ตอนที่ 150 ไข่ฟัก

หลิงฮันรู้สึกหม่นหมองมาก ในชีวิตที่แล้วของเขา เขาได้ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของศาสตร์ปรุงยาและไม่เคยนึกถึงการผสานเข้ากับจิตวิญญาณเปลวเพลิงเลย แต่เมื่อมองจากสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะกลับมายืนอยู่บนจุดสูงสุดของศาสตร์ปรุงยาอีกครั้ง จิตวิญญาณเปลวเพลิงยังคงเป็นตัวช่วยเหลือที่ดีสำหรับเขา

 

'ถ้าข้าพบเจอจิตวิญญาณเปลวเพลิงชนิดอื่นอีกในอนาคต ข้าจะไม่พลาดโอกาสที่จะผสานเข้ากับจิตวิญญาณเปลวเพลิงอย่างแน่นอน!

 

และตอนนี้... ข้าคงต้องไปอาบน้ำก่อน!'

 

หลังจากที่ปรุงเม็ดยาเสร็จ เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโดนฝุ่นละอองได้ แม้เขาจะตั้งใจที่จะไปนอนหลับพักผ่อน ถึงแม้หลิงฮันจะไม่ใช่คนที่รักความสะอาด แต่เขาก็รู้สึกอึดอัดกับฝุ่นจำนวนมากที่ปกคลุมอยู่บนผิวหนังของเขา

 

เขาได้ต้มน้ำอยู่ในห้องครัวและหลังจากนั้นชั่วครู่ เขาก็เทน้ำร้อนลงไปในอ่างไม้ขนาดใหญ่ และระดับน้ำก็สูงพอที่จะถึงเอวของเขา หลังจากนั้นหลิงฮันก็ถอนเสื้อผ้าทุกชิ้นของเขาออกและเดินลงไปในอ่างอาบน้ำ ความอบอุ่นจากน้ำแผ่กระจายออกมาและทำให้ทั้งร่างกายของเขารู้สึกผ่อนคลาย

 

เมื่อเขากำลังปรุงเม็ดยา ร่างกายของเขาเกือบจะถูกเผาระหว่างกระบวนการปรุง เขาแทบจะสูญเสียปริมาณน้ำทั้งหมดที่อยู่ในร่างกาย และตอนนี้ด้วยการบำรุงผิวด้วยน้ำอุ่น ผิวของเขาเริ่มกลับมาเรียบเนียนและยืดหยุ่นอีกครั้งด้วยความเร็วที่มองเห็นได้

 

จากนั้นหลิงฮันได้หลับตาลงและพักผ่อนจิตใจของเขา เขากำลังคิดแผนการของเขาที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้

 

ในเมืองจักรพรรดิ เขาได้ก้าวมาถึงจุดสูงสุดของสถานะทางสังคมแล้ว และเชื่อว่าสองตัวตนที่ยิ่งใหญ่แห่งศาสตร์ปรุงยาจะกลายเป็นเสาหลักที่จะสนับสนุนเขา มันทำให้เขาสามารถทำอะไรก็ได้ตามที่เขาต้องการ แต่การกลับมาของเฟิงหยางนั้นได้นำปัญหามาขัดขวางเส้นทางของเขา

 

มัน...เป็นเหมือนกับเขาที่ไม่สนใจกฎระเบียบและข้อบังคับ

 

สิ่งที่สำคัญที่สุด มันต้องมีไพ่บางอย่างถึงทำให้มันกล้าที่จะไม่สนใจกฎเกณฑ์ทั้งหมด

 

ถ้าเขาอยู่ในระดับก่อเกิดธาตุเหมือนกัน เขาคงจะไม่เกรงกลัวเฟิงหยางแม้แต่น้อย แต่ทว่าเขากลับอยู่แค่ระดับรวมธาตุขั้น 6...มันห่างไกลจากระดับก่อเกิดธาตุเกินไป

 

