ตอนที่ 33 วิธีจัดการกับจดหมายสารภาพรัก
"โคโตมิ น้องเล็กไปทำงานแค่ครั้งเดียวเอง ทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนไปได้มากขนาดนั้น?"
"ริออน น้องเล็กต้องได้พบกับคนแปลกหน้าและตกอยู่ภายใต้อิทธิพลแปลกๆ ของพวกเขาแน่เลย"
"อืม อืม โคโตมิ เราต้องหาว่าใครคือคนแปลกคนนั้น"
"อืม อืม ริออน ลองถามน้าขอเราดูสิ เธอจะต้องรู้อย่างแน่นอน~"
สาวฝาแฝดได้พบกับความจริง ในขณะที่พูดคุยและถามหาคนที่รู้ได้ถูกต้องด้วย
ดวงตาของพวกเธอเป็นประกายราวกับว่าพบเหยื่อที่น่าสนใจที่จะเล่นด้วย ขณะที่พวกเธอจับมือกัน และยิ้มขึ้น
เสียงหัวเราะของพวกเธอดังนั้นสะท้อนไปทั่วห้องนั่งเล่น
ราวกับเสียงกระซิบของแม่มด
...
เซจิรู้สึกแปลกๆในช่วงนี้
สัปดาห์ที่สดใสในเช้าของวันจันทร์
หลังจากที่ตื่นขึ้นมาเซจิก็ยังคงรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังมีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น แบบเดียวกับที่ว่าเหมือนว่าเขาได้ลืมอะไรบางสิ่งที่สำคัญไป... มันเป็นความรู้สึกที่ลึกซึ้งและไม่สามารถอธิบายได้
เขาสงสัยว่าคืนนี้ เขาจะนอนหลับหรือเปล่า?
เขารู้สึกเบื่อหน่ายเล็กน้อยจากช่วง 2 วันที่ผ่านมาในการทำงาน แต่เขาก็ยังได้รับโบนัสที่น่าพอใจอยู่บ้าง ดังนั้นเขาจึงบ่นไม่ได้ เด็กใหม่นั้นค่อนข้างซุ่มซ่ามในตอนแรก แต่ตอนนี้เขาดีขึ้นมากแล้วและในวันที่สองของเขาก็ทำทุกอย่างได้อย่างราบรื่น
ถ้ามีบางอย่างที่ดูเหมือนจะไม่ปกตินั้นคือที่เด็กใหม่คนนั้น โฮชิ อะมามิดูเหมือนจะสนิทกับเขามากเกินไป บางทีมันอาจจะเป็นความชื่นชมที่มากเกินไปก็ได้?
ถึงอย่างนั้นดูเหมือนว่าโฮชิ อะมามิจะเห็นเขาในแบบที่เกินจริง และรูปร่างของเขาที่ดูคล้ายกับดัก และมักจะทำตัวแปลกๆเมื่อพวกเขายืนอยู่ด้วยกัน [ชัดเลย เหลืองแน่ๆ]
ไม่เพียงแค่นั้น โฮชิ อะมามิก็เพิ่งจะเป็นนักเรียนชั้นม.3 ของโรงเรียนม.ต้นเซนต์ฮานะ
'ฮ่าๆ ถึงอย่างงั้นเขาก็คงจะไม่มาหาฉันที่โรงเรียนหรอก ใช่ไหม?' เซจิหัวเราะกับตัวเอง
แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากหัวเราะให้กับตัวเองเท่านั้น
บ้าเอ้ย! รู้สึกเหมือนเรื่องนี้มันกำลังจะเกิดขึ้นเลย!
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถเห็นค่าความชอบของโฮชิ อะมามิจะได้ด้วยระบบของเขาได้ก็ตามที เซจิก็สังเกตเห็นโฮชิอย่างเห็นได้ชัดว่า เขาเป็นอะไรไปมากกว่าเพื่อนธรรมดาๆเพียงอย่างเดียว... ไม่ใช่แค่นั้น เซจิและทุกคนสังเกตเห็นมันได้ชัดตั้งแต่การกระทำของโฮชิเลย!
