ตอนที่ 566 ชั้นเรียนสุดท้าย

การทดสอบยืดเยื้อนานถึงสามวัน ท่ามกลางนักเรียน3000คน มีเพียง800คนที่อยู่จนจบ ซึ่งแทบจะไม่ถึง1ใน4 ส่วนใหญ่ถูกนำกลับมาโดยผู้ดูแลหลังประสบภาวะขาดน้ำอย่างรุนแรง แต่นักเรียน800คนที่ผ่านการทดสอบก็ยังเกือบร้องไห้เมื่อพวกเขาได้ยินการประกาศว่าจบการทดสอบแล้ว อาจารย์หลายคนอดหัวเราะไม่ได้เมื่อพวกเขาเฝ้าดูนักเรียนร้องขอความช่วยเหลือจากกล้องวงจรปิด

 

“อธิการบดีเลือกสถานที่ทดสอบได้ดีมาก!ฉันมั่นใจว่าพวกนักเรียนต้องจดจำการทดสอบนี้ไปตลอดชีวิตและคิดได้ว่าเขตป่าจริงๆไม่ได้ง่ายอย่างที่พวกเขาคิด”ฉิน เทียนซิ่งดื่มกับหลิน ฮวงในระหว่างการทดสอบ เขาระบายความลุ่มหลงที่มีต่อหง ซวงขณะร้องไห้ หลังจากนั้นเขาก็รู้สึกดีขึ้นมาก แต่ทว่า หลิน ฮวงก็ไม่ได้บอกเขาว่าหง ซวงยังมีชีวิต

“มันคือผมที่แนะนำสถานที่ให้อธิการบดี”หลิน ฮวงกระซิบบอกเขา

ฉิน เทียนซิ่งพูดไม่ออก

ผลการทดสอบจะออกวันจันทร์ ท่ามกลางนักเรียนชั้นปี1ทุกคน อัตราการผ่านมากสุดมาจากห้อง2เต๋าดาบของหลิน ฮวงซึ่งมี36คนที่ผ่านจาก50คน ในทางกลับกัน ไม่มีห้องไหนที่มีนักเรียนกว่า20คนผ่าน มี19คนในห้อง1เต๋ากระบี่และ16คนจากห้อง1เต๋าดาบ ดังนั้น ห้อง2เต๋าดาบจึงกลายเป็นม้ามืดของการทดสอบและได้อันดับ1ในชั้นปี1ทั้งหมด พวกเขาไม่เพียงแต่เหนือกว่าฝ่ายเต๋าดาบทั้งหมด แต่ยังเหนือกว่าฝ่ายเต๋ากระบี่อีกด้วย

แน่นอน มีนักเรียนสองคนที่โดดเด่นสุด หนึ่งคือมู่ เสี่ยวจากห้อง1เต๋ากระบี่ เขาเลื่อนเป็นระดับทองแดงขั้น3เมื่อไม่กี่เดือนก่อน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ฝึกฝนอะไรเลย อีกคนคือหลิน ซิน(หลิง เสวี่ย) ระดับพลังของหลิน ซินแท้จริงแล้วเหมือนกับมู่ เสี่ยว แต่เธอได้ปกปิดความสามารถแท้จริงของเธอไว้ เธอใช้เทคนิคปืนระหว่างการต่อสู้ และมีคะแนนน้อยกว่ามู่ เสี่ยวเพียง12คะแนน ซึ่งเหนือกว่านักเรียนอันดับ3มาก

เมื่อมองผลลัพธ์ ฉิน เทียนซิ่งก็อดถามหลิน ฮวงไม่ได้“นายบอกนักเรียนเกี่ยวกับสถานที่ก่อนเริ่มการทดสอบ?”

