บทที่ 45 แกไม่ใช่มนุษย์

บทที่ 45

แกไม่ใช่มนุษย์

 

ชิงเหว่ยผิงตระหนักได้ทันที ว่าเขาถูกผีสิง ซึ่งนี้ก็ทำให้ขนที่มีอยู่ในร่างกายเขาทั้งหมดลุกชันขึ้น

 

ในเวลาเดียวกัน บุคคลที่ประกาศว่าตัวเอง ‘ทรงพลัง’ สภาพของหมอผีหนานกุ๋ย ไม่ได้ดีไปกว่าชิงเหว่ยผิง ด้วยหน้าที่ซีดเซียวของเขา ดูเหมือนว่าเขาได้ไปเห็นนรกก้นบึ่งที่ด้านล่างของอเวจีมา...

 

เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ก็ตื่นตระหนกเช่นเดียวกัน

 

“มันเป็นผลงานของผี!”

 

พวกเขาอยู่ในงานเลี้ยง แต่กลับมาอีกที พวกเขากลับพบว่าตัวเองมานอนอยู่ในไซต์ก่อสร้างแห่งนี้แล้วหลังจากที่พวกเขาตื่นขึ้นมา และไซต์ก่อสร้างนี้ก็มีผีสิงอยู่ ความสยดสยองที่พวกเขารู้สึกอยู่ในตอนนี้ ไม่สามารถบ่งบอกบรรยาออกมาได้ มันส่งผลห้พวกเขาต้องการที่จะกรีดร้อง และหนีออกจากที่เกิดเหตุโดยเร็ว

 

พวกเขาห่วงหน้าพะวงหลัง ว่าจะมีอะไรปรากฏตัวหรือไม่ ลักษณะของคนชั้นสูงเป็นอย่างไร? พวกเขาจับกลุ่มออกไปยังปากทางเข้า แม้ว่าผู้หญิงคนนึงจะล้มลงไป ก็ไม่มีใครสนใจที่จะช่วยเลยซักคน

 

เฉิงหลิงซูและผู้หญิงคนอื่นๆ ก็กลัว และหนีออกไปพร้อมกับฝูงชน

 

“ซูซู!”

 

“แม่!”

 

ฉากนี้คล้ายกับผู้ลี้ภัยจากภัยพิบัติ มันวุ่นวายโดยสมบูรณ์

 

“เป็นไปได้อย่างไร?”

 

ใบหน้าของชิงเหว่ยผิงซีดจางลง เนื่องจากอาการตื่นตกใจ ความกลัวและความโกรธสุมอยู่ในใจของเขา เขาคว้าคอของหมอผีหนานกุ๋ย และคำรามไปที่เขา “คุณไม่ได้บอกว่าพลังวิเศษของคุณดีกว่าผู้เชี่ยวชาญโหลวเซี่ย!?”

 

“อธิบายสถานการณ์นี้มา!”

 

เหตุการณ์แปลกๆ ก่อนหน้านี้ พวกเขาเคยเชื่อว่าเป็นข่าวลือแต่เพียงเท่านั้น มันก็เพราะเจ้าหน้าที่เหล่านี้ไม่ได้เห็นด้วยตาของตัวเอง แต่ในตอนนี้ มากกว่าครึ่งหนึ่งของเจ้าหน้าที่ในเมืองเจียง มีประสบการณ์ด้วยตัวเอง ถ้าข่าวนี้แพร่กระจายออกไป โครงการอนันทรัพย์พร่าซ่าจะต้องถูกยื่นซองขาวอย่างแน่นอน

 

มีแม้แต่พนักงานของรัฐบาลก็มีอยู่ที่นี่!

 

หมอผีหนานกุ๋ย ยังคงมึนงงอยู่ “ไห่วิญญาณแตกสลาย ทำให้สิ่งที่อยู่ภายในหลุดออก เป็นอิสระจากไห่นั้น ไม่มีใครสามารถช่วยที่นี่ได้แล้ว”

 

ชิงเหว่ยผิงรู้สึกว่าร่างกายของเขาสูญเสียพลัง ส่งผลให้เขาคลายมือที่กำลังกำแน่นอยู่ของเขา คลายออก ความตื่นตระหนกและความโกรธหายไปทั้งหมด แทนที่ด้วยการแสดงถึงความสิ้นหวังไร้สิ้นสุด

 

โครงการอนันทรัพย์พร่าซ่าได้มาถึงจุดจบแล้ว

 

พังพินาศโดยสิ้นเชิง!

