ตอนที่แล้วตอนที่ 372 ความมหัศจรรย์จากพระเจ้า (FREE)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 374 เชื่อใจ (FREE)

ตอนที่ 373 ข่าว (FREE)


กองทัพที่ยิ่งใหญ่กว่า 40,000 นายค่อยๆเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่าช้าๆ  ไม่นานพวกเขาก็มาถึงทางเข้าหุบเขาสายลม  พวกเขาค่อยๆเดินเข้าไปช้าๆราวกับน้ำทะเลที่ไหลทะลักเข้าไปในแม่น้ำ

ฟาง เจิ้งจือ เองก็ยังคงไม่ได้เร่งรีบ

เถิง ซือเซิง อยากจะเตือนเขาเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเขากลืนคำพูดกลับไปทุกครั้ง  เพราะเขาเริ่มค่อยๆเชื่อใจ ฟาง เจิ้งจือ

"วางทหารสัก 2 คนไว้เฝ้าทางเข้าหุบเขาสายลม  หลังจากที่กองทัพทั้งหมดเข้าสู่หุบเขาสายลมแล้ว ให้ทำลายหลุมตามผนังภูเขาทั้งหมดด้วยว" ฟาง เจิ้งจือ จ้องมองที่ผนังภูเขาทั้งสองลูก และพูดกับ เถิง ซือเซิง

"ทำลาย?"เถิง ซือเซิง ไม่สามารถเข้าใจได้

"ใช่ อย่าบอกนะว่าเจ้าคิดจะปล่อยให้หุบเขาสายลม กลายเป็นเส้นทางธรรมดาๆที่ใครจะผ่านไปก็ได้?" ฟาง เจิ้งจือ ถามกลับด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ

"ขอบคุณผู้ส่งสารฟางมาก!"เมื่อ เถิง ซือเซิง ได้ยินเช่นนั้น เขาก็เข้าใจในทันที

เอาชนะหุบเขาสายลมแต่ไม่ทำลายมัน ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการกระทำเช่นนี้ทำให้ เถิง ซือเซิง รู้สึกประทับใจแค่ไหน เพราะหุบเขาสายลมนั้นเป็นเหมือนกับโล่ของดินแดนภูเขาทางใต้

รวมทั้งยังเป็นโล่ที่คอยปกป้องถิ่นฐานวานรน้ำแข็งและเมืองภูเขาเซียน

เถิง ซือเซิง รับคำสั่ง และเรียกตัวทหารหมาป่าเขาเงิน 2 นายมาอย่างรวดเร็วอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครได้สังเกตุเห็นว่า เถิง ซือเซิง เรียกทหารหมาป่าเขาเงินมาทำไม

หลังจากที่กองทัพทั้ง 40,000 นายเดินเข้าสู่หุบเขาสายลมครบทั้งหมด สัตว์ปีกสีขาวตัวหนึ่งก็บินพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ความเร็วของมันช่างรวดเร็วมาก และหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย

ที่ทางออกของหุบเขาสายลม

ข้างๆหินก้อนใหญ่มีกลุ่มทหารสวมเกราะที่ส่องสว่างยืนคุ้มกันอยู่ ท่าทีของพวกเขานั้นต่างไปจากปกติอย่างชัดเจน พวกเขาแต่ละคนหันมามองหน้ากันและเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

"สายลมในหุบเขาสายลมมันหยุดพัดงั้นหรือ?"

"ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้น!"

"นี่มันเรื่องอะไรกัน? มีใครย้ายหินใหญ่อย่างงั้นหรือ?"

"ไม่มี ไม่ใช่ว่าพวกเราจับตาดูมันอยู่ตลอดเวลางั้นหรือ?"

"แล้วลมในหุบเขาสายลมหยุดได้ยังไง? มันเป็นไปไม่ได้!"

"ไม่จริง! ก่อนอื่นอย่าพึ่งไปสนใจเรื่องที่ว่ามันหยุดลงได้ยังไง เร็วเข้า รีบเข้าไปถิ่นฐานวานรน้ำแข็งและรายงานนายน้อยหนานกง"

"รับทราบ!"

