DMWS ตอนที่ 66 สไปเดอร์เเมนเเละมิราจไนท์ [ฟรี]
ในฐานลับหลังจากเเจ็คสันกล่าวอธิบายเเนะนำตัวผู้ช่วยเหลือคนใหม่เเมตต์จ้องมองไปที่เเจ็คสันอย่างสงสัย
"มิราจไนท์ ทำไมนายถึงเลือกเขามาเป็นผู้ช่วย?นอกจากนี้หมอนี่ยังเป็นฆาตกรสุนัขรับใช้ของครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์?ฉันไม่เข้าใจถึงเหตุผลที่นายตัดสินใจเลือกเขา?"เเมตต์นั่งลงตอนนี้เขารู้สึกสงสัย ในความคิดของเเจ็คสันมาก
เพื่อนร่วมทีมคนใหม่ของเขา เป็นคนที่เคยทำงานให้ครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์ ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นฆาตกรที่เคยฆ่าผู้บริสุทธิ์ เเม้ว่าเขาจะหลบหนีออกมาจากครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์เเล้วก็ไม่มีหลักรับประกันว่าเขาจะไม่ทรยศพันธมิตรใหม่เช่นพวกเขา
"เเดร์เดวิล,ฉันรู้ว่าคุณไม่ไว้ใจเเจ็ค ฉันเองก็ไม่ได้ไว้ใจเขาทั้งหมด เพียงเเต่ ในศึกการต่อสู้ในคฤหาสน์ ฉันสัมผัสได้ว่าเเจ็คไม่ได้เป็นคนที่เลือดเย็น เขาไม่เต็มใจที่จะลงมือฆ่าผู้บริสุทธิ์เเม้เเต่น้อย ดังนั้นฉันจึงได้ช่วยเหลือเขาให้หลุดพ้นจากครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์"รู้ว่าเเมตต์ไม่อาจยอมรับเเจ็คได้ในตอนนี้เเต่เรื่องในวันนั้นทำให้ เเจ็คสัน รู้ว่า เเจ็ค มีส่วนอ่อนโยน ความสามารถของเขาเป็นของจริง ดังนั้นเเจ็คสันจึงไม่ลังเลที่จะช่วยเหลือเขาออกมาจาก ครอบครัว เเฟรงเกนสไตน์
"เเต่ฉันก็ยังไม่ยอมรับเขาอยู่ดี"เเมตต์กล่าวตอบออกมา เขาไม่เชื่อใจ เเจ็ค ทั้งไม่คิดว่า เเจ็คสัน จะนำเเจ็คมาเข้าร่วมทีมของเขา
"มิราจไนท์,ฉันรู้สึกมีความสุขมากที่คุณได้ให้โอกาสฉัน เพียงเเต่ว่าฉันเองก็มีสิทธิ์เลือกที่จะเข้าทีมของคุณ นั่นเป็นตอนที่คุณช่วยเหลือฉันออกมาจากครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์?"เเจ็คกล่าวพูดขึ้น
เเม้ว่าเเจ็คสันจะเมตตาเขา เเจ็คก็รู้ว่า เเจ็คสัน ไม่ได้ใจดีขนาดนั้น เเม้จะช่วยให้เขาหลุดพ้นจากครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์ ในอนาคตเขาจะต้องตอบเเทนอย่างเเน่นอน เพียงเเต่เขาเองก็ไม่อยากรับคำสั่งของ เเจ็คสันเหมือนกัน
"นายต้องการเล่นแบบนี้จริง?ตอนนี้นายรู้ตำเเหน่งฐานลับของเราเเล้วนายคิดว่าฉันจะปล่อยให้นายจากไปง่าย ๆ?"เเจ็คสันจ้องมองไปที่ เเจ็ค
ลักษณะการตอบสนองของเเจ็ค อยู่ในความควบคุมของเเจ็คสัน เเละ เเจ็คสัน ก็มีเหตุผลมากพอที่เชิญเเจ็คมาที่ฐานลับของเขา เขาต้องการกดดันเเจ็คให้เหลือทางเลือกน้อยนิด อีกอย่างเขาได้ใช้ความสามารถของระบบตรวจสอบบุคลิกของเเจ็คเเล้ว คนคนนี้เชื่อถือได้
"ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีทางเลือกงั้นสินะ"เเจ็คยิ้มอย่างขมขื่น ดูเหมือนว่าหากเขาจะจากไป มิราจไนท์ เเละ เเมตต์ คงไม่ยอมปล่อยเขาไปง่าย ๆ
"ตัดสินใจได้ดี"เเจ็คสันพยักหน้าเล็กน้อย
"ก็ได้ฉันจะเข้าร่วม,อย่างไรก็ตามเป้าหมายของฉันก็คือทำลายครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์ ฉันไม่ต้องการถูกพวกเขาไล่ล่า นอกจากนี้ พวกคุณอาจจะยังไม่ทราบความน่ากลัวที่เเท้จริงของครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์"เเจ็คในที่สุดก็ตัดสินใจเข้าร่วมกับ เเจ็คสัน เเต่เขาก็มีคำขอที่เปิดกล่าวออกมา ดูเหมือนว่าหากภารกิจทำลายครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์ สำเร็จ เขาจะขอถอนตัวออกจากทีม
"ไม่มีปัญหา ถึงอย่างไรครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์ ก็เป็นเป้าหมายของเรา ได้นายมาเข้าร่วม การเคลื่อนไหวของเราคงจะง่ายขึ้นเยอะ"เเจ็คสัน เดินไปจับมือ เเจ็ค กล่าวต้อนรับ
เเต่เเมตต์ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาเขายังคงครุ่นคิดเกี่ยวกับสมาชิกใหม่คนนี้ เเต่ถึงอย่างไรเขาก็เชื่อถือในความคิดของ เเจ็คสัน
"งั้นฉันขอเลือกพื้นที่ส่วนตัวในที่เเห่งนี้หน่อยได้หรือไม่?"เห็นเเจ็คสันกล่าวยอมรับเเจ็คกล่าวออกมาอย่างผ่อนคลาย ในฐานะนักฆ่า เเน่นอนว่าเขามีประสบการณ์ตอบสนองที่ดี
"ตกลง"
"ไม่"
เเมตต์ได้กล่าวเเย้งกับเเจ็คสัน ดูเหมือนว่าเเมตต์ยังไม่มีความเชื่อใจที่จะให้ผู้ช่วยคนใหม่นั้นมาอาศัยหรือใช้พื้นที่ส่วนตัวของที่นี่
"เเดร์เดวิล,เขาเพียงเเค่มาอยู่กับเราชั่วคราว เอาเป็นพื้นที่ด้านในละกัน นอกจากพื้นที่บางส่วนเเล้ว นายสามารถใช้มันได้ตามต้องการ"เเจ็คสันกล่าวกับเเมตต์พร้อมกับหันไปบอก เเจ็ค
"ได้ยินคำพูดของเเจ็คสัน เเมตต์ ไม่กล่าวเสริมอะไรเพิ่มเติม
"เเจ็คพื้นที่ด้านในนั้นเป็นของนายตกลงไหม?"เห็นเเมตต์ไม่มีท่าทีปฏิเสธเขา เเจ็คสัน กล่าวบอก เเจ็ค ทันที
"ตกลง,เพียงเเต่ว่าฉันขอมีส่วนร่วมในการใช้พื้นที่โซฟานี้ด้วย"เเจ็คไม่ได้สนใจเกี่ยวกับพื้นที่ใช้สอยส่วนตัวของเขา อย่างไรก็ตามตำเเหน่งที่นั่งตรงนี้ก็ยังจำเป็นต่อการใช้ชีวิตประจำวัน
"ตกลง,อย่างไรก็ตาม ครั้งหน้านายจะต้องพึ่งพาตัวเอง ของทุกอย่างที่อยู่ที่นี่ไม่ได้ให้ใช้บริการไปฟรี ๆ หรอกนะ"เเจ็คสัน พยักหน้ากล่าวตอบ เขาเป็นห่วงความคิดความเชื่อใจของ เเมตต์
"อืม,เเล้วภารกิจครั้งหน้าจะเริ่มวันไหน?"หลังจากได้พื้นที่ส่วนตัว เเจ็ค กล่าวถาม
"เกี่ยวกับเรื่องนี้ฉันมีเเผนอยู่ในใจเเล้วเมื่อถึงเวลาฉันจะเเจ้งให้ทราบ"เเจ็คสันกล่าวบอกเเน่นอนว่าเขาไม่อาจบอกเเผนการล่วงหน้ากับคนที่เขายังไม่สามารถเชื่อใจได้สนิท ทั้งยังเป็น กบฏที่เพิ่งหลบหนีออกมาจากครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์
