บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 121 ช้ากว่า

ตอนที่ 121

ช้ากว่า

 

คลืดดดด..... ร่างของหยุนฟางโดนกระแทกจนถอยออกมาหลายก้าว แต่นางก็ไม่บาดเจ็บสาหัสอะไรมากมาย ฝ่ามือส่วนใหญ่โดนดาบของนางป้องกันเอาไว้ได้ แม้จะมีบางฝ่ามือฝ่ามาโดนร่างของนางได้ แต่ความเสียหายก็ไม่มากพอจะล้มผู้ฝึกฝนะพลังวิญญาณระดับก่อกำเนิดพลังเซียนลงได้

ต้องนับว่าครานี้หยุนฟางตัดสินใจได้ถูกต้อง เพราะนางตัดใจเรื่องการรับฝ่ามือทั้งหมดแทบจะทันทีที่เห็นฝ่ามือความเร็วสูงของไป๋จูเหวิน นางยกดาบขึ้นป้องกันแบบทื่อๆแล้วเกร็งพลังวิญญาณรับฝ่ามือของไป๋จูเหวินเอาไว้ ไม่อย่างนั้นนางคงรับฝ่ามือไม่ทันแล้วโดนโจมตีโดยไร้พลังวิญญาณป้องกันไปแล้ว

ฟุบ...หยุนฟางตัดสินใจทิ้งระยะออกห่างจากไป๋จูเหวินพลางส่งคลื่นดาบเข้าโจมตีไป๋จูเหวินเป็นระยะๆ ฝ่ามือเมื่อครุ่ทำเอานางขนลุกจนไม่กล้าเข้าไปใกล้เสียแล้ว

เคร๊ง! คลื่นดาบของนางแม้จะรวดเร็วรุนแรง แต่เมื่อซัดใส่ทางไป๋จูเหวินมันกลับทำได้เพียงดึงความสนใจไป๋จูเหวินเล็กน้อยเท่านั้น

วูม!! อยู่ๆหยุนฟางก็สัมผัสได้ถึงคลื่นพลังสายหนึ่งพุ่งเข้ามาหาตัวนาง ทำให้นางยกดาบขึ้นปัดป้องตามสัญชาตญาณ

คลืดดดดด....ร่างของหยุนฟางครูดถอยไปด้านหลังอีกครั้งเพราะแรงกระแทกที่เกิดขึ้นจากคลื่นพลังที่พุ่งเข้ามาทำเอาหยุนฟางยิ่งตกตะลึงมากขึ้น ไป๋จูเหวินเองก็สามารถซัดคลื่นพลังจากระยะไกลได้งั้นหรือ

วูม... ทันทีที่ฝ่ามือของไป๋จูเหวินฟาดออกมา กระแสพลังสายหนึ่งก็พุ่งมาทางหยุนฟางอีกครั้งทำเอาหยุนฟางรีบถอยหนีในทันที แต่อยู่ๆกระแสพลังที่ควรจะซัดมาตรงๆกลับเลี้ยวมาทางนางอย่างกับเป็นสิ่งมีชีวิต

เคร๊ง!! หยุนฟางเลือกที่จะไม่ประมาท นางปัดดาบโจมตีสวนกลับคลื่นพลังตรงหน้า แม้จะต้องใช้กำลังมากสักหน่อยแต่นางก็สามารถทำลายคลื่นพลังตรงหน้าไปได้

ผลัก..!! ร่างของหยุนฟางลอยหวือไปอีกทางด้วยคลื่นพลังอีกสายหนึ่งที่พุ่งเข้ามาจากด้านหลัง สร้างความเสียหายที่ไหล่ของนางได้มากทีเดียว พริบตานั้นหยุนฟางมองมาทางไป๋จูเหวินที่อยู่ห่างออกไปหลายเมตร มันกำลังร่ายฝ่ามือออกมาอย่างต่อเนื่องสร้างความแตกตื่นใจให้กับหยุนฟางอย่างมาก

เคร๊งๆๆๆ ราวกับกับคนบ้า หยุนฟางฟาดฟันอากาศโดยรอบอย่างหนัก

1...2....3...4..... หยุนฟางนับจำนวนคลื่นพลังที่กำลังล้อมโจมตีนางจากระยะไกลอยู่อย่างตั้งใจ ยามนี้ไป๋จูเหวินสามารถควบคุมกระแสพลังประหลาดนี้ได้ 4 สายพร้อมกัน พวกมันล้อมโจมตีหยุนฟางราวกับมีชีวิต ทำเอาหยุนฟางปั่นป่วนไปหมด

