บทที่ 92 - คนแปลกหน้า (11) [อ่านฟรีวันที่ 18/12/2561]

บทที่ 92 - คนแปลกหน้า (11)

 

การโจมตีรวมกันของมังกรนี้มันน่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง เพียงแค่การปะทะกับร่างกายมันก็ทรงพลังมากพอแล้วแต่ว่านี่ยังมีเวทย์เพิ่มลงมาอีกด้วย

พวกมันไม่ใช่ผู้ใช้เวทย์ที่อ่อนแอตามนิยาย แต่ว่าพวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอายุยืนยาวซึ่งพวกมันทุกๆตัวต่างก็มีเวทย์ระดับสูงมากๆเป็นพื้นฐาน พวกมันมีพลังเวทย์ที่แข็งแกร่ง ขวดเร็ว จำนวนมหาศาล และหลากหลายชนิดแต่ต่างกันออกไป

[จงถูกเพลิงกลืนกินและตกลงไปในนรกซะ!]

[ติดคริติคอล!]

"โอ๊ย!"

[ยูอิลฮาน!] (เอิลต้า)

"อ๊าาา ฉันไม่เป็นไร ฉันเลือกที่จะโดนมันเอง"

แต่โชคดีที่ความสัมพันธ์กับฐานโดยหลักของมังกรแล้วมันใกล้เคียงกับไฟ ดังนั้นเวทย์ส่วนใหญ่ของมันเลยเกี่ยวกับไฟ เพราะแบบนี้เอาทำให้ดาเมจที่เขาได้รับจึงน้อยลงด้วยออฟชั่นจากเกราะของเขา

[คั๊กๆๆๆๆ]

[มนุษย์ที่อ่อนแอ]

[ระวังมันยังไม่ตาย!]

พวกมังกรไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ายูอิลฮษนจะใส่เกราะที่ทรงพลังมากๆที่เพิ่มการต้านทานไฟถึง 80% ดังนั้นเมื่อยูอิลฮานถูกโจมตีพวกมันก็ส่งเสียงกันออกมาอย่างดีใจ พูดตามตรงแล้วพวกมันคิดว่ายูอิลฮานมีแค่ความว่องไวกับพลังโจมตีที่สูง แต่ว่าอ่อนแอในสายตาของพวกมัน

นี่มันก็เป็นเรื่องดีสำหรับยูอิลฮานที่พวกมันได้ลดการระวังภัยลง ยูอิลฮานได้วิเคราะห์ถึงการเคลื่อนไหวของมังกรเมื่อพวกมันใช้เวทย์ ในขณะที่เฝ้ารอจังหวะที่พวกมันแทรกแซงการโจมตีของกันและกันเพื่อที่จะผลิกกลับสถานการณ์

[ตอนนี้แหละ!]

และในตอนนี้ที่มังกรที่คิดว่ายูอิลานได้แสดงตัวออกมาก็ได้ยิงเวทย์ของพวกมันออกไปในเวลาเดียวกัน และในไม่กี่วินาที่ท้องฟ้ากว่าครึ่งก็ถูกปกคลุมไปด้วยมานาและระเบิดขึ้น ยูอิลฮานได้เล็งใช้จังหวะนี้กระโดดขึ้นไปบนท้้องฟ้าอีกครั้งหนึ่ง

[เวรเอ้ย!]

[ระ เราโจมตีไม่โดน มันกำลังหนี!?]

เมื่อพวกมันรู้ถึงความผิดพลาด มังกรได้มองไปอย่างตกตะลึง แต่ว่ายูอิลฮานกได้ปกปิดตัวตนสำเร็จไปนานแล้ว นอกไปจากนี้ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขารู้สึกดี

[สกิลกระโดดได้กลายเป็นเลเวล 40 จำนวนครั้งในการกระโดดอีกครั้งที่เปนไปได้เพิ่มเป็นสามครั้งและมันก็เป็นไปได้ที่จะอยู่บนท้องฟ้าเป็นเวลานานได้ด้วยการใช้มานา]

นี่มันคือสิ่งที่เขาต้องการนับตั้งแต่ที่เขาต้องกระโดดซ้ำๆหลายครั้งเนื่องจากเขาไม่มีปีก! ด้วยสิ่งนี้ในตอนนี้เขาก็จะสามารถการเคลื่อนไหวแบบรอบทิศทางได้ในขณะที่อยู่บนท้องฟ้าแล้ว

