ตอนที่ 49 ความผิดพลาดโง่ๆ

ระหว่างทางไปห้องสภานักเรียน

เมื่อคาซึฟุรุ โอกิได้ถูกปล่อยตัวออกมาจากง้ามเหล็กของเซจิ จากนั้นเขาก็ปรับแว่นตาและจัดคอเสื้อของเขาก่อนที่จะขมวดคิ้ว

เขาเริ่มรู้สึกเสียใจ... ไม่สิ เขารู้สึกเสียใจตั้งแต่ที่ตกลงว่าจะเป็น "เพื่อน" กับ เซนโจ ฮาราโนะ แล้ว

เขาตั้งใจว่าจะหาจุดอ่อนของเซนโจและใช้ประโยชน์จากข้อตกลงระหว่าง"มิตรภาพ"นี้ แต่เขาก็ไม่ได้รู้อะไรที่เป็นประโยชน์เลยและรู้สึกกดดันเพราะท่าทีของเซจิเสมอ

เห็นได้ชัดว่าคาซึฟุรุเป็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยม และยอดเยี่ยมจนไม่มีเหตุผลใดๆที่จะต้องกลัวฮาราโนะ แต่เขารู้สึกไม่สามารถที่จะเทียบเคียงฮาราโนะได้เลยเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน

เป็นเพราะฮาราโนะเป็นที่โดดเด่นในกีฬางั้นเหรอ?

ไม่ นี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับความแตกต่างระหว่างความสามารถทางกายภาพของพวกเขา... คาซึฟุรุเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเหมือนกัน

" ทำไมนายถึงหยุดเดินล่ะ เลขานุการ เดินนำต่อไปเลย " เสียงของฮาราโนะดังขึ้นมาจากด้านหลังเขา

คาซึฟุรุถอนหายใจ

"นายรู้ทางใช่ไหม ? ถ้างั้นทำไมนายถึงอยากให้ฉันมาด้วยล่ะ?"

"ผมบอกนายก่อนหน้านี้แล้วไง-ว่าผมแค่อยากจะคุยกับนาย"

"ฉันไม่คิดว่าฉันมีอะไรที่ต้องการจะพูดกับนายนะ" ท่าทางของคาซึฟุรุนั้นเย็นชาในทันทีและเสียงของเขาก็ดูห่างเหินมาก

เซจิสังเกตเห็นนักเรียนที่ยอดเยี่ยมนี้ที่อยู่ข้างหน้าเขาสักครู่ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจ

"คิดจะแสดงท่าทางแบบนี้กับผมมันจะดีจริงๆเหรอ? นายก็รู้ ผม... "

"ฉันไม่ได้เป็นเพื่อนกับนาย!"

"ผมไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น อีกอย่างมันค่อนข้างจะหยาบคายที่ไปขัดจังหวะตอนที่คนอื่นเขากำลังพูดอยู่นะ คุณโอกิ... " เซจิเหลือบมองไปที่คาซึฟุรุด้วยหางตา "นายดูเหมือนจะเป็นคนฉลาด แต่ทำไมนายถึงได้ทำผิดพลาดโง่ๆเกี่ยวกับเรื่องที่สำคัญแบบนี้กันล่ะ?"

"นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?" คาซึฟุรุขมวดคิ้วขึ้น

"เป้าหมายของนายคือประธานโยรุฮานะใช่หรือเปล่าล่ะ?" เซจิพูดออกมาเบาๆ "อย่าได้ปฏิเสธเลย มันค่อนข้างจะชัดเจน... นายต้องการที่จะเป็นแฟนของเธอและนายได้กำลังพยายามที่จะลดช่องว่างระหว่างพวกนายสองคนใช่ไหม"

"...แล้วนายจะทำยังไง ถ้าฉันเป็นแบบนั้น?" คาซึฟุรุค่อยๆจ้องไปที่เซจิ

ความจริงที่ว่าเป้าหมายของเขาคือประธานไม่ได้เป็นความลับแต่อย่างใด ดังนั้นจึงไม่อาจบอกได้ว่านี้เป็นจุดอ่อนของเขา

"นายยังไม่เข้าใจความผิดพลาดของนายอีกงั้นเหรอ? นายต้องการเข้าใกล้ประธานให้มากขึ้นและผมเซนโจ ฮาราโนะเป็นคนที่ประธานช่วยในการย้ายโรงเรียนเข้ามา ซึ่งหมายความว่าเธอและผมมีความสัมพันธ์เป็นพิเศษกัน สำหรับใครบางคน อย่างผมจะกลายเป็นเพื่อนของคุณโดยสมัครใจและสำหรับนายที่จะต่อต้าน... นี้ผมกำลังพูดให้คนโง่ฟังอยู่อย่างนั้นหรือไง?"