ทหารสองคนที่ยืนอยู่รับคำสั่ง แล้วรีบควบม้าออกไปทันที พวกเขาพุ่งตรงเข้าไปในถิ่นฐานวานรน้ำแข็งซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก

ภายในถิ่นฐานวานรน้ำแข็ง ในบ้านที่สร้างขึ้นจากหินที่แข็งแรง มีชายวัยกลางคน 4 คนยืนอยู่ พวกเขาสวมเกราะหนาและยืนขนาบสองข้างที่โต๊ะตัวหนึ่ง

ที่บนโต๊ะมีทรายปกคลุมอยู่ มีการวางภูมิประเทศและวางเครื่องหมายตามจุดต่างๆ มันดูละเอียดเอามากๆ

หนานกง เฮา ผู้ที่สวมชุดปราชญ์สีขาวบริสุทธิ์ นั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะตัวนั้น นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความสงบเยือกเย็นในการวิเคราะห์หุบเขา

"มีรายงานขอรับ!"ตอนนั้นเองก็เกิดเสียงดังขึ้นมา

"อะไรงั้นรึ?"ชายวัยกลางคนที่สวมเกราะเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็วหลังจากที่ได้เห็นทหาร 2 นายวิ่งมาด้วยความกังวลอย่างมาก เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ขอรายงานท่านแม่ทัพ สายลมในหุบเขาสายลมนั้นหยุดพัดแล้ว!"หลังจากที่ทหารทั้งสองได้ยินคำถามของชายวัยกลางคน พวกเขาตอบเกือบจะพร้อมกัน

"หยุดพัด?! เจ้าไม่ได้คุ้มกันอยู่ที่ทางออกหุบเขางั้นหรือ?" ชายวัยกลางคนขมวดคิ้วอีกครั้ง  เขามองไปที่ทหารทั้ง 2 คนด้วยความโกรธ

สายลมนั้นเป็นปราการธรรมชาติของถิ่นฐานวานรน้ำแข็ง  อย่างไรก็ตามชายวัยกลางคนก็คาเดาไว้ว้แล้วว่ามันต้องถูกพิชิตได้ในสักวัน

ยกเว้น

เขาไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้!

"ไม่ พวกเราไม่ได้ทำหน้าที่ล้มเหลว อย่างไรก็ตาม อยู่ดีๆมันก็หยุดลง  ส่วนเหตุผลเป็นเพราะอะไรพวกเราไม่มั่นใจเท่าไรนัก " ทหารทั้งสองคนรายงานอีกครั้ง

"อะไรนะ? ลมในหุบเขาหยุดลง แต่พวกเจ้ากลับไม่รู้เหตุผล"ความโกรของชายวัยกลางคนแทบจะระเบิดออกมาเมื่อได้ฟัง

ทุกคนอาจจะทำผิดพลาดได้

อย่างไรก็ตาม ถ้าสร้างแล้วไม่รู้สาเหตุของมันนั้นก็ไม่สามารถใหอภัยได้

" ก้อนหินใหญ่ที่ปลายหุบเขาไม่ไดขยับแม้แต่น้อย ทหารของศัตรูพวกเราก็ไม่เห็น แต่อยู่ดีๆลมในหุบเขาสายลมก็พยุดลง เพื่อที่จะรีบทำการป้องกัน พวกเราจึงตัดสินใจรีบกลับมารายงาน" เมื่อทหารทั้ง 2 คนเห็นชายวัยกลางคนโกรธพวกเขาก็เกิดอาการตัวสั่นเล็กน้อย

"เจ้าบอกว่าหินก้อนใหญ่ไม่ได้ขยับใช่ไหม?" ทันใดนั้นเสียงของ หนานกง เฮา ก็ดังออกมาฟ เสียงของเขาดูนิ่งสงบมาก

อย่างไรก็ตามบนใบหน้าของเขาก็เผยให้เห็นร่องรอยความแปลกใจ

"ใช่ ถูกต้องแล้ว!"เมื่อทหารสองคนได้ยินเสียงของ หนานกง เฮา ราวกับเขามองเห็นความหวัง

"ไร้สาระมาก สายลมในหุบเขาถูกควบคุมโดยหินก้อนใหญ่ มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่อดีตกาล  มันจะเป็นไปได้ยังไงที่อยู่ดีๆลมจะหยุดลง?" ชายวัยกลางคนไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด

"ท่านแม่ทัพพวกเราพูดความจริง!"