'ข้าคิดว่าความเร็วในการบ่มเพาะพลังของข้านั้นรวดเร็วมากแล้ว แต่ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่เพียงพอ!' มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่หลิงฮันจะขมวดคิ้ว 'หรือว่าข้าควรจะ 'ผ่านการฝังเข็มทองคำ' เพื่อบีบบังคับให้ศักยภาพของข้าและบรรลุระดับก่อเกิดธาตุให้เร็วที่สุด?  มันบังคับให้ข้าต้องจ่ายราคาของศักยภาพในอนาคตของข้าเพื่อบังคับให้ข้ามีอำนาจเหนือขีดความสามารถในปัจจุบัน ถ้านั่นไม่ใช่วิธีการเดียวที่ข้ามี ข้าก็ควรหลีกเลี่ยงที่จะใช้วิธีการดังกล่าว

 

ยิ่งไปกว่านั้น ตลอดทั้งชีวิตของข้ามีโอกาสเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้นที่จะใช้วิธีดังกล่าว ดังนั้นข้าควรเก็บโอกาสครั้งนี้ไว้เมื่อข้าจำเป็นต้องใช้มันมากกว่านี้

 

ตามที่เฟิงหยางกล่าว เขาควรจะปลอดภัยอยู่ในช่วงสามเดือนนี้

 

ด้วยความเร็วในการบ่มเพาะพลังในปัจจุบันของข้า สามเดือนก็เพียงพอที่จะทำให้ข้าบรรลุระดับก่อเกิดธาตุหรืออาจจะบรรลุถึงระดับก่อเกิดธาตุขั้น 7 และข้าก็จะไม่จำเป็นต้องกลัวมันอีกต่อไป

 

แต่เหลียนกวงซูนั้นแปลกประหลาดนิดหน่อย ก่อนหน้านี้ เขาดูเหมือนกับว่าเขาต้องการพาข้าเป็นศิษย์ส่วนตัวของเขา แต่เขาก็ไม่ได้สร้างความรำคาญให้ข้าอีกเลยหลังจากที่โยนข้ามาที่นี่ ทัศนคติของชายชรานั้นค่อนข้างคลุมเครือ!

 

ลืมมันไป ข้าจำเป็นแค่ต้องเพิ่มความสามารถของตัวข้าเอง และตราบใดที่ข้ามีความสามารถเพียงพอ ไม่ว่าจะเป็นแผนการที่ซับซ้อนขนาดไหนมันก็จะไม่มีผลกับข้า'

"เอี๊ยด" ประตูห้องครัวถูกผลักให้เปิดและร่างเงาที่ดูชั่วร้ายก็เดินเข้ามา มันคือลิ่วลู่เอ๋อ นางได้เดินเข้ามาอย่างเงียบๆ ราวกับว่านางเป็นหัวขโมย ดวงตาของนางกวาดสายตาไปทั่วห้องครัวและเห็นหัวคนยื่นออกมาจากอ่างไม้ซึ่งทำให้นางรู้สึกตกใจ

 

นางได้เข้าห้องไปนอนแล้ว แต่นางเกิดรู้สึกหิวขึ้นมากะทันหันขณะที่กำลังนอนหลับอยู่ ดังนั้นนางจึงลุกขึ้นมาเพื่อที่จะหาอาหารบางอย่างกิน และไม่เคยคิดเลยว่าจะพบกับเจ้าของบ้าน ซึ่งทำให้นางรู้สึกอึดอัดใจเหมือนกับหัวขโมยที่ถูกจับได้

 

"อ่า..." แต่หลังจากนั้นชั่วครู่ นางก็กรีดร้องออกมาและปิดหน้าด้วยมือของนาง นางหันหน้าหนีทันทีและวิ่งออกไป "คนเลวทราม!" นางด่าสาปแช่ง

 

หลิงฮันมีสีหน้าแปลกๆบนใบหน้าของเขา นี่เป็นบ้านของเขาและแม้ว่าเขาจะตัดสินใจที่จะอาบน้ำตอนกลางคืน แต่ทำไมดูเหมือนว่าเขาจะเป็นฝ่ายผิด? ทำไมเขาถึงกลายเป็นคนเลวทราม? ยิ่งไปกว่านั้น ร่างกายของเขายังคงแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำและนางไม่ได้มองเห็นอะไรเลย นางถึงขั้นต้องแสดงปฏิกิริยาดังกล่าวหรือไม่?

