ตอนที่ 16 : ทำความสะอาด

"ใช่ เจ้าค่ะ!" แม่นมลีก้าวไปหาเหยาซื่อและพาพวกนางเดินเข้ามาในเรือนขจี ในขณะที่เดินมา นางกล่าวว่า "ฮูหยินใหญ่กล่าวว่าฮูหยินรองเพิ่งกลับมาที่ตระกูลเฟิง ทุกอย่างจะยังคงเหมือนเดิม ถ้าเรานำสาวใช้คนใหม่เข้ามา เรากังวลว่าพวกเขาจะดูแลท่านไม่ดี ตอนนี้ข้าพาสาวใช้ 2 คนมาช่วย จนกว่าท่านจะอยู่ที่นี่อย่างถาวร ถึงจะเปลี่ยนสาวใช้ได้เจ้าค่ะ"

"ขอบคุณฮูหยินใหญ่" เหยาซื่อถอยหนีไปเล็กน้อย แม่นมลีเป็นคนหนึ่งที่สนับสนุนเฉินซื่อตั้งแต่ตอนที่เฉินซื่อยังเป็นฮูหยินรอง เมื่อแม่นมลีได้พบนาง นางก็โค้งคำนับและเคยเรียกนางว่าฮูหยินใหญ่มาก่อน แต่วาสนาคนเรามีขึ้นมีลง เมื่อพวกเขากลับมาที่ตระกูลเฟิงทุกอย่างเปลี่ยนไป

ส่วนสาวใช้อีก 2 คน คือม่านซีและเปาถัง ทั้งสองคนอายุประมาณ 16-17  ปี ม่านซีเป็นคนที่สูงและผอม หากมองย้อนไปในศตวรรษที่ 21 นางคงเป็นที่ดึงดูดใจมากที่สุด

นางจ้องมองทั้งสามคนตรงหน้านาง พวกนางไม่เจียมเนื้อเจียมตัว สาวใช้ทั้งสองแต่งหน้าบาง ๆ มองมาที่เหยาซื่อและลูกๆ ของนาง เมื่อพวกนางมองเสื้อผ้าที่พวกเขาใส่ก็ยิ่งดูถูกพวกเขา การเดินทางกลับมาที่ตระกูลนั้นลำบากมาก ถ้าพวกนางไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร พวกนางคงคิดว่าบ่าวรับใช้เหมือนกัน

แม่นมลีอายุมาก ความสามารถของนางในการปกปิดท่าทีของนางก็มากเช่นกัน ไม่ว่านางจะรู้สึกอย่างไรในใจ นางก็ยิ้มอยู่เสมอ แตกต่างกันเปาถังและม่านซี เฟิงหยูเฮงมองเห็นการดูถูกบนใบหน้าของพวกนางได้ชัดเจน เมื่อมองทั้งสองใกล้ ๆ ทั้งคู่สวมชุดยาวถึงพื้น เป็นสีเหลืองและสีเขียวซีด พวกเขาใส่ชุดนี้ทำงานได้อย่างไร

ไม่นานอารมณ์ของนางก็ดีขึ้น

"พวกเจ้ามาถึงแล้ว ไปทำงานกันเถอะ!" เฟิงหยูเฮงปรบมือ 2 ครั้ง "เรือนเต็มไปด้วยฝุ่น ม่านซีและเปาถังทำความสะอาดข้างนอก แม่นมลีและแม่นมซันช่วยข้าทำความสะอาดข้างใน"

ขณะที่พูด นางเดินไปที่มุมหนึ่งและหยิบไม้กวาด 2 อันที่วางอยู่บนพื้น นางโยนไปให้ม่านซีและเปาถัง "ฝุ่นบนหน้าต่างเต็มไปหมด บนหลังคายิ่งสกปรก พวกเจ้าอย่าลืมกวาดลานให้ข้าด้วย พื้นขัดด้วยแปรงและน้ำ ข้าต้องการเห็นสีเดิมของพื้น เจ้าเป็นสาวใช้ ควรทำความเข้าใจได้โดยที่ไม่ต้องให้พูดซ้ำ เรามาเริ่มกันเลย เมื่อทำความสะอาดเสร็จแล้วถึงจะกินข้าว"

