Royal Roader on My Own – Chapter 1: จุดจบก็คือจุดเริ่มต้นใหม่ (1)
ซีรีย์เรื่องใหม่ ! มันก็คล้ายๆกับเกมส์ในความคิดของฉันแต่เขาโดนส่งเข้าไปในเกมส์ จะเกิดอะไรขึ้นน่ะเหรอ ? มาสิ มาลองค้นหากันไป !
Synopsis: ‘Royal Roader ‘ เกมส์ที่ฉันกุมอำนาจทั้งหมดไว้กำลังจะปิดตัวลง เฮงซวยเอ้ย ! มันคือความสุขเดียวในชีวิตของฉันแท้ๆ ในวันสุดท้าย ! ฉันได้เชื่อมต่อเข้าไปในเกมส์เพื่อที่จะเอาชนะบอสตัวสุดท้ายให้ได้
สำหรับรางวัลที่ฉันได้คือคำขอที่สุดวิเศษ
[โปรดบอกคำขอของคุณ]
สิ่งที่ฉันอยากได้เหรอ ? [ ขอให้ Royal Roader กลายเป็นเรื่องจริง ]
ฉันแค่ล้อเล่นเฉยๆ ฉันก็แค่กรอกเข้าไปตามที่อยากได้
“ไวแรม ! มีอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ ?”
ฉันเดาว่าฉันคงทำหน้าเบี้ยวอยู่แน่ๆ คุณคิมที่ทำงานกับฉันที่ร้านล้างรถรู้เรื่องนั้นดี
“ไม่มีอะไรนิ”
“งั้นทำไมวันนี้นายถึงดูสลดนัก ? พวกนั้นได้ตัดเงินทิปนายแน่q”
ทิป ! ในอีกความหมายคือเงินที่ได้จากการสร้างเสียงหัวเราะ
ที่นี่เป็นร้านล้างรถกหรู เพราะแบบนั้นคนงานที่นี่จึงไม่ใช่แค่ขายแรงงานอย่างเดียวแต่ยังต้องขายเสียงหัวเราะด้วย
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมแม้ว่าจะรู้สึกเศร้าก็ต้องยิ้มออกมา ถ้าไม่ทำแบบนั้นก็ไม่ได้เงิน
“วันนี้ฉันก็แค่เหนื่อยเฉยๆ ฮาฮา !”
“นั่นไง ! นายไม่ใช่ ไวแรม คนเดิมถ้าไม่มีรอยยิ้ม แม้ว่าคนที่ยิ้มตลอดเวลาจะดูน่ากลัวแต่วันนนี้ดูเหมือนว่านายจะไปหงุดหงิดอะไรมานะ ฮาฮา”
คนที่ยิ้มอยู่ตลอด !
คนเราจะยิ้มอยู่ตลอดได้ยังไง ? มันต้องเจอเรื่องแย่ในชีวิตบ้างสิ วันนี้เขาเองก็เป็นแบบนั้น มันทำให้ฉันอยากโยนเรื่องทุกอย่างทิ้งไปและยอมแพ้ซะ
เกิดอะไรขึ้นสินะที่นายถาม ?
วันนี้คือวันที่ Royal Roader ปิดตัวลง
ใช่ Royal Roader น่ะคือเกมส์คอมพิวเตอร์
นายอาจจะถามว่าทำไมต้องเสียใจกับเกมส์โง่ๆ ที่จะปิดตัวนั้นด้วย
ฉันว่านายพูดถูก ทำไมฉันต้องทำตัวหงุดหงิดด้วยกับอีแค่เกมส์ปิดตัวลง
แต่แล้วฉันจะทำอะไรได้กับความหงุดหงิดนี่ ?
Royal Roader น่ะคือแหล่งความสุขเดียวของฉันและถือว่าเป็นสถานที่พักผ่อนของฉันด้วย และมันถือว่าเป็นสวรรค์ของฉัน การเสีย Royal Roader ไปก็เหมือนกับเสียส่วนหนึ่งของชีวิตไปด้วย
มันคงเป็นเรื่องยากที่จะให้ใครมาเข้าใจได้ นี่น่ะเป็นเรื่องส่วนตัว
การก้าวข้ามเรื่องนี้ไปฉันคงต้องทำด้วยตัวเอง
‘ ใช่ ! มายิ้มกัน ! ฉันต้องยิ้มเพื่อจะได้หาเงินไปเป็นค่ารักษาแม่และค่าใช้จ่ายอื่นๆอีก ! ‘
ลูกค้าคนใหม่ได้มาถึงพร้อมกับรถสีดำสุดหรู
รถหรูนี่เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับร้านนี้แล้ว
ฉันไม่แน่ใจว่าเจ้าของรถคันนี้อายุเท่าไหร่แต่จากที่ดูแล้ว น่าจะ 20 กลางๆ เขาดูเด็กกว่าฉันสัก 3-4 ปีได้
ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับยิ้มให้
“มาแล้วเหรอครับ”
แต่ผู้หญิงที่มากับเขาไม่ใช่คนเดิม
เขามาร้านล้างรถนี่อาทิตย์ละครั้งแต่ทุกครั้งก็เปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยโดยผู้หญิงแต่ละคนที่เขาพามาน่ะสวยจนไปประกวดได้เลย
“ทำงานดีๆแล้วอย่างให้มีรอยขีดข่วนล่ะ !”
