DMWS ตอนที่ 81 เเก้ปัญหาวิกฤต [ฟรี]
ติง ~ ~ติง พื้นที่ข้างใต้เเห่งนี้ค่อนข้างอับชื้นทั้งยังส่งกลิ่นเหม็นสาบ ปีเตอร์ เเละ เเจ็คสัน ได้ลงมาที่ข้างล่างเเห่งนี้
"มิราจไนท์ ทางนี้!"ปีเตอร์อาศัยสัญชาตญาณสัมผัสรู้ของตัวเองเพื่อติดตามเส้นทางหลบหนีของ ดร.คอนเนอร์ส
ฟุ่บบ
เเจ็คสันได้ตามหลังปีเตอร์ไป เขากำลังครุ่นคิดอยู่ว่าจะทำให้ยาถอนพิษนั้นเเสดงผลได้อย่างไร ตามพล็อตเรื่องเดิมดร.คอนเนอร์สได้รับยาถอนพิษโดยการกระจายแบบผง เขาเลยคิดว่าจะใช้แบบสัมผัสภายนอกดู
"ปีเตอร์หลังจากพบกิ้งก่ายักษ์นั่นฉันคิดว่าลองใช้ตัวยาสัมผัสร่างกายของมันดู"เเจ็คสันบอกปีเตอร์อย่างเร่งรีบ
"ใช้ตัวยาสัมผัสภายนอก?"ปีเตอร์ไม่รู้ว่าวิธีนี้จะได้ผลหรือไม่ เเต่นี่อาจจะเป็นทางเดียวที่จะสามารถช่วยเหลือ ดร.คอนเนอร์สได้
"ที่นี่เเหละ"
ฟุ่บบ
ฟุ่บบ
ที่ด้านหน้าของ ปีเตอร์ เเละ เเจ็คสัน ปรากฏร่างของ ดร.คอนเนอร์ส ที่อยู่ตรงฐานลับใต้ดินของเขา ดูเหมือนสภาพยีนของเขากำลังอ่อนตัวลง ดังนั้น ดร.คอนเนอร์สจึงต้องเติมสารเข้าสู่ร่างกาย
"พวกเเกไม่สามารถหยุดฉันได้!ฉันจะไม่ให้พวกเเกหยุดการวิวัฒนาการของฉัน!ฉันจะฉีกพวกเเกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยคามือฉันซะ!"
"ฉันจะสร้างโลกที่สมบูรณ์แบบ,โลกที่ไร้ข้อบกพร่อง"ดร.คอนเนอร์ส โห่ร้องออกมา
"ฉันจะเข้าไปจัดการเขา!"เมื่อเห็น ดร.คอนเนอร์ส กำลังจะฉีดสารเพิ่มเข้าสู่ร่างกาย ปีเตอร์ รีบบุกเข้าไปทันที
ธรรมชาติ เเจ็คสัน เองก็รีบตามเข้าไป
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้ามาถึงตัว ดร.คอนเนอร์สช้าไป สารได้ทำปฏิกิริยากับร่างกายของเขาเเละส่งผลให้ร่างกายของ ดร.คอนเนอร์ส กลับสู่สภาพกิ้งก่ายักษ์ที่เเข็งเเกร่งเช่นเดิม
"ศาสตราจารย์ คุณอย่าได้ทำผิดอีกเลย! ยาปฏิกิริยายีนนี้เป็นข้อผิดพลาด เราสามารถเริ่มต้นใหม่ด้วยกันใหม่ได้"ปีเตอร์ที่พยายามจะขัดขวาง ดร.คอนเนอร์ส เขากล่าวกระตุ้นเล็กน้อย
"ข้อผิดพลาด?ไม่มันไม่ผิด นี่คือวิวัฒนาการ มนุษยชาติจำเป็นจะต้องได้รับการวิวัฒนาการนี้!"ดร.คอนเนอร์ส ไม่สนใจข้อเรียกร้องของปีเตอร์ ที่ด้านหลังของเขาก็คือกล่องบรรจุวีคซีนชีวภาพยีนอันนี้
!
