บทที่ 86 - คนแปลกหน้า (5) [อ่านฟรีวันที่ 06/12/2561]

บทที่ 86 - คนแปลกหน้า (5)

 

หลังจากจัดการเผ่ามังกรภายในถ้ำจนหมดยูอิลฮานก็ได้เก็บศพของพวกมันและตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขา

ไม่ว่าการปกปิดตัวตนของเขามันจะยอดเยี่ยมแค่ไหนมันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะจัดการเผ่ามังกรทั้งหมดโดยไร้บาดแผด ดังนั้นเขาจึงต้องเช็คความเรียบร้อยของตัวเองเสมอ มันเห็นได้ชัดว่าที่แก้มของเขาได้ถูกเผานิดๆและที่ไหล่ของเขาก็แข็งเล็กน้อย

"ฉันมีเกราะป้องกันไฟเป็นพิเศษแล้ว ดังนั้นต่อไปฉันจะต้องทำของน้ำแข็งสินะ? ฉันจะได้สับเปลื่ยนพวกมันตามสถานการณ์"

ในอนาคตยูอิลฮานจะต้องได้เจอกับศัตรูที่มีพลังเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ดังนั้นหากว่าเขาได้เตรียมอุปกรณณ์ที่ป้องกันในแต่ธาตุไว้เป็นพิเศษไว้ก่อนงั้นเขาจะต้องกลัวอะไรอีกล่ะ

[มันเหมือนคุณจะชอบมันแล้วนะ]

"อะแฮ่ม"

เอิลต้าได้แอบเหน็บขึ้นมา แต่ว่าเขาก็ยังจัดการกับบาดแผลของเขาอย่างใจเย็น แน่นอนว่าทุกๆสิ่งสามารถจะแก้ไขได้ด้วยบลัดดริ้งและการฟื้นฟูเหนือมนุษย์ นี่มันเป็นเหตุผลที่ว่าทำให้ยูอิลฮานสามารถประสบความสำเร็จในการต่อสู้กับคลาส 3 โดยไม่แม้แต่หยุดพัก

"ฉันคิดว่าฉันจำเป็นต้องเอาเลือดมังกรมาทำอะไรสักอย่างในคราวหลังแล้วจริงๆนะ มันจะต้องกลายเป็นสิ่งที่ดีจนเป็นบ้าแน่นอน บางทีมันอาจจะกลายเป็นสิ่งที่ดีกว่าบลัดดริ้งจากเลือดโทรลล์ก็ได้"

[ผลของมันก็อาจจะดีจริงๆ แต่ว่าชีวิตคุณก็จะพังไปด้วย]

"เอาเถอะ ฉันก็แค่จำเป็นต้องยกระดับการต้านทานพิเศษระดับสูงของฉัน"

ยูอิลฮานได้ตอบเอิลต้าแบบปกติธรรมดา ในตอนนั้นเองเรต้าที่มองดูอยู่ก็ถอนหายใจออกมา

[หากข้ามีความสามารถทีเหมือนกับท่าน ถ้างั้นการจะช่วยดาเรย์มั่นก็คงไม่ใช่แค่ความฝันแล้ว]

เสียงของเรต้านั้นเต็มไปด้วยความเครียดแค้นที่ลึกซึ้งและความเสียใจกับการขาดพลังของตัวเธอเอง

ยูอิลฮานก็ไม่รู้ว่าควรจะบอกเธอยังไงดี บอกว่าเงียบซะเธอไม่เคยอยู่เพียงคนเดียวเป็นพันๆปีงั้นหรอ หรือว่าปลอบเธอดี?

ยูอิลฮานได้เม้มปากเอาไว้ด้วยการตัดสินใจว่าทั้งสองทางนั้นต่างก็ผิด ดังนั้นเขาจึงเลือกพูดอีกอย่างแทน

"พวกเราได้จัดการที่นี่ส่วนหนึ่งแล้ว ดังนั้นไปเจอกับเอลฟ์ที่รอดชีวิตกันดีกว่า ฉันหวังว่าเธอจะหาเจอนะ"

[...ใช่สิ ไปหากันดีกว่า ขอบคุณนะ]

