Royal Roader on My Own – Chapter 4:นี่มันจริงรึเปล่า ? (1)
ฟรึบ !
‘ หือ ? อะไรล่ะนั่น ? ‘
แสงสว่างวาบขึ้นมาที่ตาของฉัน แสงที่ไม่คาดคิดนี้ทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมา
“นี่มันบ้าอะไรกัน ?”
ฉันได้แต่แปลกใจเมื่อเห็นฉากรอบๆ
ฉันอยู่ข้างนอก จริงๆแล้วฉันอยู่ที่ตลาดในหมู่บ้านที่แปลกตาซึ่งมีผู้คนมากมายเดินไปเดินมาอยู่
ฉันมั่นใจว่าฉันนอนอยู่ในห้องที่โกชิวอน แล้วนี่มันที่ไหนกัน ?
ส่วนที่แปลกกว่านั้นคือชุดที่คนใส่กัน คนส่วนมากนั้นสวมเสื้อผ้าที่ดูเหมือนเศษผ้าและฉันเห็นคนใส่เกราะทองและแม้แต่ขุดของนักเวทย์ด้วย
มันรู้สึกเหมือนแต่งคอสเพลย์กันเลย มันเหมือนกับ Royal Roader ที่ฉันชอบ
‘ อ่า ! Royal Roader ! ‘
ตอนนี้ฉันคิดถึงเกี่ยวกับมัน ฉากนี้ ฉันคุ้นกับมันมาก มันดูคล้ายอย่างมากกับตอนที่ฉันเริ่มเล่นRoyal Roader
ไม่สิ มันเหมือนกันเป๊ะเลย
‘ ลานนี้คือ Titan Square ร้านนั่นคือ Dooshik’s Mineral Store ตรอกนั่นคือทางที่ไปสู่พื้นที่ฝึก... ‘
ไม่ว่าฉันจะมองไปที่ไหน มันก็เหมือนกันเปี๊ยบ หมู่บ้านนี้คือ Titan Valley หมู่บ้านแรกที่ฉันล็อคอินเข้ามากตอนที่เริ่มเล่น Royal Roader
หน้าตาของฉันยังคงเหมือนเดิม ฉันนั่งอยู่บนม้านั่งใส่ชุดสีเทา มันเป็นชุดธรรมดา ข้างๆฉันมีกระเป๋าหนังวางอยู่
ฉันลองค้นกระเป๋าดู มันเป็นกระเป๋าเวทย์ที่มี 32 ช่อง มีขนมปัง 5 อันและเงิน 50,000 วอนในช่องเก็บของ
‘ ขนาดพวกนี้ยังเหมือนเดิมเลย ! ‘
ทุกอย่างน่ะเหมือนตอนที่เริ่มเล่นเกมนี้ครั้งแรก แม้แต่ค่าเงินเองก็เหมือนเดิม
Royal Roader ใช้เงินของเกาหลีคือวอน
‘ งั้นบางทีแม้แต่ข้อมูลตอนเริ่มก็.... ? ‘
เมื่อฉันคิดถึงสเตตัส ข้อมูลที่เกี่ยวข้องก็ได้โผล่ขึ้มาตรงหน้า
[Kang Hwi Ram – Level 1]
Dexterity:Beginner 0%
Strength: 12
Agility: 7
Stamina: 2
Intuition: 2
Magic: 2
Vitality: 2
Mana: 8
Health: 28
ข้อมูลค่าสเตตัสรวมถึงค่า Dex ยังคงเหมือนเดิม แม้แต่สเตตัสที่ต่ำต้อยสำหรับคนเริ่มเล่นใหม่ก็ยังคงเหมือนเดิม
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
อยู่ๆฉันก็จำเกี่ยวกับคำขอที่ฉันกรอกลงไปได้หลังจากที่เอาชนะ Demon Heros
หวังของฉันคือให้ Royal Roader กลายเป็นจริง
ฉันส่ายหน้า แม้ว่านั่นจะเป็นความหวังของฉัน แล้ว Royal Roader เปิดใหม่ได้ยังไง ? ยิ่งกว่านั้นแล้วมันกลายเป็นจริงแบบนี้ได้ยังไง ? สุดท้ายแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นคือฉันเข้ามาในเกมได้ยังไง ?
