่เขาก็ยังต้องการที่จะกลายเป็นนักสู้!

หลิวหยุนหยางส่ายศีรษะอย่างแรงเพื่อดิ้นรนให้ลุกขึ้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าไม้ที่เขาเก็บมาเมื่อไม่นานมานี้ได้หายไป

ใครจะขโมยหุ่นไม้หักกัน?

ขณะที่หลิวหยุนหยางรู้สึกเจ็บหัวของเขา แผงหน้าปัดก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

พลังงาน: 0.5

ความเร็ว: 0.7

จิตใจ: 1

ร่างกาย: 0.9

เมื่อมีการจัดเรียงของสิ่งนี้ปรากฏในหัวของเขา?

หลิวหยุนหยางงงงวยเมื่อมองภาพ

"ท่านต้องการปรับเปลี่ยนหรือไม่?" คราวนี้มีเสียงขึ้นมา

ปรับเปลี่ยน? หลิวหยุนหยางพยายามเปลี่ยนพลังเป็น 2 เขาต้องการจะดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ขณะที่เขาทำการปรับเปลี่ยนแผงเล็ก ๆ ในหัวของเขาก็เปลี่ยนไป

พลังงาน: 2

ความเร็ว: 0.2

จิตใจ: 0.5

ร่างกาย: 0.4

ตอนแรกเขาไม่ใส่ใจอะไรกับการเปลี่ยนแปลงในแผง แต่ทันทีที่เขาเสร็จสิ้นการปรับตัวเขารู้สึกอิดโรย

บางสิ่งบางอย่างที่เห็นได้ชัดเจนก่อนหน้านี้ก็จางหายไป นอกจากนี้เขายังรู้สึกอ่อนเพลียที่หาตัวจับยากทั้งในหัวและจิตใจ

อ่อนเพลีย ... อ่อนเพลียมาก ...

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

หลิวหยุนหยางลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ทางเข้าถ้ำ เขารู้ว่าความเร็วของเขาเองเริ่มช้าลงมาก โดยปกติแล้วเส้นทางนี้จะใช้เวลาเพียง 10 วินาทีในการข้ามไป แต่ตอนนี้ก็ใช้เวลาประมาณครึ่งนาที

อย่างไรก็ตามเมื่อเท้าของหลิวหยุนหยางพุ่งชนกำแพง ก้อนหนึ่งก้อนก็บินออกไปเหมือนจรวด

ปัง

หินขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านนอกที่ชั่งน้ำหนักประมาณ 50 กิโลกรัมและทำให้มันลอยหนีไปเช่นกัน ขากรรไกรของหลิวหยุนหยางอ้ากว้างอย่างตกใจ

เมื่อไหร่กันที่เขาแข็งแรงขึ้น?

นี้อาจเกิดจากการปรับแผงที่มีปรากฏในใจของเขา?

หลิวหยุนหยางทำการปรับเปลี่ยนเพิ่มเติมโดยไม่ลังเล เวลานี้เขาเพิ่มร่างกายของเขาเป็น 1 และลดพลังความเร็ว และจิตใจของเขาไป 0.2 ...

มันเป็นการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เมื่อเขาเสร็จสิ้นการปรับตัวเขารู้สึกมหัศจรรย์มาก เขาไม่เคยรู้สึกสบายใจแบบนี้มาก่อน

ตู้ม!

เขาปล่อยหมัดหนัก ๆ จากกำปั้นไปที่กำแพงหินสร้างรอยประทับขนาด 3 นิ้ว

ในอดีตรอยหมัดของหลิวหยุนหยางมีเพียงเล็กน้อยลึกกว่าหนึ่งนิ้ว แต่ตอนนี้รอยหมัดของเขาได้ผลผลิตที่น่าประทับไปสามนิ้ว

นั่นคือสิ่งที่สามารถทำได้เฉพาะกับ 500 กิโลกรัมของความแข็งแรง!

ความแข็งแรงของเขาต้องสูงกว่า 500 กิโลกรัม ดวงตาของหลิวหยุนหยางเต็มไปด้วยความปีติยินดี

เขาต้องการมองขึ้นไปบนฟ้า และร้องไห้ด้วยความปิติยินดี แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ก็ไม่มีข้อสงสัยใด ๆ ที่จะเป็นการเปิดเส้นทางใหม่ให้กับเขา