เสียงของเรต้าได้เต็มไปด้วยประกายบอกใบ้แห่งความหวังอีกครั้งหนึ่ง บางทีนี่อาจจะเป็นครั้งแรกเลยที่ยูอิลฮานเลือกคำพูดได้ถูก ตัวเขาไม่เคยจะเลือกตัวเลือดได้ถูกเลยแม้แต่ในเกมเพราะความที่เขาขาดการติดต่อกับคนอื่นๆ นี่มันเป็นการพัฒนาที่ก้าวกระโดดของเขาที่มันจะเป็นไปไม่ได้หากไม่มีลิต้าหรือเอิลต้า

พวกเขาได้ออกมาจากถ้ำและพุ่งออกไปตามภูเขากล้าง ที่ทุกๆอย่างมันเป็นแบบนี้หลังจากที่หายนะครั้งใหญ่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องงั้นหรอ? ดาเรย์มีทุกๆอย่างที่ใหญ่ก่วาที่โลก ภูเขาสูง ต้นไม้ใหญ่และแม้กระทั่งดอกไม้ที่ใหญ่กว่า

"น่าสนใจมาก ไม่มีมอนสเตอร์รอบๆนี้เลย"

[ด้วยออร่าของเผ่ามังกรคลาส 3 มันน่ากลัวมาก มันถึงขนาดที่มอนสเตอร์ที่ไร้สติปัญญาก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อต้านมัน]

ยูอิลฮานไม่มีความสามารถในการตามรอย แต่ว่าเนื่องจากเรต้าสามารถจะหาที่อยู่ที่แน่นอนที่เอลฟ์ซ่อนอยู่ได้ทำให้เขาวิ่งตรงไปโดยไม่จำเป็นต้องหาร่องรอยเลยไม่นานนักเขาก็รู้สึกได้ถึงตัวตนของเอลฟ์ด้วยตัวเขาเอง

"หืมม?"

"อะไรนะ"

ในตอนนั้นเขาก็ยังได้ยินเสียง สถานที่ที่เอลฟ์อยู่ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น พวกเขาได้ขุดต้นไม้ใกล้ๆและใช้ชีวิตอยู่ำายในนั้น จำนวนทั้งหมด 13 คนและพวกเขาต่างมีมีเนื้อหนังงและกระดูก

"ไม่ ฉันคิดว่าเวทย์เตือนภัยสั่นอยู่แวบหนึ่ง"

"แต่ว่ามันก็ไม่ได้พังนะ มังกรไม่เคยใช้วิธีที่นุ่มนวลแบบนี้"

มันไม่ใช่ว่าพวกเขารู้สึกได้ถึงยูอิลฮาน แต่ว่ามันเป็นเวทย์ของพวกเขาที่ติดตั้งเอาไว้ เมื่่อตระหนักได้ว่าเวทย์ไม่ใช่สิ่งที่จะดูถูกได้เลย ยูอิลฮานก็ทิ้งตัวลงมากลางต้นไม้

"ฉันยังไม่รู้สึกถึงอะไรเลย เก็บแรงเอาไว้ดีกว่ามาคุยกัน มันยังมีเวลาเหลืออีกจนกว่าคนที่ออกไปล่าอาหารจะกลับมา"

"เวรเอ้ย พวกเราจะต้องใช้ชีวิตแบบนี้ไปนานอีกซักแค่ไหน?"

เมื่อเห็นได้ว่าพวกเขาไม่ได้สังเกตุเห็นยูอิลฮานที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาเลย มันก้ดูเหมือนว่าเวทย์เตือนจะทำแค่ปลุกพวกเขาขึ้นมาเท่านั้น

เนื่องจากว่ามันอาจจะมีอะไรพลาดไป ดังนั้นยูอิลฮานได้ตรวจดูระดับความอันตรายของพวกเขาก่อนและยืนยันได้ว่าพวกเขาต่างก็มีเลเวลต่ำกว่า 50 หรือไม่ก็สูงกว่านั้นนิดหน่อย ก่อนที่จะยกเลิกการปกปิดตัวตน

ในความเป็นจริงแล้วเขาค่อนข้างจะภูมิใจกับการที่เอาการปกปิดตัวตนออกไปได้ด้วยตัวเอง แต่ว่าเขาก็ไม่ได้แสดงมันออกมาจากภายนอก เอิลต้าจะล้อเขาแน่หากเขาทำแบบนั้น

"อะไรกัน!?"