 

แต่หลังจากที่ถูกรบกวนเวลาอาบน้ำจากนาง หลิงฮันจึงหมดอารมณ์ที่จะอาบน้ำต่อ ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นยืนหยิบผ้าเช็ดตัวและใช้ผ้าเช็ดตัวห่อตัวเขาไว้ แล้วตั้งใจที่จะกลับไปยังห้องของเขาเพื่อหลับพักผ่อน

 

"เจ้าคนเลวทรามยังไม่ออกมา ข้าต้องการไปหยิบของกิน-ฮึก!" ใครจะคิดว่าลิ่วลู่เอ๋อจะกลับมาในเวลานี้

 

"ซู่ววว" ราวกับว่าเวลาถูกแช่แข็งและทั้งสองคนกำลังจ้องมองกันและกันโดยที่ไม่เคลื่อนไหว

 

"ว้าย!" ลิ่วลู่เอ๋อกรีดร้องออกมาเสียงดังอีกครั้ง ก่อนที่จะด่าสาปแช่งออกมาอีกรอบ "เจ้าคนเลวทราม เจ้าคนลามก!"

 

หลิงฮันลูบคางของเขา อ่างไม้นี่สูงพอถึงเอวของเขาและปกปิดส่วนที่สำคัญทั้งหมดของร่างกายไว้ ดังนั้นจึงไม่มีทางเป็นไปได้ที่นางจะเห็นอะไรที่ไม่เหมาะสม ทำไมหญิงสาวคนนี้ถึงต้องเขินอายด้วย?

 

"ข้าไม่ใช่คนลามก!" หลิงฮันพูดพึมพำ เมื่อเขานึกย้อนกลับในตอนที่เขาพบเจอกู้เฟิ้งฮวาก่อนหน้านี้ เขาจึงอดยิ้มออกมาไม่ได้

 

"เด็กน้อย ให้ข้าได้กล่าวตักเตือนเจ้าหน่อย ตอนนี้ข้ากำลังจะใส่เสื้อผ้าและถ้าเจ้ากล้าแอบมองข้าอีกครั้ง ข้าจะตีก้นเจ้า" หลิงฮันกล่าวตักเตือนก่อนที่เขาจะเดินออกมาจากอ่างไม้ เขารีบเช็ดตัวอย่างรวดเร็วและใส่เสื้อผ้า

 

ด้านนอก หัวใจของลิ่วลู่เอ๋อกำลังเต้นอย่างบ้าคลั่ง และใบหน้าของนางแดงเถือกเหมือนกับมะเขือเทศ ขณะที่นางย่ำเท้าอย่างรุนแรง "เจ้าคนเลวทราม ถ้ามันไม่ใช่เพราะข้ายังฟื้นตัวได้ไม่เต็มที่ ข้าคงตัดหัวสุนัขของเจ้าไปแล้ว! อ๊ากกก ข้ากำลังจะตายเพราะความโกรธ!"

 

เมื่อลิ่วลู่เอ๋อนึกถึงร่างกายเปลือยเปล่าของหลิงฮันที่ถูกตราตรึงไว้ในใจของนาง นางจึงแทบจะบ้าคลั่ง

 

หลิงฮันได้กลับไปที่ห้องของเขาและชำเลืองมองไปที่ฮูหนิว "ไข่" ซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย จากนั้นเขาก็ล้มตัวนอนลงบนเตียงและนอนหลับอย่างรวดเร็ว

 

"แคร๊ก แคร๊ก แคร๊ก" เสียงอันแผ่วเบาดังขึ้น ซึ่งสามารถได้ยินชัดเจนมากยิ่งขึ้นในความเงียบงันเวลากลางคืน

 

ดวงตาของหลิงฮันเบิกกว้างขึ้นมาอย่างกะทันหันและพลิกตัวเพื่อลุกขึ้นยืน มือของเขายื่นออกไปข้างหน้าในท่าป้องกัน นี่เป็นสัญชาตญาณโดยธรรมชาติของจอมยุทธ

อย่างไรก็ตาม เขาสามารถตระหนักได้ถึงเสียงแปลกประหลาดได้อย่างรวดเร็ว มันไม่ใช่เสียงของศัตรูที่มาถึงที่อยู่ด้านนอกห้องของเขา แต่มันมาจากมุมห้องของเขา

 

ไข่ยักษ์นั่น

 

ฮูหนิว?

