บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 89 เจ้าชายลำดับที่4
ตอนที่ 89
เจ้าชายลำดับที่4
“ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม”ชายหนุ่มท่าทางเรียบร้อยผู้สวมใส่ชุดสีดำสนิทยืนขึ้นพร้อมเดินออกมาที่หน้าประตูทางทิศเหนืออย่างช้าๆ แต่เดิมเมืองร้อยแปดอสูรเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยเหล่าอสูรมากมายอยู่แล้ว วันนี้ที่ประตูทางทิศเหนือยิ่งมีอสูรจำนวนมากออกมารอต้นรับการเสด็จมาถึงของเจ้าชายลำดับที่ 4 แห่งราชวงก์ ทิวาคราม ซึ่งเป็นราชวงก์ที่ปกครองดินแดนทิวาครามซึ่งเป็นดินแดนที่พวกไป๋จูเหวินอาศัยอยู่ในตอนนี้นั่นเอง
“กรรรร”เหล่าอสูรระดับสูงภายในเมืองต่างคืนร่างจริงกันอย่าพร้อมหน้าเพื่อจะทำให้การต้อนรับในครั้งนี้ดูยิ่งใหญ่อลังการยิ่งขึ้นนั่นเอง โดยที่หน้าประตูนอกจากจะมีมังกรดินและมังกรไฟยืนอยู่คนละมุมประตูแล้ว บนฟ้ายังมีเหล่าอสูรวิหคบินวนเป็นวงกลมอีกต่างหาก นอกนั้นภายในประตูยังมีเหล่าอสูรจำนวนมากคอยต้อนรับรวมถึงเหล่าอาวุโสและรองหัวหน้าของกลุ่มนักล่าอสูรอีกต่างหาก เรียกได้ว่าการต้อนรับครั้งนี้เรียกคนสำคัญมาทุกคนเลยก็ได้ว่า ยกเว้นแค่....
“ท่านอาวุโส งานนี้ท่านไม่มาไม่ได้ไม่ใช่หรืออย่างไร”ไป๋จูเหวินพึมพำพลางยืนหน้าร้อนผ่าวอยู่กลางงานพิธี หน่วยอื่นๆต่างมีอาวุโสของตนเองยืนนำหน้ากันทั้งนั้น แถมศิษย์ที่ติดตามมายังมีจำนวนมากและแข็งแกร่งกันทั้งนั้น คงจะมีเพียงหน่วย 7 ของไป๋จูเหวินเท่านั้นที่มีคนน้อยขนาดนี้ เรียกได้ว่าไป๋จูเหวินเอาหลินหลินกับหงเยว่มาช่วยแก้เขินเท่านั้นเอง
“หน่วย 7 อาวุโสของเจ้าไม่มางั้นหรือ”อยู่ๆชายที่ยืนอยู่ข้างๆไป๋จูเหวินก็เอ่ยถาขึ้น ที่อกของมันมีเข็มกรัดของหน่วย 6 นั่นหมายความว่ามันคืออาวุโสของหน่วย 6 นั่นเอง
“ขอรับ ท่านอาวุโส..... ป่วยหนักมากท่านไม่สามารถออกมาได้”ไป๋จูเหวินตอบพลางโกหกออกไปอย่างช่วยไม่ได้
“นั่นสินะ นางพึ่งกลับมาจากทะเลสาบหมื่นราตรี จะล้มป่วยก็คงไม่แปลก”กลายเป็นว่าอีกฝ่ายเข้าใจและยอมรับสิ่งที่มันพูดเสียอย่างนั้น
“ยืดอกเข้าไว้ ตอนนี้เจ้าเป็นตัวแทนของหน่วย 7 เชียวนะ”อาวุโส 6 หัวเราะพลางใช้ฝ่ามือตีบนหลังไป๋จูเหวินเบาๆเพื่อให้กำลังใจ
“ขอรับ”ไป๋จูเหวินว่าพลางยิ้มเจื่อนๆ
“ถ้าไม่มั่นใจละก็ ให้ท่านน้าหงเยว่คืนร่างสิ อย่างน้อยท่านก็เป็นอสูรระดับสูงนะ”อาวุโส 6 ว่าพลางยิ้มกว้าง