"มะ มนุษย์!"

"มนุษย์น่าจะตายไปหมดแล้วนี่ นี่ไม่ใช่ว่าเป็นมังกรที่แปลงกาย?"

เอลฟ์ทั้ง 13 คนที่อยู่ที่นี่ได้ตื่นตระหนกทันที เอลฟ์ที่แอบอยู่ในต้นไม้ทั้งหมดต่างก็ออกวิ่งและพยายามหลบหนีโดยไม่ลังเลแม้แต่นิด

มันจะเป็นการโกหกแน่หากจะบอกว่าเขาไม่ได้รู้สึกแย่กับเรื่องแบบนี้ แต่ว่ายูอิลฮานก็ได้ขยับตัวอย่างตั้งใจขัดกับความรู้สึก เขาได้จับพวกเอลฟ์ทีละคนและตีพวกเอลฟ์ก่อนที่จะโยนไปรวมกันไว้ฟากหนึ่ง

"ฉันจะทำให้จบโดยไม่เจ็บปวดหากพวกคุณยังอยู่ที่เดิม"

"อึกกก"

[นี่มันบทพูดตัวร้ายชัดๆ!]

เอิลต้าได้เหน็บขึ้นอีกทีหนึ่ง ยูอิลฮานได้เปลื่ยนคำพูดทันที

"โอ้ เธอพูดถูก งั้นก็ มันจะจบลงในพริบตาเดียวดังนั้นแค่หลับตาไว้ซะ ฮี่ๆ"

[นั่นมันยิ่งแย่กว่าเดิมอีก! คุณต้องใจจะทำอะไรกันแน่ นี่มันไม่ใช่ตัวคุณนี่!]

"เธอเพิ่งจะรู้หรอ"

ยูอิลฮานได้ขยับตัวอย่างวุ่นวายแม้ว่าจะอยู่ภายใต้เสียงบ่นของเอิลต้าหลังจากที่เธอรู้ถึงความตั้งใจของเขา ไม่ว่าพวกเอลฟ์จะพยายามดิ้นรนสักแค่ไหน พวกเขาก็ทำได้แต่เต้นบนฝ่ามือของยูอิลฮาน ดังนั้นแค่เวลาเพียง 18 วินาทีสถานการณ์ก็สงบลง

เอลฟ์ได้ถูกโยนลงไปในต้นไม้ทั้งน้ำตาด้วยความเศร้าราวกับว่าพวกเขาสูญสิ้นความหวังไปหมดแล้วในขณะที่มองตรงไปที่ยูอิลฮาน ฉากๆนี้มันแปลกมาก....อีโรติค ถึงแม้ว่าจะมีผู้ชายมากกว่าผู้หญิงที่นี่ แต่เขาก็คิดว่ามันเป็นฉากเหมือนในอนิเมะ.... ยูอิลฮานได้แต่สาปส่งตัวเองที่คิดมันคุ้มค่าที่มาที่นี่เพราะฉากๆนี้ แต่ว่าบางทีมันอาจจะเป็นเพราะความต้านทานคำสาประดับสูงของเขามันจึงไม่เกิดอะไรขึ้น

"คะ คุณเป็นใคร!"

"นี่คือการแปลงกายในตำนานงั้นหรอ? เจ้ามังกรสารเลว....!"

"ฆะ ฆ่าเราสิ! พวกเขาจะไม่มีทางบอกตำแหน่งของพรรคพวกเราแน่"

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดว่าจะทำอะไรอีกนอกไปจากเอาพวกนี้มารวมกัน แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ได้ว่าว่ายังมีคนอื่นอยู่อีก ยูอิลฮานได้คิดว่าตัวเองเป็นนักสืบจริงๆและพูดออกมา

"มันก็ขึ้นอยู่กับพวกคุณ แต่ว่าฉันเป็นมนุษย์ที่กำลังล่าเผ่ามังกรในทวีปดาเรย์หลังจากที่ฉันได้เจอเข้ากับเรต้าคาร์อิฮ่าห์"

"เรต้าคาร์อิฮ่าห์? นั่นคือฮีโร่คนสุดท้ายของทวีป...."

"คุณเป็นมนุษย์จริงๆหรอ?"