“แน่นอนว่าไม่ ผมรู้จักกฏดี ผมไม่เคยพูดถึงสถานที่การทดสอบ”หลิน ฮวงส่ายหัวอย่างจริงจัง

“งั้น นายจะอธิบายถึงอัตราการผ่านของนักเรียนนายยังไง?”ฉิน เทียนซิ่งยังคงไม่เชื่อ

“ผมมักสอนพวกเขาถึงวิธีรับมือกับภูมิประเทศที่แตกต่างกัน คุณเองก็เคยนั่งในชั้นเรียนผมมาก่อน นอกจากทะเลทราย ผมยังสอนทักษะเอาตัวรอดพวกเขาบนเกาะ ธารน้ำแข็ง และทะเล”หลิน ฮวงอธิบาย ฉิน เทียนซิ่งคิดเกี่ยวกับมันและจำได้ว่าหลิน ฮวงเคยสอนสิ่งเหล่านี้จริงๆและยังอธิบายอย่างละเอียดอีกด้วย

 

เมื่อผลการทดสอบถูกประกาศในวันจันทร์ นักเรียนหลายคนที่ไม่ผ่านการทดสอบก็คิดว่าพวกเขาตก แต่ลั่ว หมิงกลับให้พวกเขาผ่านและอธิบายถึงจุดประสงค์ของการทดสอบ การทดสอบทิ้งความทรงจำฝังแน่นไว้ในหัวนักเรียนทุกคน หลังการประกาศผลในตอนเช้า เหล่านักเรียนก็ไปเข้าชั้นเรียนตามปกติ มันเป็นสัปดาห์สุดท้ายของภาคเรียนนี้ การสอบทั้งหมดของนักเรียนจะจบในสัปดาห์นี้

เมื่อรู้ว่าพวกเขาผ่านทุกคน นักเรียนก็พากันโล่งใจ วันต่อมา หลิน ฮวงก็ยังดำเนินกิจวัตรประจำวันเขา เขาจดจำข้อมูลทั้งหมดที่เขาศึกษาในหอสมุด เขาแม้กระทั่งคัดลอกสำเนาข้อมูลไว้ในแหวนหัวใจจักรพรรดิเขา ในไม่ช้า มันก็เป็นวันศุกร์ และเป็นวันสุดท้ายของพวกนักเรียน

ในสนามฝคก หลิน ฮวงได้เรียกรวมนักเรียนทั้ง50คนและสอนทักษะดาบใหม่ที่เขาสัญญาไว้-วิชาดาบใหญ่(ฉบับเข้าใจง่าย) วิชาดาบใหญ่แท้จริงแล้วเป็นทักษะดาบขั้นสูงซึ่งเป็นวิชาแรกของเขา มันเป็นรากฐานที่มั่นคงสำหรับเขาและทำให้การเรียนรู้ทักษะดาบอื่นง่ายต่อเขา มีทั้งหมด36กระบวนท่าในวิชาดาบใหญ่ฉบับสมบูรณ์ ซึ่งเป็นทักษะระดับหลุดพ้นและยังยากอย่างมาก หากหลิน ฮวงไม่เรียนรู้มันโดยการรวบรวมชิ้นส่วนการ์ด มันคงใช้เวลา1ปีครึ่งเพื่อเชี่ยวชาญทักษะดาบนี้

เพื่อทำให้มันง่ายต่อพวกนักเรียน หลิน ฮวงจึงทำให้เหลือเพียง12กระบวนท่าและลดขั้นเป็นทักษะระดับทอง

 

“ทักษะดาบที่ผมกำลังสอนในวันนี้เรียกว่า12ยอดดาบ มันมาจากทักษะระดับหลุดพ้น....”

“ทักษะระดับหลุดพ้น?!”ดวงตาของนักเรียนทุกคนเปล่งประกาย

“นี่คือทักษะดาบสุดท้ายที่ผมจะสอนพวกคุณ ผมหวังว่าพวกคุณจะเรียนรู้และหมั่นฝึกฝนมัน”

 

หลังการแนะนำง่ายๆ หลิน ฮวงเริ่มแสดงกระบวนท่าทั้ง12อยู่สามครั้งก่อนปล่อยให้พวกนักเรียนฝึก นักเรียนพากันฝึกฝนอย่างจริงจังจนกระทั่ง5ทุ่มก็ยังไม่มีใครออกไปไหน บางคนได้เลื่อนตั๋วขึ้นยานคริสตัลปีศาจออกไป หลิน ฮวงมองนักเรียน50คนที่อยู่ในห้องและกล่าวคำอำลา

 

