บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 87 พี่ใหญ่

ตอนที่ 87

พี่ใหญ่

 

“หยุดก่อน”อยู่ๆร่างของพยัคฆ์อัสนีก็เข้ามาขวางระหว่างมังกรธรณีกับมังกรทองเอาไว้ทั้งๆที่ยิ่งเวลาผ่านไปนานมังกรทองก็ยิ่งรักษาตัวได้มากขึ้นแท้ๆ

“มีอะไร”มังกรธรณีขมวดคิ้วพลางหยุดต้นไม้ที่สร้างขึ้นมาเพื่อโจมตีมังกรทองเอาไว้

“เอาจริงๆข้ารู้สึกมานานแล้วว่าพวกเราต่างก็เป็นน้าของจูเอ๋อสินะ”พยัคฆ์อัสนีว่าพลางกระแอมกระไอออกมาเล็กน้อย

“หะ...”มังกรธรณีขมวดคิ้วมุ่นพลางมองพยัคฆ์อัสนีที่ขวางระยะโจมตีของมันเอาไว้แต่ดันมาพูดเรื่องอะไรตอนนี้

“จะให้พูดก็ ตั้งแต่มีจูเอ๋อพวกเราก็เหมือนพี่น้องกัน อะไรๆแบบนั้น”พยัคฆ์อัสนีว่าพลางส่ายหางไปมาราวกับไม่ค่อยอยากจะพูดเท่าไหร่นัก

“ข้าแค่จะบอกว่า ข้ารู้สึกเหมือนเจ้าเป็นพี่ใหญ่ของพวกเรา 5 คนน่ะนะ”พยัคฆ์อัสนีว่าพลางกระแอมเสียงอีกครั้ง

“พี่ใหญ่ เจ้าหมายความว่าไง”มังกรธรณีถามพลางจ้องมองมังกรทองด้านหลังอย่างกังวล

“พยัคฆ์อัสนีพูดมาก็ถูกนะมังกรธรณี”จิ้งจอกเหมันต์ว่าพลางเดินเข้ามาหามังกรธรณีเช่นกัน ยามนี้ผู้เหลือพลังมากที่สุดย่อมเป็นมังกรธรณีที่พึ่งโจมตีไปได้ท่าเดียว แถมมันยังเป็นตนที่พลังสูงที่สุดมาแต่แรกแล้วด้วย

“ก็จริงของมัน แต่ข้าต้องเป็นพี่รองนะ”ราชสีห์เพลิงว่าพลางหัวเราะออกมาเสียงดัง

“เรื่องแนะ เจ้าเป็นได้แค่คนครัวเท่านั้นล่ะ”ไก่ฟ้าหงอนทองโวยพลางเข้ามาหามังกรธรณีเช่นกัน

“นี่พวกเจ้าเล่นอะไรกัน หวงหลงมันจะฟื้นฟูพลังได้อยู่แล้วนะ”มังกรธรณีว่าพลางมอง 4 ราชาที่เดินล้อมเข้ามาหามันด้วยท่าทีแปลกๆ

“ก็ไม่มีอะไร ข้าแค่จะบอกว่าข้าเชื่อใจเจ้า”พยัคฆ์อัสนีว่าพลางใช้ขาหน้าแตะลงไปบนร่างของมังกรธรณี พริบตานั้นพลังอสูรของพยัคฆ์อัสนีก็แล่นเข้ามาในร่างของมังกรธรณีอย่างต่อเนื่อง

“นี่เจ้า...”มังกรธรณียังไม่ทันพูดอะไร เหล่าราชาที่เหลืออีก 3 ตนก็พากันแตะลงบนร่างของมันพร้อมถ่ายทอดพลังให้กับมันเช่นกัน

