DMWS ตอนที่ 68 ทะเลาะกันเล็กน้อย [ฟรี]
อีกสองวันต่อมา,ฐานลับใกล้เเม่น้ำฮัดสัน เเจ็คสัน ได้นอนเล่นอยู่บนโซฟา ,เเมตต์เองก็เช่นเดียวกัน พวกเขากำลังรอคอยการมาถึงของปีเตอร์
"โอ้ว! ไม่คาดคิดเพียงเเค่บอกสถานที่ไม่ได้เจาะจงนายกลับสามารถล่วงรู้ตำเเหน่งฐานที่ตั้งของฐานทัพเราได้"เเจ็คสันได้ให้หมายเลขโทรศัพท์กับ ปีเตอร์ เอาไว้ พร้อมกับโทรไปบอกเขาเรื่องสถานที่ตั้งฐานลับ ดังนั้น ปีเตอร์ จึงตัดสินใจมาเยี่ยมในวันนี้
"นี่เป็นฐานลับ?ทั้งยังมีโทรทัศน์เเละเกมกด?ตู้เย็นเเละเครื่องครัว?นั่น ตู้วางอาวุธเหล่านั้น เเม้ว่าจะดูน่าสนใจเเต่เสียดายที่ฉันไม่มีความสามารถในการใช้พวกมัน"หลังจากเข้ามาถึงฐานลับ ปีเตอร์ กล่าวจ่ออย่างไม่หยุดปาก
ฟุ่บบ
"หืม?มันฝรั่งทอดรสเเตงกวา?ไม่คาดคิดว่าคุณเองก็ชื่นชอบรสนี้เหมือนกับเพื่อนคนนึงของฉัน"ปีเตอร์ เปิดตู้เย็น พลันเห็นขนมมันฝรั่งทอดรสเเตงกว่า ทำให้ ปีเตอร์ เเปลกใจเล็กน้อย
เพราะมันฝรั่งทอดรสเเตงกว่านั้นเป็นรสใหม่ที่ผู้คนไม่ค่อยจะเลือกทานกันเพียงเเต่ว่าเขาจำได้ว่า เเจ็คสัน กลับชื่นชอบรสชาตินี้เอามาก ๆ ,เเจ็คสัน เองก็โดดลุกจากโซฟาทันที เขาไม่คาดคิดว่า ปีเตอร์ จะสามารถสังเกตุกระทั่งเรื่องนี้
ตึก ตึก
ทันทีที่เดินเยี่ยมชมฐานลับเเห่งนี้เสร็จ ปีเตอร์ ก็นั่งลงบนเก้าอี้ส่วนรวม นี่เป็นเก้าอี้ส่วนหนึ่งที่เเจ็คสันนำมาเพิ่มเอาไว้
"เอ่อ..."ปีเตอร์จ้องมองไปที่ มิราจไนท์ เพียงเเต่ว่าเขาไม่รู้จะกล่าวอะไร
"ยินดีต้อนรับสู่ฐานลับของเรา,ดูเหมือนว่านายคงจะเป็นเพื่อนร่วมทีมใหม่ของฉันสินะ?"เห็นท่าทีที่เงียบสงบของ ปีเตอร์ เเมตต์ กล่าวถามขึ้น
"....."ปีเตอร์ กลับนิ่งเงียบไม่ได้ตอบคำถามของเขา
เเมตต์ รู้สึกกระด้างขึ้นเล็กน้อย สัมผัสของเขาร้องเตือนเกี่ยวกับเรื่องตัวตนของบุคคลเบื้องหน้านี้ ว่ามันไม่ต่างจาก เเจ็คสัน เเม้เขาจะมองไม่เห็นก็ตาม เเจ็คสันเองก็รู้ว่า เเมตต์ ต้องการจะสื่ออะไรหลังจากที่มองมาที่เขา
เเมตต์ รู้ว่าเเจ็คสันเป็นเด็กนักเรียนชั้นมัธยมปลาย เเต่ท่าทีการวางตัวของเขาดูเหมือนผู้ใหญ่ ดังนั้น เเมตต์ จึงไม่ได้มองว่า เเจ็คสันเหมือนเด็ก เเต่ ปีเตอร์นั้นต่างออกไป เขาสัมผัสได้ถึงความไร้เดียงสาของเด็กคนนี้
"เอาล่ะ,นายมีชื่อเรียกว่า สไปเดอร์-เเมน ตั้งเเต่ที่นายตัดสินใจเข้าร่วมทีมของเรา นายก็คือส่วนหนึ่งของทีม ดังนั้นเพื่อที่จะประสานงานกันได้เป็นอย่างดีในการทำภารกิจ เราจำเป็นจะต้องรู้ว่านายมีความสามารถอะไร ทำไมนายไม่ลองเเนะนำตัวให้เราดู?"เห็น เเมตต์ เงียบ เเจ็คสัน กล่าวถาม ปีเตอร์
