HK ตอนที่ : 57
ตอนเวลาตีหนึ่ง ตอนนี้จิตวิญญาณของชิเล่ยก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่!
ซูเปอร์คอมพิวเตอร์อันดับเก้าของโลกกลายมาเป็นอาวุธในมือของชิเล่ยอย่างเป็นทางการ
ในโลกออนไลน์ ตราบเท่าที่ชิเล่ยไม่ทำอะไรมากเกินไป โดยปกติแล้วเขาสามารถเรียกลมเรียกฝนได้โดยไม่ต้องกลัวอะไร
ปัง~
ด้านนอกห้องนั่งเล่น ได้ยินเสียงปิดประตูระบบรักษาความปลอดภัย
ชิเล่ยเปิดประตูห้องนอนและพบว่าโอวหยางชางกลับมาแล้ว!
โอวหยางชางมองไปที่ชิเล่ยด้วยความประหลาดใจและถามว่า "ชิเล่ย ทำไมนายถึงยังไม่นอนล่ะ?"
"เธอยังไม่กลับมา ฉันกำลังเป็นห่วงเธออยู่!" คำพูดของชิเล่ยนุ่มนวลและดวงตาของเขามองไปที่โอวหยางชางพร้อมรอยยิ้ม
ใบหน้าของโอวหยางชางกลายเป็นสีแดง ตากระพริบปริบๆและหัวใจที่กำลังเต็นกระหน่ำ
"นาย ... นายพูดอะไรไร้สาระ ฉัน ... ฮึ! ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉันเหนื่อยแล้ว ไปนอนก่อน!" โอวหยางชางไม่กล้าที่จะเผชิญกับชิเล่ย มองดูการกระทำที่อ่อนโยนของเขา เธอจึงเลือกที่จะหนีเข้าห้องนอนทันที
ชิเล่ยไม่ได้ตั้งใจที่จะหยอกล้อโอวหยางชาง แต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่มั่นคงและเด็ดเดี่ยวของโอวหยางชางแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะหยอกสักหน่อย
หลังจากนั้นเขาไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้า แล้วชิเล่ยก็กลับเข้าห้องนอนและนอนลงบนเตียงอย่างพอใจ
เช้าวันรุ่งขึ้น เวลาเจ็ดโมงเช้า มีเสียงเคาะประตูห้อง เข้ามาในหูของชิเล่ย
"ชิเล่ย!"
นอกประตู โอวหยางชางที่สวมผ้ากันเปื้อนแบบแม่บ้านกำลังยืนเคาะประตูอยู่
ชิเล่ยตอบด้วยความงัวเงีย "โอวหยาง เช้าขนาดนนี้ เธอมาเรียกฉันทำไม?"
"ชิเล่ย ตื่นได้แล้ว มาทานอาหารเช้า!"
โอวหยางชางพูดทิ้วไว้แค่ประโยคเดียวแล้วหันกลับไปในห้องครัวและเริ่มทำอาหารเช้าต่อ
ในห้องนอน ชิเล่ยได้ยินบางอย่างที่เกี่ยวกับของกิน ความง่วงนอนก็หายเป็นปลิดทิ้ง รีบลุกออกจากเตียงโดยไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
แต่โชคดี ที่ยังใส่กางเกงไว้อยู่!
"โอวหยาง ข้าวเช้าได้ยัง?" ชิเล่ยกำลังคร่ำครวญอยู่ในห้องนั่งเล่น
เสียงของโอวหยางชางออกมาจากห้องครัว "รอแแปปนึง นายไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน!"
ชิเล่ยเลยต้องกลับเขาไปในห้องพัก ใส่เสื้อผ้าอย่างไม่เต็มใจ แล้วเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน เพื่อไม่ให้โอวหยางชางเยาะเย้ยเขา ที่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์ของตัวเอง
เมื่อชิเล่ยออกจากห้องน้ำ โอวหยางชางก็เพิ่งออกมาพร้อมกับอาหารเช้าสองมื้อเหมือนกัน
อาหารเช้าก็คือขนมปังปิ้ง ไข่ลวกและสลัดผลไม้ ตามด้วยนมร้อน อาหารเช้าแบบนี้ไม่ใช่อาหารเช้าของประเทศเซี่ย แต่เป็นอาหารเช้าในประเทศตะวันตก
"โอวหยาง เราจะกินพวกนี้เป็นอาหารเช้า?" ชิเล่ยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะเขาชอบพวกนมถั่วเหลืองกับปาท่องโก๋ เสี่ยวหลงเปาและก๋วยเตี๋ยวรสเผ็ด!