ดวงตาของพวกเขาทั้งหมดต่างก็เบิกกว้าง เนื่องจากการใช้ชีวิตของพวกเขาทำให้มันไม่มีทางที่พูดเขาจะเชื่อในคำพูดของยูอิลฮานแน่

"ไม่ พวกเราไม่เชื่อคุณ คุณเป็นมังกร!"

"คนที่ทำให้เรต้าคาร์อิฮ่าห์แบบนั้นก็ยังเป็นมังกรด้วย! พวกเราจะไม่มีทางเชื่อคุณ!"

"โอเค ถ้งั้นก็ไม่ต้องเชื่อ แต่ว่าฉันมีบางอย่างจะถามนะ มั้นไม่เป็นไรอยู่แล้วเนื่องจากว่าฉันได้ยืนยันแล้วว่ามีสายพันธ์ที่มีสติปัญญามีชีวิตอยู่"

ยูอิลฮานได้หันหน้าจากไป เนื่องจากทั้งทางเขาและทางออกต่างโล่งว่างเหล่าเอลฟ์ได้กลายเป็นสับสนทันที

"ไม่ใช่ว่าเขามาที่นี่เพราะต้องการอะไรซักอย่างงั้นหรอ!?"

"อย่าบอกนะว่าเขากำลังวางแผนจะฆ่าเราทั้งหมดพร้อมๆกันในตอนที่พรรคพวกเรากลับมา"

"มันจะไม่มีทางเป็นแบบนั้น"

ถึงแม้ว่ายูอิลฮานจะพูดเหมือนไม่มีอะไร แต่ว่าพวกนี้ก็ได้เผยทุกอย่างออกมาแล้ว

เมื่อเขาได้พยายามจะจากไปจริงๆโดยไม่ทำอะไร พวกเอลฟ์ก็กลายเป็นสับสนและมาจับเขาเอาไว้

"ระ รอก่อน! ถ้าหากคุณเป็นมนุษย์จริงๆ ถ้างั้นก็บอกเหตุผลที่คุณมาที่นี่สิ!"

"หึ"

ตามแผน

[มันไม่ใช่ว่าคุณกำลังทำอะไรที่แย่นะ แต่ว่ารอยยิ้มของคุณมันชั่วร้ายมาก....]

[ทักษะการสื่อสารอัจฉริยะ]

เรต้าได้ยกย่องเขาขึ้นมาซึ่งไม่เหมาะกันมากๆ ยูอิลฮานได้หันกลับไปมองพวกเอลฟ์ มันเป็นเรื่องดีที่เขาใส่หมวกปิดเอาไว้อยู่ทำให้เอลฟ์ไม่ได้เห็นสีหน้าของตัวเขา

"ฉันได้รับคำขอมาจากเรต้าคาร์อิฮ่าห์ เธอคิดว่าเธอเป็นเอลฟ์คนสุดท้ายแล้ว แต่ว่าในตอนนี้กลับมีเอลฟ์ที่รอดอยู่ที่นี่ เธอก็เลยสงสัยว่าทำไมนะ"

"มนุษย์จะเป็นไปได้ยังไง...."

"เรต้าคาร์อิฮ่าห์เธอตายไปแล้ว เธอจะ....?"

"ด้วยวิธีบางอย่างความคิดของเธอได้เชื่อมต่อกับฉันอยู่ ฉันจะต้องพิสูจน์เรื่องนี้ไหม? มันก็น่าจะพอที่จะพิสูจน์หากว่าฉันได้แสดงให้เห็นว่าวงเวทย์ที่จักรวรรดิสร้างขึ้นถูกฉันควบคุมอยู่"

มันไม่มีหลักฐานอะไรที่ดีกว่านี้แล้ว ด้วยการทดสอบเล็กๆของเรต้า เอลฟ์ทั้งหมดก็ได้ยอมรับในตัวยูอิลฮษนทันที พวกเรารู้เกี่ยวกับเรต้าคาร์อิฮ่าห์ฮีโร่คนสุดท้ายของพวกเขาดี

"พวกเราช่วยเธอไม่ได้เพราะว่าเราอ่อนแอเกินไป นี่มันเป็นเรื่องน่าเศร้าจริงๆ"

"แต่ว่าเราก็กลัวความตาย พวกเราทำได้แค่ซ่อนเหมือนกับที่พวกเขา...."