ในโลกมาร์เวลนั้น สไปเดอร์-เเมน ต่างก็มีเเฟนคลับจำนวนมาก เเน่นอนว่าเเจ็คสัน ยังรู้เกี่ยวกับ สไปเดอร์-เเมน รวมถึงความสามารถของเขา เพราะเขาเคยดูภาพยนตร์ที่เป็นที่หลากหลายเเละมีตัวละครอ้างอิงจากโลกมาร์เวล
"เอ่อ,ผมคิดว่าผมเองก็อยากจะรู้จักความสามารถของคุณเหมือนกันนี่เป็นสิ่งที่ผมอยากจะรู้มาก ๆ?"ปีเตอร์ กล่าวถาม เเจ็คสัน
"ฉันคิดว่านายควรเริ่มต้นเเนะนำเกี่ยวกับตัวเองก่อนดีกว่า"เเจ็คสันไม่ได้ต้องการปิดบังความสามารถของเขาเพียงเเต่เขาต้องการให้เเมตต์รับรู้ความสามารถของปีเตอร์ก่อน
"ความสามารถของผมหลัก ๆ ก็เป็นพลังกาย เเละ พลังการสังเกตุ ที่สูง ทั้งผมยังสามารถปล่อยใยสังเคราะห์ชนิดพิเศษที่เหมือนกับใยเเมงมุมออกมาได้ อุปกรณ์ชิ้นนี้เป็นผม ที่สร้างขึ้นมาจากการเรียนรู้เอง"ปีเตอร์กล่าวบอกความสามารถของเขา เพียงเเต่ว่าเขาได้ซ่อนความจริงถึงเรื่องที่เขาโดนเเมงมุมกัดเเละเป็นต้นกำเนิดของพลังทั้งหมดของเขา
"นอกจากนี้ คุณมิราจไนท์ ผมรู้สึกสงสัยวันนั้นคุณสามารถบินได้จริงจริงหรือ?"ปีเตอร์ นั้นรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของ เเจ็คสัน เเม้ว่าเขาจะไม่เเปลกใจก็ตาม
ด้วยการเคลื่อนไหวทางร่างกายของปีเตอร์ เเน่นอนว่าเขาสามารถโดดผ่านระหว่างช่วงตึกได้อย่างไม่มีปัญหา เเต่การเคลื่อนไหวของเเจ็คสันนั้นต่างออกไป
"ฮ่าฮ่า,นั่นก็เป็นหนึ่งในความสามารถพิเศษของฉัน ไม่ใช่ว่าฉันบินได้ เพียงเเต่การเคลื่อนไหวของฉันมันคล้ายกับเหมือนว่าฉันบินอยู่ก็เท่านั้น"เเจ็คสัน รู้ว่า ปีเตอร์ สงสัยเขา ว่าเขาอาจจะใช้อุปกรณ์บางอย่างช่วยหรือไม่ เเต่ เเจ็คสัน ก็บอกความจริงออกไป
"คุณมีความสามารถอะไรงั้นหรอ?ผมอยากจะรู้ เพราะผมเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องพลังพิเศษพวกนี้มาจากพวกมนุษย์กลายพันธุ์นิดหน่อย"
"ฉันไม่ใช่มนุษย์กลายพันธุ์หรอก,อาจกล่าวได้ว่าความเเข็งเเกร่งทางร่างกายของฉันเป็นตัวส่งผ่านการเคลื่อนไหวที่พิเศษเหล่านั้นก็ได้"เเจ็คสันกล่าวปฏิเสธความคิดของ ปีเตอร์ เพราะสิ่งนี้ คือเทคนิคการต่อสู้ของเขา
"ผมรู้,ว่าคุณไม่ใช่พวกมนุษย์กลายพันธุ์อย่างเเน่นอน"ได้ยินคำบอกกล่าวของ เเจ็คสัน ปีเตอร์ พูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
