ตอนที่ 526 ผู้หญิงที่รับมือยาก

มันเป็นตอน5โมงเย็นเมื่อชั้นเรียนจบลง และเหล่านักเรียนก็ออกจากห้องเรียน อย่างไรก็ตาม หง ซวงยังคงนั่งอยู่หลังห้อง เธอไม่ได้มีทีท่าว่าจะออกไปเลย

“พวกนายควรนั่งลงและคุยกันซะ ไหนๆก็ไม่ได้เจอกันมาปีหนึ่งแล้วนี่ ฉันจะออกไปก่อน!”ฉิน เทียนซิ่งกล่าว

จากนั้นเขาก็ออกไปทันทีเพราะไม่อยากรบกวนทั้งคู่

เมื่อเห็นฉิน เทียนซิ่งออกไป หลิน ฮวงก็เหลือบตามองทั่วห้องและปิดประตูห้องด้วยพลังจิต จากนั้นก็มองหง ซวง

“เอาละ สมาชิกระดับสูงของอีกาม่วงที่เสี่ยงชีวิตของตัวเองโดยการปิดผนึกพลังเพื่อเข้าสู่เมืองหลวงขาวขจี เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?”

“ฉันมาที่นี่....แน่นอน ก็เพื่อมาหาเธอไงละ”ดวงตาของหง ซวงสว่างขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงความมั่นใจของหลิน ฮวง เธอยิ่งสนใจเขามากขึ้นเนื่องจากเขาดูเปลี่ยนไป โดยเฉพาะพลังจิตที่เขาเพิ่งใช้ เขาไม่อาจทำมันได้เมื่อปีก่อน

“จริงๆ?ฉันกำลังใช้ตัวตนฉันเพื่อเข้าร่วมสถาบันนักล่ายุทธ์ ฉันไม่เคยปิดตัวตัวเองตั้งแต่วันนั้น นั่นหมายความว่าอีกาม่วงคงรู้ว่าฉันกำลังสอนที่นี่ตั้งแต่วันที่1กันยายน ตอนนี้มันสิ้นเดือนพฤศจิกายนแล้ว เธอเพิ่งมาที่นี่หลังจากผ่านไปกว่าสองเดือนครึ่ง หากเธอคิดมาหาฉันจริงๆ เธอคงมาตั้งแต่สองเดือนก่อน”หลิน ฮวงรู้ดีว่าเธอกำลังโกหก

“ฉันกำลังยุ่งอยู่ในช่วงสองเดือนนั้น ไม่คิดว่าฉันจะรีบมาหาเธอทันทีเมื่อมีเวลา?”หง ซวงยังคงยิ้ม

“คู่หูเธอละ?เขาเองก็เข้าร่วมสถาบันเช่นกัน?”หลิน ฮวงเปลี่ยนเรื่องเพราะเขาไม่ได้อะไรจากเธอ

“นี่เป็นภารกิจส่วนตัวฉัน ทำไมฉันถึงต้องพาคู่หูมาด้วย?”หง ซวงยังคงสงบ

“เธออาจหลอกคนอื่นได้แต่ไม่ใช่ฉัน อีกาม่วงจะส่งคนมาสองคนแม้มันจะเป็นภารกิจส่วนตัว แม้ว่าคู่หูเธอจะไม่เข้าร่วมภารกิจนี้ เขาก็จะต้องอยู่ในเมืองเดียวกันกับเธอ”

หลิน ฮวงรู้กฏของอีกาม่วงดี หากมันเป็นภารกิจใหญ่ พวกเขาจะนำกลุ่มสมาชิกระดับเพลิงสวรรค์มา และหากมันเป็นภารกิจส่วนตัว กลุ่มก็จะยังคงประกอบไปด้วยสองคน โดยปกติ ไม่สำคัญว่าคู่หูอยู่ไหน คนอื่นก็จะติดตามไปด้วย ดังนั้น คู่หูเธอย่อมต้องอยู่ในเมืองนี้อย่างแน่นอน

“หากฉันบอกเธอว่าเราเปลี่ยนกฏละ?เธอจะเชื่อฉันไหม?”หง ซวงยิ้มกว้าง

“ใครมันจะไปเชื่อ!”หลิน ฮวงคิดกับตัวเอง

“เอาละงั้น ฉันก็จะเปลี่ยนคำถาม เนื่องจากเธอมาหาฉัน งั้นบอกสิว่าทำไม?”หลิน ฮวงถามหลังเงียบไปสักพัก

“มันง่ายมาก เราอยากให้เธอเข้าร่วมกับเรา”หง ซวงอ้าแขนกว้าง ดูไร้เดียงสา

“ขอปฏิเสธ หากนั่นคือเจตนาของเธอ งั้นก็กลับไปซะ”หลิน ฮวงจ้องเธอ หวังว่าเธอจะเผยอะไรออกมา แต่ก็ไม่ได้อะไร

“นั่นเป็นไปไม่ได้ หากเธอไม่เข้าร่วมกับเรา ฉันก็จะอยู่ในสถาบันจนกว่าเธอ...จะเข้าร่วมกับเรา”หง ซวงขยิบตา

“ตอนนี้ระดับพลังเธอถูกปิดผนึกอยู่ ไม่กลัวว่าฉันจะฆ่าเธอ?”หลิน ฮวงหรี่ตาขณะที่ปล่อยแรงกดดันออกมา