เห็นว่าการเชื้อเชิญไม่ได้ผล ปีเตอร์ ได้ใช้กำลังเข้าช่วยเหลือทันที เขาได้พ่นใยใส่ร่างของ ดร.คอนเนอร์ส เพื่อไม่ให้ ดร.คอนเนอร์ส หลบหนีจากที่นี่ เเจ็คสัน เองก็ปรากฏตัวขึ้น ในมือของเขาก็คือขวดยาสีฟ้าที่เป็นของเหลวเขาได้เทมันใส่มือของเขา
ฟุ่บบ
ด้วยยาที่เคลือบลงบนมือของเขา เเจ็คสัน ได้พุ่งเข้าโจมตีที่ ดร.คอนเนอร์สทันที
ฟุ่บบบ
ปั้งง
เห็น เเจ็คสันปรากฏตัวขึ้นที่เบื้องหน้าของเขา ดร.คอนเนอร์สพยายามจะโจมตีป้องกันเเจ็คสัน เพียงเเต่ร่างกายของเขา ถูกใยเเมงมุมตรึงเอาไว้ มือที่เคลือบทายาถอนพิษสีฟ้า ของเเจ็คสันนั้น ได้วาดผ่านโจมตีลงบนร่างของ ดร.คอนเนอร์ส โดยไม่ทำให้เขสงสัย
ดร.คอนเนอร์พยายามจะหยุด เเจ็คสัน เพียงเเต่ว่าในขณะนั้นเเจ็คสันกลับพูดออกมา"สไปเดอร์เเมน รีบใช้ ยาถอนพิษที่นายใส่เขาเร็วเข้า"ทันทีที่ ดร.คอนเนอร์สได้ยินเช่นนั้น เขาก็พุ่งหน้าไปโจมตีทางปีเตอร์
"อย่าได้หวัง!"
ปีเตอร์พ่นใยใส่ ดร.คอนเนอร์ส เพื่อที่จะหยุดการโจมตีของเขา ดูเหมือนว่าเเผนการหลอกล่อของ เเจ็คสัน จะได้ผล ขวดยาสำรองของปีเตอร์ได้ถูกคว้าออกมา
"ฮ่าฮ่า,พวกเเกไม่สามารถหยุดฉันได้"คราวนี้ ดร.คอนเนอร์ สามารถหลบการพันธนาการโดยใยเเมงมุมของปีเตอร์ได้ก่อนที่เขาจะพุ่งเข้าหายาเเก้พิษเพื่อที่จะทำลายมัน
ปั้งง
หางของ กิ้งก่ายักษ์ได้สบัดโดนมือของปีเตอร์ทำให้ ยาเเก้พิษเหล่านั้นหล่นกระเด็นไปแตกในสถานที่ห่างไกล ดูเหมือนว่าเขาจะใช้หางนี้เพื่อเป็นตัวทำลายยาถอนพิษ
ฟุ่บบ
หางส่วนนั้นที่โดนยาถอนพิษได้ขาดสะบั้นหลุดออกไป เพียงเเต่ว่า หางของ ดร.คอนเนอร์ส ก็สามารถงอกกลับมาใหม่ได้เหมือนเดิม
คราวนี้ เเจ็คสัน ได้พุ่งโจมตี ดร.คอนเนอร์ส เขาได้โจมตีไปตามจุดต่าง ๆ เพื่อสกัดกั้นการเคลื่อนไหวของ กิ้งก่ายักษ์
ดร.คอนเนอร์ส ที่เห็นการโจมตีของ เเจ็คสันเขาไม่ได้สนใจ กรงเล็บขนาดยาวของเขาพุ่งเข้าหาเเจ็คสันด้วยพละกำลังเต็มที่ของเขา
ปั้งง
คลื่นเเรงปะทะจำนวนมากได้ฟาดเข้าใส่เเจ็คสันจนกระเด็นลอยไปไกล
ฟุ่บบบ
ดร.คอนเนอร์ส พุ่งไล่ตามเเจ็คสันเพื่อหวังจะเหยียบย่ำเขาให้จมดิน
