DMWS ตอนที่ 161 สวัสดี,ฉัน สตีฟ โรเจอร์ส [ฟรี]

เวลาได้ล่วงเลยผ่านไปอย่างรวดเร็วหลังจากเหตุการณ์ที่นอร์เเมนได้เสียชีวิตนี่ก็ผ่านมาสามวันเเล้ว ในช่วงเวลาสามวันนี้ เเจ็คสัน ได้ไปหา ปีเตอร์ เเละ เเฮร์รี่ ตลอดเวลา โดยเฉพาะเเฮร์รี่ เขาได้สูญเสียคนสำคัญอย่างพ่อของตัวเองไป ทำให้ นี่เป็นปัญหารบกวนจิตใจเเฮร์รี่อย่างมาก เขาได้นั่งเก็บตัวอยู่ในห้อง จนเเจ็คสัน ชวนให้ออกไปข้างนอก ท้ายที่สุด เเฮร์รี่ ก็ปฏิเสธ เเจ็คสัน จึงได้พึ่งพาขอร้องให้เกวนช่วยเรื่องนี้

 

สำหรับปีเตอร์เขาอยู่ที่บ้านพร้อมกับปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน เเม้ โทนี่ จะไม่ได้บอกเรื่องสถานะของสไปเดอร์เเมนให้เเจ็คสันรู้เเต่เขาก็ย่อมรู้จักปีเตอร์ดี ปีเตอร์ได้ทำตัวตามปกติเหมือนที่ผ่านมา เเต่เเท้จริงเเล้ว เขากำลังซ่อนความอ่อนเเอเอาไว้ เขาไม่กล้าที่จะไปพบเเฮร์รี่ เเจ็คสัน เองก็ไม่รู้จะเริ่มต้นกับทั้งสองอย่างไรดี

 

เเจ็คเชื่อว่าปีเตอร์เเละเเฮร์รี่ย่อมเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เเม้หลังจากที่ เเฮร์รี่จะรู้ความจริงเรื่องที่ว่าปีเตอร์คือสไปเดอร์เเมน เขาอาจจะไม่เกลียดปีเตอร์ เเต่เเจ็คสันก็ไม่มั่นใจ ดังนั้น เขาจึงต้องการติดต่อหาโทนี่ ช่วงนี้โทนี่ เองก็ยุ่งมาก เเต่เเจ็คสันก็ต้องการทำภารกิจของเขาให้เสร็จนั่นก็คือความสัมพันธ์ของเขากับโทนี่

 

...

 

"เจ้านายครับ,ดูเหมือน คุณ เเจ็คสัน จะมาหา"หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง J.A.R.V.I.S ได้กล่าวบอกโทนี่ที่นอนอยู่ภายในห้องนั่งเล่น

 

"ฉันรู้เเล้วให้เขาเข้ามา"โทนี่ กล่าวตอบเพียงเล็กน้อย เเม้ในใจของเขาจะรู้สึกอึดอัด เพราะว่าช่วงสามวันที่ผ่านมา เกี่ยวกับเรื่องของนอร์เเมน เขาเเทบจะทำอะไรไม่ได้เลย ทั้งเขายังกังวลเรื่องของปีเตอร์อีกด้วย

 

ตึก ตึก~~

 

ไม่นานเสียงเท้าของเเจ็คสันก็เดินเข้ามาใกล้

 

"เเจ็คสันเพื่อน ๆ ของเธอเป็นยังไงบ้าง?"เห็นเเจ็คสันปรากฏตัวขึ้น โทนี่ กล่าวเปิดปากถาม

 

"สภาพของเเฮร์รี่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ดูเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นจะเป็นปัญหารบกวนจิตใจเขาพอสมควรเขาคงต้องใช้เวลาสักพักนึง"ได้ยินคำถามของโทนี่ เเจ็คสัน กล่าวตอบอย่างรวดเร็ว เมื่อกี้ เขาไม่รู้ว่า โทนี่ จะถามเรื่องของสไปเดอร์เเมน ด้วยความที่ว่าเดิม เเจ็คสัน ไม่ได้รู้เรื่องของปีเตอร์ ดังนั้น เขาจึงพูดเรื่องของ เเฮร์รี่ออกมา

 

"เวลาจะช่วยเยียวยาความรู้สึกให้ดีขึ้น เขาจะต้องผ่านมันไปได้"โทนี่ พยักหน้าคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ของเเฮร์รี่"เออจริงสิ่ เธอมาที่บ้านของฉันมีเรื่องอะไรอีกล่ะคราวนี้?ถ้าจะมาช่วยงานฉันล่ะก็ขอบคุณเพียงเเต่ว่าช่วงนี้ฉันพักงานชั่วคราว"