โอวหยางชางพยักหน้า "อาหารเช้าจะต้องมีคุณค่าทางโภชนาการ เพื่อกระตุ้นจิตวิญญาณของการทำงานและการเรียนในช่วงเช้า"
ชิเล่ยบ่นต่อ ว่า "ไม่มีนมถั่วเหลืองกับปาท่องโก๋หรอ?"
"ชิเล่ย ต่อจากนี้ฉันขอแนะนำว่านายอย่าไปกินพวกนมถั่วเหลืองกับปาท่องโก๋ข้างนอกนั่นเลย เพราะว่าในนมถั่วเหลืองพวกนั้นเต็มไปด้วยสารเคมี แล้วก็ปาท่องโก๋ที่ทอดในกระทะอลูมิเนียม กินของพวกนี้มากเกินไปอาจทำให้เกิดโรคความจำเสื่อมและแม้กระทั่งอาจจะกลายเป็นคนบ้า!"
ชิเล่ยไอออกมาสองครั้ง เขาต้องการบอกโอวหยางชางอย่างมากว่า สิ่งเหล่านี้สามารถเกิดขึ้นได้จริง? ต้องรู้ว่าชิเล่ยไม่สามารถเอามารับรวมได้ ในนมผงนั้นมีสารเมลามีนอยู่ซึ่งมีไซยานาไมต์เป็นองค์ประกอบ พอเอาไปทำให้ร้อนจะทำให้เกิดสารฟอร์มาลดีไฮด์ หรือที่รู้จักคุ้นเคยกันคือ ฟอร์มาลีน และฟอร์มาลีนกระทั่งอยู่ในเนื้อสัตว์หรือแม้กระทั่งวัถุดิบประกอบอาหารอื่นๆ แต่กลับไม่กลัวน้ำมัน ดันไปกลัวในสิ่งที่ผสมในนมถั่วเหลืองและกระทะอลูมิเนียมที่ใช้ทอดปาท่องโก๋?
ชิเล่ยได้รับการฝึกฝนมาจนทำให้ร่างกายของเขาสามารถต้านทานพิษได้!
ชิเล่ยฝืนทนกินขนมปังเพียงไมกี่คำ จากนั้นหยิบตะเกียบ คีบไข่ลวก เพื่อป้อนเข้าปากของเขา
ถึงจะยังไม่ได้เข้าปาก แต่กลิ่นมันหอมมาก!
ชิเล่ยสูดดมกลิ่นสองครั้งและจากนั้นก็กัดไข่ลวก ไม่มีอะไรพิเศษในไข่ลวกแต่มีรสชาติที่แตกต่างกันโดยไม่คาดคิด มันมีความรู้สึกสดชื่นและอ่อนโยนเหมือนกับพุดดิ้ง!
หลังจากนั้นชิเล่ยก็ตาลุกวาว "โอวหยาง ฝีมือเธอสุดยอดมาก เธอทำได้ยังไง?"
โอวหยางชางหันมามองชิเล่ย "ชิเล่ย อาหารเย็นเมื่อวานนี้รสชาติไม่เลวเลย ถ้านายอยากเรียน ฉันจะสอนให้!"
ชิเล่ยรีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาต้องทำอาหารก็ต้องทำไปตลอดไม่สามารถเลิกได้? ธุรกิจประเภทนี้เป็นธุรกิจที่สูญเสีย ไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอน!
"โอยหยาง เธอลืมไปได้เลย ฉันจะเรียนรู้ได้ยังไง ถ้าฉันไม่มีทักษะ?"
หลังจากทั้งสองรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว โอวหยางชางก็กลับไปที่สถานีตำรวจเพื่อไปทำงานและยังคงดำเนินการคดีของเย่เฟิงต่อ ส่วนชิเล่ยก็ยังไม่ได้วางแผนที่จะไปมหาลัย เขายังต้องรับมือกับสถาณการณ์ของเย่เฟิง!