"ฉันคือตัวตนที่สมบูรณ์แบบ"ดร.คอนเนอร์สที่พุ่งไล่ตามเเจ็คสันไปเขาหัวร่ออย่างชอบใจ
ซึดดด
เเจ็คสันยืนพยุงตัวเองขึ้นเล็กน้อย เเม้จะโดนการโจมตีจาก ดร.คอนเนอร์ส เขากลับรู้สึกดีใจอย่างแปลก ๆ
"เฮ้,ไอ้กิ้งก่ายักษ์ดูเหมือนว่าเเกจะลืมบางอย่างไป?"เเจ็คสันยืนขึ้นมา ก่อนที่จะจ้องมองไปที่ร่างของ ดร.คอนเนอร์ส บนมือของเขาได้เผยตัวยาสีฟ้าอ่อนที่ ดร.คอนเนอร์สไม่ได้ทันสังเกตุ
"หืม?"หลังจากสังเกตุดีดี ดร.คอนเนอร์ส ได้เห็นของเหลวบางอย่างหยดลงมาจากมือของ เเจ็คสัน
ทันใดนั้นกล้ามเนื้อผิวหนังของเขาก็เริ่มละลายกรงเล็บขนาดใหญ่ยาวของเขาได้สลายหายไป
"ไม่! ไม่! ~~ "มองไปที่กล้ามเนื้อที่สลายตัวของเขา ดร.คอนเนอร์ส กรีดร้องออกมาในทันที
อ๊ากกก
ดร.คอนเนอร์ส รีบตรงไปที่ กล่องวีคซีนยีนของเขาทันที หากเขาเติมวีคซีนยีนเข้าสู่ร่างกายเขาจะสามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมเเละต่อต้านฤทธิ์ยารักษาได้
ฟุ่บบ
เพียงเเต่ว่าในขณะที่ ดร.คอนเนอร์ส กำลังจะพุ่งไปเปิดกล่องนั้น ปีเตอร์ ก็ได้โยนยาถอนพิษสีน้ำเงินกระจายไปทั่วพื้นที่กล่องตรงนั้นมันทำให้ตัวยาของ ดร.คอนเนอร์ส ถูกสลายฤทธิ์ต้นแบบไปทั้งหมด
ฟุ่บบบ
ดร.คอนเนอร์ส พยายามจะคว้าจับมันเเต่ทันใดนั้นมือขวาของเขาก็ได้หายไปอย่างสมบูรณ์ตัวยาเหล่านั้นเองก็ได้ปนเปื้อนไปทั้งหมด
"“ไม่! ~~”ภายใต้การทำงานของยาเเก้พิษ ดร.คอนเนอร์สได้กลับสู่สภาพของคนปกติเขาคุกเข่าลงบนพื้นราวกับคนที่อ่อนเพลีย
ตะโกน ~
"ศาสตราจารย์,ตัวยายีนนี้เป็นข้อผิดพลาด คุณตัดใจจากมันเถอะครับ พวกเรายังมีเวลาที่จะสามารถสร้างตัวยาที่สมบูรณ์ขึ้นมาใหม่ด้วยกันได้"เห็น ดร.คอนเนอร์ส ทอดกายลงบนพื้น ปีเตอร์ที่อยู่ด้านข้างของเขากล่าวอย่างปลอบโยน
"สมบูรณ์?สมบูรณ์!"ดร.คอนเนอร์สที่ ทิ้งตัวอยู่ เขาทบทวนคำว่าสมบูรณ์ ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มได้สติกลับมาจากผลของยาถอนพิษของปีเตอร์
"ใช่พวกเราจะพยายามไปด้วยกัน"ปีเตอร์ ปรากฏตัวที่ด้านหน้าของ ดร.คอนเนอร์ส เเละยื่นมือหาเขา