วิชาที่ไป๋จูเหวินกำลังใช้อยู่ในตอนนี้คือวิชาของท่านน้าไก่ฟ้า มันเป็น 1 ในวิชาที่ใช้ได้ยากที่สุดในฝ่ามือทั้ง 18 ท่าของพวกท่านน้า มันคือฝ่ามือ บังคับหกปักษา นอกจากจะซัดกำลังออกไปโจมตีจากระยะไกลแล้ว ตัวไป๋จูเหวินยังต้องควบคุมกระแสพลังให้มันเข้าโจมตีศัตรูที่กำลังพยายามหนีอีกต่างหาก แต่ด้วยความสามารถของดวงตาสีแดงทำให้มองทุกอย่างช้าลง การควบคุมให้ฝ่ามือบังคับหกปักษาให้เข้าเป้านั้นง่ายขึ้นมาก แต่ถึงอย่างนั้น ยามนี้ไป๋จูเหวินก็บังคับได้เพียง 4 กระแสเท่านั้นทั้งๆที่ในเคล็ดวิชาสามารถควบคุมได้ถึง 6 ก็ตาม

กึก...อยู่ๆหยุนฟางก็ชะงักยืนอยู่กับที่ ทั้งๆที่นางกำลังพยายามหลบฝ่ามือของไป๋จูเหวินอยู่แท้ๆ

โครม...!! หยุนฟางโดนฝ่ามือของไป๋จูเหวินเข้าอย่างจังเพราะอยู่ๆนางก็โดนรั้งเอาไว้

“เส้นด้าย??”หยุนฟางขมวดคิ้ว ที่เท้าของนางปรากฏเส้นด้ายสีขาวมัดข้อเท้าเอาไว้ทำให้นางไม่สามารถหลบการโจมตีเมื่อครู่ได้

ตูม.!! ขณะกำลังงุนงง หยุนฟางก็โดนฝ่ามือบังคับหกปักษาซัดใส่ไปอีกครั้งสร้างความเสียหายให้นางมากขึ้นไปอีก แต่เพราะนางใช้พลังวิญญาณป้องกันร่างเอาไว้ตั้งแต่เจอฝ่ามือแประกายอัสนีแล้ว นางเลยไม่ถึงกับหมดสภาพในทันที

หลังจากตั้งตัวได้ หยุนฟางก็พบว่าเส้นด้ายสีขาวนั้นมาจากทางไป๋จูเหวิน นางเลยยกดาบฟันเส้นด้ายทิ้นในทันที แต่เส้นด้ายนั้นกลับไม่ขาดเสียอย่างนั้น

กึก...เห็นอีกฝ่ายสังเกตุเห็นใยแมงมุมแล้วไป๋จูเหวินจึงดึงใยแมงมุมอย่างแรงเพื่อทำให้ยุงฟางล้มลงกับพื้น แต่เหมือนหยุนฟางจะรู้ตัวเลยชิงกระโดดตามแรงเข้ามาหาไป๋จูเหวินแทน

วูม...หยุนฟางเร่งพลังเซียนออกจากร่าง ก่อนจะวาดดาบมาข้างหน้าด้วยวิชาดาบของนาง พริบตานั้นราวกับตรงหน้าไป๋จูเหวินปรากฎกองทัพจอมดาบนับร้อยพุ่งเข้ามาโจมตี ท่าทางกระบวนท่านี้จะเป็นหระบวนท่าใหญ่ของหยุนฟางแล้ว

วูบ...ราวกับเกิดแรงดูดสายหนึ่งดึงเอากลุ่มคลื่นดาบของหยุนฟางให้เบี่ยงไปทางหนึ่ง ทำให้มันพลาดเป้าจากไป๋จูเหวินไปทางอื่น แต่กลับไม่จบเท่านั้น คลื่นดาบที่ควรพุ่งตรงมาข้างหน้ากลับถูกบังคับให้วนอ้อมร่างของไป๋จูเหวินแล้ววกกลับเข้าไปหาหยุนฟางในทันที