 

ไบ๋เฟิงและส่วนที่เหลือ เริ่มมายืนอยู่ข้างๆ พวกเขาค่อยๆ ฟื้นตัวจากอาการตกใจด้วยเช่นเดียวกัน ที่เขาไม่ได้หนีไป มันไม่ใช่ว่าพวกเขากล้าหาญ แต่พวกเขาไม่ต้องการที่จะหนีไปเหมือนคนอื่นๆ แค่นั้นเอง เขาเตือนความจำของชิงเหว่ยผิง “ทำไมไม่ถามวิธีการกับผู้เชี่ยวชาญโหลวเซี่ยว?”

 

“เขาต้องการ50%เปอร์เซ็นของหุ้นฉัน!”

 

“"ถ้าไม่ตัดสินใจ รัฐบาลจะหยุดโครงการนี้ ตอนนั้นเอง อนันทรัพย์จะพังทลายลงภายใต้ผลประโยชน์ของธนาคาร และจำเป็นต้องประกาศล้มละลายแล้ว”

 

“…”

 

คำพูดเหล่านั้น ประดุจเข็มที่แหลมคม ทิ่มลงไปในหัวใจของเขา เขารู้ว่าอนันทรัพย์จะต้องล้มละลายลง เมื่อโครงการถูกสั่งหยุด มันเป็นเพราะว่าเขาไม่กล้าคิดถึงมัน และก็ไม่ต้องการคิดถึงสภาพหลังจากนัน้ด้วย

 

“ฉันจะมีแค่ 20% หลังจากที่ให้ 50% ไปแล้ว แต่ถ้าไม่เลือกเช่นนั้น ฉันก็จะไม่เหลือแม้แต่เพียงเปอร์เซ็นต์เดียว”

 

ในช่วงเวลาที่พวกเขารสนทนากันอยู่นี้ ยกเว้นหมอผี และพวกกล้าหาญที่ยังอยู่ที่นี้ นอกนั้นคนอื่นๆ ทั้งหมดได้หนีไปแล้ว ไซต์ก่อสร้างแห่งนี้ กลายเป็นเงียบสงบ

 

ชิงเหว่ยผิงกล่าวอย่างไร้ความหวัง “นั้นคือวิธีเดียวที่เหลือ”

 

เขาต้องการมองหาเจียงซิ่ว แต่ก็ไม่มีรายละเอียดสำหรับการติดต่อไปหาเขาเลย ดังนั้นแล้ว ตามเรื่องราวเขาต้องเรียกหาถังเฉิ่นเชียน อย่างไรก็ตาม เขาก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถืออยู่ที่ประตูใกล้ๆทางเข้า เจียงซิ่วเดินเข้ามาไซต์ก่อสร้างนี้ มาพร้อมกับคู่ปู่หลานของตระกลูถัง

 

มองไปที่ลักษณะของพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้ถูกผีสิง

 

ชิงเหว่ยผิงรู้สึกย้อนแยงเมื่อเห็นเจียงซิ่ว เขาจะต้องให้ความมั่งคั่งที่เขาสะสมมามากกว่าครึ่งค่อนวัยหนุ่มตัวเอง เอาไปให้เขา เขารู้สึกไม่เต็มใจ “ผู้เชี่ยวชาญโหลวเซี่ย ฉันยินดีที่จะให้หุ้น 50% ของอนันทรัพย์เป็นรางวัล ได้โปรดกรุณาแก้ปัญหาเหนือธรรมชาติที่นี่”

 

เขายังคงมีใบหน้าลังเลอยู่ขณะที่พูด ความรู้สึกที่เขาจากเจียงซิ่วก็คือเหมือนเขากำลังถูกข่มขู่

 

เจียงซิ่วเงียบ ราวกับว่าเขาคาดหวังให้เขาพูดแบบนั้น

 

เขาค่อยๆ เดินไปเข้าไปอย่างช้าๆ ขณะเดียวกันเขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเฉื่อยชา “นั้นเป็นราคาก่อนหน้านั้น”

 

ชิงเหว่ยผิงตาเบิกกว้างขึ้น “คุณหมายความว่ายังไง?”