นี่น่ะดูไม่เข้าท่าเลย งั้นฉันฝันอยู่รึเปล่า ‘ โอ๊ย ! ‘
แน่นอนว่าไม่ใช่ฝัน มันจะเจ็บได้ยังไงถ้าอยู่ในฝันตอนที่หยิกต้นขาตัวเอง อีกอย่างกลิ่นของป่าน่ะก็ลอยเข้ามาที่จมูก ทิวทิศน์ต่างๆของ Titan Moutains ก็ทำให้ต้องเบิกตากว้างและเสียงคุยกันของคนที่เดินไปเดินมาอีก !
ทุกคนน่ะดูชัดเจนจนฉันแทบไม่เชื่อว่านี่น่ะคือความฝัน
รึว่าฉันกำลังฝันแบบสมจริงสุดๆ
หัวสมองของฉันปั่นป่วน ฉันทำอะไรไม่ได้ สิ่งเดียวที่ฉันกังวลมากที่สุดคือฉันไม่รู้วิธีการกลับไปที่โลกจริงๆ มันอาจจะกลายเป็นเรื่องน่ากลัวและน่าเศร้าแต่อย่างน้อยครอบครัวฉันก็อยู่ไม่ไกลจากตัวฉัน
ฉันนั่งแสดงสีหน้าว่างเปล่าสักพักแต่เมื่อเวลาผ่านไปฉันก็เริ่มใจเย็นลงได้ จากนั้นก็ได้ข้อสรุปขึ้นมา
‘ มันไม่สำคัญว่าจะเป็นฝันรึความจริง สิ่งที่สำคัญคือฉันน่ะนั่งเฉยๆและไม่ทำอะไรไม่ได้ ‘
ไม่ ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง
Royal Roader น่ะคือแหล่งความสุขอย่างเดียวในชีวิตฉัน ไม่ใช่ว่าฉันมาอยู่ในเกมเดียวกันหรอกเหรอ ?
แม้ว่าฉันจะยังไม่รู้จักสกิลอะไรแต่หัวใจฉันก็เต้นรัวกับการเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
ความจริง ? ครอบครัว ? แน่นอนว่าฉันต้องกลับไป
แต่มันไม่ใช่ว่าฉันจะถูกส่งกลับไปโดยการนั่งเฉยๆ ฉันต้องรวบรวมความรู้และเพิ่มอำนาจจนกว่าจะรู้วิธีกลับไปให้ได้
ฉันควรเริ่มจากตรงไหน ?
ฉันไม่ได้มีเวลาคิดมากนัก ไม่สิ ไม่เห็นต้องคิดอะไร ฉากพวกนี้น่ะก็เหมือนเดิมหมด หมายความว่าฉันแค่ต้องทำตามขั้นตอนเดิมที่ฉันเคยทำมาก่อน ฉันแค่ต้องทำตามเดิมเพื่อให้กลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดใน Royal Roader
‘ ฉันเดาว่าฉันควรต้องมุ่งหน้าไปที่ Batoom Mines ( เหมืองแบ๊ทท่อม ) ‘
แน่นอนฉันต้องแก้ไขข้อผิดพลาดที่ฉันเคยทำมาก่อนหน้านี้ด้วย มันต้องมีการพัฒนาในรอบสองนี้
ในตอนที่ฉันเริ่มเล่น Royal Roader ตอนแรก ฉันได้ทรมานอย่างมากเพราะมีขนมปังไม่พอ ฉันถึงกับโดน NPC ด่าเอาด้วย
ฉันมุ่งหน้าไปยังร้านขายของใกล้ๆ ฉันจำได้ว่ามาที่ร้านนี้บ่อยๆในตอนที่เล่น Royal Roader
“ยินดีต้อนรับ ให้ผมช่วยอะไรดี ?”
“ขนมปังราคาเท่าไหร่ ?”
“อันละ 300 วอนและเซ็ต 30 อัน 7,000 วอน”
แม้แต่ราคาก็ยังเหมือนเดิม
“งั้นเอามาเซ็ตหนึ่ง”
ฉันรับขนมปังไปแล้วเก็บใส่กระเป๋า มันมีการป้องกันเวทย์กับกระเป๋าซึ่งทำให้อาหารที่เก็บไว้นั้นไม่เน่า
ต่อมาฉันได้มุ่งหน้าไปยัง Batoom Mines ครั้งล่าสุดฉันต้องคุยกับ NPC พ่อค้าที่เดินผ่านไปมาเพื่อหามันแต่ฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นอีกแล้ว ฉันรู้อยู่แล้วว่าเหมืองนั่นน่ะอยู่ไหน
“มันอยู่ตรงนั้น !”
