Royal Roader on My Own – Chapter 17: : แกเป็น…ของฉัน (2)
ขณะที่ Deathworm อ้าปากของมันกว้างขึ้น ฉันโยนยาขนาด XL ลงไปในท้องของมัน3 ขวด มันเป็นยาที่ทำให้มันนั้นอ่อนแอลง และความเร็วในการรักษาจะช้ามาก
"พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน... พรุ่งนี้ค่อยกลับมาใหม่"
ฉันปล่อย Deathworm ไว้ในอุโมงค์ที่ 99 ขณะนี้เวลาประมาณ 5 โมงเย็น ฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง ในเวลา 8 โมงเช้า หลังจากที่ทำอะไรเสร็จ ฉันจะกลับมาเล่นกับ Deathworm อีกครั้ง!
ก่อนที่วันนี้จะหมดลง
'ฉันขอทำงานสักสองสามชั่วโมงก่อนนอน'
ฉันจะไปดูทาสของฉันว่าเป็นยังไงบ้าง Jul Goo คงจะทำงานได้อย่างราบรื่น!
ฉันรีบมุ่งหน้าไปยังอุโมงค์ที่ 7
แกร๊ง! แกร๊ง! แกร๊ง!
ฉันได้ยินเสียงของการแกว่งพลั่ว และยังได้ยินเสียงของ Jonnan ที่ตะโกนออกมาด้วยความโมโห
"ทำไมแกถึงทำงานไม่เต็มใจอย่างงี้ว่ะ แกไม่คิดที่จะพยายามเลยหรอ?"
เขากำลังบ่น Jul Goo อยู่! ฉันหยุดเดินและมองไปที่ Jul Goo
เขากำลังทำอยู่ ฉันรู้แล้วว่าทำไม Jonnan ถึงต้องโกรธเขาขนาดนี้ เพราะวิธีที่ Jul Goo ทำ มันแย่มาก
Jul Goo ทำงานช้ามาก เขาไม่ตั้งใจทำงานเลย แต่เขาได้รับคำสั่งจากเจ้านาย เขาจึงจำเป็นต้องทำ
นี่ไม่ใช่เกมส์ แต่มันคือความจริง ในเกมส์ทาสจะต้องทำคำสั่งทุกอย่าง และปฏิบัติตามโดยไม่มีอารมณ์ใด ๆ แต่ทาสที่ทำงานอยู่ตรงนี้...ไม่เหมือนกับฉัน!
ถ้าฉันเป็น Jul Goo ฉันก็ไม่อยากทำงานที่นี่หรอก ไม่มีเหตุผลที่จะผลักดันตัวเอง
'ฉันขอพูดอะไรบางอย่างกับ Jul Goo หน่อยได้ไหม'
ถ้าฉันมอบแครอทให้ Jul Goo หวังว่าความคิดต่อการทำงานของเขาจะเปลี่ยนไป
"ว่าไง Jul Goo วันนี้เหนื่อยไหม? "
ฉันเดินเข้าไปในอุโมงค์ และได้ยินเสียง Jonnan
"โอ้! กลับมาแล้วหรอ! เองได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า? ข้าดีใจที่เองปลอดภัย รู้ไหมว่าข้าเป็นห่วงเองตลอดทั้งวันเลยนะ "
สำหรับฉัน Jonnan น่าจะเป็นคนที่ห่วงใยฉันมากที่สุด เพราะถ้าฉันตายเขาจะสูญเสียหุ้นส่วนในการทำเหมืองแร่นั้นไป
"คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับผม ดูเหมือนว่า Jul Goo กำลังทำงานอย่างเต็มที่ "
แล้ว Jonnan ก็จ้องไปที่ Jul Goo
"มันจะเหนื่อยได้ไงล่ะ เขาทำงานอย่างไม่เต็มใจขนาดนี้ ข้าคิดว่า เขาไม่เหมาะที่จะเป็นนักขุดแร่หรอก "
" จริงหรอ? Jul Goo คุณไม่ชอบการทำงานเหมืองแร่ใช่ไหม? มันไม่สนุกเหรอ? "
Jul Goo เกาหัวและพยายามเข้าใจในสิ่งที่ฉันจะสื่อ
เขาลังเลที่จะตอบ
"เอางี้ ฉันคิดว่า ฉันจะหางานที่เหมาะกับคุณ เพื่อให้คุณมีความสุขในการทำงาน ฉันคิดว่าคุณไม่เหมาะที่จะทำงานในเหมืองแร่นี้แล้ว? "
" ใช่ ...... ใช่ "
Jul Goo พยักหน้าอย่างมั่นใจ "ผมว่า มันเป็นงานที่น่าเบื่อ"
"มันเหนื่อยและไม่สนุกเลย" เมื่อเขาเริ่มระบายมันออกมา
"โอเค ฉันจะหางานใหม่ ให้นายทำ "
" งานอะไรหรอ? "Jul Goo ให้ความสนใจ
" ฉันอยากรู้แล้ว ฉันรู้สึกตื่นเต้น มันเป็นงานเกี่ยวกับอะไรหรอ? "
รอก่อนแล้วกัน? "
" ได้สิ! ฮิฮิ."