เซจิรู้สึกกดดัน ขณะที่เขานึกถึงชีวิตในโรงเรียนของเขา และโฮชิที่ติดอยู่กับเขาทุกครั้งที่เขาอยู่ในร้าน
'ขอพักหน่อยไม่ได้หรือไง…'
แม้ว่าเขาจะมีลางสังหรณ์ไม่ดี แต่เซจิก็ไม่เคยคิดว่าว่าวันนี้จะน่ารำคาญสำหรับเขาขนาดนี้...
อย่างแรกคือตอนที่ไปถึงตู้เก็บรองเท้า
เซจิไปพร้อมกับมิกะที่โรงเรียนตามปกติ แต่เมื่อเขาเปิดตู้รองเท้าเขาก็ได้พบกับจดหมายหลายอยู่ฉบับภายในนั้น
สีชมพูอ่อน สีม่วงอ่อน... มีตัวอักษรสีต่างๆที่ดูน่ารักอยู่ข้างในและทั้งหมดมีเครื่องหมายหัวใจติดอยู่ด้วย
'นะ... นี้อาจจะเป็น... '
จดหมายสารภาพรักในตู้เก็บรองเท้าในตำนานอย่างงั้นเหรอ!?
"อรุณสวัสดิ์ มิกะ เซนโจ... โอะ นั้นมัน?" ชิอากิทักทายเพื่อนๆ อย่างร่าเริงเมื่อมาถึงโรงเรียนและพบว่าเซจิกำลังถืออะไรบางอย่างอยู่
"เฮ้ เฮ้ ตามที่คาดไว้... ฉันกำลังสงสัยยู่ พวกเธออาจจะมาส่งหลังจากวันจันทร์นี้ก็ได้... "
ชิอากิไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลยขณะที่เธอตบไปที่ไหล่ของเซจิ
"มีเยอะขนาดนี้หลังจากที่ย้ายมาแค่สองสัปดาห์นี้... ขอแสดงความยินดีด้วยนะ~"
"โอ๊ะ จดหมายรัก" มิกะดูเคืองๆ แต่ไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลย "เซนโจได้รับ อย่างที่คิดไว้เลย... ฮืมม"
เดี๋ยวก่อน แล้วทำไมเธอทั้งสองคนถึงได้ดูสงบขนาดนั้นได้กันล่ะ!?
'นี้มันจดหมายรักในตู้เก็บรองเท้าเลยนะ! และมีมากกว่าหนึ่งอีก! ' เซจิรู้สึกอยากจะพูดอย่างนั้น แต่หลังจากที่พิจารณาแล้ว เขาก็คิดได้ว่ามันเกี่ยวข้องกับรูปร่างหน้าตา และสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่เขาย้ายเข้ามาแล้วแน่
เขาเป็นผู้ชายที่ดูหล่อเหลาและเป็นที่นิยม!
วิธีคิดเดิมๆของเขาจากชีวิตที่แล้วของเขาในฐานะ นีท ก่อนหน้านี้ได้ฝังแน่นเกินไป ดังนั้นแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาหล่อมากแต่เขาไม่เคยคิดถึงผลกระทบของมันมาก่อนเลย
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกตกใจมากหลังจากที่ได้รับจดหมายรักในตู้รองเท้าของเขา แบบเดียวกับตัวละครหลักที่เป็นที่นิยมของมังงะ!
ที่โรงเรียนนี้เขาไม่ได้เป็นโอตาคุที่ไม่เป็นที่นิยม เขาเป็นคนที่มีความงดงามอยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา อาจะมีใครบางคนที่มองว่าเขาดูมีประกายสดใส และอาจะมีบางคนมองว่าเป็นพวกท็อปคลาสก็ได้!