นางพูดรวดเดียวจบและเป็นผู้นำในการทำงาน นางเปิดประตูเข้าไปในห้องหลัก เจอฝุ่นหนา นางตะโกน "แม่นมลีไปตักน้ำ และนำอ่างเปล่ามาด้วย"

เฟิงหยูเฮงไปที่ห้อง แม่นมซันช่วยเหยาซื่อและเฟิงจื่อหรูด้วยเช่นกัน ทั้งสามคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เฝ้าดูพวกเขาด้วยอาการตกใจ โดยเฉพาะม่านซีและเปาถัง แม้ว่าพวกนางจะเป็นสาวใช้ พวกนางจะอยู่ข้างฮูหยินใหญ่ เป็นสาวใช้ประจำตัวของนาง โดยปกติหน้าที่ที่พวกนางทำจะมีแค่ชงชาหรือเก็บกวาดเล็กน้อย พวกนางไม่เคยทำงานหนักเช่นนี้มาก่อน !

หญิงสาวทั้งสองคนหันไปมองแม่นมลี แต่แม่นมลีไม่สามารถช่วยอะไรได้ ได้แต่ส่ายหัว นางรู้ว่าไม่มีอะไรที่นางสามารถทำได้ เพียงแค่มองเสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่ และตำแหน่งของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นฮูหยินรองหรือฮูหยินใหญ่ก็ไม่กล้าใช้พวกนางเช่นนี้

แต่เฟิงหยูเฮงที่เพิ่งกลับมาที่ตระกูลเฟิง นางไม่ได้ปฏิบัติตามกฎ แต่นางสั่งพวกนางราวกับว่ามันเป็นกฎ นอกจากนี้นางยังกล่าวอีกว่า ...ต้องทำงานให้เสร็จ ถึงจะได้กินข้าว

"แม่นมลี" ม่านซีพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เราจำเป็นต้องทำตามที่นางสั่งด้วยหรือ?"

แม่นมลีจ้องไปที่นางครู่หนึ่ง จากนั้นก็ก้มศีรษะลง และตอบว่า "ถ้าเจ้าต้องการกลับไปหาฮูหยินใหญ่เช่นนี้ ข้าก็จะไม่ห้ามเจ้า แต่เจ้าคิดถึงคำสั่งของฮูหยินใหญ่ให้ดี ถ้าเจ้าจากไปโดยไม่ทำงาน ระวังตัวให้ดี !"

คำพูดนี้ทำให้ทั้งสองสาวไม่กล้าพูดต่อ ถูกต้อง พวกนางมาที่เรือนขจีเพราะทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ถ้าพวกนางกลับไปทันทีหลังจากที่มาถึง ฮูหยินใหญ่คงต้องลงโทษพวกนางเป็นแน่ !

เมื่อคิดได้เช่นนั้น พวกนางก็หยิบไม้กวาดมาเริ่มทำความสะอาด แม่นมลีก็ไปที่บ่อตรงทางเข้าเพื่อตักน้ำ

ทั้งสี่คนในห้องเริ่มทำงาน แม้แต่จื่อหรูก็ช่วยทำงานนี้ด้วย

แม่นมซันไม่อยากให้เหยาซื่อและลูก ๆ ของนางทำงานนี้ แต่เมื่อมองจากสภาพห้อง ถ้าไม่ช่วยกันทำความสะอาด นางคนเดียวก็คงจะทำไม่ไหว เมื่อเห็นความชำนาญของเหยาซื่อในการทำความสะอาด ซึ่งเห็นได้ชัดว่านางชำนาญเป็นอย่างมาก แม่นมซันเบือนหน้าหนีและซับน้ำตา

แม่นมลีตักน้ำและเทลงในโอ่งเต็มอย่างรวดเร็ว เฟิงหยูเฮงเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าต่าง

ทุกคนทำงานต่อไปอย่างเต็มที่ ทันใดนั้นมีเสียงดังออกมาจากข้างนอกลาน

"มีแต่ฝุ่น มันสกปรกมาก!"