Jul Goo เริ่มที่จะยิ้มและมีความสุข
ตอนนี้ เขาไร้เดียงสามาก
...........
เช้าวันรุ่งขึ้น
Jul Goo หยุดอยู่ที่ด้านนอกของทางเข้าอุโมงค์ที่ 99
"หือๆ....ข้ากลัวv
"นี่มันแค่ปากทางเข้าเองน่ะ "
ฉันผลัก Jul Goo เข้าไป แต่ Jul Goo ติดอยู่ที่ทางเข้าด้านหน้าของอุโมงค์ ฉันพยายามดันเขาเข้าไป ด้วยแรงทั้งหมดที่ฉันมี
จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงกระดูกที่ตกลงพื้น
ป๊ากกก ! ป๊ากกก ! ป๊ากกก !
"เฮ้ย!!....นี่มันคือเสียงอะไร? "
"ไม่มีอะไรหรอก...มันเป็นเพียงแค่เสียงของกระดูกที่แตกน่ะ"
"อ้า....! "
Jul Goo เริ่มกลัว... แล้วพยายามที่จะวิ่งออกจากอุโมงค์
"เขากำลังจะวิ่งหนีออกไปจากอุโมงค์ ฉันจึงถามเขาว่าจะไปไหน? "
"ฉันกลัววว? "
เขาวิ่งหนี โดยไม่สนใจฉันเลย แม้แต่น้อยเลย?
"เราจะอยู่ที่นี้ด้วยกัน นายต้องอยู่กับฉัน ไปจนตายย"
" ห่ะ ! อะไรน่ะ? จน ...... ตาย? "
" ฉันล้อเล่นน่า ไปกันต่อเถอะ! "
ฉันดึง Jul Goo กลับเข้ามา แล้วพาเขา เดินผ่านอุโมงค์ขนาดเล็ก และมาถึงห้องโถงใหญ่ ฉันไม่เห็น Deathworm เลย... มันต้องอยู่ในอุโมงค์ขนาดใหญ่ที่ด้านหลังแน่นอน
ตอนนี้มันคงกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง? ฉันหวังว่ามันจะเป็นจริง
“ที่นี่คือที่ไหน?”
ที่นี่ ที่นี่ ที่นี่...
เสียงเล็กๆของ Jul Goo ก้องอยู่ในห้อง เหมือนเสียงผีที่กำลังร่ำไห้
"นายจะรู้ เมื่อนายได้เห็นมันด้วยตัวเอง"
ตัวเอง ตัวเอง ตัวเอง....
ฉันเป่านกหวีดแทนที่กำลังจะพูดอะไรอย่างอื่น
ปิ๊ดดดดดดดดดด !!!
มันเป็นอุโมงค์ขนาดใหญ่เหมือนเครื่องขยายเสียงธรรมชาติ มีเสียงนกหวีดดังก้อง และเสียงสะท้อนกลับ
ฮู ฮู ฮู ฮู
และ Deathworm ก็ส่งเสียงตอบกลับมาทันที มันขดตัวอยู่ภายในถ้ำ มันปล่อยเสียงหายใจที่หยาบๆออกมาจากห้องโถง ทำให้หินภายในถ้ำสั่นสะเทือน
มันมีร่างกายขนาดใหญ่ดูคล้ายกับรถบัสสามสี่คันต่อกัน
Jul Goo เริ่มตะโกน
"โอ๊ย ย ! โอ๊ย ย !"
เขากรี๊ดร้องและพยายามที่จะหนีออกไป ฉันคว้าตัวของเขาเอาไว้ได้
เขาต้องเผชิญกับความกลัวให้ได้! ถึงแม้ว่า Deathworm จะมีร่างกายขนาดใหญ่และเคลื่อนที่ได้เร็วมากก็ตาม
Jul Goo มีอาการหน้ามืดคล้ายจะเป็นลม
"ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!!"
ฉันคิดว่าเมื่อคนเราจนมุม จะแสดงพลังที่ลึกลับออกมา และแล้ว Jul Goo ผลักฉันด้วยพลังวิเศษของเขา
"ว้าว! นั้นอะไรกัน? " หัวฉันเกือบฟาดพื้น เป็นเพราะพลังลึกลับที่เขาผลักฉัน
Jul Goo วิ่งไปที่ประตูทางเข้า
ป๊ากกก! ป๊ากกก! ป๊ากกก!
หมายความว่าอย่างไร?
Jul Goo เป็นคนขี้กลัวขนาดนี้เลยหรอ เขากระโดดเหมือนจิงโจ้ ก่อนที่จะหายตัวเข้าไปทางประตู อีกฝั่งหนึ่ง!
ป๊ากกก! ป๊ากกก! ป๊ากกก!
ฉันวิ่งไล่จับ Jul Goo เขาวิ่งไวมาก แต่ฉันไวกว่าเขาหลายเท่า ในที่สุดฉันก็จับตัวของเขาได้ Jul Gooดันโผล่ออกมาตรงที่ฉันยืนอยู่พอดี
“โอ้ย!! ปล่อยผมไปเถอะ ทำไมคุณถึงทำกับผมอย่างนี้ ?”
“นายพูดอะไรของนาย? ฉันกำลังหางานที่เหมาะสำหรับนายอยู่นะ”
"นั่นมันมอนสเตอร์! ฉันกำลังจะถูกกิน งานนี้มันเหมาะกับฉันตรงไหน?”
"นายรู้ไหมว่าทำไมฉันต้องจ่ายเงิน 50,000,000 วอน? เพื่อให้นายมาทำเหมืองแร่หรือล่ามอนสเตอร์ และนายดูเหมือนจะไม่เหมาะกับการทำงานในเหมืองแร่ แต่นายเหมาะกับการล่ามอนสเตอร์ "
"นายบอกฉันว่า นายไม่เหมาะกับการทำเหมืองแร่ เพราะมันน่าเบื่อไม่ใช่หรอ? "
"แต่ฉันว่า มันเป็นงานที่สนุกจริงๆเลยนะ "
Jul Goo ยกมือทั้งสองข้าง พนมขึ้นมาและเริ่มขอร้อง เขาคงจะกลัวมากจริงๆ
ฉันคิดว่าเขาแค่ตกใจ ฉันเลยโยนแครอทให้เขากินเพื่อปลอบใจ
"หลังจากล่ามอนสเตอร์เสร็จแล้ว ผมกลับไปหา Jonnnan ได้ไหม?"
"อ้าว...ไหนบอกว่าไม่ชอบงานที่นั่นไง นายไม่จำเป็นต้องพยายามก็ได้ มีมอนสเตอร์มากมายที่ยังเหลือให้นายล่าอยู่ "
นี่คือเหตุผลที่เขากลับมาขุดแร่ในเหมืองได้อย่างยอดเยี่ยม ฮ่า ฮ่า
ตอนนี้กลับมาเรื่องของฉันดีกว่า ฉันจะยกระดับการโจมตี Combo ของฉันยังไงดี?
ฉันมุ่งหน้ากลับเข้าไปในอุโมงค์ที่ 99 ทันที Deathworm ยังอยู่ในห้องโถงขนาดใหญ่อยู่ ฉันค่อยๆดึงมีดดาบของฉันออกมา
ทำการรีสตาร์ท
ว่ะ ว่ะ ว้าววววว !!
<คุณประสบความสำเร็จในการ Combo 31 ครั้งแล้ว และได้สร้างการบันทึกใหม่
รางวัลที่คุณจะได้รับโบนัส สเตตัส1 คะแนนและชื่อเสียงของคุณจะเพิ่มขึ้น5คะแนน >
‘ถือว่า นี่เป็นการเริ่มต้นที่ดี’