“ถ้าทำได้ละก็นะ ลองคิดถึงผลที่ตามมาดูสิ...”หง ซวงจ้องมองหลิน ฮวง

“กลุ่มเด็กๆที่เต็มไปด้วยความสุข พลังงานอันล้นเหลือ....”เธอมองเหล่านักเรียนด้านล่าง

มันส่อให้เห็นถึงเจตนา จากนั้นหลิน ฮวงก็ลดกลิ่นอายเขาลง เขารู้ดีว่าอีกาม่วงสามารถทำเช่นนั้นได้ หากเขาฆ่าหง ซวง อาจารย์และนักเรียนทั้งหมดอาจกลายเป็นเครื่องสังเวยที่จะถูกฝังไปพร้อมกับศพเธอ ในไม่ช้าหลิน ฮวงก็ตระหนักว่าหง ซวงไม่ใช่ภัยคุกคามใหญ่ที่สุด ภัยคุกค่ามใหญ่ก็คือคู่หูเธอที่ซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่ง และยังมีกลุ่มอีกาม่วงในเมืองที่สามารถทำลายเมืองหลวงขาวขจีได้

หลิน ฮวงมีความคิดที่จะรายงานตัวตนเธอต่อรัฐบาลกลางหรือสมาคมนักล่า แต่ทว่า ความคิดนั้นก็สูญหายไปแล้ว เขารู้ดีว่าอีกาม่วงมักมีสองกลุ่มในทุกภารกิจหรือแม้กระทั่งสามกลุ่มเมื่อเป็นภารกิจใหญ่ หากการดำเนินการของกลุ่มAถูกขัดขวาง กลุ่มBก็จะเข้าสนับสนุนทันที หากกลุ่มBถูกขัดขวางเช่นกัน กลุ่มcก็จะลงมือ และมันจะใช้เวลา1หรือ2ชั่วโมงเพื่อจบสิ้นสิ่งที่กลุ่มAและBไม่อาจกระทำได้ ทันทีที่กลุ่มAซึ่งอาจนำโดยเธอ สังเกตเห็นบางสิ่งผิดปกติ พวกเขาก็จะถอยหนีทันทีและถูกแทนที่โดยกลุ่มB จากนั้น สิ่งต่างๆก็จะบานปลายไปกันใหญ่

“จริงๆแล้ว มันก็รู้สึกดีที่ได้เป็นอาจารย์ ฉันไม่เคยเข้าเรียนที่สถาบันมาก่อน แม้ฉันจะอยู่ที่นี่ได้แค่ไม่กี่วัน ฉันก็ยังชอบบรรยากาศที่นี่”หง ซวงกล่าวออกมา

“เด็กเหล่านี้แตกต่างจากคนในอีกาม่วงโดยสิ้นเชิง พวกเขามีชีวิตชีวา บางครั้ง ฉันก็รู้สึกเด็กขึ้นเพียงแค่มองพวกเขา”

“มันแปลกที่ได้ยินคำเหล่านั้นจากปากเธอ”หลิน ฮวงล้อ

“ฉันไม่อยากแทรกแซงงานของเธอที่นี่ในเมืองหลวง แต่หากเป้าหมายของเธอคือสถาบัน ฉันขอแนะนำให้เธอหยุด ไม่อย่างนั้น เธอจะต้องเสียใจ!”เขากล่าวเสริม

“ฉันก็บอกแล้วว่าฉันมาที่นี่เพื่อเธอ ทำไมเธอถึงไม่เชื่อฉัน?”

“ฉันจะไปกินข้าวเย็นแล้ว”หลิน ฮวงกล่าวแทรกหง ซวง

“โอ้ งั้นก็ไปกัน!ฉันกำลังหิวพอดี”หง ซวงค่อยๆยืนขึ้น

“ฉันไม่หิวแล้ว เธอไปเถอะ ฉันจะไปอ่านหนังสือที่หอสมุด”หลิน ฮวงหันหลังหนี

“อ๊ะ จู่ๆก็หายหิว ฉันควรไปหาหนังสืออ่านดีกว่า”หง ซวงยิ้มให้หลิน ฮวง

“งั้นเธอก็ไปเถอะ ฉันจะกลับหอพัก”หลิน ฮวงเดินออกจากตึก มุ่งตรงไปหอพัก และหง ซวงก็ติดตามมา

“จะเลิกตามฉันได้รึยัง?หอสมุดมันอยู่ทางอื่น”หลิน ฮวงยืนนิ่งและจ้องมองหง ซวงขณะที่ชี้ไปทางซ้ายมือ

“ไม่มีใครกำลังตามเธอ ฉันก็กำลังกลับหอพักเหมือนกัน เราแค่กำลังไปในทิศทางเดียวกัน”หง ซวงเดินต่อและหยุด

“โอ้ ใช่ ลืมไปเลย หอพักฉันอยู่ข้างเธอ ฉันให้เพื่อนบ้านเธอย้ายออกไปเมื่อวันพุธ ตอนนี้เราเป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว ฉันจะไปเยี่ยมเธอบ่อยๆ!”

“ผู้หญิงคนนี้.....”หลิน ฮวงพูดไม่ออก