"ความจริง?" เมื่อชายวัยกลางคนจะพูดต่อ หนานกง เฮา ก็ส่ายหัวเบาๆทันที ชายวัยกลางคนจึงหุบปากทันที

ในความเป็นจริง เขารู้อย่างชัดเจนว่าข่าวที่ได้รับมาจากทหารทังสองคนนี้ไม่มีทางผิดพลาดแน่นอน

อย่างไรก็ตามเขาไม่เข้าใจจริงๆ

ลมที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติจะหยุดได้ยังไง?

"นายน้อยหนานกง ข้าเชื่อว่าเรื่องนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับ ฟาง เจิ้งจือ อย่างไรก็ตามข้าไม่เข้าใจจริงๆว่าเขาเอาชนะหุบเขาสายลมได้ยังไง?" ชายวัยกลางคนอีกคนพูดขึ้นมา

"ข้าเองก็ไม่รู้เช่นกัน" เมื่อ หนานกง เฮา ได้ยินคำพูดของชายวัยกลางคนเขาก็พยักหน้าเบาๆแล้วหันมองทางโต๊ะทรายอีกครั้ง

จากนั้นเขาก็เอานิ้วลากผ่านแบ่งหุบเขาสายลมออกเป็นสองด้าน

"นายน้อยหนานกง เป็นอย่างที่ข้าคิด ฟาง เจิ้งจือ ผ่านหุบเขาสายลมมาได้แล้ว ข้าคิดว่าเขาต้องสูญเสียทหารไปใากแน่นอนทำไมพวกเราไม่..."ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินไปตรงกลางห้อง

"แล้วถ้าหาก ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้สูญเสียอะไรไปเลยล่ะ"

"แม่ทัพลู่ อย่าบอกนะว่าเจ้าเชื่อว่า ฟาง เจิ้งจือ ไม่สูญเสียทหารไปแม้แต่คนเดียว"

"ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้!"

"ฮ่าฮ่า ช่างตลกสิ้นดี"

"หยุดถกเถียงกันก่อน แล้วฟังความคิดของนายน้อยหนานกงเถิด" ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ทางซ้ายของ หนานกง เฮา พูดขึ้น

เมื่อชายวัยกลางคนทั้งสองได้ยินเช่นนั้นพวกเขาก็ปิดปากเงียบสนิทและรอฟังความเห็นของ หนานกง เฮา

"ไม่เป็นไร แม้ว่าหุบเขาสายลมจะถูกพิชิต พวกเราจะยังคงดำเนินการตามแผนเดิม" เมื่อ หนานกง เฮา มองไปที่ชายวัยกลางคนทั้งสี่ เขาก็เผยรอยยิ้มออกมา

อย่างไรก็ตาม เมื่อตอนที่เขากำลังพูด ไม่มีใครทันสังเกตุเห็นเลยว่า ร่างๆหนึ่งได้เริ่มเคลื่อนไหวเล็กน้อย...

ด้านนอกกระโจมขององค์หญิง ฉาน ยู่ มีสัตว์ตัวหนึ่งพุ่งลงมาจากท้องฟ้าก่อนที่จะเกะอยู่บนกิ่งไม้กิ่งหนึ่ง

ทหารในชุดเกราะหวายผงะไปเล็กน้อยเมื่อเห็นมัน จากนั้นเขาก็รีบพานกตัวนั้นเข้าไปในกระโจม

"องค์หญิง มีข่าว"

"เปิดอ่านซะ" องค์หญิงผู้เอนัวพิงอยู่บนเก้าอี้หนังสัตว์สีทองตอบออกมาลวกๆดวงตาของนางไม่ได้ลืมขึ้นแม้แต่น้อย