เซจิได้ยืนยันเรื่องนี้ทั้งหมดผ่านปฏิกิริยาของมิกะและชิอากิที่ไม่รู้สึกทึ่งเกี่ยวกับเขาที่ได้รับจดหมายรัก มันดูเหมือนนี้จะเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกเธอด้วยเหมือนกัน
จากนั้นเขาก็ได้สงบลงทันที
"ผะ... ผมไม่เคยได้รับอะไรแบบนี้มาก่อนนะ" เขามองไปที่ตัวหนังสือในมือของเขาขณะที่ยิ้มแย้มอย่างสอใสว่า "ผมเป็นแค่โอตาคุที่เคยอ้วนมาก่อนก็เท่านั้นเอง... "
"โอะ ใช่แล้ว – นายเคยเป็นแบบนี้มาก่อนนิ" ชิอากิเธอดูเหมือนเพิ่งจะจำได้
และมิกะก็มีดูมีท่าทางที่ซับซ้อน
"ดังนั้นสิ่งที่นายอยากจะพูดก็คือ นายรู้สึกประหลาดใจกับเรื่องนี้ มันทำให้นายรู้สึกสับสนกับสิ่งที่ต้องทำ หรือว่าจะจัดการกับมันยังไงใช่ไหม?"
"ใช่แล้ว! ลองข้องร้องฉันดูซิ และเรียนฉันว่า ท่านชิอากิ วากาบะ ด้วย! ฉันแน่ใจว่านายไม่เคยได้รับจดหมายรักมาก่อนแล้ว... "
"แน่นอนว่าฉันไม่ได้หลงตัวเอง แต่ฉันมีประสบการณ์มากมายในด้านนี้ มิกะเองก็มีประสบการณ์แบบนี้เล็กน้อยกว่าฉันแค่นิดเดียวเท่านั้น... " ชิอากิยิ้มอย่างซุกซน
"ก็ไม่ได้มากอะไรขนาดนั้นหรอก… ก็ฉันไม่ใช้แบบชิอากิ... หรือ เซนโจนิน่า" มิกะหันหน้าไปทางอื่น
โอเค ชิอากิและเขาเป็นประเภทที่เป็นที่นิยม และดึงดูดความอิจฉาของคนอื่นเสมอ!
หลังจากที่รู้ตัวว่าตอนนี้เขาเป็นคนที่ถูกอิจฉาในชีวิตที่ผ่านมา และตอนนี้เขาก็คล้ายกับตัวละครหลักจากการ์ตูนที่ชื่อว่า Boys Over Flowers แล้ว เซจิก็มีความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ในใจของเขา [Boys Over Flowers (Hana Yori Dango) ของ Yoko Kamio]
ที่จริงเขารู้เรื่องนี้นานแล้ว แต่เรื่องสุดสุดคลาสสิก อย่าง จดหมายรักที่โผล่ให้เห็นออกมาในตู้เก็บรองเท้าของเขานั้น ทำให้เขาตกใจมากไปจนถึงจุดที่เขาต้องยอมรับมัน
"แค่เอาจดหมายรักไปให้กับพวกเธอ แล้วฉันจะสอนวิธีจัดการกับพวกเธอเอง ~" ชิอากิยิ้มขึ้น
ที่ตู้เก็บรองเท้ามีจดหมายอยู่ประมาณ 3 แบบ
ประเภทหนึ่ง คือจดหมายที่ใช้แสดงความชื่นชม – ประเภทนี้เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่จะจัดการ สิ่งที่เขาต้องทำคือการยอมรับและอ่านมัน
ประเภทที่สอง บอกว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบเขาและต้องจะมีการติดต่อกับเขา ผู้หญิงพวกนี้มักจะใส่หมายเลขโทรศัพท์หรือที่อยู่อีเมลของตัวเองในจดหมายในประเภทนี้ ถ้าเขาสนใจและอยากจะใกล้ชิดกับเธอ หรือถ้าไม่เป็นแบบนั้น ก็ไปปฏิเสธอย่างสุภาพโดยการตอบกลับทางข้อมูลที่เธอให้มาเธอ
ประเภทสุดท้าย ที่ให้เวลาและสถานที่ที่จะสารภาพโดยตรง ประเภทนี้เป็นที่รู้จักกันว่าเป็นจดหมายสารภาพรัก และเป็นสิ่งที่หาได้ยาก และจัดการได้ยากที่สุดเลยด้วย