'ถ้ามันเป็นแบบนี้'

ในตอนแรกเขาคิดที่จะขว้างหอกออกไป แต่แล้วเขาก็เปลื่ยนใจและใช้การกระโดดอีกครั้งเข้าไปหามันแมน เขาได้เขาไปหาตัวที่บาดเจ็บที่คอเนื่องจากการต่อสู้ที่ต่อเนื่องจนมาถึงตอนนี้

มังกรได้ขยับไปทั่วเพื่อที่จะติดตั้งกับดักเวทย์ ยังไงก็ตามนี้มันเป็นการพิสูจน์เป็นอย่างดีเลยว่าพวกมันไม่อาจจะหายูอิลฮานเจอได้ พวกเขาดูจะไม่ได้รู้เลยว่าเวทย์แจ้งเตือนของพวกมันไม่สามารถมองผ่านการปกปิดตัวตนได้

ยูอิลฮานได้ใช้สองมือของเขาจับหอกแน่นในขณะที่ข้ามผ่านพื้นที่กับดักและเข้าไปหามังกรที่กำลังร่ายเวทย์รักษาที่คอของมัน จากนั้นเขาก็ได้ใช้งานพลังเหนือมนุษย์เพื่อเสริมกล้ามเนื้อแขนของเขาก่อนจะฟาดหอกลงไปที่มังกรตัวนั้น

[ติดคริติคอล]

[ก๊าซซซซซซซ!]

[เวรเอ้ย เราโดนโจมตีอีกแล้ว!]

กับดักเวทย์ได้ตรวจเจออยู่อิลฮาน มันได้ทำการแจ้งเตือนออกมา มันสายเกินไปที่จะหลบแล้วพวกมันทั้งหมดได้ทำงานขึ้นและสร้างบาดแผลให้กับเขา ยูอิลฮานก็คิดเอาไว้แล้วทำให้เขาดื่มบลัดดริ้งลงไปในขณะที่ใช้การฟื้นฟูเหนือมนุษย์ลงไปอย่างทันท่วงที

[สกิลการฟื้นฟูเหนือมนุษย์ได้กลายเป็นเลเวล 40 ประสิทธิภาในการใชงานพลังงานพักผ่อนเพิ่มขึ้นและความเร็วในการฟื้นฟูเพิ่มขึ้นอย่างมาก]

ในขระเดียวกันแม้แต่การฟื้นฟูเหนือมนุษย์ก็ยังกลายเป็นเลเวล 40 ด้วยแล้ว ในตอนนี้เขาสามารถจะฟืนฟูได้เร็วกว่าเดิมโดยที่ใช้พลังงานน้อยลงไปด้วย ประสิทธิภาพของสกิลได้เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในทันที ในตอนนี้เขาจะสบายดีถึงแม้กระดูกจะหักไปหลายท่อนก็ตาม เอิลต้าพูดถูก สกิลการพักผ่อนมันคือสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว

[กรรรร! กรรรรรรร!]

"อึก"

มังกรไม่สามารถจะทนกับความเจ็บปวดของมันได้ทำให้มันสะบัดร่างขยายมหึมาขอมันกลางอากาศ การเคลื่อนไหวนี้ของมันน่าตื่นเต้นเสียยิ่งกว่ารถไฟเหาะตีลังกาซะอีก ยูอิลฮานรู้ดีว่าหากเขาถูกสบัดจนหลุดมันก็จะเป็นจุดจบของเขาแน่

ตัวเขาได้เกาะติดหนึบอยู่บนคอของมังกร ไม่ว่าจะมีเวทย์มาโจมตีเขายังไงหรือสภาพแวดล้อมเป็นยังไง เขาก็ต้านทานมันเอาไว้และแทงหอกลงลึกเข้าไปในร่างของมังกรในทันที

หลังจากนั้นเขาก็ถ่ายน้ำหนักของกระเป๋าสะพายลงไปในหอกของเขา

น้ำหนักหลายร้อยหลายพันตันในตอนนี้ได้ถูกนำมาไว้ที่คอของมังกร ยูอิลฮานหวังอย่างมากว่าคอของมันจะหักทั้งแบบนี้ แต่ดูเหมือนว่าพวกคลาส 4 มันจะทนต่อแรงดึงดูดแบบนี้ไดด้วยพลังชีวิตใจของพวกมันทำให้มันสามารถจะรับมือได้อยู่