“ที่นี่เป็นบ้านของจูเอ๋อ จะยอมให้มันทำลายไม่ได้”ไก่ฟ้าหงอนทองว่าพลางส่งพลังของมันเข้ามาในร่างของมังกรธรณี มันไม่สนว่าพลังพวกนี้มันใช้เวลาฝึกฝนกี่สิบหรือกี่ร้อยปี แต่หากไม่ทำเช่นนี้พวกมันไม่มีทางเอาชนะหวงหลงได้อย่างแน่นอน

“....”มังกรธรณีไม่ทราบจะพูดอะไรออกไปดี พลังที่ไหลเข้ามาในร่างย่อมเป็นพลังที่พวกราชาตนอื่นๆฝึกฝนมาอย่างยาวนาน

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ พวกข้าไม่ได้ทำเพื่อเจ้า แต่ทำเพื่อจูเอ๋อต่างหาก”จิ้งจอกเหมันต์ว่าก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้น แม้นางจะโจมตีไปไม่มากแต่นางก็เป็นคนที่โดนโจมตีเข้าเต็มๆ พอไม่มีพลังมากพอจะฟื้นฟูตัวเองนางก็หมดแรงเป็นคนแรก

“ก็อย่างที่นางว่า ฝากเจ้าด้วยก็แล้วกัน”ราชสีห์เพลิงและไก่ฟ้าหงอนทองที่ถ่ายพลังทั้งหมดที่มีให้กับมังกรธรณีก็ค่อยๆล้มลงทีละตัว พวกมันใช้พลังไปมาก ที่มันส่งให้ก็เต็มกลืนแล้ว

“ฆ่ามัน”สิ้นเสียงของพยัคฆ์อัสนี ร่างของมังกรธรณีก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง พวกมันทั้ง 5 ต่างอยู่สุดขอบของระดับมายามาเนิ่นนาน เพียงได้รับการกระตุ้นจากราชาตนอื่นๆ มังกรธรณีก็ก้าวเข้าสู่ระดับบรรพกาลแล้ว

คลืนนน....อยู่ๆผิวหนังด้านนอกของมังกรธรณีก็แห้งผากขึ้นมาเสียเฉยๆ ก่อนที่ร่างของมันจะค่อยๆแตกออกราวกับภูเขาถล่ม พริบตานั้นภายในร่างของมังกรธรณีปรากฏลูกแก้วสีเขียวสดใสลูกหนึ่ง แม้ขนาดของลูกแก้วจะใหญ่มาก แต่เมื่อเทียบกับร่างเดิมของมังกรธรณีมันก็ดูเล็กไปหน่อย ขนาดของมันพอๆกับคนธรรมดาเลย

“อะไรกัน...”หวงหลงที่กำลังฟื้นฟูพลังพูดพลางมองลูกแก้วที่ปรากฏขึ้นในร่างของมังกรธรณี พลังที่มันสัมผัสได้เป็นพลังของอสูรระดับบรรพกาลอย่างไม่ต้องสงสัย

“อย่างมากเราก็แค่เสมอกัน ข้าก็เป็นระดับบรรพกาล เจ้า ก็เป็นระดับบรรพกาล”หวงหลงว่าพลางเริ่มขยับตัวช้าๆ ร่างกายของมันฟื้นฟูจนเกือบสมบูรณ์แล้ว แถใตัวมันที่เป็นธาตุศักดิ์สิทธิ์ไม่มีทางแพ้ให้กับอสูรธาตุไม้อย่างมังกรธรณีแน่ๆ

“เรื่องนั้นเจ้าผิดแล้ว”เสียงของมังกรธร๊ดังขึ้นพร้อมๆกับลูกแก้วสีเขียวที่เริ่มปริแตกออกช้าๆ

“ข้าเป็นอสูรระดับบรรพกาลแล้วจริงๆ เพียงแต่เจ้า....”ร่างของมังกรธรณีก้าวออกมาจากลูกแก้วด้วยท่าทีสบายๆ ตัวมันยามนี้อยู่ในร่างมนุษย์ที่มันเคยใช้เป็นร่างจำแลง เพียงแต่ยามนี้มันกลับเปลี่ยนเป็นร่างจริงของมันไปเสียแล้ว