[Batoom Mines]
ชื่อของเหมือง ตำแหน่งและแม้แต่ Batoom เองก็ยังเป็นนักขุดเหมืองที่เหมือนในเกม ฉันจำหน้าเขาได้เพราะเห็นหน้าเขามาหลายครั้ง
“ให้ฉันช่วยอะไรมั้ย ?”
“ฉันมาที่นี่เพื่อขุดหาแร่”
“นายรู้ใช่มั้ยว่ามีแต่คนที่เลเวลต่ำกว่า 10 ที่เข้าไปข้างในได้ ? ”
แม้แต่การจำกัดเลเวลก็ยังเหมือนกัน
ประมาณ 100 ปีก่อนมีการบุกรุกจากโลกปิศาจ ตอนนั้นถ้ำที่คล้ายกับเหมืองนั้นคือทางเดินไปสู่โลกปิศาจ เพราะแบบนั้นพวกเขาจึงเรียกพลังสวรรค์ลงมาเพื่อสร้างพื้นที่พลัง ด้วยวิธีนั้นพื้นที่พลังจึงได้สร้างขึ้นมาที่ปลายอุโมงค์ซึ่งอยู่ในโลกปิศาจเพื่อกันไม่ให้มอนเตอร์เลเวลมากกว่า 10 มายังโลกแห่งนี้
ข้อมูลนี้อยู่ที่หน้าเว็บ Royal Roader
“ฉันเลเวล 1”
“เยี่ยม ! ไปที่อุโมงค์ 7 นายใช้อุปกรณ์พวกนั้นได้”
ฉันรับหมวกและพลั่วมาจาก Batoom
[Old Safety Helmet]
ความทน: 5/12
Defense: 4
จำกัด: Strength 4
[Old Pickaxe]
ความทน: 11/20
Attack: 5
Attack Speed: 5
จำกัด: Strength 7
ฉันต้องยืนยันบางอย่างก่อนที่จะเข้าไปที่เหมือง
“ผู้ดูแลสำหรับอุโมงค์ 7 คือ Bae Doochi ใช่มั้ย ?”
“ถูกต้อง นายรู้จัก Bae Doochi งั้นเหรอ ?”
“ไม่ เพิ่งเคยได้ยินชื่อ งั้น Old Ma Jonnan ต้องอยู่ที่นั่นด้วยสินะ”
“น่าจะ”
ฉันโล่งใจ ทุกอย่างจะซับซ้อนกว่าเดิมถ้าฉันไม่เจอ Jonnan ฉันเดินเข้าไปในถ้ำอย่างสงสัย ‘ ว๊าว ! นี่ไม่ใช่เรื่องตลกแล้ว ! ‘
บรรยากาศในอุโมงค์นั้นแย่ ถ้าไม่คิดความจริงที่ว่ามันแคบและมืด มันยังขาดอากาศหายใจซึ่งทำให้ยากที่จะหายใจปกติได้ ฉันรู้สึกเหมือนว่ากำลังวิ่งในการฝึกของกองทัพโดยใส่หน้ากากอยู่
ไม่สิ มันแย่กว่านั้น มันแย่ซะจนฉันอยากตายเลย
ยิ่งฉันคิดไปแบบนั้นมากเท่าไหร่ ฉันยิ่งมั่นใจกว่าเดิมว่านี่ไม่ใช่ฝัน มันไม่มีทางที่จะรู้สึกสมจริงแบบนี้ในฝันได้ ฉันไม่ได้หยุดเดิน ฉันกลัวแต่ฉันต้องเอาชนะมันให้ได้ ถ้าฉันถอยกลับไปตอนนี้ ชีวิตฉันคงมีแต่จมดิ่งลงไปในนรก การจะให้เป็นแบบนั้น มันจะดีกว่าถ้าตายในอุโมงค์ใต้ดินนี่
‘ ฉันจะตายจริงๆเหรอ ? ถ้าฉันต้านทานมันได้ งั้นฉันก็จะชนะ ! ‘
หลังจากที่เดินไปสักพัก ในที่สุดฉันก็ได้เห็นป้าย
[Tunnel #7] [อุโมงค์ หมายเลข 7 ]
‘ ที่นี่แหละ ! ‘
ฉันเดินเข้าไปในอุโมงค์ มีคนขุดเหมืองข้างใน 7 คน
‘ คนนั้นคือผู้ดูแล Bae Doochi ‘
เขาเป็นที่รู้จักเพราะมีตาที่แหลมคมอย่างกับเหยี่ยวและมีร่างกายที่แข็งแรง แค่มองไปที่เขาคุณจะบอกได้เลยว่าเขาน่ะมีพลังอันล้นหลาม
‘ คนแก่นั่นคือ Jonnan ‘
ชายผอมแห้งหลังค่อม เขาน่ะคือคนที่เหมือนกับคนในครอบครัว ฉันควรบอกเขามั้ยว่าเขาคือวิญญาณที่เป็นคู่หูของฉัน ?