แต่ยังไงก็ตามมันก็ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้สำหรับมันที่จะลอยอยู่บนท้องฟ้าทั้งแบบนี้ ร่างกายของมังกรได้เริ่มร่วงลงไปบนพื้นพร้อมๆกับหอกที่ปักมันอยู่และยูอิลฮาน

[อ๊าา พวกเราจำเป็นต้องช่วยเอซิร่า]

[อ๊ากกกก ข้าจะฆ่ามนุษย์นั่น!]

[พวกเราทำไม่ได้เจ้าโง่!]

มังกรที่อยู่บนท้องฟ้าได้ตื่นตระหนกหลังจากเห็นพรรคพวกของมันตกลงไปบนพื้นและพึมพัมออกมาในขณะที่ไล่ตามหลังไป

ยังไงก็ตามมีบางอย่างเข้ามาชั่งน้ำหนักอยู่ในใจของยูอิลฮาน

[พวกมันฆ่าฉันไม่ได้....?]

[มันหมายความแบบนั้นหรอยูอิลฮาน?] (เอิลต้า)

เอิลต้าที่ไม่สามารถจะเข้าใจในสิ่งที่มังกรพูดได้ถามยูอิลฮานออกมา ยังไงก็ตามยูอิลฮานก็ยังไม่มีคิดที่มากไปกว่านั้นทำให้เขาบอกอะไรเธอไม่ได้ กลับกันเขาได้แต่คิดในหัว

'ฆ่าฉันไม่ได้? แค่มอบตัวงั้นหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ นั่นมันหมายความว่าพวกมันได้วางแผนที่จะใช้ฉันเป็นเหยื่อล่อในการฆ่ามังกรที่อยู่ภายใต้สวนอาทิตย์อัสดง'

ใช่แล้ว ในตอนนี้มังกรของสวนอาทิตย์อัสดงก็น่าจะเริ่มการต่อสู้แล้ว งั้นนี่มันก็ดูจะเป็นไปได้

ยูอิลฮานอยากจะยอมรับสิ่งนี้และปล่อยมันเอาไว้ แต่ว่าในตอนนี้มันดูเหมือนกับสมองของเขามันทำงานเต็มที่เกินไป

'ไม่สิ นั่นมันตื้นเขินเกินไป การเป็นพันธมิตรระหว่างฉันกับสวนอาทิตย์อัสดงมันเป็นแค่ชั่วคราวเท่านั้นเอง แล้วก็มันจะสิ้นสุดลงเมื่อปาร์ตี้ถูกตัดขาด มังกรมันก็น่าจะรู้ในเรื่องนี้ดีและศัตรูก็น่าจะรู้ด้วยว่าฉันไม่ใช่ตัวประกันที่ใช้งานได้ดี ถ้าเป็นแบบนี้'

อีกหนึ่งเป้าหมาย

ตัวอย่างเช่นสิ่งมีชีวิตชั้นสูงที่กำลังต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตชั้นสูงของกองทัพปีศาจแห่งการทำลายอยู่ ไม่ใช่่ว่านั่นก็เป็นไปได้หรอ?

'พวกมันกำลังเล็งลิต้า....?'

หัวใจของยูอิลฮานได้เต้นเร็วมากยิ่งขึ้น เขาอยากจะปฏิเสธในความเป็นไปได้นี้ แต่ว่ามันก็ดูเหมือนจะจริง หากไม่ใช่แบบนั้นมันก็ไม่มีความหมายอะไรที่พวกมันจะจับเขาเป็นๆ

ความสงสัยนี้ได้กลายเป็นความเชื่อมันและปกคลุมจิตใจของเขาทันที

พวกมันวางแผนที่จะใช้ตัวฉันจัดการกับลิต้า

ในตอนที่ความคิดของเขาได้มาถึงตรงนี้ เปลวไฟในใจของยูอิลฮานไดจุดขึ้นมา เนื่องจากจู่ๆจิตใจของเขก็แทบจะเสียเหตุผลไปมันทำให้เขาก็ตกใจมาก