“เจ้า เป็นอสูรระดับบรรพกาลที่ทั้งบาดเจ็บและอ่อนแรง”มังกรธรณีพูดพลางก้าวเดินไปบนอากาศราวกับเทพเซียน ทั้งๆที่ร่างก่อนหน้านี้มันบินบนฟ้าไม่ได้แท้ๆ แถมรอบกายมันยังมีบรรยากาศแปลกๆที่น่าเกรงขามอีกด้วย

“เจ้า”มังกรทองคำรามพลางปล่อยแสงสีทองออกมาจากปาก

ตูม! ลำแสงสีทองกระแทกเข้าใส่ต้นไม้ที่มังกรธรณีเรียกขึ้นมา มันดูดซับพลังศักดิ์สิทธิ์ของหวงหลงเข้าไปในลำต้น ก่อนที่ดอกไม้บนต้นจะบานออกพร้อมเปลี่ยนเป็นผลท้อลูกหนึ่งในทันที

ตุบ.. ผลท้อตกลงบนมือของมังกรธรณีก่อนที่มันจะเน่าสลายเหลือแต่มเล็ดของผลท้อเอาไว้บนมือของมังกรธรณี

“เจ้าจะทำอะไร”มังกรทองคำรามพลางถอยห่างออกจากร่างของมังกรธรณี อยู่ๆมันก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกประหลาดจากผลท้อที่มังกรธรณีถืออยู่ มันรู้สึกคุ้นเคยและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

“รับไป”มังกรธรณีว่าพลางลอยขึ้นไปยืนตรงหน้ามังกรทองพอดิบพอดี เมื่อเทียบขนาดในร่างมนุษย์แล้วตัวของมังกรธรณีมีจนาดเท่าๆเกร็ดของมังกรทองเท่านั้น

แปะ.. มังกรธรณีไม่พูดพร่ำทำเพลง  มันแปะเมล็ดของผลท้อเมื่อครู่ลงไปบนเกร็ดส่วนหน้าของมังกรทองอย่างง่ายดาย พริบตานั้นเมล็ดของต้นท้อก็เกิดรากขึ้นมาเจาะลองไปบนหน้าของมังกรทองอย่างรวดเร็ว

“นี่มันอะไร”มังกรทองคำรามพลางส่งพลังสีทองออกมารอบๆตัว แต่พลังที่ส่งออกมากลับโดนเมล็ดท้อเหล่านั้นกลืนลงไปจนหมด

“ผลผลิตจากพลังของเจ้ายังไงล่ะ”มังกรธรณีว่าพลางมองเมล็ดท้อที่เริ่มแตกยอดอ่อนออกมา เมื่อครู่มันใช้ลำต้นดูดซับพลังของมังกรทองเอาไว้และสร้างเมล็ดท้อที่กินพลังของมังกรทองเป็นอาหารออกมา ในเมื่อมันเป็นอสูรที่มีพลังฟื้นตัวมากมานมหาศาล มันย่อมเป็นปุ๋ยชั้นดีให้ต้นท้อต้นนี้อย่างแน่นอน

ตูม!! เพียงไม่กี่นาทีต้นท้อบนหน้าของมังกรทองก็เริ่มโตขึ้นจนมันแบกรับน้ำหนักเอาไว้ไม่ไหว แต่ทันทีที่ร่วงลงบนพื้นสถานการณ์ของมังกรทองก็ยิ่งแย่ เพราะเมื่อรากของต้นท้อสัมผัสพื้น มันก็ยืดกับพื้นในทันทีพร้อมกดหัวของมังกรทองลงไปในดินอีกต่างหาก

ตูมๆๆๆ หางของมังกรทองพยายามสะบัดไปมาเพื่อจะดิ้นออกจากรากของต้นท้อ แต่เพราะพลังของมันลดไปมากเพราะการฟื้นฟูพลังของตนเอง ทำให้มันไม่มีพลังเหลือพอจะดิ้นออกจากต้นท้อของมังกรธรณีได้