แน่นอนตอนนี้ฉันต้องทำท่าไม่รู้จักเขา Jonnan น่ะต้องโดน Bae Doochi ทิ้งก่อนที่จะกลายมาเป็นคนของฉัน
“ฉันชื่อ Kang Hwi Ram ฝากตัวด้วย”
“ฉันคือผู้ดูแลอุโมงค์ Bae Doochi ! ทำงานให้หนักและอย่าก่อเรื่อง ถ้านายไม่ก่อเรื่อง ฉันก็จะไม่เตะนายออกไป” – หลังจากที่มองไปยังคนขุดเหมืองคนอื่น ฉันก็ได้มุ่งหน้าไปที่อีกฝั่งของอุโมงค์
ฉันสูดลมหมายใจเข้าลึกๆพร้อมกับพลั่วในมือ
นี่น่ะไม่ใช่การเริ่มต้นการขุดเหมือง ถ้ามันเป็นระบบเดิมเหมือน Royal Roader การขุดเหมืองนี้จะเทียบเท่าได้กับการฝึกดาบ ถ้าเป็นแบบนั้นคุณแค่ต้องโฟกัสในการเหวี่ยงแค่ครั้งเดียวด้วยการคลิกเมาส์แล้วมันจะทำให้ทุกสิ่งแต่การทำด้วยร่างกายน่ะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ที่ฉันต้องทำก็คือไม่ให้เปลืองแรงเปล่าและต้องรีบเพิ่มสเตตัสและค่า Dex ของตัวเอง
ตอนที่อยู่ในกองทัพก็ได้ทำแบบนี้บ่อยๆ คุณอาจจะไม่เชื่อแต่ฉันน่ะอยู่ในหน่วยพลั่วซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในประวัติศาสตร์เกาหลี ที่กองทัพน่ะฉันได้รับหน้าที่ดูแลปืนใหญ่ด้วย
ความพิเศษของหน่วยนี้คือการขุดคลองสำหรับปืนใหญ่ เราต้องขุดให้ใหญ่พอที่จะใส่ปืนใหญ่ลงไปได้ เพราะแบบนั้นไม่ว่าจะเป็นพลั่วอะไรก็ตาม ตราบใดที่เครื่องมือมันเกี่ยวข้องกับการขุด ฉันก็สามารถบอกได้ว่าฉันน่ะเชี่ยวชาญมัน
‘ ยกก้านมันขึ้นมาตอนที่ชูขึ้นและใช้แรงเหวี่ยงของสะโพกในตอนที่ฟาดลงไป จากนั้นคุณจะใช้แรงแค่เพียงเล็กน้อยในการส่งแรงกระแทกที่แรงออกมาได้ ฮ่ะ ! ‘
แกร๊งๆๆ !
‘ อย่างที่คาด ฉันไม่ตาย ‘
เสียงของหินที่แตกนั้นก้องไปทั่ว ทุกครั้งที่หยิบพลั่วฟาดที่ก้อนหิน ฉันจะเห็นดาเมจที่เป็นตัวเลขสีแดงลอยขึ้นมา
2
2
เมื่อเห็นดาเมจพวกนั้นแล้วมันก็ทำให้ฉันหมดหวังน้อยลง ฉันโฟกัสความคิดตัวเองไปกับการขุดเหมือง ฉันบอกได้ว่ามันน่าจะประมาณ 30 นาทีได้
แกร๊งงงง ! เสียงดังฟังชัดแตกต่างจากแต่ก่อนดังขึ้นมา ดาเมจที่โผล่ออกมาเองก็ไม่ใช่สีแดงแต่เป็นสีเขียว
[4]
< ติ๊ง คุณทำคริติคอลสำเร็จ เพราะระดับค่า Dex ได้เพิ่มขึ้นจากระดับเริ่มต้นเป็นมือใหม่ ตอนนี้คุณสามารถจับอาวุธได้แน่นกว่าเดิม โอกาสที่จะทำคริติคอลได้และดาเมจพื้นฐานได้นั้นเพิ่มขึ้น 20% >
‘ ใช่ ! นี่แหละสิ่งที่รอคอย ! ‘