"แล้วพวกคุณรอดได้ยังไงกันล่ะ?"

ยูอิลฮานได้ถามพวกเขาอีกครั้งหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะคิดว่ามันเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่มากแต่ว่าหนึ่งในเอลฟ์ก็ตอบมาโดยไม่ลังเล

"คนที่เรียกตัวเองว่า 'สวนอาทิตย์อัสดง' ได้ซ่อนพวกเขาเอาไว้พร้อมกับบอกว่าชะตาโลกของเรายังไม่จบ...."

อะไรนะ... ชื่อเหมือนกับชื่อที่เด็กคิดเหมือนกับชื่อกิลด์ในเกมส์ที่เขาเล่นตอนประถมนะ? ยูอิลฮานได้สับสน แต่ว่าเอิลต้าก็ดูจะเข้าใจเขาผิด

[สวนอาทิตย์อัสดงคือกลุ่มสิ่งมีชีวิตชั้นสูงที่อ้างว่าพวกเขามีพลังในการอ่านอนาคตและทำในสิ่งที่ลึกลับ พวกเราไม่ได้เปิดเผยว่าต่อต้านเราเหมือนกับกองทัพปีศาจทำลายล้างและกองทัพแห่งแสงจรัส แต่ว่าพวกเขาก็จะเคลื่อนไหวแบบแปลกๆซึ่งมันถึงจุดที่เราต้องการให้พวกเขาเปิดเผยว่าอยู่ฝ่ายตรงข้ามเราแบบตรงๆ]

"หืมม มันดูเหมือนลัทธิเลยนะ"

[นี่มันก็เหมือนกัน แต่ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็เป็นผู้เหนือกว่ามันเป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะมาติดต่อกับโลกที่ต่ำกว่า ดังนั้นพวกเขาก็น่าจะติดต่อกับบุคคลที่พิเศษ]

"ขอบคุณมาก เธอนี่เยี่ยมจริงๆอาจารย์เอิลต้า"

ในจุดๆนี้ยูอิลฮานรู้สึกลำบากมากยิ่งขึ้นๆ

เหตุผลก็ง่ายมาก

อย่างที่เอิลต้าพึ่งพูดไป ตัวตนที่ต่ำกว่าที่สวนอาทิตย์อัสดงจะต้องติดต่อกับสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำ แต่ว่าไม่ใช่เอลฟ์ แต่แน่นอนว่าสิ่งๆนั้นจะต้องแข็งแกร่งพอที่สิ่งมีชีวิตชั้นสูงจะเลือกติดต่อ ยังไงก็ตามเท่าที่เขารู้มามันมีสิ่งมีชีวิตเดียวในเกณฑ์นั่นที่อยู่ใกล้ๆนี้

"ถ้างั้นมันก็เป็นมังกรที่ซ่อนพวกคุณเอาไว้ที่นี่?"

คนที่ทำให้เอลฟ์ล่มสลายก็คือเผ่ามังกรอย่างแน่นอน ยังไงก็ตามถ้าหากว่าจะมีใครที่ปกป้องพวกเอลฟ์ให้พ้นสายตาของพวกเผามังงกรได้ นั่นก็คงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเผ่ามังกรกันเอง

"ใช่แล้ว มีเผ่ามังกรนับสิบที่อาศัยอยู่ใกล้ที่นี่! พวกเขาได้บอกว่าพวกเขาอยู่ใต้คำสั่งของสวนอาทิตย์อัสดงและช่วยซ่อนพวกเรา"

"โอ้! มันเป็นแบบนี้นี่เอง!"

เจ้าพวกนั้นมันตายไปแล้วล่ะ!

"ฉันรู้สึกผิดนิดๆที่้ฆ่าพวกนั้นไปแหะ!"