"พยายามไปด้วยกัน?"เห็นปีเตอร์ที่ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้า ดร.คอนเนอร์สได้ยื่นมือไปจับมือของ ปีเตอร์อย่าง ช้า ๆ ดูเหมือนเขาจะกลับสู่สภาพเหมือนเดิมโดยสมบูรณ์
หลังจากเห็นการจับมือของ ปีเตอร์ เเละ ดร.คอนเนอร์ส เเจ็คสัน ถอนหายใจออกมา ดูเหมือนว่าวิกฤติเรื่องของกิ้งก่ายักษ์ในที่สุดก็จบลง
เพียงเเต่ว่าเขากลับสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่้จ้องมองพวกเขา ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกกวนใจ อย่างไรก็ตามหลังจากเขาหันไปก็ไม่พบสิ่งใด
เเจ็คสันพยายามใช้สัมผัสของเขาตรวจหาดูอีกครั้งเเต่ก็ไม่พบอะไร
เเจ็คสันเดินมุ่งตรงไปยังพื้นที่ที่เขาสงสัยนั่นก็คือมุมของทางเดินใต้ดิน
"มิราจไนท์?"เห็นเเจ็คสันทำตัวผิดปกติ ปีเตอร์ ช่วยเหลือ ดร.คอนเนอร์ส อยู่ เขาได้กล่าวเรียกเเจ็คสัน เพียงเเต่ว่า เเจ็คสัน กลับไม่ได้ยินคำพูดของ ปีเตอร์
ตึก ตึก,หลังจากมาที่มุมมืดตรงทางเดิน เเจ็คสันก็ได้เเผ่สัมผัสเทคนิครู้เเจ้งของเขาเพื่อสัมผัสโดยรอบ เพียงเเต่เขาก็ไม่ค้นพบความรู้สึกแปลก ๆนั่นอีกเเล้ว
"หืม?หรือว่าฉันจะเข้าใจผิดไป?"เเจ็คสันไม่เคยรู้สึกแปลกใจหรือสงสัยอะไรแบบนี้มาก่อนเขาคิดว่ามันอาจเป็นความเข้าใจผิดของเขา
ทันทีที่เเจ็คสันหันศีรษะกลับไป อยู่ ๆสัญลักษณ์เเห่งการป้องกันของเขาก็ถูกกระตุ้นโดยบางสิ่งที่เขาไม่สามารถสัมผัสพบ
ฟุ่บบ
ภายใต้ความประหลาดใจของการทำงานของสัญลักษณ์เเห่งการป้องกัน เเจ็คสัน กระโดด หลบจากตรงนั้นทันที เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงการโจมตีหรืออะไรบงอย่างเเม้เเต่น้อย เเต่สัญลักษณ์เเห่งการป้องกันของเขากลับถูกกระตุ้นการใช้งาน
"มันคืออะไรกัน?"หลังจากสัญลักษณ์เเห่งการป้องกันทำงาน เเจ็คสัน กลายเป็นตรึงเครียดทันที เขาไม่สามารถอธิบายถึงการโจมตีหรือสัมผัสได้ถึงบางสิ่งเเม้เเต่น้อย
เพียงเเต่ว่าในขณะที่ เเจ็คสันกำลังครุ่นคิดอย่างกังวล เขาไม่ได้สังเกตุเห็นเงาที่มองด้วยตาเปล่าได้ยากเเม้เเต่น้อยเงานั่นค่อย ๆ คืบคลานเข้าหา ปีเตอร์ ที่อยู่ กับ ดร.คอนเนอร์ส ไม่ไกล ท้ายที่สุดมันก็หายเข้าไปในเงาของปีเตอร์