ถ้าแค่คำสารภาพเดียวก็เป็นเรื่องง่ายๆ ที่เขาต้องทำก็แค่ต้องไปเจอในที่ที่นัดกันไว้และบอกตกลงหรือปฏิเสธอย่างสุภาพกับเธอ ถึงอย่างนั้นถ้ามีสองคนหรือมากกว่านั้น และถ้าเวลาหรือสถานที่มันทับซ้อนกันก็จะเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจอยู่พอสมควร
ถ้าเป็นเวลาเดียวกัน แต่ต่างสถานที่ ก็สามารถแก้ไขได้โดยการไปมาอย่างรวดเร็ว
ถ้ามันอยู่ที่เดียวกัน แต่เวลาที่แตกต่างกัน ก็จะหมายถึงว่า เวลานั้นเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ เขาจะต้องพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้หญิงทั้งสองได้มาพบกัน
แต่สำหรับสถานที่เดียวกันในเวลาเดียวกัน... แต่น่าเสียดายที่ไม่มีทางอื่น เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเผชิญกับสารภาพอย่างกล้าหาญ! แต่ต่ำแหน่งที่น่าอึดอัดมากที่สุดไม่ได้เป็นของเขา แต่เป็นของผู้หญิงทั้งสองคนนั้นที่พบกันโดยบังเอิญต่างหาก
"และนี้เป็นการบรรยายของท่านชิอากิ วากาบะ ขอบคุณสำหรับการรับฟัง~"
ชิอากิแกล้งทำเป็นขยับแว่นตาที่ไม่มีอยู่จริงเหมือนเธอกำลังทำหน้าที่เป็นคุณครู
เซจิคิดตัวเองว่าเขาได้รู้เกี่ยวกับพวกท็อปคลาสมามากแล้ว... และได้บังคับตัวเองให้หยุดคิดเรื่องนี้ ในขณะจดจำทุกอย่างไว้
ดังนั้นแม้ว่าจะเป็นผู้ชายที่เป็นที่นิยมมากที่สุดในโรงเรียน ก็ยังมีปัญหาของตัวเอง!
ในมังงะผู้ชายที่หล่อๆมักจะเป็นศัตรูด้านความรักกับตัวละครหลัก และชีวิตโรงเรียนของพวกเขาก็ไม่ได้อธิบายอะไรไว้มากนัก แต่ตัวละครหญิงที่ดูสวยนั้นก็มีปฏิสัมพันธ์กับแค่ผู้ชายเท่านั้น มีเนื้อหาน้อยมากเกี่ยวกับชีวิตจริงของพวกเธอเหมือนกัน
พวกมังงะสาวน้อยนั้นจะมีเนื้อหาเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับผู้ชายที่หน้าตาดี แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่อ่านมังงะสาวน้อย! แม้ว่ามันจะเป็นที่นิยม แต่มันมักไม่ค่อยเป็นที่นิยมด้วยเหมือนกัน! และถ้าพวกมังงะสาวน้อยใช้ตรรกะแบบบเดียวกับพวกมังงะผู้ชาย ก็อาจจะไม่ได้มีรายละเอียดมากเกี่ยวกับชีวิตของตัวละครหลัก นอกเหนือจากการพูดคุยของพวกเขา
นอกจากเรื่องราวในมังงะ ที่มักจะเต็มไปด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก เซจิสงสัยว่าการอ้างอิงพวกนี้มันมีประโยชน์หรือเปล่า
นั่นเป็นเหตุผลที่การบรรยายของชิอากิ วากาบะถึวได้มีความสำคัญกับเซจิอย่างมาก
เขารู้สึกเหมือนว่าเป็นหนี้บุญคุณอย่างประหลาด...
'ไว้ฉันจะเลี้ยงข้าวเธอก็แล้วกัน' เซจิคิดในใจ
แต่เขาก็ไม่รู้ว่านี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น...