“ท่านรู้จักนางด้วยงั้นหรือ”ไป๋จูเหวินถามพลางมองไปทางหงเยว่
“นางเคยเป็นอสูรเลี้ยงของอาจารย์ข้า ข้าดีใจนะที่นางเปิดใจรับเจ้านายใหม่เสียที”อาวุโส 6 ว่าพลางยิ้มบางๆ ความจริงหงเยว่เป็นอสูรตัวที่อาจารย์ของมันรักที่สุด แม้พลังของนางจะไม่มากเท่ากับอสูรตัวอื่นๆของอาจารย์ แต่อาจารย์ก็มักจะอยู่กับนางบ่อยๆ ในวันที่อาจารย์ตายจากไปหงเยว่ไม่เคยเปิดใจให้ใครอีกเลย สำหรับหน่วย 6 แล้วนางเป็นเหมือนน้องสาวของอาจารย์ พวกมันเลยไม่สบายใจเลยที่หงเยว่เอาแต่เก็บตัวไม่ยอมพบเจอใคร แต่อยู่มาวันหนึ่ง นางกลับเปลี่ยนร่างเป็นแมงมุมเสียเฉยๆแล้วก็เดินหายไปเลย มันเองก็พึ่งมาทราบทีหลังว่าอยู่ๆนางก็เข้าไปหาเด็กคนหนึ่งในหน่วย 7 และเข้าเป็นอสูรเลี้ยงของมันในทันทีทั้งๆที่เด็กคนนั้นพึ่งจะมีพลังอยู่แค่ระดับหลอมรวมนภา
สำหรับหน่วย 6 ที่ขึ้นชื่อเรื่องการฝึกฝนอสูรเลี้ยงแล้ว การที่มีคนทำให้หงเยว่ที่พวกมันพยายามเปิดใจมานานสามารถไว้ใจขนาดยอมเป็นอสูรเลี้ยงได้ถือเป็นเรื่องที่น่าตื่นตะลึงอย่างมาก ทำให้อาวุโส 6 สนใจในตัวไป๋จูเหวินไม่น้อย
“ถ้างั้นพวกเจ้าก็คืนร่างเดิมก็แล้วกัน”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองไปทางพวกหลินหลิน
“ค้า”หลินหลินรับคำพลางคืนร่างเดิมในทันที แม้พลังของนางจะไม่สะดุดตา แต่ด้วยร่างกายที่เป็นหยกทั้งตัวก็ทำให้นางเป็นที่สนใจไม่น้อย
“ร่างของเจ้านี่สวยจริงๆเลยนะ”หงเยว่ในร่างแมงมุมแม่ม่ายดำว่าพลางยิ้มบางๆ
“แฮะๆ...”หลินหลินหัวเราะเขินๆพลางเอาขาหน้ามาปิดหน้าตัวเองด้วยความเขินอาย พอเป็นร่างนี้แล้วทุกคนหันมามองกันหมดเล่นเอานางเขินมากจริงๆ
“องค์ชายเสด็จแล้วววว”ทันทีที่เสียงๆหนึ่งดังขึ้น ทุกคนต่างก็กลับไปประจำตำแหน่งกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ราชวงก์ทิวาครามมีอำนาจสูงสุดในดินแดนธิดาครามแห่งนี้ หากพวกมันสั่งแม้จะยากสักหน่อยแต่คงสามารถกำจัดเมืองร้อยแปดอสูรออกไปได้ไม่ยาก การมาขององค์ชาย 4 ในครั้งนี้มาเพื่อมอบรางวัลแสดงความยินดีแก่หวงหลงหัวหน้ากลุ่มนักล่าอสูรที่สามารถขึ้นเป็นระดับเทียรเซียนได้สำเร็จ
“แบบนี้มันข่มกันชัดๆ”อาวุโส 8 ที่อยู่ข้างๆไป๋จูเหวินกัดฟันแน่นพลางมองขบวนเสด็จขององค์ชาย นอกจากเหล่าข้าราชบริวารแล้วยังมีเหล่าสาวงามอีกจำนวนหนึ่งเดินทางมาด้วยเกี้ยวที่หรูหราอย่างมาก แต่ที่ทำให้เหล่านักล่าอสูรเกรงกลัวคือองึรักษณ์ทั้งสองขององค์ชาย พวกมันทั้งคู่ต่างอยู่ระดับเทียนเซียนเช่นเดียวกับหัวหนเกลุ่มนักล่าอสูรเลยทีเดียว
