ตอนที่ 37 ฮีโร่กับแม่มด
บรรยากาศที่หนักอึ่งได้แทรกซึมผ่านเข้าไปทั่วอากาศบริเวณโดยรอบ
การต่อสู้ระหว่างคู่แม่มดกับผู้ทำลายชมรมกำลังจะได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว... แม้จะมีคำว่าการ "เปิดฉาก" ที่ฟังดูไม่สมบูรณ์ แต่ทุกคนที่นี่รู้ว่าพวกเขากำลังปะทะกันด้วยท่าทางที่สง่างามของพวกเขา [เขาเรียก ตีกันแบบผู้ดี]
ถูกต้อง – ด้วยท่าท่างที่สง่างาม
แน่นอนว่าความสวยและความฉลาดของฝาแฝดนั้นเป็นที่รู้จักกันดี ซึ่งทำให้พวกเธอกลายเป็นคนที่หยิ่งยโส นี้ทำให้พวกเธอปล่อยกลิ่นอายของการดูถูกมาแบบไม่รู้ตัว
ถึงอย่างนั้นสำหรับเซจิ... กับทั้งสามคนที่กำลังคุยกันอย่างมีความสุขกับเขาช่วงเวลาที่ผ่านมาก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก ในตอนที่เขายืนอยู่หน้าโฮชิด้วยท่าทางที่สง่างามของเขามันดูไม่อ่อนด้อยกว่าฝาแฝดเลยสักนิด!
มิกะนึกถึงเรื่องในอดีตโดยไม่ได้ตั้งใจในช่วงเวลานั้นที่เขากล้าหาญและยืนอยู่ตรงหน้าเธอเพื่อปกป้องเธอจากคนผมบลอนด์
และชิอากิเองก็จำได้ถึงตอนที่เขาจับหนังสือเล่มนั้นได้ เมื่อเธอพาเขาไปเยี่ยมชมที่ชมรมละคร
โฮชิก็นึกได้ถึงเรื่องทำให้เด็กหยุดร้องไห้ในช่วงตอนที่ร้านกำลังเร่งรีบที่สุด
พวกเขาทั้งหมดเข้าใจได้ในทันทีว่า
เซจิ ฮารุตะ… หรือ เซนโจ ฮาราโนะเป็นคนประเภทนี้
โดยปกติแล้วกับเพื่อนของเขา เขาจะพูดอย่างเป็นกันเองเพื่อไม่ให้ใครรู้สึกอะไร และหนึ่งในความจริงที่สำคัญของเขานั้นก็คือ เขาเป็นเหมือนกับ... ฮีโร่!
เขาไม่ใช่ฮีโร่แบบในหนังที่มีผลงานที่โดดเด่น เขาเป็นคนปกติที่คอยช่วยคนที่อยู่รอบๆตัวเขา และแม้แต่ลุกขึ้นยืนเพื่อปกป้องผู้ที่ตกอยู่ในอันตราย... เป็นคนที่กล้าหาญและเด็ดเดี่ยว
เป็นไปไม่ได้ที่บุคคลดังกล่าวจะมีท่าทางที่ไม่สง่าเลย!
ความไม่สบายใจตามปกติของเขาเป็นเพียงแค่ภาพลวงตา!
ฮีโร่นั้นอยู่ภายในตัวเขาเสมอ แต่มันจะปรากฏตัวขึ้นก็ต่อเมื่อยามจำเป็นเท่านั้น
นั่นคือสิ่งที่ทั้ง 3 คนแอบคิด
สาวฝาแฝดนั้นค่อยๆมองไปที่เซจิ
"นี้ โคโตมิดูเหมือนว่าเขาจะจัดการยากนะ"
"ใช่แล้วล่ะ ริออนเขาดูเหมือนแตกต่างจากพวกไม่ได้เรื่องที่เราพบมาก่อนเลย"
พวกที่อายุประมาณนี้ที่พวกเธอได้พบมาก่อน มักจะได้รับผลกระทบเสมอเมื่อเจอกับความสวยของพวกเธอ มันแสดงให้เห็นได้อย่างชัดเจนจากบนหน้าหรือส่วนล่างนั้น ขณะที่บางคนก็แกล้งทำเป็นสงบ หรือบางคนอาจทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ และมีบางคนที่แสดงออกแบบหยิ่งยโส และพวกเขาทั้งหมดล้วนเสแสร้งแกล้งทำ
ถึงแม้ว่าการลักษณะและท่าทางจะแตกต่างกัน แต่ก็คงไม่ต่างจากพวกน่าขยะแขยงนั้นอยู่ดี
ราคะ ความปรารถนาที่แท้จริงของพวกเขาคือเซ็กซ์ นั่นคือแหล่ะคือผู้ชาย... พวกผู้ชายทุกคนมีชีวิตอยู่เพื่อสิ่งนี้!