“......”หยุนฟางนิ่งค้างไปอึดใจหนึ่ง ไม่นึกเลยว่าวิชาที่ต้นส่งออกไปจะวนกลับมาทำร้ายตนเองเช่นนี้

เคร๊งๆๆๆๆ ดาบในมือของหยุนฟางปั่นป่วนไปหมด แต่ก็โชคดีที่ยังพอผ่านการสวนกลับครั้งนี้มาได้ เพราะนางคุ้นเคยกับวิชาของตนเองดีนั่นเอง คราวนี้ไม่ใช่กระบวนท่าบังคับหกปักษาของน้าไก่ฟ้าแต่เป็นฝ่ามือหมอกควันกบดานของท่าน้าจิ้งจอก แม้วิชานี้จะใช้เพื่อดึงหรือผลักศัตรูเป็นหลักแต่เพราะระหว่างใช้จะเกิดหมอกควันไอเย็นรอบตัวทำให้น้าจิ้งจอกตั้งชื่อเช่นนี้

อยู่ๆร่างของหยุนฟางก็โดนดึงเข้าไปหาไป๋จูเหวินด้วยแรงดูดสายหนึ่ง ด้วยวิชาหมอกควันกบดานทำให้หยุนฟางราวกับโดนจับด้วยมือขนาดใหญ่แล้วดึงเข้าไปหาตัวไป๋จูเหวินก็ไม่ปาน เพียงชั่วอึดใจหยุนฟางก็พบว่าตนเองยืนอยู่ตรงหน้าไป๋จูเหวินเสียแล้ว

วูบ...แม้แต่หยุนฟางเองยังสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณมหาศาลที่เข้าไปรวมในฝ่ามือของไป๋จูเหวิน ครานี้ไม่ใช่ฝ่ามือประกายอัสนีอีกแล้ว แต่เป็นฝ่ามือเพลิงพิโรธที่สร้างความเสียหายรุนแรงอย่างน่าขนลุก

“ข้ายอมแพ้”หยุนฟางประกาศยอมแพ้ออกมาก่อนที่ฝ่ามือเพลิงพิโรธจะได้ฟาดลงมา พริบตาก่อนนางจะประกาศยอมแพ้ นางสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่ไม่ใช่พลังวิญญาณ มันเป็นพลังอีกสายที่หลังไหลเข้าไปในฝ่ามือของไป๋จูเหวินทำเอานางขนลุกซู่ พลังเช่นนั้นไม่ใช่ระดับที่นางจะรับมือได้แน่ๆ ทำให้นางได้แต่ประกาศยอมแพ้เท่านั้น

“หวงหลง ศิษย์ของเจ้าใช้วิชาอะไรกัน”ทันทีที่การประลองจบลง เหล่ายอดฝีมือรอบๆต่างพากันหันมาถามหวงหลงผู้พาไป๋จูเหวินเข้ามาร่วมการประลองในทันที วิชาของไป๋จูเหวินนั้นไม่เหมือนวิชาที่พวกมันรู้จัก แม้แต่หวงหลงเองก็ยังตอบไม่ได้ การใช้วิชาของไป๋จูเหวินนั้นมีพลังธาตุแฝงอยู่ทุกกระบวนท่า แต่พลังธาตุที่แสดงออกมานั้นกลับไม่เหมือนกันเลยแม้แต่อย่างเดียว ฝ่ามือความเร็วสูงก่อนหน้านี้สัมผัสได้ชัดเจนว่าแฝงธาตุอัสนีเอาไว้ ฝ่ามือโจมตีระยะไกลก็แฝงธาตุลมเอาไว้ ฝ่ามือที่ใช้ควบคุมการโจมตีของหยุนฟางก็แฝงธาตุน้ำแข็งเอาไว้ ฝ่ามือที่ยังไม่ได้ซัดออกมาก็มีธาตุไฟแฝงอยู่ ซึ่งแปลกมากสำหรับการต่อสู้ปกติ ราวกับมันเอาวิชาของหลายๆคนมารวมกันก็ไม่ปาน อย่าว่าแต่หวงหลงเลย ม้แต่เหล่าอาวุโสในที่นี้ต่างก็ไม่มีใครรู้เสียด้วยซ้ำว่าวิชาที่ไป๋จูเหวินใช้ออกมาคือวิชาอะไร