“ผมหวังว่าพวกคุณจะเป็นเพชรเม็ดงามหลังจบการศึกษาออกไป ผมเชื่อเช่นนั้น ผมรู้สึกภูมิใจที่ได้สอนพวกคุณ และคงรู้สึกภูมิใจหากได้พบพวกคุณในอนาคต”

“อาจารย์หลิน...”นักเรียนหญิงหลายคนเริ่มร้องไห้ และเด็กหนุ่มบางคนก็แม้กระทั่งมีหยาดน้ำตาไหลลงมา

“เอาละ ชั้นเรียนจบลงแค่นี้ !”หลิน ฮวงกวาดตามองทั่วสนามและประกาศ

“อาจารย์หลิน โปรดอย่าเพิ่งไป หนูยังมีคำถามที่อยากถามอาจารย์!”ซ่างกวน หุ่ยยกมือขึ้น

“อาจารย์หลิน หนูเองก็มีคำถามเช่นกัน!”โจว หลิงและคนอื่นพากันยกมือขึ้น

 

หลิน ฮวงยิ้มงุ่มง่ามเพราะมันเลย5ทุ่มมาแล้ว แต่เหล่านักเรียนก็ยังปฏิเสธที่จะกลับกัน

 

“เอาละงั้น ผมจะให้พวกคุณถามคำถามได้คนละข้อ และจากนั้นก็หยุดฝึกได้แล้ว กลับไปหอพักพวกคุณหลังคำถาม!มันไม่เป็นไรหากพวกคุณไม่ต้องการพักผ่อน แต่ผู้ดูแลหอพักพวกคุณควรได้หยุดพักผ่อน!”

“อาจารย์หลิน คุณจะไปเขตไหนในปีหน้าค่ะ?”บางคนถามทันที

“ผมคิดว่านี่ไม่เกี่ยวอะไรกับการเรียนรู้ของคุณ”หลิน ฮวงไม่บอก

“อาจารย์หลิน ช่วยบอกเราด้วยเถอะครับ!”นักเรียนอีกสองคนยืนกราน

“ก็ได้ ผมกำลังคิดที่จะไปเขต3”หลิน ฮวงตอบอย่างช่วยไม่ได้

“อาจารย์หลิน อาจารย์หลิน หนูได้ยินสาวๆบอกว่าหลิง เสวี่ยจากห้อง1คือน้องสาวคุณ มันเป็นเรื่องจริงไหมค่ะ?”เหล่านักเรียนสงสัย

“เธอเป็นญาติของผม”หลิน ฮวงพยักหน้าและยอมรับ ด้วยความที่หลิน ซินกำลังใช้นามแฝง เขาจึงต้องบอกว่าเธอเป็นญาติเขา

“อาจารย์หลิน คุณอายุแค่16จริงๆ?”เด็กสาวอีกคนถาม

“ผมอายุ17ในปีนี้”หลิน ฮวงยิ้ม

....

เหล่านักเรียนยื้อแย่งกันถามคำถาม ส่วนใหญ่เป็นเพียงข่าวนินทาที่ไม่เกี่ยวกับการเรียน ไม่มีใครทำตามกฏของหลิน ฮวงที่ว่าให้ถามได้แค่คนละคำถาม พวกเขาคุยกันจนถึงตี3 และในไม่ช้า ท้องฟ้าก็เริ่มสว่าง หลิน ฮวงหยุดคำถามเนื่องจากนักเรียนบางคนเริ่มรู้สึกง่วง

 

“เอาละ กลับไปพักผ่อนกันได้แล้ว กลับบ้านไปในช่วงวันหยุดและใช้เวลากับครอบครัวให้มาก ผมจะไม่ลบแชทกลุ่ม ดังนั้นผมจะเห็นทุกอย่างที่พวกคุณคุยกัน คุณสามารถคุยกับผมส่วนตัวได้หากต้องการ ผมจะยังอยู่ในเขต7ก่อนวันส่งท้ายปีเก่า”

 

เหล่านักเรียนออกไปอย่างไม่เต็มใจ หลิน ฮวงเฝ้าดูสนามฝึกหลังส่งพวกนักเรียน เขารู้ว่าช่วงเวลาในสถาบันของเขาได้หมดลงแล้ว.....