 

“70%”

 

บึ้ม!

 

ทุกๆคนที่เหลืออยู่ตกอยู่ในความวุ้นวาย

 

นะ นี่มันโหดร้ายเกินไปแล้ว ใช่มั้ย? เขาต้องการเอาชีวิตของชิงเหว่ยผิงไปจริงๆ หุ้นเขา และภรรยาเขา มีเพียง70% และเขายังต้องการกำไรมหาศาล โดยที่ใช้คำพูดเพียงไม่กี่คำ

 

“อะไรนะ?”

 

ชิงเหว่ยผิงไม่เชื่อหูของตัวเอง

 

“เทพคนนี้ ให้โอกาสคุณเนื่องจากความสงสารไปแล้ว ซึ่งก็คือ 50% ของหุ้น แต่คุณก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับมัน”

 

“และตอนนี้ก็เป็น 70% แล้ว ไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น”

 

ใบหน้าของชิงเหว่ยผิงเปลี่ยนสี เฉพาะตอนนี้ เขาเข้าใจว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับใคร ความภาคภูมิใจที่ผู้ที่อยู่เหนือกว่า ไม่มีทางต่อรองได้

 

เช่นเดียวกับที่เจียงซิ่วได้กล่าวไว้ ว่า 50% ที่เขาเรียกร้อง มันก็เนื่องมาจากความสงสาร โครงการอนันทรัพย์จะจบสิ้นลงเมื่อมันถูกหยุดโครงการ เมื่อถึงตอนจบของเรื่องนี้ ชิงเหว่ยผิงก็จะกลายเป็นคนที่ล้มละลาย ถ้าเขายอมรับตั้งแต่ก่อนหน้านี้ เขาก็ยังคงมีหุ้นเหลืออยู่ 20% แต่ตอนนี้ มันจะไม่มีอะไรอยู่กับเขาเลย

 

ปู่หลานตระกลูถังทั้งคู่ได้เพียงแต่ถอนหายใจ ทั้งคู่มีปฏิกิริยาทันที ก็เพราะครั้งหนึ่งพวกเขาเคยสร้างเรื่องไว้ให้กับเจียงซิ่วคล้ายๆแบบนี้เหมือนกัน ไม่ฉะนั้นแล้ว พวกเขาก็คงจบลงในลักษณะที่คล้ายๆกับชิงเหว่ยผิง

 

ความเลื่อมใสในตัวเจียงซิ่วของพวกเขารู้สึกเพิ่มมากขึ้น คนแข็งแกร่งย่อมไม่มีทางถูกสบประมาดโดยผู้อื่น

 

ชิงเหว่ยผิงกลายเป็นโกรธ “ผู้เชี่ยวชาญโหลวเซี่ย คุณไม่ได้โลภเกินไปหรือ? คุณต้องการบอกให้ฉันเป็นทาส ก็พูดมาคำเดียว”

 

“ถ้าฉันให้หุ้น 70% ของอนันทรัพย์แก่คุณ ฉันจะทำอะไรกับโครงการนี้ได้บ้าง?”