“เรื่องนั้นช่างก่อนเถอะ มาเริ่มการประลองรอบต่อไปเลยดีกว่า”ท่ามกลางความสงสัยของเหล่ายอดฝีมือ  อยู่ๆเฒ่าประทับสวรรค์ก็รีบประกาศให้เริ่มการประลองเสียก่อน

“ช้าก่อน... ศิษย์ข้าได้รับบาดเจ็บหนัก ให้นางพักสักครู่ได้หรือไม่”เซียนดาบว่าพลางมองไปที่หยุนฟาง แม้ภายนอกนางจะไม่ได้บาดเจ็บอะไรมากมาย แต่วิชาทัพดาบประหารที่นางใช้ออกไปกินพลังวิญญาณอย่างมาก ยามนี้นางคงเหลือพลังไม่ถึงครึ่งเสียด้วยซ้ำ

“ไม่ได้ การประลองต้องเป็นไปตามขั้นตอน”เฒ่าประทับสวรรค์ว่าพลางบอกให้ศิษย์ของมันลงประลองในทันที

“ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์”เซียนดาบกัดฟันแน่นพลางกุมเข่าตัวเองแน่น

“เริ่มประลองได้”เฒ่าประทับสวรรค์ว่าพลางประกาศเริ่มประลอง โดยที่ศิษย์ของมันไม่ได้มีท่าทีลังเลที่จะประลองกับคนบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย

“.......”หยุนฟางเองก็นิ่งอึ้งไปเช่นกัน ไม่นึกเลยว่าจะต้องประลองต่อในสภาพเช่นนี้

ผั๊ว! ฝ่ามือระทับสวรรค์พุ่งกระแทกใบหน้าของหยุนฟางอย่างจังโดยที่นางไม่แม้แต่จะหลบหรือปัดป้อง ไม่ใช่เพราะนางหลบไม่ทันหรือมองไม่เห็น แต่เพราะความเสียหายที่นางได้รับจากการต่อสู้กับไป๋จูเหวินนั้นมากกว่าที่อาจารย์ของนางทราบเสียอีก

ฝ่ามือบังคับหกปักษา แม้จะเป็นการโจมตีระยะไกล แต่กำลังทำลายกลับรุนแรงมาก สร้างความเสียหายทั่วร่างให้กับหยุนฟางจนร่างยามนี้สั่นสะท้านไปทั้งตัว ยิ่งพลังวิญญาณไม่ต้องพูดถึง นางใช้พลังวิญญาณหรือพลังเซียนเพื่อปกป้องร่างตลอดเวลา แถมยังใช้ท่าโจมตีไปไม่น้อย พลังเซียนของนางยามนี้เหลือเพียงน้อยนิดเท่านั้น

วูมมมม ดาบของหยุนฟางฟาดลงมาเต็มแรงจนเกิดคลื่นดาบขนาดใหญ่ราวกับดาบของนางขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง เพียงแต่เฟยหลงกลับหลบการโจมตีของนางอย่างง่ายดาย

ผลัก! ฝ่ามือประทับสวรรค์ของเฟยหลงกระแทกเข้าที่ไหล่ของหยุนฟางอย่างจัง กระบวนท่าโจมตีเมื่อครู่ของหยุนฟางใช้พลังเซียนของนางไปจนหมดแล้ว ทำให้นางได้แต่ยืนเป็นเป้านิ่งเท่านั้น เพียงแต่พริบตาที่โดนฝ่ามือประทับสวรรค์โจมตีใส่หยุนฟางกลับยิ้มออกมา ดวงตาสีม่วงของนางมองดวงตาสีดำของเฟยหลงราวกับจะดูถูกมัน

“เจ้าช้ากว่า”หยุนฟางพูดพลางหัวเราะออกมา นางที่สู้กับไป๋จูเหวินมาเมื่อครู่เห็นได้อย่างชัดเจนเลย ฝ่ามือของมันช้ากว่าของไป๋จูเหวินเสียอีก นางยิ้มเยาะกับการพ่ายแพ้ให้เฟยหลงเช่นนี้ ก่อนจะปล่อยให้ร่างล้มลงกระแทกพื้นไปทั้งๆอย่างนั้น คราวนี้ไม่เหมือนคราวของไป๋จูเหวิน นางไม่คิดจะประกาศยอมแพ้แต่อย่างไร