เซจิยิ้มเมื่อพูดเสร็จสิ้น

คาซึฟุรุ โอกิรู้สึกประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง ขณะที่สมองของเขาได้วิเคราะห์ว่าที่เซจิพูดนั้นความหมายว่าอะไร ก่อนที่เขาจะเข้าใจมันอย่างแจ่มแจ้ง

ใช่... ฮาราโนะพูดถูกต้อง!

ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือเปลี่ยนวิธีคิดเล็กน้อย และเขาต้องยอมรับว่าฮาราโนะพูดถูก

เขาเคยเห็นเซนโจ ฮาราโนะเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งและต้องพ่ายแพ้ แต่ฮาราโนะก็ไม่เคยต่อต้านเขาอย่างแท้จริงในทางไหนๆ... ไม่เพียงแค่นั้น แต่นั้นมีความเป็นไปได้ที่ฮาราโนะจะกลายเป็นพันธมิตรของเขา!

ท่าทางของคาซึฟุรุ โอกินั้นดูบิดเบี้ยวอย่างมาก

'นี้ ฉันพลาดตรงไหน? ฉัน... พลาดอย่างร้ายแรงได้ยังไง นี้ ฉัน... กลายเป็นคนโง่ไปแล้วจริงๆอย่างงั้นหรือเนี่ย! '

เซจิดูอย่างเงียบๆ และสังเกตการเปลี่ยนแปลงและความรู้สึกที่ละเอียดอ่อนและน่ารักของเด็กหนุ่มตรงหน้าเขา

'คาซึฟุรุ มีบุคลิกที่ผิดแปลกเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้รุนแรงเกินไป แม้ว่าเขาจะยังคงเป็นแบบนี้อยู่ แต่ก็อาจจะไม่เป็นปัญหา ตราบใดที่เขามีประสบการณ์เพียงพอในอนาคตหรือถ้ามีสถานการณ์ที่ยากลำบากเกิดขึ้น เขาควรจะสามารถรู้ถึงความผิดพลาดของตัวเองได้ เขาคิดว่าเขาดีกว่าคนอื่น เขาคิดว่าเขาฉลาดมาก และเขาคิดว่าเขานั้นดีที่สุด... เขาเชื่อว่าเขาเป็นคนพิเศษ นี้เป็นกระบวนการคิดที่คนหนุ่มหลายคนมีก่อนที่จะถึงวัยผู้ใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่นักเนียนมัธยมต้น รวมถึงพฤติกรรมแปลกๆ บางอย่าง และเป็นสิ่งที่เรียกกันทั่วไปว่าโรคอาการดาวน์ซินโดรมม.ต้น'

คาซึฟุรุ โอกิ... พูดง่ายๆก็คือเขาไม่เคยตื่นจากอาการดาวน์ซินโดรมของเขา และเขาก็ไม่เคยมองเห็นข้อบกพร่องเฉพาะในบุคลิกภาพของเขา

ด้วยประสบการณ์ชีวิตของเซจิเขาสามารถมองเห็นได้ แม้กระทั่งแม่มดคู่ที่ปกปิดตัวตนที่แท้จริงของพวกเธอไว้อย่างลึกซึ้งจากคนอื่น ดังนั้นแน่นอนว่าคนที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอย่างคาซึฟุรุ โอกิเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะเข้าใจ

เมื่อเห็นว่านักเรียนรุ่นนี้ดูเหมือนจะไม่มีบุคลิกที่เลวทรามอยู่ในตัวของเขา เซจิจึงต้องการช่วยเขานิดหน่อย... แต่เซจิก็เลือกที่จะเว้นจากกิจกรรมแบบที่เขาไม่คุ้นเคยกับพวกเขา

ไม่ใช่ว่าเขาเป็นอาจารย์โอนิซึกะหรืออะไรซักหน่อย

'ล้อเล่นกับผู้ชายคนนี้เป็นครั้งสุดท้ายก็น่าจะเพียงพอแล้ว'

"ฮาราโนะคุง..."