 

มันไม่มีเทียนอยู่ภายในห้อง และหน้าต่างเองก็ปิดสนิท ดังนั้นห้องของหลิงฮันจึงมืดสนิท อย่างไรก็ตาม มันได้เกิดแสงสลัวอยู่ในห้อง มันเป็นแสงที่ออกมาจากเปลือกไข่

 

มีลวดลายบนเปลือกไข่และมันดูเหมือนกับว่าลวดลายเหล่านั้นมีชีวิตเป็นของตัวเองและยังคงกระพริบอยู่บนเปลือกไข่

 

ฮูหนิวกำลังจะฟัก?

 

หลิงฮันมีรู้สึกแปลกประหลาดมาก เป็นเผ่าพันธ์ุไหนกันที่สาวน้อยจากมา?

 

โดยปราศจากข้อสงสัย มันเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ขึ้นกับฮูหนิวเพราะนางได้กินสมุนไพรระดับพระเจ้าเข้าไป จากมุมมองของเขา ฮูหนิวต้องได้รับประโยชน์อย่างมหาศาลและนี่เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี

 

แต่นี่มันแปลกเกินไป มันเหมือนกับการเปลี่ยนแปลงของผีเสื้อ? หนอนผีเสื้อจะเข้าสู่รังไหมและสิ่งที่จะออกมาคือผีเสื้อ?

 

คำตอบจะถูกเปิดเผยออกมาในไม่ช้า

 

"แคร๊ก แคร๊ก แคร๊ก" รอยแตกเล็กน้อยปรากฏอยู่บนเปลือกไข่และเสียงหัวใจเต้นสามารถได้ยินได้จากด้านใน เห็นได้ชัดว่าฮูหนิวน่าจะเข้าสู่ภาวะที่คล้ายคลึงกับการจำศีลและเมื่อร่างกายของนางเปลี่ยนแปลงเสร็จสมบูรณ์แล้ว กลไลการทำงานของร่างกายก็จะถูกปลุกให้ตื่นขึ้น

มิฉะนั้นด้วยความหิวกระหายของสาวน้อย นางคงไม่อาจทนต่อความหิวได้ แล้วนางจะอยู่ในนั้นได้นานแค่ไหนกัน?

 

"ตึก! ตึก! ตึก!"

 

เสียงหัวใจเต้นเสียงดังเหมือนกับฟ้าร้องและสีหน้าของหลิงฮันได้เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย เขาได้เห็นเผ่าพันธุ์ที่ทรงพลังหลายเผ่าในชีวิตที่แล้วของเขาและด้วยเสียงหัวใจเต้นนี่ มันสะท้อนได้ถึงความแข็งแกร่งของพลังชีวิตและพลังของเผ่าพันธุ์นี้

 

จากมุมมองนี้ ฮูหนิวเหมาะสมที่จะอยู่อันดับสูงสุด

 

หลิงฮันเริ่มรู้สึกสงสัยมากยิ่งขึ้นและอดที่จะคาดเดาไม่ได้ สาวน้อยที่จะออกมาจะออกมาพร้อมกับเขาสองเขาหรือปีกหนึ่งคู่กัน?

 

ลูกบอลแสงที่กระพริบอยู่ในไข่เริ่มหมุนวนไปรอบๆ และเขาสามารถมองเห็นร่างกายของมนุษย์ที่กำลังขดตัวอยู่ได้

 

"เนื้อ!" เสียงตะโกนดังออกมาและเด็กสาวร่างเล็กได้ยืดแขนยืดขาออกมา "ปั๊ก" เปลือกไข่แตกออกเป็นชิ้นๆ และเด็กสาวตัวน้อยก็ปรากฏตัวออกมา

 

*ติดตามข่าวสารได้ที่ เพจ*