ซูเปอร์คอมพิวเตอร์สวอลโล้วที่ได้กลับสู่อ้อมกอดของชิเล่ย เขาพร้อมที่จะเจาะฐานข้อมูลประชากรทั้วประเทศของประเทศวูซางแล้ว เพราะพวกเย่เฟิงถูกประกาศจับไปทั่วประวูซางแล้ว!
ในทุกประเทศ เมื่อดำเนินการสำรวจสำมะโนครัวประชากรระดับชาติ ไม่ว่าจะระมัดระวังการดำเนินการขนาดไหนก็ตาม มันจะมีปลาที่หลุดออกจากตาข่ายอยู่เสมอ
แม้แต่ประเทศวูซางก็ไม่มีข้อยกเว้น!
ชิเล่ยเปิดตัวโปรแกรมจับภาพพฤติกรรมแบบไดนามิกในเซิร์ฟเวอร์นัมเบอร์วัน และผ่านการเชื่อมต่อระยะไกลเข้าสู่กลุ่มเซิร์ฟเวอร์บริษัทแอ็คเซส แทนที่จะเป็นซูเปอร์คอมพิวเตอร์สวอลโล้ว
เขากำลังจะรวบรวมข้อมูลเพียงอย่างเดียวไม่ใช่การรุกราน!
ก่อนที่แฮกเกอร์จะโจมตี ก็คืออย่างแรกต้องทำการรวบรวมข้อมูล จุดบกพร่อง ช่องโหว่ จุดอ่อนของแต่ละบุคคล และอื่นๆ
ชิเล่ยควบคุมกลุ่มเซิร์ฟเวอร์ของบริษัทแอ็คเซส กำหนดเป้าหมายไว้ที่เมืองซัปโปโระ ในจังหวัดฮอกไกโด
จังหวัดฮอกไกโดตั้งอยู่ทางตอนเหนือสุดของประเทศวูซาง เป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับสองในประเทศซูซาง เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงในระดับโลก อัตราการคุ้มครองป่าไม้มีถึงกว่า 70% ความหนาแน่นของประชากรต่ำมาก
เมืองซัปโปโระ เป็นเมืองหลวงของจังหวัดฮอกไกโด ซึ่งเทียบเท่ากับเมืองหลวงของประเทศเซี่ย ซัปโปโระเป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 5 ของประเทศ โดยมีประชากรกว่า 1.9 ล้านคน อีกนิดเดียวก็จะถึง 2 ล้านคน!
ในเมืองใหญ่ๆ เหล่านี้ มีทั้งคนผิวดำและชาวต่างชาตินับไม่ถ้วน ชิเล่ยกำลังท่องอยู่บนอินเทอร์เน็ต ดูข่าวซุบซิบจำนวนมาก ตัวอย่างเช่น เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบข้อมูลประชากรในเมืองมีการกระทำของการทุจริตหลังจากรับสินบนแล้ว พวกเขาก็จะเพิ่มครัวเรือนที่เป็นสีดำลงในฐานข้อมูลประชากรทั่วประเทศ
ชิเล่ยได้ตระหนักถึงสถานการณ์ดังกล่าว และมุ่งไปเฉพาะที่เมืองซัปโปโระ แน่นอนว่ายังมีอีกเหตุผลหนึ่ง ครอบครัวของเชี่ยนหยูพอมีอำนาจอยู่บ้างในเมืองซัปโปโระ ชิเล่ยกำลังเตรียมที่จะส่งเย่เฟิงและคนอื่นๆ ไปยังชายแดนด้วยความช่วยเหลือของครอบครัวเชี่ยนหยู
ควบคุมกลุ่มเซิร์ฟเวอร์บริษัทแอ็คเซส เรียกดูเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของรัฐบาลเมืองซัปโปโระ แล้วก็พบหน้าเว็บที่มีการจัดการสถิติประชากร สำนักงานสถิติประชากร ในลำดับของรัฐบาล ถูกจัดให้อยู่ในอันดับล่างๆ วิธีเดียวที่สำนักงานถิติประชากรจะทำประโยชน์ให้ได้ก็คือการปลอมแปลงตัวตน
ชิเล่ยใช้กลุ่มเซิร์ฟเวอร์บริษัทแอ็คเซส เพื่อสแกนหน้าเว็บของแผนกข้อมูลประชากรโดยตรงเพื่อหาช่องโหว่ จากนั้นจึงใส่โค้ดเข้าไปเพื่อเจาะเข้าไปในเว็บเซิร์ฟเวอร์
เว็บเซิร์ฟเวอร์ของเมืองซัปโปโระไม่ได้มีการป้องกันใดๆ เนื่องจากไม่มีข้อมูลที่สำคัญเก็บไว้ มีเพียงแค่คำแถลงการณ์ของรัฐบาลบางฉบับ รวมถึงข้อความประกาศต่างๆ
ในเว็บเซิร์ฟเวอร์ ชิเล่ยได้ค้นหาข้อมูลมานานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วและพบเจอแค่ข้อมูลเล็กๆน้อยๆสองอย่าง
ประการแรกเครือข่ายของสำนักงานสถิติประชากรจะเข้าถึงฐานข้อมูลประชากรทั่วประเทศโดยตรงและอยู่ในเครือข่ายภายในที่เป็นความลับหากคุณต้องการเจาะเข้าสู่เครือข่ายภายใน ซึ่งชิเล่ยจำเป็นต้องเข้า!