คาซึฟุรุ โอกิดูเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่เซจิคิดไว้เมื่อคิดถึงคำพูดของเขา

"นายสายไปแล้ว โอกิ" เซจิตั้งใจแสดงรอยยิ้มที่เย็นชาออกมา

" ผมเดิมไม่ได้เป็นศัตรูกับนายตั้งแต่เริ่มต้น แต่นายก็ยังคงแสดงความเป็นปฏิปักษ์ต่อผมโดยไม่มีเหตุผลและต่อต้านการเป็นมิตรของเรา... ดังนั้น ผมขอโทษด้วย แต่ผมเหนื่อยกับนายแล้ว ดังนั้น ตามที่ขอ เราไม่ 'เพื่อน' กันอีกต่อไปแล้ว นายเป็นอิสระแล้ว คุณโอกิ ทำตามที่นายต้องการได้แล้ว"

เซจิโบกมือลวกๆขณะที่เขาหันไปทิศทางตรงกันข้ามกับคาซึฟุรุ

"เดี๋ยว... รอก่อน ฮาราโนะคุง... "

ท่าทางของคาซึฟุรุ โอกินั้นดูเปลี่ยนไปอ่อนลง และรีบวิ่งไปที่เซจิ

"ทุกอย่าง... ทุกอย่างเป็นเพราะฉันไม่ดีเอง ฉัน... แค่พลาดเล็กน้อย ดังนั้น... "

เซจิไม่สนใจเขาและเดินต่อไปเรื่อยๆ

คลื่นแห่งความกังวลเข้ารุมเร้าคาซึฟุรุ โอกิทันทีเมื่อเห็นท่าทางที่ไม่แยแสของเซจิ

เขากำลังอยู่ที่ทางตันในการเพิ่มความสัมพันธ์ของเขากับนัทสึยะ และนักเรียนที่ลึกลับที่ย้ายเข้ามาใหม่นี้ก็อาจเป็นจุดที่ใช้เพิ่มความสัมพันธ์นั้นได้... บางทีเขาอาจเป็นเพียงจุดที่ใช้เพิ่มความสัมพันธ์นั้นได้ก็ได้!

และคาซึฟุรุเนื่องจากตกเป็นเหยื่อของอารมณ์เชิงลบอย่างความหึงหวงและความหวาดกลัว ทำให้เขาบอกตัวเองว่าเขาเป็นศัตรู... คู่ต่อสู้ด้านความรักกับเขา

แต่เมื่อคิดดีๆแล้วเซนโจ ฮาราโนะก็ไม่เคยแสดงความรู้สึกพิเศษไหนๆกับนัทสึยะ โยรุฮานะเลย!

อย่างน้อยที่สุดในสัปดาห์ที่ผ่านมาคาซึฟุรุไม่เคยได้ยินเขาพูดเกี่ยวกับเรื่องของประธานและไม่ได้ยินอะไรเกี่ยวกับหัวข้อนี้จากนักเรียนคนอื่น แต่เขาได้ยินมาหลายครั้งว่าเซนโจ ฮาราโนะบอกกับนักเรียนหญิงคนอื่นๆในชั้นเรียนให้รู้ว่าเขาไม่มีความสัมพันธ์พิเศษกับประธานโยรุฮานะเลย

เมื่อพิจารณาจากข้อเท็จจริงที่ว่าประธานโยรุฮานะช่วยให้เขาย้ายเข้ามา บางทีพวกเขาก็อาจจะมีความสัมพันธ์ต่อกันอย่างแน่นอน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่โรแมนติกแต่อย่างใด ถ้าพวกเขามีความสัมพันธ์แบบโรแมนติกนั้นก็ควรเป็นหัวข้อร้อนในโรงเรียนมานานแล้ว!

คาซึฟุรุเอาชนะตัวเองภายในใจได้แล้ว สำหรับอารมณ์เชิงลบบางจุดที่เป็นเรื่องธรรมดาในช่วงวัยแรกรุ่น เขามองข้ามความจริงนั้นอย่างได้เห็นได้ชัดและทำผิดพลาดเป็นอย่างร้ายแรง

ถ้าเขาติดเชื้อจากนักเรียนคนอื่นที่มีความสามารถด้อยกว่าเขา? พวกโง่ที่โกรธ กลัวหรือแม้แต่เกลียดชังต่อเซนโจ ฮาราโนะ ... หากอารมณ์ความรู้สึกที่ต่ำตมเหล่านั้นมันทำให้เขาติดเชื้อจริงๆล่ะ!?

มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง!? เขาควรจะสงบและควบคุมได้โดยไม่ได้รับผลกระทบจากบรรยากาศรอบข้างสิ! แต่นี้ไม่อาจคาดการณ์ได้ ว่าเขาจะกลายเป็นเหมือนพวกโง่นั้น

มันเป็นความผิดของผู้ชายทั้งหมดนั้น! คาซึฟุรุรู้สึกโกรธพวกเขามาก                              [อ้าว... โบ้ยเฉย]

แต่ไม่ว่าเขาจะพูดเรื่องอะไรไป เขาก็ทำผิดพลาดอย่างที่เซนโจ ฮาราโนะพูด

เซนโจ ฮาราโนะหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือจากเขาในการที่จะสามารถทำงานร่วมกับทุกคนได้ดีขึ้น และแลกกับการที่เซนโจจะช่วยให้เขาสามารถเพิ่มสัมพันธ์กันระหว่างเขากับประธานได้... เรื่องนี้น่าจะเป็นความสัมพันธ์ที่เป็นประโยชน์ร่วมกันระหว่างเราทั้งสองคน แต่เขากลับต่อต้านมันด้วยเหตุผลโง่ๆและสุดท้ายมันก็พังลงมาทั้งหมด!

คาซึฟุรุเข้าใจความรู้สึกของของเซนโจ ฮาราโนะและคิดถึงเรื่องนี้ ถ้าเขาตั้งใจจะเข้าใกล้กับคนอื่นด้วยการการกระทำที่ดี  แต่ได้รับการตอบกลับมาอย่างไม่เป็นมิตร เขาเองก็จะรู้สึกโกรธ และทำกับคนๆนั้นด้วยความเย็นเหมือนกัน

เขาเชื่อว่าเซนโจ ฮาราโนะรู้สึกแบบนี้

"แม่งเอ้ย! ฉัน... ฉันทำผิดพลาดโง่ๆแบบนี้ได้ยังไง '

คาซึฟุรุ โอกิกัดริมฝีปากของเขา

"ขอโทษนะ... ฮาราโนะคุง! ฉันผิดเองทุกอย่างเลย ก่อนหน้านี้ ฉัน... ขอร้องล่ะโปรดให้อภัยฉันด้วยเถอะ!"

เขาพยายามพูดให้ดังมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ โดยที่ไม่ดึงดูดความสนใจของนักเรียนใกล้ๆ ขณะที่เขาขอโทษกับหลังของเซจิ

เซจิหยุดเดินทันที

"ผมได้รับคำขอโทษจากนายแล้ว" เซจิไม่หันกลับไปปล่อยให้ คาซึฟุรุมองไปที่ด้านหลังของเขา "แต่ถ้าผมให้อภัยนายง่ายๆ นายจะเชื่อผมงั้นเหรอ?" เขาถามขึ้น

"เอ่อ... " คาซึฟุรุหยุดไปชั่วขณะหนึ่งด้วยความประหลาดใจ เมื่อเขากัดฟันของเขาอย่างเสียใจ

"รู้สึกอิสระที่จะไปงั้นเหรอ คุณโอกิ ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอยู่ข้างหลังผมหรอก" เซจิทิ้งประโยคนี้ไว้ ในขณะที่เขายังเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ

เขาเต็มไปด้วยความเสียใจในขณะที่ดูเซจิออกห่างไปเรื่อยๆ

เซจิไม่สนใจนักเรียนแบบคาซึฟุรุ โอกิ จากความคิดของเขา ขณะที่เขาปล่อยให้เขายืนอยู่ที่นั่น

สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือการพูดคุยกับประธานโยรุฮานะต่างหาก

เมื่อเซจิมาถึงห้องประชุมของสภานักเรียนอีกครั้ง

"ขอโทษนะครับ" เขาเดินเข้าไปในห้อง

เขาประหลาดใจกับอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆกับนัทสึยะ โยรุฮานะในห้องสภานักเรียน

 

 

 

-----------------------------

คาซึฟุรุ เสร็จไปล่ะ