[แล้วคุณก็ฆ่าพวกนั้นอย่างโหดร้ายด้วย]

แน่นอนว่าเขาก็ไม่ได้เสียใจ หากว่าเขามัวไปตรวจสอบมอนสเตอร์ทุกๆตัวที่เจอว่าเป็นมิตรหรือศัตรูงั้นมันคงเป็นเขาที่ต้องตายคนแรก นอกไปจากนี้มันไม่มีทางเลยที่เขาจะจินตนาการได้ว่ามังกรกำลังปกป้องเอลฟ์อยู่

เขาไม่ได้พยายามที่จะปล่อยตัวเอง เมื่อไม่นานมานี้ก่อนที่โลกจะเจอกับหายนะครั้งใหญ่ ยูอิลฮานก็ได้ตัดสินใจว่าจะใช้ชีวิตอย่างเห็นแก่ตัวมานานแล้ว นับจากวินาทีที่เขาได้ถูกทิ้งบนโลกกับลิต้า

มันเป็นแค่เรื่องเล็กๆสำหรับเขาเท่านั้นเองที่เผลอฆ่ามังกรพวกนี้ไป

"หากเป็นแบบนี้มันไม่เท่ากับว่าฉันได้จบลงที่การต่อต้านกับพวกสวนอาทิตย์อัสดงหรอกหรอ?"

[พวกเขาจะไม่มาหาคุณโดยตรง ไม่สิ พวกเขาบอกว่าพวกเขาอ่านอนาคตได้ดังนั้นพวกเขาก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าเผ่ามังกรจะถูกคุณฆ่า มันไม่มีอะไรที่คุณต้องกังวลเลย มันก็แค่เรื่องเจ็บปวดสำหรับเรา]

"งั้นก็ชั่งมัน"

ยูอิลฮานได้หยักไหล่ออกมา ในตอนนี้เขาได้สังหารหมู่พวกลูกน้องของสวนอาทิตย์อัสดงไปแล้ว มันไม่มีทางที่เขาจะรู้ได้ว่าพวกนั้นจะทำอะไร และเขาก็ไม่สนใจด้วย

วัสถุประสงค์หลักของยูอิลฮานที่มาที่ดาเรย์นี่ก็คือการกำจัดเผ่ามังกร! มันไม่มีความจำเป็นอะไรที่เขาต้องสนใจเรื่องอื่น เขาก็แค่ต้องทำเป้าหมายเดิมห้สำเร็จ

"ถ้างั้นพวกคุณก็แค่ซ่อนอยู่ที่นี่ต่อไป"

"คะ คุณล่ะ?"

"ฉันไม่ได้มีเจตนาจะไปบอกที่อยู่พวกคุณหรอกน่าไม่ต้องห่วง โอ้ แต่ว่าถ้าคุณไปบอกใครว่าคุณเห็นผม คุณได้ตายแน่"

"อึก"

ยูอิลฮานได้ตอบเอลฟ์ไปและหันกลับไปก่อนที่จะถามเรต้าว่าตอนนี้มันไม่เป็นไรแล้วนะ

เรต้าก็ได้บอกว่าเธอพอใจแล้ว

[แม้ว่าจะปล่อยพวกเขาเอาไว้ พวกเราก็จะฆ่าเผ่ามังกรที่เหลือทั้งหมดนั่นก็เป็นการช่วยพวกเขาท่านยูอิลฮาน]

"ไว้ใจได้เลย"

ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นมือใหม่ แต่ว่ายูอิลฮานก็ชำนาญในฐานะของยมทูตแล้ว

เรต้าได้รับแรงจูงใจที่มากขึ้นหลังจากเธอได้รู้ว่ามีคนเผ่าพันธ์เธอที่รอดเหลืออยู่ ยูอิลฮานได้ออกมาอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับเธอและเอิลต้าที่กำลังคิดเรื่องของสวนอาทิตย์อัสดงอยู่

ถึงแม้ว่าเขาจะคิดเอาไว้ว่าเขาจะต้องเผชิญหน้ากับมังกรคลาส 4 แต่ก่อนหน้านั้นเขาต้องจัดการมังกรคลาส 3 ออกไปให้หมดก่อนโดยที่ไม่คำนึงว่ามังกรมันเป็นพวกไหน เผ่ามังกรทั้งหมดจะต้องตาย

มันไม่มีเหตุการณ์พิเศษอะไรเกิดขึ้นอีก การล่าได้เป็นไปอย่างราบรื่นจนยูอิลฮานผิดหวัง

17 วันได้ผ่านพ้นไป

ยูอิลฮานได้ฆ่าคลาส 3 นับหมื่นไปจนเสร็จแล้วซึ่งมันคือเงื่อนไขการเลื่อนคลาสของเขา และในที่สุดเขาก็ตัดสินใจจะไปต่อสู้กับเผ่ามังกรคลาส 4