เเน่นอนว่าประชาชนทั่วไปนั้นรับรู้การคงอยู่ของพวก มนุษย์กลายพันธุ์ หรือ 'ชาวมิวเเทนต์' คนเหล่านี้ เป็นตัวอันตรายต่อมนุษยชาติเพราะพวกเขาหลงเหลือความเป็นมนุษย์เพียงครึ่งนึง เเละ ผู้นำเริ่มต้นของกองกำลัง มนุษย์กลายพันธุ์เหล่านี้ก็คือ แม็กนีโต อีริก รัฐบาลนั้นรับรู้การคงอยู่ของพวก 'มิวเเทนต์' เหล่านี้ว่าเป็นพวกอันตราย ดังนั้น พวกมิวเเทนต์ จำนวนมาก จึงเลือกซ่อนตัวเพื่อความปลอดภัย
"หืม?เกิดอะไรขึ้น?หรือว่านายไม่ชอบพวก มิวเเทนต์ ?"ได้ยินคำพูดของ ปีเตอร์ เเจ็คสัน สัมผัสได้ถึงความสงสัยในคำพูดเหล่านั้น
ไม่ใช่ว่า เเจ็คสันเกลียดพวก มิวเเทนต์ เพราะตัวตนเหล่านี้ก็ยังมีคนที่ดีอยู่ ปัจจุบันในทีมของเขาก็มี มิวเเทนต์ คนนึง นั่นก็คือ เเจ็ค,ความสามารถของเขาคือการเสริมสร้างกล้ามเนื้อ ถ้าหาก ปีเตอร์ ไม่ชื่นชอบ มนุษย์กลายพันธุ์เหล่านี้ เห็นที เเจ็คสัน คงจะมองว่า เเจ็ค เป็นปัญหา เเต่เขาไม่ต้องการให้มีการเเบ่งเเย่งพวกมิวเเทนต์หรือมนุษย์เกิดขึ้น
"ไม่ใช่แบบนั้น ผมเเค่รู้สึกสงสัย ว่าใครกันเป็นต้นกำเนิดเเท้จริงของการวิวัฒนาการพวกมิวเเทนต์เหล่านี้?"เห็นได้ชัดว่า ปีเตอร์ หมายถึง แม็กนีโต ที่เป็นผู้นำเเท้จริงของพวก มิวเเทนต์
พวก มิวเเทนต์ หากกล่าวในอีกเเง่นึงก็คือตัวตนวิวัฒนาการของมนุษย์ โดยปกติเเล้ว พวกเขาสมควรเป็นผู้ที่เหมือนได้รับพรให้เกิดใหม่ เเต่โลกนี้ กลับไม่ได้ง่ายดายเช่นนั้น นอกจากพวกมิวเเทนต์ ยังมีตัวตนลึกลับอื่น ๆ อีก เเละหลายสาเหตุที่ทำให้เกิดพวกมิวเเทนต์ก็มีสาเหตุจำนวนมากที่บอกไม่ได้ เช่นเเมงมุมที่กัดปีเตอร์
"หึ่ม,มนุษยชาตินั้นไม่ได้ถูกต้องเสมอไป ในมุมมองของฉัน พวกมิวเเทนต์ ก็คือตัวตนวิวัฒนาการของเผ่าพันธุ์มนุษย์ "เห็นปีเตอร์บอกกล่าวเกี่ยวกับมุมมองพวก มิวเเทนต์ เเจ็๕สัน ตอบกลับเล็กน้อย
"หืม?นายเป็นใคร?"ปีเตอร์ได้ยินเสียงจากด้านหลัง เขาเห็นชายหนุ่มหล่อเหลาสวมชุดกีฬาเดินเข้ามา ปีเตอร์ กล่าวถามอย่างสงสัย
"เฮ้! มิราจไนท์! ทำไมคุณถึงให้ไอ้เด็กน้อยนี่นั่งบนเก้าอี้ของฉัน ไม่ใช่ว่าเก้าอี้นั่นคือพื้นที่ส่วนตัวของฉันงั้นหรอ?"เเจ็ค ไม่ได้ให้ความสนใจกับ ปีเตอร์ เขากล่าวถามเเจ็คสันทันที
"เอ่อ..."เเจ็คสันต้องการพูดอะไรเพียงเเต่สถานการณ์เบื้องหน้าเกิดขึ้นเร็วเกินไป
"นี่...นายเรียกฉันว่าเด็กน้อย?"ไม่ต้องรอให้เเจ็คสันพูด ปีเตอร์ ดีดตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที
"ถ้านายไม่ใช่เด็กน้อยเเล้วจะเป็นใครได้อีก?"เห็นปีเตอร์กล่าวสวนคำถามของเขา เเจ็ค กล่าวยอกย้อนกลับไป
"ฉันจะจัดการหุบปากนั่นของนาย!"ปีเตอร์ตอนนี้ค่อนข้างใจร้อน หลังจากโดนยั่วยุ เขายกมือขึ้นเเละยิงใยสังเคราะห์ไปที่เเจ็ค
ใยสังเคราะห์ของปีเตอร์ถูกยิงออกมาพร้อมกับพุ่งออกไปเพื่อหวังจะปิดปากของ เเจ็ค อย่างรวดเร็ว