 

“คุณสามารปฏิเสธได้ไม่มีใครบังคับคุณ”

 

“อย่างไรก็ตาม จดจำคำพูดของเทพคนนี้ไว้ แม้หุ้นที่เรียกร้องไปนี้ก็ถือเป็นความโปรดปรานของเทพคนนี้ เทพคนนี้สามารถรอให้คุณล้มละลายได้ และค่อยมาจัดการสถานที่แห่งนี้ลง”

 

บางสิ่งที่อยู่ในไห่วิญญาณ ได้ออกมาสู่ภายนอกแล้ว ดินแดนแห่งนี้จะกลายเป็นที่อยู่ของมัน เช่นเดียวกับที่มันเคยครอบครองในครั้งกาลก่อน ไม่มีใครเต็มใจที่จะมาเยี่ยมชมสถานที่ถูกบอกว่ามีผีหลอก ฉะนั้นแล้วไม่นานพวกมันก็จะถูกทอดทิ้ง

 

แต่มันก็เป็นสถานการณ์ที่ต่างไปจากอย่างสิ้นเชิงในยุคปัจจุบันนี้

 

ประเทศกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อขยายตัว และสถานที่นี้ ก็ตั้งอยู่ที่ใจกลางเมือง ไม่มีทางที่พวกเขาจะทิ้งมันไป และในที่สุด แม้แต่รัฐบาลก็ต้องติดต่อหาเจียงซิ่ว เพื่อที่จะให้เขาได้จัดการกับเรื่องนี้ พวกเขาต้องขอให้เขาชำระล้างพื้นที่แห่งนี้ และแม้แต่กระทั่งจ่ายเงินอย่างหนักให้แก่เจียงซิ่ว เพื่อที่จะแน่ใจได้ว่า เขาจะทำภารกิจได้สำเร็จ

 

เพราะฉะนั้นแล้ว สิ่งที่เจียงซิ่วเรียกร้องไป ก็ยังถือเป็นความโปรดปรานจากเขา

 

ชิงเหว่ยผิงเลือดบนหน้าของเขาจางหายไปทั้งหมด เขารู้ดีว่าเจียงซิ่วไม่ได้พูดโกหกอย่างแน่นอน ตระกูลถังเองก็ยืนอยู่ฝั่งเจียงซิ่ว และแม้แต่รัฐบาลก็จะนำเงินไปให้เขา เมื่อพวกเขาต้องการพื้นที่แห่งนี้ พร้อมด้วยการสนับสนุนจากตระกลูถังพื้นที่แห่งนี้อาจจะเป็นที่อยู่อาศัย หรือถ้าต้องการ ห้างสรรพสินค้าก็น่าจะเป็นตัวเลือกที่น่าสนใจ อนันทรัพย์เองก็จะไม่มีส่วนร่วมสำหรับเรื่องเหล่านั้นแล้ว

 

เขาคิดถึงเรื่องนี้เล็กน้อย ถ้าเขาล้มละลาย เขาก็จะไม่มีอะไรเหลือ และเขาก็ไม่มีทุนที่จะกลับมาสู้อีก ถ้าเขาส่งมอบหุ้น 70% ให้แก่เจียงซิ่ว เขาก็ยังคงไม่มีอะไรเหลืออยู่ดี หากโครงการประสบความสำเร็จและได้ผลกำไร เขาก็จะได้มันมาไม่กี่ล้าน

 

คิดถึงสิ่งนี้แล้ว เขาก็กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูหดหู่ “เอาหล่ะ ฉันยอมรับข้อตกลงของผู้เชี่ยวชาญโหลวเซี่ย”

 

ทุกคนถอนหายใจหลังจากได้ยินเรื่องนี้

 

ในท้ายที่สุด เขาก็ต้องยอมรับ!

 

เจียงซิ่วพยักหน้าเล็กน้อย “คุณต้องดำเนินโครงการนี้ด้วยตัวเอง ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้!”

 

เขายังคงวางแผนที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ โดยการไม่ทำอะไรเลยอีกด้วย

 

ชิงเหว่ยผิงกรีดเลือดตัวเองลงไปในโครงการอนันทรัพย์พร่าซ่า ทุนทั้งหมดของเขา ถูกลงทุนไปกับโครงการนี้ นอกจากนี้ เขาเองก็ไม่อยากให้เจียงซิ่วเข้ามายุ่มยาม และทำอะไรให้มันยุ่งเหยิงมากยิ่งขึ้นไปอีก แม้ว่าเจียงซิ่วจะมีอำนาจวิเศษ แต่เขาก็ยังเชื่อว่าเขามีทักษะที่ดีกว่าเจียงซิ่ว ในด้านธรุกิจ