ประการที่สอง ชิเล่ยพบหมายเลขโทรศัพท์ของสำนักงานสถิติประชากร!
เมื่อพบหมายเลขโทรศัพท์ของสำนักงานสถิติประชากร ชิเล่ยก็ยังพอมีวิธีการทำลายเครือข่ายภายใน!
ชิเล่ยใช้เซิร์ฟเวอร์บริษัทแอ็คเซส เพื่อลงทะเบียนโทรศัพท์เครือข่ายบนอินเทอร์เน็ต จากนั้นเขียนซอฟต์แวร์หมายเลขตัวแปรของตัวเองแล้วส่งไปยังเซิร์ฟเวอร์บริษัทแอ็คเซส ชิเล่ยเขียนซอฟต์แวร์โทรออกอัตโนมัติขึ้นมาเพื่อเชื่อมต่อกับซอฟแวร์โทรศัพท์ผ่านอินเทอร์เน็ตและซอฟต์แวร์หมายเลขตัวแปร เพื่อให้โทรศัพท์กดเบอร์โทรของสำนักงานสถิติแล้วโทรออกเองโดยอัตโนมัติและวางสายเองโดยอัตโนมัติ
"ขอแกล้งหน่อยละกัน!" ชิเล่ยยิ้มและใช้เมาส์กดปุ่มเพื่อโทรออกโดยอัตโนมัติ
ในทางตรงกันข้ามที่มหาวิทยาลัยชวนกิ่ง เฉินหมิงผู้ที่แพ้ให้กับชิเล่ย ได้ปรากฏตัวขึ้นในมหาวิทยาลัยอีกครั้ง!
เมื่อเฉินหมิงกลับมาที่มหาลัย เขาได้พบกับเพื่อนร่วมห้องทั้ง 3 คน เขาได้ขอให้พวกนั้นช่วยรับรองความบริสุทธิ์ของตัวเอง เกี่ยวกับโพสต์ «โศกนาฏกรรม! ถูกแอบถ่ายขณะช่วยตัวเอง!» ที่ได้ถูกโพสต์ออกไป เพื่อนร่วมห้องทั้ง 3 คน ของเฉินหมิงรู้ดีว่าเฉินหมิงกำลังถูกใส่ร้าย!
แค่ใช้สมองคิดสักเล็กน้อยก็จะรู้ว่ามันไม่เป็นความจริง! นอกจากนี้ยังมีเพื่อนในห้อง 3 คน ที่อยู่ในห้องนอน จะโชว์ช่วยตัวเองต่อหน้าเพื่อนๆได้งั้นหรอ?
นอกจากนี้ยังมีช่องโหว่ที่สำคัญที่สุดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ในวิดีโอที่ถูกถ่ายไม่มีภาพเฉินหมิงที่กำลังช่วยตัวเองอยู่!
เฉินหมิงใช้ความสัมพันธ์จากบริษัทซอฟต์แวร์จินยู เพื่อให้ได้โอกาสในการใช้สถานีวิทยุกระจายเสียงของมหาลัย เขาจึงพาเพื่อนร่วมห้องทั้งสามคน เข้าไปที่สถานีวิทยุของมหาลัยด้วยกัน
ภายในสถานีออกอากาศ เฉินหมิงกำมือทั้งสองข้าง พร้อมกับกัดฟันพูดว่า "ชิเล่ย อ่า ชิเล่ย โชคขอแกนี่มันแย่จริงๆ ที่มาเจอกับฉัน มีเพียงแกเท่านั้นที่ต้องเป็นแพะรับบาปในเรื่องนี้! ใครก็ตามที่กล้ายุ่งกับหลิงหยูโม่! ฉันจะทำลายมันซะ ถ้าทำไม่ได้ ฉันขอสาบานว่าจะไม่ขอเป็นคน!"