 

"ครั้งก่อนที่ผมขอร้องให้คุณ สตาร์ก ช่วย คุณ ได้ตั้งข้อเเลกเปลี่ยนไม่ใช่หรอ? นอกจากนี้ผมเองก็คงต้องปล่อยเเฮร์รี่ให้อยู่คนเดียวไปสักพักให้เขาอาการดีขึ้น ดังนั้นช่วงนี้ผมจึงว่าง"เเจ็คสันกล่าวบอกโทนี่

 

"ฉันเกือบลืมไปเลย เพราะมัวเเต่สนใจสถานการณ์ที่วุ่นวายที่เพิ่งเกิดขึ้นนี้"โทนี่ กล่าวยิ้มออกมา

 

"ผมรู้ว่าคุณคงต้องลืมเป็นเเน่ เเต่ถึงอย่างไร ผมก็รับปากเอาไว้เเล้ว ดังนั้น ผมคงต้องทำตามที่ตัวเองได้รับปากเอาไว้ นอกจากนี้ ผมยังมีความมั่นใจในการดูเเลผู้สูงอายุอีกด้วย"เเจ็คสันกล่าวตอบ เขาต้องการรู้ว่าคนชราที่โทนี่บอกนั้นเป็นใคร

 

"ได้เธอมาช่วยทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายลงเยอะเลย เเต่ฉันต้องขอบอกเธอเอาไว้ก่อน คนชราคนนี้อายุ 90 ปี เขาไม่ค่อยรู้รายละเอียดเกี่ยวกับสงคมยุคใหม่ ดังนั้นภารกิจของเธอก็ง่ายมาก พาเขาเที่ยวชมนิวยอร์กให้เขาได้สัมผัสกับความสนุกของชีวิต"เห็นเเจ็คสันกล่าวยืนยัน โทนี่ ให้ ภารกิจเเจ็คสัน

 

"90 ปี? "เเจ็คสันอุทานออกมา ได้ยินคำพูดของโทนี่ เเจ็คสัน ครุ่นคิดทันที นอกจากนี้ โทนี่ ยังต้องการให้เขาพาคนชราอายุ 90 ปี เที่ยวชมนิวยอร์ก?

 

"ใช่!"เห็นปฏิกิริยาของเเจ็คสันที่เขาบอกตัวเลข 90 ปี ไป โทนี่ รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก"เขาเป็นคนง่าย ๆ เธอไม่ต้องกังวล ฉันเชื่อว่าพวกเธอจะต้องเข้ากันได้ดี"

 

โทนี่เชื่อว่าเเจ็คสันอาจจะไม่เชื่อคำพูดของเขาหลังจากเห็นร่างของชายชราที่เขาว่านี้ เเต่ ชายคนนี้ ก็คือ สตีฟ โรเจอร์ส กัปตันอเมริกา เป็นเรื่องจริงที่เขามีอายุเกือบ 90 ปี

 

"คุณจะให้ผมพาคนชราไปเที่ยวเล่นในนิวยอร์ก?"เเจ็คสันราวกับได้ยินเรื่องตลก

 

ถ้าเป็นผู้สูงอายุปกติการจะพาพวกเขาไปเดินเล่นเพื่อผ่อนคลายเเจ็คสันเชื่อว่ามันเป็นปกติ เเต่นี่กลับเป็นผู้สูงอายุ 90 ปี เเม้จะมีสุขภาพที่ดีขนาดไหน ร่างกายก็ไม่น่าจะไหวเเล้ว

 

"เอาล่ะ ฉันจะให้เธอพบกับเขา เรื่องเวลาเดี๋ยวฉันจะบอกอีกที สำหรับชื่อของเขา เอาเป็นว่าให้เขาเเนะนำกับเธอเองเเล้วกัน"โทนี่ กล่าวบอกโดยทางอ้อม

 

"ก็ได้เเล้วผมจะรอ"เเจ็คสันไม่ได้สนใจ บางที สถานะของคนชราที่โทนี่ว่านี้อาจจะไม่ธรรมดาก็เป็นได้

 

"เอาล่ะเธอมาก็ดีเเล้ว ฉันกำลังจะออกไปเล่นกอล์ฟ ได้เพื่อนเล่นสักคนก็ไม่เลว"โทนี่ ลุกขึ้นเเละกล่าวบอกเเจ็คสัน

 

"กอล์ฟ?ผมตีไม่เป็น?"ได้ยินคำพูดของโทนี่ เเจ็คสัน กล่าวตอบทันที

 

"ฉันจะสอนเธอเอง!"โทนี่ ไม่ได้สนใจว่าเเจ็คสันจะเล่นเป็นหรือไม่เขาต้องการหาเพื่อนร่วมสนุกเพียงเท่านั้น

 

"ก็ได้ครับ"เห็นโทนี่กล่าวเชื้อชวนตัวเองเเจ็คสันไม่ได้ปฏิเสธเเม้ว่าเขาจะไม่อยากไปก็ตาม

 

...