'ต่อให้ฉันตาย ฉันก็จะไม่ยอมถูกจับและทำให้ลิต้าเป็นอันตราย'

นี่มันเป็นหนึ่งการแก้ปัญหาที่ทำให้เขาใช้ชีวิตได้ในฐานะผู้โดดเดี่ยวมาตลอด นั่นคือการรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง

เพื่้อที่จะไม่ให้จุดอ่อนของเขาถูกเผยออกมาโดยใครและต่อสู้คนเดียว เขาจึงได้ตัดสินใจอย่างหนักแน่นและได้ทำแบบนี้ เพื่อไม่ให้ถูกคนอื่นๆมองว่าอ่อนแอ เขาจึใช้ชีวิตอยู่โดยไม่บ่นแม้แต่คำเดียว

ยังไงก็ตามหากว่าเขาถูกมังกรจับตัวไปไดงั้นลิต้าก็จะต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของเขา นั่นมันเป็นสิ่งที่น่ากลัวและเป็นสิ่งที่ยูอิลฮานไม่อาจจะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นได้ต่อให้เขาต้องตายก็ตามที

เหมือนกับที่ลิต้าคิดว่ายูอิลฮานสำคัญ เขาก็คิดว่าลิต้าสำคัญเช่นกัน

'มันยังดีที่ฉันรู้ตัวก่อนที่จะทำอะไรพลาดไป'

ยูอิลฮานได้กลายเป็นโล่งอกขึ้นมา ในตอนนี้เขารู้แล้วว่าพวกมันจะทำอะไร เขาไม่กลัวอะไรอีกแล้ว นอกจากนี้มันยังช่วยได้ดีเพราะมังกรไม่ได้รู้ว่ายูอิลฮานแปลภาษาของพวกมันออก

ยูอิลฮานได้ต่อสู้ด้วยความตั้งใจที่จะตายจนถึงตอนนี้ แต่พวกมันกลับมาพยายามจะจับเขาแบบเป็นๆ

พวกมันได้ทำความผิดพลาดครั้งใหญ่ข้าให้แล้ว เพราะแบบนี้เองยูอิลฮานจะนำมันมาใช้เป็นประโยชน์ในการต่อสู้ได้มากขึ้น

ยังไงก็ตามก่อนอื่นก็คือฆ่าเจ้าพวกมังกรที่อยู่ข้างหน้าของเขาก่อน ยูอิลฮานได้กระโดดเบาๆขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนที่หอกที่ปักอยู่บนคอของมังกรจะปะทะเข้ากับพื้นดินและเกิดเสียงดังขึ้น จากนั้นเขาก็ลงไปและดึงหอกออกมา

มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยที่จะฆ่ามังกรที่เกือบจะตายไปแล้ว แค่การโจมตีด้วยหอกไร้วิถีเพียงครั้งเดียวก็เพียงพอแล้ว

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,192,303,119]

[ข้าทนกับมันไม่ไหวอีกแล้ว เจ้าจะบอกให้เราเอาแต่ทนดูพี่น้องของเราถูกฆ่าไปด้วยมนุษย์ตัวจ้อยนี่]

ในที่สุดหนึงในมังกรก็ได้คลั่งไป มันได้กคลุมร่างตัวเองด้วยเพลิงร้อนแรงสีส้นและพุ่งตัวลงมาในขณะที่จ้องยูอิลฮานด้วยความเร็วต่อเนื่อง

มันดูเหมือนกับว่ามันกระทั่งร่ายเวทย์หยุดเขาไว้ด้วยการสร้างมือทรายขนาดยักษ์ขึ้นมาจากพื้นเพื่อจับเขาเอาไว้

ยูอิลฮานกไม่ได้ต่อต้านเลย เขายอมให้มือทรายจับเขาแต่โดยดีและทำแคทั้งท่าในขณะที่จับหอกในมือเอาไว้ เขาตั้งสมาธิกับการใส่พลังลงไปในปลายหอกมากยิ่งขึ้นเท่านั้น เขาได้เกร็งกล้ามเนื้อทั้งหมดในร่างขณะที่ดึกหอกกลับหลังเล็กน้อยเหมือนกับนักธนู

[อะ ไอ้่โง่เอ้ย หยุดมันเร็ว!]

[มันมีเรื่องสำคัญยิ่งกว่าการฆ่ามัน..... ให้ตายสิ! ปกป้องเจ้ามนุษย์นั่นเร็ว!]