ความจริงแล้วการมาเยือนในครั้งนี้ใช้การมอบรางวัลเป็นข้ออ้างเท่านั้น ทุกครั้งที่มีผู้บรรลุระดับเทียนเซียน ราชวงก์จะส่งองค์หญิงองค์ชายมาแสดงความยินดีเสมอ แต่ก็จะนำองครักษณ์ระดับเทียนเซียนมาด้วยเช่นกัน และแต่ละครั้งก็ไม่เคยมาน้อยกว่า 1 คน หรือก็คือเป็นการบอกว่าต่อให้ได้เป็นระดับเทียนเซียนแล้วก็ไม่สามารถมีปากมีเสียงกับราชวงก์ได้นั่นเอง เพราะแม้แต่ผู้อยู่ระดับเทียนเซียนยังเป็นได้แค่ผู้ทำตามคำสั่งของราชวงก์เท่านั้น
“หมายความว่ายังไง ที่ว่าหวงหลงไม่อยู่”หลังจากเกี้ยวขององค์ชายเดินทางเข้ามาในประตูเมือง อยู่ๆชายที่สวมเสื้อผ้าหรูหราคนหนึ่งก็ถามใส่หน้ารองหัวหน้าด้วยท่าทีโมโห
“องค์ชายเสด็จมาด้วยตนเอง หัวหน้าของพวกเจ้ากลับไม่ให้การต้อนรับอย่างนั้นเหรอ”ชายผู้สวมใส่ชุดหรูหราว่าพลางกำด้ามพัดแน่น
“ท่านหัวหน้ายังติดอยู่ในเขตอสูรทะเลสาบหมื่นราตรี เกรงว่าจะยังไม่สามารถออกมาได้ง่าย”รองหัวหน้าว่าพลางประสานมือรับคำอย่างสุภาพ
“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด มันก็เป็นการดูหมื่นองค์ชายทั้งสิ้น”ชายในชุดหรูหราว่าพลางกระทืบเท้าจนพื้นแตกกระจาย
“จื่อกง ใจเย็นก่อน”เสียงหนึ่งๆดังออกมาจากในเกี้ยวทำเอาชายนามจื่อกงสะดุ้งโหยง
“องค์ชาย พวกมันกำแหงเช่นนี้”จื่อกงพูดด้วยท่าทีอ่อนน้อมลงอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่เป็นไร ผู้ฝึกฝนพลังวิญญาณระดับเทียนเซียนเป็นกำลังหลักของพวกเรา รอไม่กี่วันก็ไม่เป็นไรหรอก”องค์ชาย 4 พูดด้วยน้ำเสียงใจเย็นต่างกับจื่อกงคนละเรื่อง ในการสู้รบกับข้าศึก ไม่ว่าจะเป็นสงครามไหนกองกำลังของผู้ฝึกฝนระดับเทียนเซียนก็แทบจะเท่ากับกองทัพๆหนึ่งเลยทีเดียว เรียกได้ว่าจำนวนผู้ฝึกฝนระดับเทียนเซียนเป็นตัวชี้วัดกำลังของแต่ละดินแดนได้เลย
“แต่...”จื่อกงไม่ทราบจะพูดเช่นไร ในเมื่อองค์ชายบอกจะรอมันจะทำอย่างไรได้
“ขอบพระทัยองค์ชาย”รองหัวหน้ากร่าวพลางประสานมือคารวะอย่างนอบน้อม
“จริงสิ ท่านรองหัวหน้า”องค์ชาย 4 ว่าพลางมองมาทางรองหัวหน้า
“ขอรับ”รองหัวหน้าตอบรับพลางก้มหัวลงอย่างช้าๆ
“ข้าได้ยินมาว่า บุตรสาวของหัวหน้ากลุ่มหวงหลงงดงามมาก นางอยู่ที่นี่หรือไม่”ได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของรองหัวหน้าก็เบิกกว้าง องค์ชาย 4 ได้ชื่อว่าชมชอบอิสตรีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แม้แต่ในวังยังมีนางสนมเป็นของตนเองจำนวนมาก แถมเรื่องเดินทางไปเมืองต่างๆเพื่อหาสาวงามมาครอบครองยิ่งเป็นเรื่องที่ชาวบ้านนินทากันหนาหู ท่าทางการที่องค์ชาย 4 มาที่นี่ในวันนี้อาจจะเพราะชื่อเสียงด้านความงดงามของเหม่ยหลินก็เป็นได้