แต่ทำไมไอ้ห่านี่ชอบพูดดูถูกฉัน ? พ่อแม่มันไม่สอนมารยาทรึไง ?
ถ้าคุณทำงานในที่แบบนี้ คุณจะเห็นคนแบบนี้ไม่บ่อยนัก พวกมันคิดว่ามีเงินแล้วจะทำให้ตัวเองดูถูกคนอื่นได้
มันทำให้ฉันเกิดคำถามว่าที่บ้านมันสอนมารยาทรึเปล่า
ทุกครั้งที่มันพูดแบบนี้ มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บใจขึ้นมา
แต่ฉันก็ต้องเก็บอารมณ์ตัวเองเอาไว้ นี่เป็นเหตุผลที่หัวหน้าถึงได้ทำดีกับเราและจ่ายเงินให้เราเยอะ
ลูกค้าคนนั้นเอาเงิน 10,000 วอนออกมาแล้วส่งให้กับฉัน
นี่คือทิปซึ่งไม่คิดรวมกับเงินค่าจ้าง
อย่างแรกฉันก็ต้องรับในส่วนที่ฉันควรจะได้รับ
อย่างน้อยๆมันก็เป็นเงิน
“ขอบคุณมากครับ”
“โอ้ !อปป้า คุณนี่เท่ชะมัด !”
“ก็แค่เงินหมื่นเดียว ฉันสามารถหาคืนได้ภายในสามชั่วโมง ยังไงก็เช็คดีๆด้วยล่ะ ทุกซอกทุกมุมเลย”
“ได้ครับคุณลูกค้า !”
ลูกค้าคนนั้นได้โอบเอวของสาวที่มาด้วยก่อนจะเดินออกจากร้านไป
ไอ้ห่านี่ แต่ยังไงฉันก็อิจฉามันอยู่ดี !
มีคนบอกว่าถ้าคุณอิจฉา คุณนั่นแหละคือคนแพ้แต่ไม่ใช่มันแย่กว่าเหรอที่จะมาหลอกตัวเองว่าไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ? ใช่ ถ้าคุณอิจฉาก็ต้องอิจฉาแหละ !
ฉันก็อยากจะมีชีวิตแบบนั้นเหมือนกัน ฉันอยากขับรถหรู ฉันอยากมีสาวสวยๆและฉันอยากจะใช้เงินเยอะและไปหาทางผ่อนคลายแบบนั้นบ้าง
แต่ถึงยังไงฉันก็ต้องพูดอย่างนอบน้อมให้ไอ้เด็กนี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันก็ต้องเคารพมัน
แต่คุณคิดจริงๆเหรอว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นจริงในชีวิตฉัน ?
ฉันไม่อยากใช้เงิน 8,000 วอนซึ่งมันทำให้ฉันไม่ได้กินของโปรดของตัวเอง ฉันอยู่ในห้องเล็กๆที่นอนเหยียดขาดีๆยังไม่ได้เลย แล้วฉันจะไปมีชีวิตแบบนั้นได้ยังไง ?
แต่ถึงยังไงตอนนี้ฉันคงต้องทำงานล้างรถนี่ต่อ ต้องขอบคุณที่ฉันได้งานนี้จนเลี้ยงครอบครัวได้
แต่วันนี้ฉันไม่มีแรงจริงๆ ว่าจะล้างรถอยู่ แต่ในหัวก็มีแต่เรื่อง Royal Roader
‘ เฮ้อ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปจะมีอะไรให้ฉันสนุกได้บ้าง ? ‘
เมื่อคิดแบบนั้นฉันก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมา
แต่ฉันก็ยังตื่นเต้นนิดๆอย่างน้อยตั้งแต่วันนี้ไปฉันก็จะเข้าไปเล่น Royal Roader ได้อยู่
‘ คึกหน่อย เล่นมันไปจนกว่ามันจะจบนั่นแหละ ! ‘
โชคร้ายที่มีเรื่องเกิดขึ้นก่อน
กริ๊งงงงงงง!!!!