มังกรตัวอื่นๆได้ไล่ตามหลังมังกรตัวนั่นมาอย่างเร่งรีบ ยังไงก็ตามมังกรที่โกรธอยู่ได้มาถึงข้างหน้าของยูอิลฮานก่อน

[กรรรรรรร...... ก๊าซซวว]

[ติดคริติคอล!]

ยังไงก็ตามในตอนที่มันได้เปิดปากออกมาเมื่อเข้าใกล้ยูอิลฮานก็ได้มีน้ำพุเลือดพ่นออกมา มังกรที่พุ่งเข้ามาอย่างกล้าหาญได้เสียสมดุลไปจากการโจมตีที่มันไม่อาจจะรู้สึกได้เลย สิ่งที่ซ่อนอยู่แน่นอนมันก็คือการโจมตีด้วยหอกที่ยูอิลฮานได้ปาออกไปด้วยหอกไร้วิธี อย่างที่คิดไว้มันคือการขว้างหอก

ยังไงก็ตามเหตุผลที่ยูอิลฮานใช้การโจมตีด้วยหอกไร้วิถีมันยังมีเหตุผลอื่นซ่อนอยู่อีก

ไม่ว่ายูอิลฮานจะโจมตีด้วยหอกยังไง เขาก็ยังอยู่ในตำแหน่งเดิมและเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีที่จะฆ่ามังกร(A)และมังกร(A)ที่เสียสมดุลไปก็ได้ตกมาทางยูอิลฮาน

[เจ้าโง่]

จากนั้นมังกร(B) ได้เข้ามาฟาดมังกร(A)จากด้านข้าง และมังกร(C) ก็ได้ยกเลิกเวทย์มือทรายที่จับยูอิลฮานเอาไว้

พวกมันคิดว่ายูอิลฮานจะกลิ้งตัวหลบไป แต่ว่านี่มันคือจังหวะที่ยูอิลฮานกำลังรออยู่ต่างหาก

เพลิงสีม่วงได้ลุกขึ้นอยู่ที่หอกของเขา ยูอิลฮานได้ดึงหอกกลับมาด้วยสองขาที่ปักหลักอยู่กับพื้นแน่น ก่อนที่จะขว้างหอกของเขาไปในปากที่อ้ากว้างอยู่ของมังกร(A) ที่ลอยช้าลงไปเล็กน้อยจากการกระแทกของมังกร(B)

[ติดคริติคอล]

[ก๊าซซซซซซซซ!]

มังกรได้ร้องออกมาสั้นๆ ในเวลาต่อมาด้วยการถ่ายโอนน้ำหนักที่เปิดใช้งานทำให้มันถูกฉุดลงมาบนพื้น มันได้เปิดเป็นภาพที่มังกรกระแทกเข้ากับพื้นพร้อมๆกับมีหอกปักคาอยู่เพดานปากในขณะที่ปีกของมันได้ลุกท่วมไปด้วยเพลิงสีม่วง

[ติดคริติคอล!]

นี่เป็นการโจมตีสุดท้ายแล้ว บางทีอาจจะเป็นเพราะข้อต่ออ่อนแอกว่าตัวก่อนหน้าหรือไม่มันก็ร่วงลงมาผิดทาจึงทำให้คอมันหักตายลงไปทั้งแบบนั้นล

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ 1,209,896,198]

[การที่พวกเราได้ตายไปสามตัว....!]

[พวกเรา.... เผ่าพันธ์มังกรที่ยิ่งใหญ่ดูเป็นตัวตลกหรับเขา?]

มังกร(B)กับมังกร(C) ก็ยังได้กลายเป็นคลั่งไปแล้วเช่นกัน แต่ว่ายูอิลฮานก็ไม่ได้กลัวถึงแม้ว่าจะเห็นแบบนี้ เขาทำเพียงแค่เก็บเอาศพมังกรกับหอกของเขาไป

[ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า ข้าจะทรมานเจ้าให้มันเลวร้ายเสียยิ่งกว่าการจาย]

[เจ้ามนุษย์โง่เง่า ข้าจะทำให้ร่างกายของเจ้าได้รู้ว่าสิ่งที่เราแสดงออกไปยังไม่ใช่พลังที่แท้จริงของมังกร.....!]

พวกมันได้พุ่งออกมาเป็นเส้นตรง แต่ยังไงก็ตามยอิลฮานได้กระโดดอย่างรวดเร็วและกระโดดซ้ำอีกสองครั้งกลางอากาศทำให้เขาพุ่งไปหลาบกิโลเมตรบนท้องฟ้า

"การใช้การกระโดดซ้ำหลายๆครั้งนี่มันน่าเหลือเชือจริงๆเลย"

ความเร็วของมังกรบนท้องฟ้ามันก็น่ากลัว แต่ว่าในตอนนี้ยูอิลฮานได้ข้ามผ่านความเร็วนั่นไปแล้วและเขาก็สามารถจะเป็นฝ่ายเหนือกว่าในการต่อสู้แล้ว ทั้งหมดนี้คงต้องขอบคุณการพัฒนาขึ้นไปของสกิลกระโดด

ยังไงก็ตามเพียงแค่ยูอิลฮานยิ้มออกมาและกำลังจะขว้างหอกออกไป เอิลต้าก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งๆ

[ยูอิลฮาน]

"พูดมาเร็วสิ"

[ฉันคิดว่ามันจะดีกว่าที่คุณจะเห็นด้วยตัวเอง]

ยูอิลฮานได้หันหน้าไปทันที เนื่องจากว่าเขาอยู่บนท้องฟ้าสูงมากๆทำให้เขาสามารถจะเห็นได้ไกลจนสุดขอบฟ้า มันมีมังกรนับสิบและเผ่ามังกรนับร้อยกำลังบินเข้ามาหาเขา

"ในตอนนี้มันน่าตื่นต้นแล้ว"

[มะ มังกรที่คลั่งจะต้องกระตุ้นพี่น้องพวกมัน ท่านยูอิลฮาน หากเป็นแบบนี้....] (เรต้า)

เขาได้วางแผนที่จะฆ่ากลุ่มที่มีจำนวนน้อยๆก่อนแต่ว่าจู่ๆมันก็กลายเป็นกลุ่มต่อสู้แล้ว! ยูอิลฮานไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับตัวเขาเองที่ดูถูกในความสามัคคีของมังกร

[พวกเราจำเป็นต้องลงไปที่พื้นเพื่อใช้งานวงเวทย์! เราจะสู้กับพวกมันตรงๆไม่ได้] (เอิลต้า)

[ไม่ มันโชคร้ายที่นั่นเป็นไปไม่ได้ มีสถานการณ์ที่คล้ายๆกันแบบนี้ในตอนที่จักรวรรดิได้ถูกทำร้าย มังกรนับสิบได้มารวมตัวกันที่เดียวเพื่อป้องกันการทำงานของวงเวทย์และ....!] (เรต้า)

เรต้าได้นึกย้อนไปถึงอดีตและร้องออกมาอย่างหมดหวัง มันก็เข้าใจได้อยู่แล้วที่มังกรจะไม่ยอมให้ยูอิลฮานหนีไปได้ด้วยวงเวทย์

งั้นตอนนี้จะทำยังไงล่ะ? ตอนนี้จะเอาตัวรอดยังไง? เขาจะต้องทำอะไรเพื่อให้ได้ไปพบกับลิต้าอีกครั้ง?

อย่างแรกเลยยูอิลฮานได้สร้างบาดแผลที่ร้ายแรงให้กับมังกรที่พุ่งขึ้นมาหาเขาด้วยหอกที่มีเพลิงสีม่วงลุกอยู่ จากนั้นเขาก็ใช้งานการกระโดดซ้ำอีกครั้งเพื่อพุ่งลงไปในขณะที่พึมพัมออกมา

"บอกฉันในตอนที่ฉันดูเหมือนว่าฉันจะตาย"

[นั่นหมายความว่า] (เอิลต้า)

"ใช่แล้ว"

ยูอิลฮานได้หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น

"ฉันคิดว่าฉันจะต้องใช้บาเรียที่นี่"

17 นาทีหลังจากนั้นยูอิลฮานก็ได้ฆ่ามังกรไปอีก 4 ตัวและร่างกางของเขาก็พังลงไปกว่าครึ่ง จากนั้นเองเขาก็เปิดใช้งานนาฬิกาทรายได้สำเร็จ