“นางเองก็อยู่กับท่านหัวหน้าขอรับ”รองหัวหน้าตอบพลางปั้นสีหน้าอย่างลำบากยากเย็น ก่อนหัวหน้ากลุ่มเดินทางไปยังมีเรื่องของคุณชายเฟยเฟิ่ง เห็นได้ชัดว่าท่านไม่ยอมยกบุตรสาวให้ใครง่ายๆ แม้อีกฝ่ายจะเป็นองค์ชายก็ตาม เหล่าอาวุโสและรองหัวหน้าทุกคนรู้เรื่องการทดลองของหวงหลงดี พวกมันทราบว่าหวงหลงไม่ได้รักและเอ็นดูลูกสาว แต่มันหวงแหนผลงานที่มันสร้างขึ้นอย่างมาก ต่อไปหากเหม่ยหลินไม่อาจแต่งงานได้เลยก็คงไม่แปลก และไม่มีทางที่หวงหลงจะมอบงานที่มันลงมือทำมาเกือบ 20 ปีให้ใครแน่นอน
“น่าเสียดาย งั้นข้าคงต้องอยู่รอที่นี่สักพัก”องค์ชาย 4 ว่าพลางเดินลงมาจากเกี้ยวอย่างช้าๆ ทำให้เหล่านักล่าอสูรได้เห็นว่าองค์ชาย 4 มีรูปร่างเช่นไร มันเป็นชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาไม่น้อย รูปร่างสมชายและมีความองอาจอย่างเห็นได้ชัด ที่เอวของมันสะพายดาบเล่มหนึ่งเอาไว้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นดาบวิเศษอย่างแน่นอน แถมพลังของมันยังอยู่ระดับใกล้เคียงกับเหม่ยหลินอีกต่างหาก นับว่าเป็นคนหนุ่มมีความสามารถอีกคนเลยก็ว่าได้
“หืม...”ขณะกำลังเดินลงมานั้น อยู่ๆสายตาขององค์ชาย 4 ก็เหลือยมาเห็นแมงมุมสีหยกตัวหนึ่งที่ยืนอยู่ในแถวของเหล่าอาวุโส นั่นทำให้มันได้เห็นว่ามีแถวๆหนึ่งที่มีจำนวนคนน้อยกว่าแถวอื่นๆมาก
“ทำไมแถวนี้ถึงมีแค่คนเดียวล่ะ”องค์ชาย 4 ถามพลางมองมาทางไป๋จูเหวิน
“หน่วย 7 เป็นหน่วยสำรวจขอรับ พวกเขาเลยอยู่ในภารกิจกันหมด”รองหัวหน้ารายงานทันทีเพราะมันรู้เรื่องงานในสำนักเกือบทั้งหมดอยู่แล้ว ภายในอาคารหลังของหน่วย 7 เหลือคนทำงานอยู่ไม่ถึง 30 คนเสียด้วยซ้ำ แถมแต่ละคนยังได้รับมอบหมายงานอยู่แล้วคงวุ่นวายอยู่กับเอกสารกันทั้งหน่วย การที่มีคนมาไม่มากเช่นนี้ตัวมันไม่แปลกใจเลย
“งั้นหรือ งั้นหน่วยของเจ้าก็มีแค่เจ้าที่ว่างงั้นหรือ”องค์ชาย 4 ว่าพลางหัวเราะออกมา
“ขอรับ จะพูดเช่นนั้นก็ได้”ไป๋จูเหวินว่าพลางยิ้มบางๆ
“งั้น เจ้ามาเป็นคนนำทางให้ข้าหน่อย ข้าคงต้องอยู่รอที่นี่อีกหลายวัน”ได้ยินเช่นนั้นไป๋จูเหวินก็คิ้วกระตุกในทันที ทำไมมันสัมผัสได้ถึงปัญหาที่จะตามมาก็ไม่ทราบ