ฝาแฝดนั้นเชื่ออย่างนี้ เพราะพวกเธอได้สังเกตเห็นมันมานับไม่ถ้วนแล้ว
แม้แต่พ่อและน้องชายของพวกเธอก็ไม่มีข้อยกเว้น แต่เมื่อพวกเขาเป็นครอบครัวนั้นไม่ใช่เป้าหมายของพวกฝาแฝด
ชายทุกคนก็เหมือนกันหมด... น่ารังเกียจ
นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเธอสรุปได้จากแรงจูงใจที่แท้จริง
แต่... ดูเหมือนว่าพวกเธออาจจะเจอกับ... ของหายากเข้าซะแล้ว?
"โคโตมินี้เป็นครั้งแรกของเราใช่หรือเปล่า?"
"ริออน ฉันเองก็คิดอย่างนั้น เด็กน้อยของเราดูแปลกไปจริงๆ"
ตั้งแต่แรกพวกเธอได้ใช้การวิเคราะห์พฤติกรรมของพวกเธอกับผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่เริ่มแล้ว
ถึงอย่างนั้นพวกเธอล้มเหลวในการหาจุดอ่อนใดๆทั้งสิ้น!
ถึงแม้ว่าเซนโจ ฮาราโนะดูเหมือนว่าเขาจะชื่นชมความสวยงามของพวกเธอ แต่เขาก็ไม่ได้ขี้ขลาดตาขาวและแววตาของเขาดูเหมือนจะค่อนข้างจริงใจและไม่ได้เห็นร่องรอยอะไรเลย ราวกับว่าเขากำลังมองไปที่หุ่นจำลองชุดมากกว่าสาวสวย
นอกจากนี้ ผมของเขาเองก็ยังดูเหมือนจะไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรกับมัน เขาเหมือนจะไม่เคยใช้พวกเครื่องแต่งหน้าหรือครีมบำรุงผิวเลย
คอของเขาเองก็ดูสะอาดมาก เขาไม่ได้สวมนาฬิกาหรือเครื่องประดับต่างๆ และเสื้อผ้าของเขาก็ไม่ได้ยับ และเขาเองก็ดูไม่ค่อยจะสนิทกับใครเป็นพิเศษเลยด้วย
กางเกงของเขาก็ไม่ได้ขาดรุ่งริ่ง โดยเฉพาะเล็บของเขามันดูสะอาดมาเหมือนไม่มีอะไรอยู่เลย รองเท้าของเขาเองก็ธรรมดาเหมือนกัน
ไม่มีกลิ่นควันบุหรี่ เหงื่อ น้ำหอม หรือกลิ่นผู้หญิง...
ไม่มีอยู่อะไรเลย!
พวกเธอไม่สามารถหาสัญญาณอะไรที่บ่งบอกได้ว่าเขาพยายามจะซ่อนอะไรไว้ได้เลย
"พวกคุณดูผมเสร็จแล้วหรือยัง?"
เสียงที่เบาและขัดเจนนั้น ได้ขัดจังหวะการสังเกตและความคิดของพวกเธอ
"พวกคุณเพิ่งสังเกตผมอยู่ใช่หรือเปล่า? พวกคุณเชื่อไหมว่าความสามารถในการวิเคราะห์ที่รวดเร็วของพวกคุณอยู่ในระดับที่ใกล้เคียงกับพวกนักสืบชื่อดังเลยนะ?" เซจิถามอย่างใจเย็น "ผมต้องขอโทษด้วย ที่มันต่างจากตัวละครในนิยาย ผมเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีอะไรพิเศษที่จะให้พวกคุณดู อย่างน้อย... ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับผมก็เป็นเรื่องปกติ โอ้... ถ้ามีล่ะก็ ผมคงเป็นโอตาคุล่ะมั้ง ไม่ต้องพูดถึงตอนที่ผมเคยเป็นคนที่เลวทรามมาก่อน บางทีพวกคุณอาจจะสนใจก็ได้ แต่มันคงไม่ได้มีอะไรพิเศษหรอก ตั้งแต่ผมที่ไม่ได้พยายามจะซ่อนมัน แล้วพวกคุณหาจุดอ่อนของผมเจอหรือยัง? ถ้าเป็นอย่างนั้น เรามาฟังกันเถอะ หรือพวกคุณจะยืนโง่ๆแบบนั้นแล้วกลายเป็นคู่หูสุดโง่กันล่ะ"
เสียงของเขายังคงชัดเจนและสงบตลอดเวลา
เทียบกับสาวฝาแฝดกำลังฟังอยู่แล้ว มันเหมือนกับความท้าทายที่หยิ่งอย่างถึงที่สุดที่พวกเธอเคยได้รับมาเลย
เขาพูดบอกว่าเขากำลังดูถูกพวกเธออยู่
และนี้เป็นการดูถูกพวกเธออย่างชัดเจน
ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็ไม่สามารถหาจุดอ่อนใดๆพบได้เลย
นี้มันเป็นไปได้ยังไง?