ตอนเที่ยงเป็นเวลาออกอากาศของมหาลัย เฉินหมิงรับไมโครโฟนจากคนกระจายเสียงที่เป็นผู้หญิง เขาจึงส่งยิ้มกลับไปให้
"สวัสค่ะเพื่อนนักศึกษา ยินดีต้อนรับเข้าสู่การกระจายเสียงตอนเที่ยงของมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง สำหรับในช่วงเที่ยงนี้ ฉันซูดัน เป็นผู้กระจายเสียงค่ะ"
ซูดันเรียนอยู่ในคณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน อยู่ชั้นปีที่ 2 เป็นคนที่มีความสามารถมาก เข้ามหาลัยได้เพียงหนึ่งปี เธอก็ได้รับตำแหน่งของผู้จัดรายการวิทยุเที่ยงวัน!
"เพื่อนนักศึกษา เมื่อเร็วๆนี้ ในเว็บบอร์ดของทางมหาวิทยาลัยได้เกิดเหตุการณ์ที่ทำเกิดความวุ่นวายกันอย่างมาก คิดว่าทุกคนยังคงจำได้กันใช่ไหม? แน่นอนว่าในวันนี้การออกอากาศตอนเที่ยงของเรา ทางเราได้เชิญบุคคลที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาเป็นกรณีพิเศษในครั้งนี้ด้วย เพื่อนนักศึกษาเฉินหมิง จะเป็นคนบอกรายละเอียดที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เรายังไม่รู้กัน!"
ในมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง เดิมทีออกอากาศตอนเที่ยงไม่เป็นที่นิยมมาก แต่เนื่องจากในกรณีของเฉินหมิง จึงทำให้ได้รับความสนใจขึ้นมาทันที มีนักศึกษาจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาในห้องเรียนและกำลังนั่งฟังการออกอากาศตอนเที่ยง!
สถานีวิทยุ เฉินหมิงถือไมโครโฟนและกล่าวทักทายด้วยความสงบว่า "เพื่อนนักศึกษาชายและเพื่อนนักศึกษาหญิง สวัสดีตอนนเที่ยงครับ! ผมเฉินหมิง จากคณะวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ ปี 1 ครับ!"
ซูดันเหลือบมองที่เฉินหมิงอย่างชื่นชม สำหรับเฉินหมิงผู้ซึ่งเป็นศูนย์กลางของความวุ่นวายนี้ ไม่คิดเลยว่าเขายังทำให้ตัวเองสงบอยู่ได้และยังคิดวิธีที่จะทำให้ภาพลักษณ์ของเขากลับมาดูสูงส่ง
"รุ่นน้องเฉินหมิง เกี่ยวกับโพสต์ประเด็นร้อนตอนนี้ในเว็บบอร์ดของมหาลัย ในฐานะที่เกี่ยวข้องกับคุณ คุณคิดเห็นอย่างไร?"
เฉินหมิงยิ้มและหัวเราะตัวเอง เสียงของเขาผ่านไมโครโฟนและกระจายไปทั่ววิทยาเขตของมหาวิทยาลัยชวนกิ่ง
"รุ่นพี่ซูดัน ตอบตามความจริงนะครับ มันคือความโกรธ! เป็นความโกรธที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้! ผมยังเป็นคนธรรมดา เมื่อผมเห็นโพสต์นั้น ความคิดที่ผุดขึ้นมาในตอนนั้น เต็มไปด้วยความโกรธ! แต่ไม่ได้เป็นเพราะความลับถูกเปิดเผยแล้วผมโกรธ แต่มันเป็นเพราะโพสต์นั้นเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ มันจึงทำให้ผมโกรธอย่างมาก!"
ซูดันถามเขาต่อ "โอ้? มีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น ยังมีความจริงที่ซ่อนอยู่? รุ่นน้องเฉินหมิง คุณสามารถพูดถึงรายละเอียดเพิ่มเติมได้ไหม?"