 

สนามหญ้าหลังบ้านมีพื้นที่สนามกอล์ฟสีขาวขนาดเล็ก พื้นที่ของมันไม่ได้ใหญ่มากอย่างน้อยพื้นที่ทั้งหมดก็ยังสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า โทนี่ ได้เริ่มเล่นเกมขึ้นอย่างรวดเร็ว ผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็เป็นตาของเเจ็คสัน

 

"เอาล่ะ!ถึงตาเธอเเล้วมองไปที่ลูกเเละเล็งไม้ให้ดี"โทนี่กล่าวเเนะนำเเจ็คสัน

 

เเจ็คสันได้เริ่มตั้งท่าเเละวางเท้าอย่างผู้เล่นใหม่เขาได้ทำตามแบพื้นฐาน โทนี่ ได้สอนเขาเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเเละบอกให้เเจ็คสันเริ่มต้นอย่างรวดเร็ว หลังจากตั้งท่าเสร็จเเล้ว เเจ็คสัน ก็จ้องมองไปที่ลูกที่วางอยู่บนพื้นก่อนที่เขาจะหวดลงไปเต็มเเรง

 

"อ่ะ,ผมขอโทษ!"เเจ็คสันกล่าวขอโทษทันที

 

ที่เขากล่าวขอโทษนั้นเพราะลูกกอล์ฟไม่ได้กระเด็นออกไป เเจ็คสันได้หวดเต็มเเรงพื้นหญ้าตรงเเถวลูกกอล์ฟเเหว่งไม่มีชิ้นดี มันทำให้ โทนี่ จ้องมองด้วยความตกใจ

 

"เอ่อ,ไม่เป็นไร ตาหน้ายังมี"โทนี่ กล่าวบอกเเจ็คสันหลังจากนั้นเขาก็เดินไปยังพื้นที่ตำเเหน่งของตัวเอง

 

สำหรับเเจ็คสันเขาได้เก็บลูกที่ตัวเองตีไม่โดนขึ้นมาเเละเดินตามโทนี่ไป

 

...

 

หลังจากวันนั้นกลับมา เเจ็คสันได้รับโทรศัพท์จากโทนี่ เกี่ยวกับเรื่องของคนชรา เวลานัด คือ เวลา 9.00 สถานที่คือสถานอนุสรณ์ในเมืองนิวยอร์ก โทนี่ ได้ให้หมายเลขโทรศัพท์ของคนชราคนนี้ไป

 

เเจ็คสันก็ตบปากรับคำ ในวันพรุ่งนี้เขาจะต้องพาผู้สูงอายุ อายุ 90 ปี เที่ยวเล่น สัมผัสกับชีวิตสมัยใหม่ของนิวยอร์ก เเจ็คสันไม่ได้สนใจอายุของเขา เเต่ชีวิตสมัยใหม่นั้นค่อนข้างทารุณเกินไป เขากลัวว่า เขาจะทำให้ ผู้สูงอายุคนนี้ไม่พอใจ

 

เเจ็คสันได้ตื่นขึ้นในตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น เขาได้มาถึงอนุสรณ์สถานเเห่งชาติ เพราะวันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อนผู้คนจึงมาสถานที่เเห่งนี้กันค่อนข้างมาก เเจ็คสัน ได้กวาดวิสัยทัศน์มองไปยังฝูงชน เขากำลังมองหาผู้สูงอายุ ที่มีนัดกับเขาวันนี้

 

อย่างไรก็ตามรอจนถึงชั่ว 9.00 น. เเจ็คสัน ก็ยังไม่พบ ผู้สูงอายุที่มีอายุน่าจะเกิน 70 ปีเเม้เเต่คนเดียว เขาเตรียมจะกดโทรศัพท์ออกไป เเต่ก็มีชายคนนึงสวมหมวกเบสบอลเดินเข้ามาที่เบื้องหน้าของเเจ็คสัน

 

"เธอคือ เเจ็คสันใช่มั้ย?สวัสดี ฉัน สตีฟ โรเจอร์ส"

 

...