ผู้ชายที่ผิดศีลธรรมทุกคนมักจะมีความลับที่ซ่อนไว้อยู่ และความลับเหล่านั้นก็จะกลายเป็นจุดอ่อนที่สำคัญของพวกเขา
ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็ไม่สามารถมองเห็นจุดอ่อนของเขาเลย!?
พวกเธอรู้สึกกังวลที่ไม่สามารถขจัดการดูถูกนี้ได้
แต่พวกเธอก็ยังคงสามารถสงบอารมณ์ได้
แม้ว่าจะไม่สามารถหาอะไรได้ได้ชั่วคราว แต่พวกเธอก็ยังไม่ได้พ่ายแพ้
เมื่อนานมาแล้วพวกเธอได้เริ่มสังเกตผู้ชายเป็นเรื่องปกติ ถ้าพวกเธอไม่สามารถระบุจุดอ่อนของผู้ชายทุกคนได้ทันทีนั้น นี้ก็เป็นเพียงสถานการณ์ที่ซ้ำกันกับแบบที่บอกไป
ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าพวกเธอแน่นอนว่าไม่มีทางที่จะไม่มีจุดอ่อน เขาเพียงแค่ซ่อนมันได้ดีกว่าคนอื่นๆก็เท่านั้น
"โอ้ฉัน โคโตมิ ฉันรู้สึกเสียใจสุดๆเลยล่ะ"
"ฉันรู้ ริออน ฉันเองก็รู้สึกแย่มากเหมือนกัน"
ทั้งสองคนหัวเราะเบาๆ ขณะที่พวกเธอจับมือกัน
"เราไม่ได้ทำอะไรเลย เราแค่อยากจะพบกับคนที่น้องชายของเราชื่นชมเองก็เท่านั้น"
"อืม อืม น้อยชายของเราที่เราดูแลมามากกว่าสิบปีไปทำงานได้แค่วันเดียว"
"แล้วเขาก็กลายเป็นคนที่ตะโกนใส่พี่สาวของเขา"
และพวกเธอก็ค่อยๆหัวเราะ
"นั่นเป็นเหตุผลที่โคโตมิต้องการรู้... "
"อันที่จริง ริออนเองก็อยากจะเข้าใจเหมือนกัน... "
"ว่าอะไรที่ทำให้น้องชายของเราดูแปลกไปขนาดนี้?" ทั้งคู่พูดขึ้นพร้อมกัน
"พี่สาว... " ใบหน้าของโฮชิ อะมามิแดงขึ้น และเขาเตรียมที่จะพูดอะไรบางอย่างที่เขาคิด แต่เซจิก็ยกมือขึ้นมาหยุดเขาไว้ก่อน
"อย่างที่พวกคุณเห็นผมเองก็เป็นแค่คนธรรมดา" เซจิพูดอย่างสงบในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ฝาแฝดด้วยแสงที่ส่องสว่างออกมาจากตาของเขา "การที่จะมาหาผม พวกคุณก็ควรจะนึกถึงตัวเองด้วยว่าทำไมน้องชายของคุณที่'นิสัยเสีย'มาเป็นเวลาหลายปีถึงได้มาใกล้ชิดกับผม คนที่เขาพบในที่ทำงานและไม่ได้รู้จักกันแม้เกินเวลาสามวัน เมื่อเทียบกับพวกคุณสองคน "
"โอ้ โคโตมิ พวกเราทำอะไรผิดเหรอ?"
"โอ้ ริออน เราไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก"
สาวสวยทั้งคู่มองตากันด้วยความสับสนและกระพริบตาให้กันอย่างน่ารัก
"เราแค่ให้น้องชายของเราใส่เสื้อผ้าสวยๆก็เท่านั้นเอง~"
"นั้นมันเป็นเสื้อผ้าของผู้หญิงเสมอนิ และเสื้อผ้าแปลกๆนั้น จริงๆแล้วผมไม่ต้องการที่จะใส่มันด้วยซ้ำและ... พวกคุณก็ไม่เคยให้อะไรกับผม และสิ่งที่ผมอยากจะใส่เลย!"