กร๊อก! เสียงกระดูกของมังกรทองที่เริ่มโดนรากไม้บีบรัดจนปริแตกดังออกมาทีละน้อยๆ แถมหางของมังกรทองยังค่อยๆโดนดูดเข้าไปในดินอีกต่างหาก ไม่นานร่างของมังกรทองก็โดนกลืนหายเข้าไปในดินจนมิดพร้อมต้นท้อขนาดใหญ่ที่เติบโตอยู่กลางป่าวัฒนะ ยามนี้มันกลายเป็นต้นท้อที่เด่นสง่าที่สุดบนป่าวัฒนะไปแล้ว

ตุบ... หลังจากเสียงของมังกรทองเงียบไป ผลท้อสีทองผลหนึ่งก็ตกลงมาจากต้นท้อต้นดังกล่าว ทำให้มังกรธรณีเดินไปเก็บผลท้อที่ตดกลงมาช้าๆ

“.......”มังกรธรณีไม่ได้พูดอะไร มันเพียงผ่าผลท้อออกเป็นสองซีก เผยให้เห็นแก่นอสูรของมังกรทองภายในผลท้อราวกับมันกลายเป็นเมล็ดของท้อผลนั้นไป

“ให้ตายสิ เสียพลังไปตั้งขั้นนึง”จิ้งจอกเหมันต์ว่าพลางกลายร่างเป็นร่างมนุษย์ช้าๆ

“เอาน่า เราค่อยเก็บใหม่เอาก็ได้”ไก่ฟ้าหงอนทองเองก็กลับเป็นร่างมนุษย์เช่นกัน ยามนี้พวกมันเหนื่อยจนแทบขาดใจ อยากนอนพักให้หายอยากไปเลย

“โถ่ น้ำในบ่อชีพจรวารีเหลือแค่นี้เอง”จิ้งจอกเหมันต์ว่าพลางมองบ่อชีพจรวารีที่อยู่ใต้การต่อสู้มาตลอด ความจริงมันระเหยไปเป็นจำนวนมากเพราะไฟของราชสีห์เพลิงไม่ใช่เพราะหวงหลงแต่อย่างไร

“เอาน่าเดี๋ยวมันก็ซึมออกมาจนเต็มเอง”พยัคฆ์อัสนีว่าพลางเดินมานั่นข้างๆต้นท้อที่ดูดพลังของมังกรทองมาจนหมด

“กินสิ”มังกรธรณีว่าพลางยื่นผลท้อสีทองให้กับเหล่าราชาทั้ง 4

“โอ้ ช่วยได้มากเลย”ไก่ฟ้าหงอนทองว่าพลางนำผลท้อซีกนึงเข้าปาก มันเป็นผลท้อที่อัดแน่นไปด้วยพลังอสูร แม้จะไม่ทั้งหมดแต่ก็ช่วยฟื้นฟูพลังของพวกราชาทั้ง 4 ได้เป็นอย่างดี

“น่าเสียดายที่ข้ารักษาตาเจ้าไม่ได้”มังกรธรณีว่าพลางมองหน้าของพยัคฆ์อัสนี มันส่ายหน้าเบาๆพลางเอาผลท้อเข้าปาก

“ข่างมันเถอะ”พยัคฆ์อัสนีเคี้ยวผลท้อพลางส่งพลังไปรักษาบาดแผลตรงตาของตน น่าเสียดายที่กรงเล็บของหวงหลงทำลายดวงตาของมันจนไม่อาจกลับมามองเห็นได้ แต่ก็เสียไปแค่ข้างเดียวเท่านั้นพยัคฆ์อัสนีเลยไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่

“ที่เหลือเก็บไว้ให้จูเอ๋อก็แล้วกัน”มังกรธรณีพูดพลางมองผลท้อที่เหลืออีกซีกหนึ่งในมือ วันนี้มันได้พลังมามากพอแล้ว