แฟนฉัน แฮซุค โทรมา
มาเจอกันหน่อย ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย
เสียงของเธอฟังดูเย็นชา
หลังๆมามันเธอก็เป็นเสียแบบนี้ ฉันคิดว่า คงถึงเวลาแล้วที่จะต้องเลิกลากัน
Royal Roader สำคัญแต่มันสำคัญกว่าแฟนมั้ย ?
“ตอนนี้เธออยู่ไหน ?”
ฉันจะไปหานายที่บ้าน นายก็ออกมาที่สนามเด็กเล่นละกัน
บ้านฉันเหรอ ?
เรียกห้องเล็กๆห่านั่นว่าบ้านเหรอ ?
รอบๆตรงที่ฉันอยู่บรรยากาศไม่ดีเท่าไหร่เลยไม่อยากให้ใครมาเจอกันที่นั่น
แต่ แฮซุค มักจะทำสิ่งที่เธอต้องการตลอด เธอไม่ได้ถามความเห็นฉันและตัดสินใจว่าจะไปเจอกันที่ไหนเอง
สนามเด็กเล่นใกล้กับโกชิวอน
ฉันเริ่มหิวขึ้นมาหลังจากที่ทำงานมาทั้งวัน ฉันน่าจะถาม แฮซุค ว่าเราควรไปหาอะไรกินกันก่อน
แต่ฉันกลับพูดเรื่องไปกินข้าวไม่ได้เลย ดูเหมือนเธอหงุดหงิดจนอยากระบายทุกอย่างออกมาทันทีที่เจอกัน
“เลิกกันเถอะ”
ช่วงหลังๆเธอบ่นเยอะขึ้นเรื่อยๆแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอบอกว่าให้เลิกกัน
ดูเหมือนว่าเธอจะหมดความอดทนแล้ว
แต่ดูจากสีหน้าของเธอแล้วเธอคงตัดสินใจมาอย่างดีแล้ว
“ทำไมอยู่ๆถึงอยากเลิกกัน ?”
“ฉันคบกับนายไปก็ไม่เห็นอนาคต และนายก็ไม่มีเงินเยอะด้วย นายไม่สนใจฉันเลยด้วยซ้ำ”
แฮซุค หันหน้าหนีในตอนที่พูด เธอพูดเหมือนกับว่าเธอไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้
“นายเป็นคนทึ่มและไม่ใช่คนตลกอีก..”
ใช่ ฉันขาดในเรื่องนั้น ! ฉันยอมรับว่าเธอพูดถูก ! ฉันเองก็พอรู้ตัวแต่มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะปรับเปลี่ยนได้นิ ฉันคงเปลี่ยนมันไม่ได้แม้ว่าจะพยายามมากแค่ไหน แล้วฉันจะไปทำอะไรได้
“นายรู้มั้ยว่าฉันไม่ชอบอะไร ? อปป้า นายไม่ได้ไปที่...”
“พอ ! หยุดเลย !”
ฉันหยุดไม่ให้เธอได้พูดต่อ
หลังจากได้ยินเธอพูดมาสักพัก ฉันคิดว่าฉันคงรู้คำตอบแล้ว เธอต้องมีคนใหม่
ฉันรู้ได้ยังไงน่ะเหรอ ?
เธอรู้ว่าฉันเป็นแบบนี้แต่แรกแล้ว อันที่จริงเธอนี่แหละที่ตามมาจีบฉัน
ที่สำคัญที่สุดเธอน่ะพูดแต่เรื่องข้อเสียที่เธอรู้แต่แรกอยู่แล้ว นี่บอกฉันว่าเธอคงคิดว่าจะเลิกกับฉัน
“งั้นทำไมเธอเพิ่งมาเจอฉันตอนนี้ ?”
“นั่นเพราะ..”
“เอาตรงๆ ถ้าเธอเหนื่อยกับฉัน แล้วก็บอกฉันมา ถ้าเธอมีคนใหม่ก็บอกมา รึถ้ามีอะไรไม่พอใจก็บอกมาตรงๆ”
“ได้ ฉันจะพูดตรงๆแล้ว”
หลังจากได้ยินที่ฉันพูดไป แฮซุค ได้ก้มหน้าลง ดูเหมือนว่ากำลังจะบอกคำพูดที่เธอเตรียมมา
ได้ อย่างน้อยก็ฟังเธอบ้าง ว่าทำไมอยู่ๆเธอถึงได้มาขอเลิกกับฉัน ?