"พวกเรามักทำอาหารอร่อยๆ ให้กับน้องชายของเราเสมอเลยนะ~"
"พวกคุณชอบใส่ส่วนผสมแปลกๆไว้ในอาหารและชอบดูปฏิกิริยาของผมและหัวเราะกับมันก็เท่านั้นเอง!" โฮชิยังคงปฏิเสธกับพี่สาวของเขา
"เราพาน้องชายของเราไปที่ที่สนุกๆเสมอๆด้วย~"
"แม้ว่าพวกคุณจะทำอย่างนั้น แต่พวกคุณก็ชอบโกหกผมเสมอ! ชอบปล่อยผมทิ้งไว้ข้างหลัง ตั้งใจพาผมไปที่น่ากลัวๆ บังคับให้ผมไปขี่อะไรที่ผมกลัวเสมอ หรือทำให้ผมทำอะไรแปลกๆ... " โฮชิพูดอย่างกลัวๆ ขณะที่เขายังคงนึกถึงสิ่งที่พี่สาวของเขาทำต่อไป
"เรามักจะคิดถึงสิ่งที่ดีที่สุดให้กับน้องชายของเราเสมอเลยนะ!"
พี่สาวฝาแฝดทั้งสองได้เมินและตอบกลับโฮชิอย่างพร้อมเพียงกัน
"บางครั้งผมก็หวังว่าคุณจะไม่สนใจผมมากเท่าไร... " โฮชิถอนหายใจอย่างหมดหนทาง
พี่สาวฝาแฝดนี้ดูคึกคักกับน้องชายที่กำลังหดหู่ใจที่ได้เห็นภาพตลกๆนี้
พวกเธอกำลังเห็นว่ามันน่าหัวเราะงั้นเหรอ?
มิกะและชิอากิอดที่จะหยุดเสียงหัวเราะของพวกเธอได้อีกแล้ว
มิกะและชิอากิดูเหมือนจะเชื่อว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันในครอบครัว
จนพวกเธอสังเกตเห็นเซจิที่กำลังมองไปที่ฝาแฝดนั้นอยู่ตลอดเวลาและไม่ได้ยิ้มเลยด้วย
และการแลดงออกของเขาดูรุนแรง
เขาไม่ได้กระพริบตาแม้แต่น้อย เขาจ้องเขม็งไปยังพวกเธอด้วยแสงในแววตาของเขาราวกับว่าเขาสามารถมองเห็นพวกเธอได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
"พวกเธอ... บอกว่าไม่รู้สึกผิดอย่างสินะ?" เขาก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"รุ่นพี่?" โฮชิยังสังเกตเห็นรุ่นพี่ฮาราโนะว่านี้ไม่ใช่ตัวตนปกติของเขา
"ไม่แน่นอน โคโตมิไม่ได้ทำผิดอะไรเลย"
"เห็นได้ชัดว่าริออนไม่ได้ทำอะไรผิดเลย"
ฝาแฝดทั้งคู่ยังคงหัวเราะกันอยู่ ดวงตาของพวกเธอส่องประกายสดใสและปากของพวกเธอยกขึ้นอย่างน่าหลงใหล
"คนที่ผิด... "
"คนที่แปลกไป ... "
"ก็คือน้องชายตัวน้อยของเราต่างหาก!"
โทนเสียง ท่าทางและคำพูดของพวกเธอนั้นดูน่ารัก
เซจิเบิกตากว้างขึ้น
เขาข้าใจมันแล้ว
"พี่ริออน พี่โคโตมิ... " โฮชิยิ้มอย่างหมดหนทางและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี "พวกคุณ... "
"...น่ารังเกียจ" เซจิพูดขัดจังหวะ
"เอ๊ะ?" เมื่อโฮชิได้ยิน เซจิที่ขัดจังหวะเขา ทำให้เขามองไปทางเซจิ
ผลก็คือโฮชิได้เห็นการแสดงออกที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
รุ่นพี่ฮาราโนะดูน่ากลัวและมืดมนเป็นอย่างมาก
"พวกเธอทั้งสองคนมันน่าขยะแขยงจริงๆ"
เย็นชา ตรงไปตรงมา รุนแรง หยาบคายและดูเป็นผู้ใหญ่
นั่นเป็นโทนเสียงที่เซจิที่มีให้ต่อสาวฝาแฝดที่กำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
-------------------------------
โหดสั-รัสเซีย พี่แกทำลายภาพมโนของทั้ง 3 คนนั้นซะละเอียดเลย(นี้แหล่ะคนจริง!!)