"ดูเหมือนว่าคุณจะมีเเผนอยู่ในใจอยู่เเล้ว"เเจ็คสันนั่งลงเเละยิ้มออกมา
"เพียงเเต่ว่านายคงต้องหาอะไรปิดบังสถานะตัวตนของนายหน่อย,เพื่อหลีกเลี่ยงการตรวจสอบของครอบครัวเเฟรงเกนสไตน์"
"ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น"
ฟุ้บบบ
"เส้นถนนสายหลักจอร์จวิกนิส,สายเเจ้งเตือนมาว่ามีเหตุการลักขโมยยานพาหนะเกิดขึ้น เจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ใกล้ที่สุดให้เดินทางไปทันที"
ตู้ดดด
"รับทราบ,สายตรวจหมายเลข 52,กำลังไปที่ ถนนสายหลักจอร์จวิกนิส"
ภายใต้ค่ำคืนนี้,วิทยุของกรมตำรวจ NYPD ได้ดังขึ้นเเละเเจ้งวอผ่านสายตรวจที่เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจเฝ้าระวังประจำการในเเต่ละวัน เพียงเเต่ว่าหลังจากที่สายตรวจได้รับรายงานพวกเขากลับไม่รู้เลยว่ามีคนคนนึงที่ปีนป่ายบนอาคารล่วงหน้าไปยังที่เกิดเหตุ
ฟุ่บบ
ในตอนซอยเล็ก ๆ มีชาย 2 คนที่สวมหมวกกันน็อกพวกเขาได้ทุบกระจกเพื่อที่จะขโมยรถดูเหมื่อนว่ารถคันนี้จะมีระบบเตือนภัยที่เชื่อมกับกรมตำรวจ
หลังจากได้ยินเสียงเตือนภัยจากตัวรถกลุ่มโจรเหล่านี้พยายามรีบจะหลบหนีทันที
"เฮ้ย,ขึ้นมาเร็ว! พวกตำรวจจะมากันเเล้ว"
"ฉันรู้,เพียงเเต่ว่าในรถยังมีของมีค่าบางอย่างอยู่ฉันขอเวลาสักเเปป"เพื่อนของโจรคนนี้ได้กล่าวบอกเพื่อนของเขาพร้อมกับกำลังพยายามกวาดโกยของมีค่าภายในรถ
ฟุ่บบ
เขาได้ค้นหาพยายามหาของมีค่าภายในรถ เพียงเเต่ว่าเขากลับไม่รู้เลยว่ามีเงาเคลื่อนเข้ามาจากด้านหลัง,ทันใดนั้นเขาก็ถูกจัดการจนสลบ
"เฮ้,เพื่อนเจอยังวะ พวกเราควรรีบไปได้เเล้ว"หลังจากผ่านไปหลายวินาทีนาทีเพื่อนของโจรที่กำลังรออยู่ในรถนั้นเขาตะโกนบอกเพื่อนของเขาที่กำลังค้นหาของมีค่าภายในรถอยู่
"เฮ้,นาย มองหาฉันอยู่งั้นหรอ"ทันใดนั้นเสียงก็ได้ดังขึ้นข้าง ๆ รถ มันทำให้ชายคนนั้นที่รอเพื่อนของเขาอยู่หันไปด้วยความหวาดกลัว
เหวอออ
ได้เห็นบุคคลที่เเต่งตัวเเปลกประหลาดด้วยความตกใจเขารีบวิ่งออกมาจากในรถทันที เพียงเเต่ว่าหลังจากเห็นเพื่อนของเขาที่นอนกองอยู่ไม่ไกลเขาหยิบปืนในกระเป๋าเสื้อออกมาพร้อมเล็งไปที่ บุคคล คนนั้น
"เฮ้,ปืนงั้นหรอ นี่มันอันตรายใช่เล่นนะเนี่ย!นายต้องการรับมือกับฉันด้วยของสิ่งนี้จริงดิ?"เห็นปืนจ่อมาที่ตัวเอง ปีเตอร์ ยกมือขึ้่น ทำท่าหวาดกลัว
"อย่าขยับเชียว"โจรคนดังกล่าวจ่อปืนไปที่เขาเเละพยายามจะหลบหนีออกจากที่นี่
"คงไม่ได้,ฉันปล่อยนายไปไม่ได้"ปีเตอร์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วยกมือขวาพ่นบางสิ่งออกไปข้างหน้า
พัฟ!