 

หลังจากพูดแบบนั้นแล้ว เจียงซิ่วก็เดินเข้าไปในความมืดเพียงลำพัง

 

“เขากล่าวคำพูดอย่างยิ่งใหญ่ และกุมชีวิตทั้งหมดของใครบางคน ด้วยคำพูดไม่กี่คำ ถ้าเขาไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ เขาคงจะสูญเสียใบหน้าอย่างมาก” หมอผีหนานกุ๋ยพึมพัม

 

“นั้นคือการดำรงอยู่ ที่แม้แต่ขั้นก่อรากฐาน ก็ไม่สามารถจัดการได้”

 

ท่านอาจารย์น้อยเองก็เห็นด้วยเช่นกัน “ลองดู ว่าเขาจะออกมาแบบมีชีวิตอยู่หรือไม่”

 

หลังจากที่เจียงซิ่วเดินไปได้ซักพัก เส้นทางเล็กๆ ที่เปล่าเปลียวก็ปรากฏขึ้น เขาก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยความเร็วคงที่ มันไม่เร็วเกินไป หรือช้าเกินไป เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น มีวัดที่ปลายสุดของเส้นทางปรากฏอยู่

 

เขาเดินมายังหน้าวัด มีอักษรไม่กี่ตัวถูกเขียนอยู่ติดกับประตูพระวิหาร : วัดพระมหากษัตริ์ที่แท้จริง

 

มีหลายพระมหากษัตริย์ที่แท้จริง ทั้งในตำนาน รวมถึงผู้ที่ครอบครองตำแหน่งทุกๆคน เจียงซิ่วยิ้มบางๆ โง่เง่า นี้ไม่ได้เหมือนกับคนที่เข้าไปในศาลากลาง แล้วก็เห็นคำว่า 'ห้องผู้อำนวยการ' ที่ถูกเขียนไว้ตรงประตู?

 

ใครจะรู้ว่าผู้อำนวยการคนนั้น เป็นใครหล่ะ

 

เจียงซิ่วเดินเข้าไปข้างใน และเขาก็ไม่จำเป็นต้องขออนุญาต เขาผลักให้ประตูเปิดอย่างช้าๆ คืนนี้ดูมืดมนนัก แต่ทว่าฉากภายในพระวิหาร ก็ดูมีชีวิตชีวาและสดชื่น

 

ด้านข้างคือถนนที่ถูกปูกระเบื้อง และเส้นทางนี้ก็นำไปสู่ห้องโถงใหญ่(มันใช้คำว่าHall เลยอะเลยไม่รู้ว่าเป็นโถงอะไร สมมุติเอาว่าเป็นห้องโถงของโบสละกัน ที่มีพระองค์ใหญ่ๆอยู่) ประติมากรรมยักษ์ของเทพเจ้าที่ถูกสร้างขึ้น อยู่ภายในห้องโถงด้านใน มันดูมีลักษณะมุ่งร้ายและมีกลิ่นอายแห่งความกดดันปล่อยออกมา ธูปถูกจุดอยู่ที่หน้ารูปปั้นนั้น ควันพุ่งขึ้นเป็นเกลียว สภาพแวดล้อมดูเงียบสงบ และมันคล้ายกับคนที่ตายไปแล้ว มันเงียบสงบมาก แม้แต่เสียงลมก็ไม่มีให้ได้ยิน ถ้าเป็นคนอื่น พวกก็คงจะต้องขนลุกไปตามๆกัน

 

“ออกมา!”

 

รูม่านตาของเจียงซิ่วขยายออกอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท หลังจากนั้น กลิ่นอายของเขาเปลี่ยนไปในทันที พายุเกิดขึ้นภายในห้องโถงแห่งนี้ สียงฟ้าร้องนำมาและตามด้วยฟ้าผ่า

 

การกระทำที่ดูยิ่งใหญ่เช่นนี้ ไม่ใช่สิ่งที่ผีหรือปีศาจธรรมดาๆจะทำได้

 

“แกไม่ใช่มนุษย์”