เพียงเเต่ เเจ็ค เองก็ไม่ใช่คนธรรมดา เมื่อปีเตอร์ยกมือขึ้น เขาก็เคลื่อนไหว ใบมีดได้งอกออกมาจากเเขนของเขาพร้อมกับวาดฟันออกไป
ฟวั่บบ
ใยเเมงมุมสังเคราะห์ของ ปีเตอร์ ถูกฟันขาดโดยใบมีดของ เเจ็ค เเม้ว่า การโจมตีของ ปีเตอร์ จะไม่สำเร็จ เขาก็ยังคงเคลื่อนไหว ยิงใยสังเคราะห์ไปที่ใบมีดของเเจ็ค อย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนว่าใบมีดของเขาจะถูกหยุดการเคลื่อนไหวด้วยใยสังเคราะห์พิเศษของปีเตอร์
ฟุ่บบ
ใบมีดอีกข้างนึงของเเจ็คได้ถูกเผยออกมาเขาได้ฟันใยสังเคราะห์นั้นขาดสะบั้น ภายใต้การยั่วยุของ ปีเตอร์ ทำให้ เเจ็ค รู้สึกโกรธเคืองเล็กน้อย เขาระเบิดพลังร่างกายของตัวเองออกมาเพื่อที่จะเริ่มโจมตี ปีเตอร์ เพียงเเต่พลังกายของสไปเดอร์-เเมน เองก็ไม่ได้อ่อนเเอ พวกเขาได้เข้าปะทะกัน
การเคลื่อนไหวของพวกเขาค่อนข้างรุนเเรง
ปัจจุบัน เเจ็คสันไม่รู้ว่าควรจะร้องไห้ หรือไม่ ดี เขาจ้องมองไปที่ เเมตต์ ที่นั่งสัมผัสการต่อสู้อย่างไม่ปริปากกล่าว
ปั้งง
ครื่นน
เพียงเเต่ว่าในจังหวะนั้นใบดาบสีเเดงฉานเล่มนึงก็วาดฟันผ่าไปตรงกลางระหว่าง สองคนนี้
ฟุ่บบ
ปีเตอร์ กระโดดหลบในทันที เเจ็คเองก็ถอยหลังเพื่อหลบการโจมตี หากพลาดไปนิดเดียว พวกเขาจะต้องบาดเจ็บเเน่นอน พวกเขาจ้องมองไปที่ต้นตอของการโจมตีนี้ซึ่งก็คือ เเจ็คสัน
"พวกนายสองคนฉันได้เรียกพวกนายมารวมตัวกันที่นี่ไม่ใช่ให้มาสู้กันเอง,เเจ็ค ขอโทษ สไปเดอร์-เเมน เดี๋ยวนี้ เกี่ยวกับ ที่นั่งของนาย เป็นฉันที่ไม่ได้เตือนเขา ส่วน สไปเดอร์-เเมน นายบุ่มบ่ามลงมือโจมตีก่อน นายเองก็ผิด"หลังจากหยุดการเคลื่อนไหวของทั้ง สองเเจ็คสันกล่าวบ่นเล็กน้อย ดูเหมือนว่าการรวมทีมครั้งเเรกของพวกเขาทั้งหมดนั้นจะไม่ง่ายเลย
"หึ่ม,เห็นเเก่ใบหน้าของ คุณ มิราจไนท์ ฉันจะยอมปล่อยนายไป"ได้ยินคำพูดของ เเจ็คสัน เเจ็ค เองก็ผ่อนคลายเพียงเเต่ว่าปีเตอร์ยังกล่าวไม่ไว้หน้าเขา
"สไปเดอร์-เเมน,อึ้กก..."เเจ็คต้องการเข้าไปตั้นหน้าปีเตอร์ เพียงเเต่ว่าเขาเองก็ไว้หน้า เเจ็คสัน
"เรื่องที่เกิดขึ้นก็เเล้วกันไป"ปีเตอร์นั้นรู้สึกไม่ดีกับ มิวเเทนต์คนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเผยด้านอ่อนเเอให้ ฝ่ายตรงข้ามเห็น
"ดี,เช่นนั้นก็เลิกทะเลาะกัน ทุกคนที่อยู่ที่นี่เป็นพาร์ทเนอร์คนสำคัญในทีม การต่อสู้กัดกันเองนั้นไม่ใช่วิธีเเก้ปัญหา"
"ตั้งเเต่ที่พวกเรามารวมตัวกันครบ,คงได้เวลาพูดคุยเรื่องงานกันเสียที"เเจ็คสันกล่าวพูดขึ้น