ไหมสังเคราะห์ที่เหมือนกับใยเเมงมุมได้ถูกพ่นออกไปสบัดปืนของชายคนนั้นที่ถือปืนจ่อเขาหลังจากนั้นปีเตอร์ก็อัดศัตรูเล็กน้อยเพื่อให้ไม่โจรคนนี้หลบหนี
ตุ๊บตับ
10 วินาทีต่อมา โจรทั้ง 2 คนถูกมัดรวมด้วยกัน ด้วยใยสังเคราะห์พิเศษ นี่เป็นใยสังเคราะห์ที่ทางออสบอร์นคิดค้นขึ้น
หวิววว
หลังจากนั้นรถตำรวจก็เดินทางมาถึง,ตำรวจคนนึงเห็นปีเตอร์ อยู่กับคนร้าย เขายกปืนขึ้นจ่อไปที่ ปีเตอร์ ทันที เพียงเเต่ว่าปีเตอร์ตอบสนองได้ทัน เขาหลบหนีขึ้นบนตึกเเละหายตัวไปจากที่เกิดเหตุ ทิ้งไว้เพียง 2ผู้ร้ายที่ถูกจับไว้โดยเขา
"รายงาน,จับโจรลักขโมยได้ 2 คนที่จุดเกิดเหตุ,เเต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะถูกจัดการโดยชายแปลกหน้าสวมหน้ากาก ที่เป็นข่าวเมื่อ เร็ว ๆนี้"
"เอาละทำภารกิจเสร็จก็กลับมาได้เเล้ว,พวกเราไม่มีเวลาว่างมากพอจะไปจัดการกับบุคคลลึกลับคนนี้"
หลังจากหลบหนีขึ้นอาคาร ปีเตอร์ ก็นั่งฟังวิทยุมุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย เพียงเเต่ว่าด้วยหน้ากากที่เขาสวมใส่อยู่ทำให้ไม่สามารถมองเห็นรอยยิ้มที่ว่อนอยู่ได้
"เห้อ,พวกเขาควรที่จะขอบคุณฉันสิถึงจะถูก"ปีเตอร์ โยนวิทยุเข้าไปที่กระเป๋าสะพายหลังของเขาก่อนที่จะนั่งลงครุ่นคิดเล็กน้อย ตั้งเเต่เขาค้นพบเส้นทางของตัวเอง ปีเตอร์ ก็รู้สึกว่าชีวิตของเขาเต็มไปด้วยความสุข
"เฮ้!นายไม่ควรไปต่อว่าตำรวจพวกนั้นหรอกนะ"ปีเตอร์ที่นั่งลงหลายร้อยเมตรในสถานที่ห่างไกลเขาได้ยินเสียงขึ้นอย่างฉับพลัน
ฟุ่บบ
ได้ยินเสียงที่ถูกปล่อยออกมาด้วยฟังก์ชั่นพิเศษของชุดสูทภูติมายา ปีเตอร์ยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว เพียงเเต่ว่าเขากลับสัมผัสได้ว่ามีตัวตนนึงปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเขา
"คุณ?คุณคือมิราจไนท์?"เห็นรูปลักษณ์ที่ปรากฏตัวขึ้นของเเจ็คสัน ปีเตอร์ กล่าวพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
"ใช่,ฉัน มิราจไนท์"เเจ็คสันพยักหน้ากล่าวยอมรับสถานะของตัวเอง
"ผมเป็นเเฟนคลับของคุณ"ได้ยินเเจ็คสันกล่าวยอมรับสถานะของตัวเอง ปีเตอร์ กล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้นหลังจากนั้นปีเตอร์ก็หยิบหนังสือเล่มนึงพร้อมปากกาออกมายื่นส่งให้เเจ็คสัน
"...."เเจ็คสันกล่าวครุ่นคิด ดูเหมือนว่าบทในตอนนี้จะดูเเปลกนิดหน่อยนะ