"รับทราบ" ทหารพยักหน้า  จากนันเขาก็ดึงจดหมายที่ติดอยู่ตรงกรงเล็บนกตัวนั้นออกมา มันเป็นจดหมายที่ทำมาจากแผ่นหนังเล็กๆ

เขากวาดตามองมัน พร้อมกับเบิกตากว้าง  ทันใดนั้นท่าทีของเขานั้นดูแปลกไปอย่างมาก มือที่ถือจดหมายเริ่มสั่นสะท้าน

ดูเหมือนแม้แต่ถือมันเอาไว้เขาก็แทบจะทำไม่ได้

"ข่าวอะไรงั้นรึ?  ทำไมเจ้าถึงดูลำบากใจขนาดนี้?" น้ำเสียงของนางดูหงุดหงิดเล็กน้อยขณะมองไปที่ทหาร

"รายงานองค์หญิง ฉาน ยู่!  ฟาง เจิ้งจือ ได้เอาชนะหุบเขาสายลมอย่างสมบูรณ์ เขาไม่เสียทหารไปแม้แต่คนเดียว นอกจากนั้นวิธีที่เขาใช้นั้นได้หยุดสายลมในหุบเขาได้ทั้งหมด!"

"อะไรนะ เอาชนะหุบเขาสายลมโดยไม่เสียทหารแม้แต่คนเดียว?!  เจ้าพูดใหม่สิ คงไม่ได้พูดผิดใช่ไหม!" องค์หญิง ฉาน ยู่ ถามกลับมาเบาๆ แต่ดวงตาของนางกลับเบิกกว้างและชันตัวขึ้นมานั่งบนเก้าอี้

" ฟาง เจิ้งจือ สามารถเอาชนะหุบเขาสายลมได้โดยไม่เสียทหารไปแม้แต่คนเดียว!"

"แล้วประโยคหลังจากนั้นล่ะ!"

"วิธีที่เขาใช้คือ ...หยุดสายลมในหุบเขา!"

"หยุดสายลมได้!  จะเป็นไปได้ยังไง?  เขาทำมันได้ยังไงกัน?" องค์หญิง ฉาน ยู่ ไม่เชื่ออย่างเห็นได้ชัด  หรือาจจะพูดได้ว่านางไม่ยินดีที่จะเชื่อ

" ในจดหมายไม่ได้อธิบายไว้  มันแค่บอกไว้ว่า หัวหน้าเถิง นั้นเกี่ยวข้องตั้งแค่ต้นจนจบ แต่เขาก็ไม่เข้าใจอะไรแม้แต่น้อย มีอีก 5 คำอยู่ที่ท้ายจดหมาย"

"คืออะไรกัน?"

"ยิ่งกว่าความเป็นได้ นอกเหนือเหตุผล!"

"ยิ่งกว่าความเป็นไปได้ นอกเหนือเหตุผล?  ใช่ที่มันอยู่นอกเหนือเหตุผลและความเป็นไปได้  ขนาดเขามีส่วนร่วมในขั้นตอนทั้งหมด แต่ก็ยังไม่สามารถเข้าใจได้? เจ้า ฟาง เจิ้งจือ!จะแข็งแกร่งเกินไปแล้วนะ!" ตอนแรกองค์หญิง ฉาน ยู่ ตั้งใจจะพูดด้วยท่วงท่าที่ส่างาม แต่เมื่อพูดไปสักพัก นางไม่สามารถทนได้อีกต่อไปก่อนที่จะสบถออกมา

"... " ทหารมององค์หญิง ฉาน ยู่ ด้วยความตกตะลึง

หลังจากนั้นเขาก็ได้สติ

"องค์หญิง แล้วพวกเรา..."

"ถ่ายทอดคำสั่งให้ เถิง ซือเซิง จับตาดู ฟาง เจิ้งจือ อย่างใกล้ชิด สำหรับแผนที่ได้มีการตกลงกันก่อนหน้านี้สามารถเริ่มก่อนล่วงหน้าได้เลย!" "

"รับทราบ!"

เพจหลัก : Double gate TH

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด