ตอนที่แล้วRoyal Roader on My Own - Chapter 14: มีนาคมสู่การเปลี่ยนแปลงใหม่
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปRoyal Roader on My Own - Chapter 16: แกเป็น…ของฉัน (1)

Royal Roader on My Own - Chapter 15: มีนาคมสู่การเปลี่ยนแปลงใหม่


มันทำให้ฉันคิดถึงในเกมส์  เมื่อตอนที่ฉันล่า Punk ฉันตายเกือบ 200 ครั้ง

มันไม่ใช่เลเวลที่ต่างกัน แต่ยังเป็นสเตตัสที่ไม่สามารถจะสู้กับมันได้

 

ฉันยังเคยถูกฆ่าโดยหมาป่ากลายพันธุ์ ก็เพราะค่า Agility ของฉันต่ำเกินไป มีเพียงแต่ Strength ของฉันที่สูง

 

อาวุธที่ฉันใช้ในตอนนั้นคือมีดดาบสั้น ที่ฉันใช้มันก็เพราะว่า  Strength  มันเยอะมากแต่ Agility  ก็ต่ำเช่นกัน ทำให้การโจมตีของฉันนั้นช้ามาก ความเร็วในการโจมตีของฉันน้อยมาก

 

แต่กลับหมาป่ากลายพันธุ์นั้นตรงกันข้าม มันมี Strength  ที่น้อย แต่ว่า Agility นั้นมีมาก   ไม่ว่ากี่ครั้งที่ฉันเหวี่ยงดาบสั้นของฉัน มันก็กระโดดหนีได้อย่างง่ายดายและหลีกเลี่ยงการโจมตีของฉันได้เสมอ

 

เมื่อมันเปิดโอกาส ฉันก็โจมตีไป แต่ความเสียหายนั้น น้อยนิดเหลือเกิน ในทางกลับกัน  การโจมตีของหมาป่ากลายพันธุ์ทำให้เกิดความเสียหายที่รุนแรง  เมื่อไรที่ฉันโดนการโจมตีนั้นฉันก็จะตาย   ตายแล้วตายอีก

 

และเมื่อฉันเปลี่ยนแผนการโจมตี เน้นการโจมตีที่มีความเร็วในการโจมตี ฉันสามารถโจมตี สร้างความเสียดายได้มากขึ้น แต่ยังไงซะฉันยังคงตายมากกว่า 50 ครั้ง ก่อนที่ฉันจะล่าหมาป่าตัวหนึ่งได้

 

ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว  ในครั้งนี้ฉันใส่โบนัสทั้งหมดของฉันลงใน Agility และชุดเกราะ Skywolf และยังเพิ่ม Agility ของฉันอีก 27 หน่วย Agility ของฉันตอนนี้เป็น 76 มันเยอะกว่า Strengthของฉันเสียอีก แต่ฉันก็ยังต้องระมัดระวัง  เพราะที่นี่มันแตกต่างจากเกมส์ ที่สามรถฟื้นคืนชีพได้ แต่ที่นี่มันเป็นไปไม่ได้  ทุกอย่างต้องจบลงด้วยการตายเพียงครั้งเดียว

 

ถ้าฉันยังไม่มีโอกาสชนะ ฉันแค่ยอมแพ้และหนีไป ฉันไม่สามารถทิ้งชีวิตของฉันไว้ที่นี่ได้ แต่ตอนนี้ฉันต้องชนะมันให้ได้?

ฉันลักลอบเข้าไปหาหมาป่ากลายพันธุ์

 

หมาป่ากลายพันธุ์ไม่ทันสังเกตเห็นตัวของฉันเลย ด้วยความสามารถของ

" Stealthy Approach " จาก ชุดเกราะ Skywolf

เมื่อฉันย่องเข้าไปข้างๆตัวของมัน ฉันตัดสินใจเหวี่ยงมีดดาบโจมตีไปที่คอของมัน มันคือกระบวนท่า TBSA ที่ฉันฝึกฝนมาอย่างดี ในช่วงตลอดทั้งวันนี้

[6]

[11]

ความเสียหายเป็นสีเขียวทับกัน 2 ครั้ง ฉันเดินหน้าโจมตีเรื่อยๆ

หมาป่าส่งเสียงครวญครางดังขึ้นเรื่อยๆ

 

เสียงครวญครางของหมาป่ากลายพันธุ์อาจจะฟังดูไม่เพราะนัก

ตอนนี้ฉันยังล้มมันไม่ได้ ฉันทำได้แค่โจมตีให้เกิดความเสียหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

หมาป่าวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว  แต่การวิ่งของมัน ทำให้ฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

 

'ฉันวิ่งเร็วกว่ามัน!'

 

มันไม่ได้เร็วอะไรมาก แต่ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถไล่ตามการเคลื่อนไหวของหมาป่าได้

มาถึงจุดนี้ ฉันรู้สึกถึงพลังที่ท่วมท้น

หาก Agility ของฉันมีมาก   พอๆกับหมาป่าเลย  งั้นก็คงต้องวัดกันที่ค่า Strength ของฉันกับมัน ว่าใครจะมากกว่ากัน

 

ฉันเข้าใจแล้ว? เข้าใจว่าทำไมหมาป่ากลายพันธุ์ถึงได้เปรียบฉันมากในเกมส์

ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าฉันควรใช้กระบวนท่า TBSA หรือท่าผสมของฉันดีน่ะ

แต่ฉันไม่ปล่อยให้มันฆ่าฉันได้ง่ายๆหรอก  นี่ไม่ใช่ในเกมส์ ฉันจะไม่ลืม ว่าฉันมีเพียงชีวิตเดียว

'ถ้าฉันตายนั่นคือจุดจบ ฉันต้องค่อยๆคิด’

 

ฉันยังคงสับสนกับกระบวนท่า TBSA และฉันยังไม่มั่นใจในคำสั่งผสม ที่จะนำมาใช้ในสถานการณ์แบบนี้ มันเป็นวิธีที่โง่ที่สุด

 

ฉันวิ่งตามหมาป่าไป

ฉันหาโอกาสที่จะโจมตี  โดยการโจมตีไปมั่วๆ เมื่อใดก็ตามที่หมาป่าเข้ามาโจมตีฉัน และดูเหมือนจะได้รับอันตราย ฉันต้องถอยออกมาและหลบหลีกหรือปกป้องไว้ก่อน

และเมื่อโอกาสมาถึง หมาป่าดูเหมือนจะชะลอตัว ฉันเลยตัดสินใจเหวี่ยงมีดดาบโจมตีสุดแรงไป 1 ครั้ง

 

เพอเฟ็ค! ฉันโจมตีโดนจุดสำคัญของมันจังๆ

"ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะค่า Agility ที่เพิ่มขึ้นแน่นอน ฉันถึงโจมตีมันได้"

ถ้าฉันเพิ่มค่า Agility ในเกมส์ ฉันก็คงไม่ตาย  ฉันมันโง่ที่ใช้เวลาถึง 6 ชั่วโมงในการล่าหมาป่าเพียงตัวเดียว

 

ฉันรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ฉันเหวี่ยงมีดดาบโจมตีไป ข้อความแสดงความเสียหายเป็น

สีเขียวและสีแดง ขึ้นมาเรื่อยๆ

5 นาทีต่อมาฉันก็ได้ยินเสียงครวญครางของหมาป่า

มีข้อความเข้า

และมีข้อความมากมายอยู่ในหัวข้อฉัน

 

<เลเวลของคุณได้เพิ่มขึ้น

คุณประสบความสำเร็จในการล่ามอนสเตอร์ที่มีเลเวลสูงกว่าตัวคุณเองแล้ว

คุณได้สเตตัสใหม่ ค่า Toughness  ของคุณเพิ่มขึ้น 1 หน่วย

มอนสเตอร์ที่คุณได้ล่าด้วยตัวคุณเองสูงกว่าคุณขึ้น 20 เลเวล นี้เป็นการสร้างบันทึกใหม่ รางวัลที่คุณได้รับคือคะแนนโบนัส 3 คะแนนและชื่อเสียงของคุณเพิ่มขึ้น 10 คะแนน>

 

นี้คือช่วงเวลาที่ฉันชอบมากที่สุด ในขณะที่เล่น Royal Roader ไม่ว่าเลเวลจะแตกต่างกันแค่ไหน แต่ถ้าคุณล่ามอนสเตอร์ตัวนั้นได้ คุณก็จะได้รับรางวัลอื่น ๆ มากมาย

สเตตัส ‘Toughness.’

 

สเตตัสนี้มีแต่ประโยชน์ไม่ว่าจะเป็น การป้องกันทางกายภาพ ต้านทานธาตุและเวทมนตร์ พร้อมกับค่า ' Endurance ' นี่คือ 2 สเตตัสพิเศษที่ฉันชอบมาก ๆ มันทำให้ฉันนั้นตายยากขึ้น แต่ขอบคุณมันจริงๆ ฉันมีการป้องกันและความต้านทานธาตุเวทย์มนต์ มากกว่า 200 โดยที่ไม่ต้องใส่ชุดเกราะใด ๆ เลย

 

พูดได้เลยว่า ร่างกายของฉันแข็งแรงพอๆ กับชุดเกราะเลย

 

ฉันได้สร้างสเตตัสใหม่ และโบนัสที่รวมกับของเดิมเป็น 6 คะแนน

ฉันยังไม่อัพค่า  Endurance  และ Toughness ถึงแม้ว่าทั้ง 2 สเตตัสนี้เป็นจุดเริ่มต้นของสุดยอดสเตตัส

 

‘เอาล่ะ! ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว! '

ฉันได้หนังของหมาป่ามาแล้ว ไปหาพ่อค้าทาสดีกว่า

จริงๆ มันเป็นเรื่องยากที่จะเอาหนังของหมาป่ามาได้ แต่มันกลับเอาออกมาได้อย่างง่ายดาย  ซะงั้น!

ฉันสามารถกลับไปหาพ่อค้าทาสก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น

 

"เจ้า.. นี่เจ้าล่ามันด้วยตัวเจ้าเองหรอ?"

ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ ฉันมอบหนังของหมาป่ากลายพันธุ์ให้กับพ่อค้าทาสและคว้าข้อมือของทาสมา

"ตอนนี้ฉันเอาเขาไปได้หรือยัง?"

พ่อค้าทาสถอนหายใจ

"นี่คือเจ้าของใหม่ของเจ้า จงไปกับเขาซะ "

 

<คุณได้รับทาส โปรดตรวจสอบว่าความจงรักภักดีของทาสของคุณไม่ต่ำกว่า 50% คุณได้สร้างสถิติใหม่สำหรับเลเวลต่ำสุดที่มีทาส  คุณได้รับคะแนนโบนัส 3 หน่วยเป็นรางวัล คะแนนชื่อเสียงของคุณเพิ่มขึ้น 10 คะแนน>

อีกหนึ่งบันทึกใหม่

 

ทำให้โบนัสสะสมเป็น 9 หน่วยจากการบันทึกใหม่

ฉันใส่คะแนนโบนัสทั้งหมดไปที่ค่า Agility

Agility ของฉันอยู่ที่ 82 แล้ว ซึ่งรวมถึง 27 คะแนนจาก  ชุดเกราะ Skywolf

แน่นอนว่าตอนนี้มันสูงกว่า Strength ของฉันมาก

"ทาสคนนี้จะเป็นประโยชน์ต่อฉันไหมน่ะ"

ฉันแอบดูทาสของฉัน ทาสก็หันมามองฉัน และทำท่า งงๆ เขาดูโง่จริงๆ

"นายชื่ออะไร?"

"หมายเลข 87"

 

เขายังไม่มีชื่อจริง  แต่ฉันเคยมีชื่อเขาในเกมส์  ชื่อนั้นได้ปรากฏขึ้นมาทันที เมื่อฉันได้มองหน้าเขา  เขาไม่ได้แตกต่างจากในเกมส์เลย

"ฉันจะตั้งชื่อให้ ต่อไปนี้คุณชื่อ Jul Goo"

"Jul Goo?"

 

ทาสเอียงศีรษะเหมือนกับว่า เขาพยายามที่จะพูดออกมา แต่เขาก็ไม่เข้าใจมัน

"เป็นชื่อที่เหมาะสมสำหรับคนที่แข็งแกร่ง เป็นชื่อที่ดีมาก "

" Jul Goo คืออะไร ?

 

เขายังหัวเราะเหมือนคนงี่เง่า ฉันเริ่มสงสัยว่า Strength ของเขามีเท่าไร

"เปิดหน้าต่างสเตตัสของ Jul Goo "

 

[Jul Goo, Level 1]

Dexterity: Beginner 0%

Strength: 59

Agility: 6

Stamina: 7

Intuition: 1

Magic: 1

Vitality: 1

Mana: 4

HP: 67

Loyalty: 63

 

ค่า Strength ของเขาคือสิ่งที่ฉันต้องการ เขาอาจจะอ่อนแอกว่าฉัน แต่ก็อย่างที่พ่อค้าทาสพูดถึง  ไม่มีทาสคนไหน ที่มีกำลังมากขนาดนี้แล้ว

(เขามีแต่ Strength เท่านั้น แทบจะไม่มี Agility เลย)

 

'ฉันรู้แล้ว...   เขาสามารถได้รับสเตตัสดีๆจากการแกว่งพลั่วขุดเหมืองไงล่ะ !

ฉันต้องการอะไรอีกน่ะ?

เช้าวันรุ่งขึ้น

Batoom มายืนต้อนรับฉัน ทันทีที่ฉันเดินทางมาเหมืองแร่

"สักพักหนึ่ง!"

เขาก็พูดถึงอะไรบางอย่าง?

 

"เมื่อวานนี้ ฉันไม่อยู่ที่นี่  แค่วันเดียวเอง"

"ถ้าเธอเจอใครทุกๆวัน แล้วเขาหายไปเพียงวันเดียว  มันรู้สึกนานเหลือเกิน"

ฉันจะมาเสียเวลากับการพูดที่ไร้ประโยชน์แบบนี้ไม่ได้  ฉันยังมีเวลาอีก 6 วันที่เหลือในการฝึกกระบวนท่า TBSA  และฉันก็จ่ายเงินไปแล้ว 17,000,000 วอน ถ้าจะให้คุ้มกับเงินทุกวอนที่เสียไป ฉันจะไม่ขาดการฝึก แม้แต่นาทีเดียว

 

"ฉันอยากไปดู เส้นทาง เพื่อเข้าสู่อุโมงค์ที่ 99"

Batoom พาฉันไปที่ทางขึ้นอุโมงค์ที่ 99

"เองจะทำบ้าอะไร ...... " ฉันจึงตอบเขาไปว่า.. ฉันรู้แล้วว่าฉันจะทำอะไร

ฉันเฝ้ารอเวลานี้มานานแล้ว

 

Batoom ไม่เคยรู้สึกถึงความตื่นเต้นของฉัน ในขณะนี้เลย

ฉันหยุด Batoom ไว้

"ฉันตัดสินใจแล้ว อย่าพูดอะไรที่มันไม่ดีเลย มันอาจจะเป็นรางร้าย บอกทางให้ฉันก็พอแล้ว "

Batoom ถอนหายใจยาวๆ จากนั้นเขาก็เดินไปหยิบกุญแจเล็ก ๆ สิ่งที่แรกที่เจ้าต้องทำคือทำตามเครื่องหมาย   หมายเลข 9  ...... ข้าขอให้เจ้าโชคดี "

"ขอบคุณ"

 

ฉันได้รับกุญแจและเดินเข้าไปในอุโมงค์ ขณะที่ฉันทำตามเครื่องหมายฉันได้ตรวจสอบอุปกรณ์ของฉันแล้ว ความทนทานของมีดดาบของฉันอยู่ในสภาพที่ดีอยู่ หลังจากเดินไปสักพัก ฉันเห็นประตูเหล็กในความมืด มีตัวเลขบางอย่าง ถูกเขียนไว้ที่ประตู น่าจะนานมาแล้ว แต่ยังคงชัดเจน

[99]

'นี่ไง'

ฉันหายใจเข้าลึก ๆ และเปิดประตูด้วยกุญแจ เมื่อฉันเปิดประตูเข้าไป ฉันรู้สึกว่าอากาศรอบตัวของฉันเปลี่ยนไป ความมืดมิดกลายเป็นสิ่งที่น่ากลัว  และแม้กระทั่งอากาศยังน่าขนลุก

 

ฉันยังคงก้าวเข้าไปเรื่อยๆ มีเสียงแปลก ๆ ออกมา ฉันไม่อยากได้ยินมันเลย

แก๊ก!

แก๊ก!

 

มันเป็นเสียงของกระดูกมนุษย์ที่หัก ขณะที่ฉันเดินเหยียบ

เมื่อฉันเดินเข้ามาประมาณ 20 เมตร มีห้องโถงใหญ่อยู่ตรงหน้า

มันทั้งสูงและกว้าง ถึงแม้จะมีแสงไฟที่ติดอยู่บนหมวกนิรภัยของฉัน ส่องสว่างไปด้านหน้า   ฉันก็ยังมองไม่เห็นปลายทางของห้องนี้เลย

 

ดูเหมือนเป็นโรงยิมขนาดใหญ่ที่มีสนามบาสเกตบอลหลายๆสนามติดกัน

ฉันเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง

 

ภายในนั้นมีหลุมขนาดใหญ่อยู่ 6 หลุม

 

หลุมใหญ่มาก ฉันคิดว่าถ้าฉันกระโดดลงไปดู  ฉันไม่น่าจะรอดขึ้นมาได้  ฉันไม่สามารถปีนขึ้นมาได้ เพราะมันสูงเกินไป มอนเตอร์น่าจะซ่อนตัวอยู่ในหลุมพวกนี้

 

"ออกมาสิเว้ย!!!"

ออกมา - ออกมา - ออกมา –

ขณะที่ฉันตะโกนเสียงดังก้องอยู่ทั่วห้อง

 

มันตอบกลับด้วยเสียงหายใจที่น่าขนลุก จากหลุมนั้น

ฮู... ฮู....

 

ฉันรู้สึกได้ถึงเสียงนั้น  มันมาจากภายในหลุมพวกนี้ แหล่ะ ฉันรู้สึกว่าแผ่นดินกำลังสั่น

นี่เป็นสัญญาณให้ฉันรีบออกจากตรงนี้ ฉันรีบถอยหลัง และในที่สุดมันก็แสดงตัวออกมาได้

 

ว้าววว....ดูมันสิ   มันมีขนาดใหญ่มาก  ขอบคุณมากที่ออกมา ฮ่าๆ ฮ่าๆ !!!

 

………

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด