ตอนที่ 10 นักเรียนย้ายมาใหม่
ณ ที่โรงเรียน
คาซึฟุรุ โอกิตรวจสอบรูปลักษณ์และเสื้อผ้าของเขาเป็นครั้งสุดท้ายและยิ้มใส่กระจกตรงหน้าก่อนออกจากบ้านไป
เมื่อเทียบกับพวกคนธรรมดาเดินดินทั่วไปที่เสียเวลาอันมีค่าของพวกเขาไปแล้ว เขาค้นพบกับธรรมชาติที่แท้จริงของชีวิตในโรงเรียนในช่วงเวลาก่อนหน้านั้น เขาได้แต่งตัวอย่างชาญฉลาดทุกวันเพื่อที่จะใช้ให้ชีวิตในแต่ละวันที่โรงเรียนอย่างสมบูรณ์แบบ
เหมือนกับนักแสดงที่จะโชว์ความงดงามและความสง่างามของพวกเขาบนเวที และทักษะการสื่อสารอันสมบูรณ์แบบที่จะทำให้ผู้ชมรู้สึกประทับใจและยกย่องให้ชื่อเสียงและทำให้สถานะของพวกเขาเองดีขึ้น
การค้นพบตัวเอง? ชีวิตวัยเด็ก? ความสนุกสนาน? ฮ่าฮ่าฮ่า พวกมันเป็นแค่อุดมการณ์ที่ตื้นเขินของพวกคนโงเง่าเท่านั้น และคนธรรมดาที่ไม่ได้เข้าใจอะไรเกี่ยวกับความเป็นจริง อนาคตเหมือนกับหมอกควัน พวกเขาสามารถทำอะไรนอกจากการเสียเวลาของพวกเขาที่นี่?
คาซึฟุรุ โอกิได้เห็นความเป็นจริงนี้เป็นเวลานานมาแล้ว และได้วางแผนไว้อย่างละเอียดสำหรับอนาคตของเขาเอง สำหรับเขาแล้ว โรงเรียนนี้เป็นแค่ที่เบิกทางที่จะให้เขาก้าวเข้าสู่สังคมที่ดีกว่าและเขาตั้งใจที่จะยืนอยู่ที่ด้านบนสุดของสังคมนี้มันค่อนข้างที่จะเรียบง่าย เพื่อที่จะได้เริ่มต้นเมื่อเขาเข้าสู่สังคมที่ดีกว่านี้ในความเป็นจริง
ธรรมชาติที่น่าประทับใจและผลการเรียนดีเด่นนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็น ขั้นตอนต่อไปคือการได้รับตำแหน่งในสภานักเรียน อย่างไรก็ตามเป้าหมายที่สูงที่สุดของเขาคือ... การหาคู่ครองที่พิเศษ!
แล้วใครจะสามารถคู่กับประธานนักเรียน นัทสึยะ โยรุฮานะได้?
ขณะที่เขาเดินเข้าไปในโรงเรียนและมองเห็นภาพของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า มุมปากของคาซึฟุรุ โอกิก็ได้ยกขึ้น และเขาก็ได้เดินเข้าไปทักทายเธอแบบสนิทสนม
"เลขานุการโอกิและประธานโยรุฮานะ... ตอนที่ของพวกเขาอยู่ด้วยกันมันเหมือนกับภาพวาดเลย... "
"พวกเขาทั้งคู่มีผลการเรียนระดับท็อปคราส และมีรูปร่างหน้าตาดีแบบสุดๆ และพวกเขาก็เป็นพวกหัวกะทิที่เข้าที่เข้าสภานักเรียนได้ตั้งแต่ปีหนึ่ง พวกเขาดูสมบูรณ์แบบเกินไปแล้ว!"
"จริงๆแล้วพวกเขาไม่ได้กำลังคบกันอยู่งั้นหรอกเหรอ?"
ความกระตือรือร้นของคนรอบตัวข้างเขา ทำให้จิตใจของ คาซึฟุรุ โอกิรู้สึกดี แต่เขาก็ซ่อนความรู้สึกของเขาเอาไว้ในใจตลอดเวลาขณะที่คุยกับนัทสึยะ
คนในโรงเรียนส่วนใหญ่รู้ดีว่านัทสึยะ โยรุฮานะมาจากครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจ แต่พวกเขาไม่รู้ว่าครอบครัวของเธอเต็มไปด้วยความมั่งคั่ง
อย่างไรก็ตาม คาซึฟุรุ โอกินั้นต่างออกไป ถึงแม้ว่าความรู้ทั้งหมดของเขาจะมาจากในอินเทอร์เน็ต แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าตกใจมากทีเดียว
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงระดับนี้ถึงได้มาเรียนที่โรงเรียนมัธยมปลายเซนต์ฮานะ ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขา- แม้กระทั่งโอกาสครั้งเดียวในชีวิต!
ตราบใดที่เขาสามารถทำให้เธอสามารถหลงรักเขาได้สำเร็จล่ะก็ เขาสามารถที่จะลดจำนวนปีที่เขาต้องทำงานอย่างหนักโดยอย่างน้อยได้ถึงสามสิบปี!
ช่วงเวลาที่เขาตระหนักถึงเรื่องนี้ เขาพยายามอย่างหนักที่ได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงที่ฉลาดและสวยงามคนนี้จากครอบครัวที่โด่งดังได้ ปัจจุบันเขาก็เป็นหนึ่งในผู้ชายที่ใกล้ชิดที่สุดในโรงเรียนที่นัทสึยะ โยรุฮานะรู้จัก
นักเรียนเกือบทุกคนในโรงเรียนยอมรับว่าพวกเขาทั้งคู่เป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบ และขึ้นอยู่กับทัศนคติของประธานที่มีต่อเขา คาซึฟุรุ โอกิเชื่ออย่างงั้น
จนมาถึงวันนี้
"จะมีคนย้ายเข้ามาเรียนที่ชั้นเรียนของนายตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ดังนั้นดูแลเขาอย่างดีด้วยนะ โอกิคุง"
ประโยคนั้นของนัทสึยะ โยรุฮานะพูดขณะที่เธอกำลังยิ้ม ทำให้อารมณ์ที่ขุ่นมัวนั้นเต็มในใจของคาซึฟุรุ โอกิ แต่แน่นอนเขาไม่ย่อมที่จะแสดงให้เห็น
"ครับ"
เซนโจ ฮาราโนะ
นี่เป็นชื่อที่ทำให้คาซึฟุรุ โอกิกจดจำอย่างลึกที่สุดเมื่อเร็วๆ นี้เพราะเพื่อที่จะให้เขาย้ายไปเรียนที่โรงเรียนมัธยมเซนต์ฮานะ นัทสึยะ โยรุฮานะได้ใช้เส้นสายของครอบครัวของเธอเข้าช่วย
ในฐานะสมาชิกสภานักเรียนเขายังช่วยในขั้นตอนพวกนี้อีกด้วยและเห็นภาพในเอกสาร
เซนโจ ฮาราโนะเป็นผู้ชายที่หน้าตาหล่อมาก
มันทำให้คาซึฟุรุ โอกิ รู้สึกถึงอันตราย
ภาพนี้อาจถูกปรับแต่งมาก็ได้ บางทีคนในความเป็นจริงอาจไม่ได้ดูดีอย่างในรูป เขาสามารถปลอบใจตัวเองได้อย่างเงียบ ๆได้ด้วยวิธีนี้
ปี 1 ห้อง 5
เมื่อโอกิเข้าห้องเรียน เขาพบว่ามีนักเรียนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่กำลังจะมาถึง และกลายเป็นหัวข้อร้อนแรงของชั้นเรียนไป
"ฉันได้ยินว่านักเรียนที่ย้ายมาใหม่เป็นเด็กผู้ชายด้วยละ - มันคงจะดีนะถ้าเขาหล่อ!"
"เอ๊ะ ไม่ใช่เด็กผู้หญิงงั้นเหรอ?"
"ฉันสงสัยว่าทำไมเขาถึงย้ายไปในช่วงเวลานี้ของปีนี้นะ"
"ฉันได้ยินมาว่าประธานใช้ความสัมพันธ์ของครอบครัวเธอเพื่อให้เขาได้เข้ามาบางทีเขาอาจมีความสัมพันธ์กับประธานก็ได้?"
"หรือว่าบางทีเขาอาจจะเป็นเด็กหนุ่มที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยงั้นเหรอ?"
โอกิรักษารอยยิ้มของเขาไว้ ขณะที่ทักทายเพื่อนในห้องของเขาและเมื่อพวกเขาถามเขาเกี่ยวกับการย้ายนักเรียนเขาก็ยิ้มอย่างสุภาพในการตอบ
ทันใดนั้นห้องเรียนทั้งสองก็เงียบไป
โอกิหันไปตามสายตาของทุกคน และมองไปที่คนสองคนที่เขาคาดหวังไว้
โคเฮ วาตาริ (Kahei Watari) และ ทาคาชิ โคบายาชิ(Takashi Kobayashi) [ฟังดูดีกว่า ทาเคชิ]
ผู้ชายตัวแรกมีความสูง 1.9 เมตรและดูตัวใหญ่เล็กน้อย คิ้วที่หนาทึบของเขาและการแสดงออกที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมนและรุนแรง
ส่วนผู้ชายคนอื่นๆ ย้อมผมม่วงและเจาะต่างหู เขามีริมฝีปากบางและมีตาที่ดูแหลมคม มีผ้าพันแผลถูกคลุมที่มือและการแสดงออกของเขาที่ดูราวไม่เป็นมิตร
พวกเขาเป็นผู้ชั่วร้ายที่โด่งดังของปีที่ 1 ห้อง 5
มีตำนานบอกไว้ว่าทั้งคู่มีเรื่องไม่น่าเชื่อเกิดขึ้นตั้งแต่เจ็ดหรือแปดปีก่อน และเมื่อพวกเขาได้เป็นคู่หูกัน เพียงแค่การจ้องมองของพวกเขาเพียงอย่างเดียวก็สามารถทำให้คนทุกคนที่อยู่ในระดับต่ำกว่าหวาดหลัวได้
แม้ว่าจะมีตำนานมากมายเกี่ยวกับการต่อสู้ของพวกเขาที่นอกโรงเรียน แต่พวกเขาไม่เคยทำอะไรที่โรงเรียนมาก่อน ถึงยังงั้นเรื่องนี้มันไม่ได้เกิดจากความกลัว มันจะดีกว่าหากไม่ต้องนำไปคิดให้มากเรื่อง
ทุกครั้งที่พวกเขาปรากฏตัวพร้อมกันในชั้นเรียนจะบรรยากาศที่น่ากลัวอยู่รอบๆตัวของพวกเขา ทำให้ทุกคนต้องหยุดพูดโดยไม่รู้ตัวเพราะฉะนั้น ความเงียบที่ลึกลับนี้ได้แทรกซึมเข้าไปทั่วห้องแล้ว
พวกเขาไม่ได้สนใจกับปฏิกิริยาของเพื่อนร่วมชั้นเลย และพวกเขาก็คุยกันต่อขณะที่เดินไปที่มุมห้อง
"เมื่อคืนนี้.... เป็นยังไงบ้าง?"
"ฉันแพ้แค่แปด... ไม่มากเท่าไร"
"ฉันเอาออกมาได้แค่สิบสามเอง แค่นั้นมันคงไม่พอหรอกเนอะ"
"’งั้นคืนนี้เอาอีกไหมละ"
"แน่อยู่แล้ว"
บทสนทนาที่ดูเรียบง่ายและเป็นกันเองนั้นมันฟังดูน่ากลัวจนทำให้ทุกคนที่ได้ยินเรื่องนี้รู้สึกว่าหัวใจของพวกเขาเริ่มเต้นอย่างรวดเร็ว
เมื่อพวกเขานั่งลงกับที่ที่นั่งและหลับตาลงเพื่อพักผ่อน นี้เป็นบรรยากาศภายในห้องเรียนที่สามารถผ่อนคลายได้และการสนทนาก็ค่อยๆเริ่มขึ้นอีกครั้ง
'หืมม พวกโง่' คาซึฟุรุ โอกิสบถในใจให้พวกเขา
เขามองไปที่พวกอันธพาลที่โหดร้ายที่จัดการยากพวกนี้ แต่นั้นก็เป็นส่วนหนึ่งที่แย่ของสังคมล่ะนะ แม้ว่าเขาจะถูกบังคับให้ต้องยอมรับความสามารถในการใช้ความรุนแรงของพวกเขา ที่ทำให้คนอื่นๆ รู้สึกถึงแรงกดดันอย่างหนักหน่วงที่ยากจะต่อกรได้
ไม่นานหลังจากนั้นเสียงอ๊อดก็ดังขึ้น
ครูประจำชั้นเรียนที่สวมแว่นตาและดูยังไม่ได้แต่งงานขณะที่มีอายุ29ปีเดินมาในห้องเรียนด้วยใบหน้าที่แดงชานของเธอ
"เออ... ทุกคนคงได้ยินมาแล้วว่าจะมีนักเรียนใหม่เข้ามาร่วมเรียนร่วมกับเราตั้งแต่ในวันนี้"
หลังจากคำอธิบายง่ายๆนั้นเธอได้ออกไปนอกประตู และการเคลื่อนไหวของเธอก็ดูเย้ายวนจนถึงจุดที่ดูเหมือนว่าเธอกำลังอ่อยเหยื่ออยู่
และมีก็ผู้ชายคนหนึ่งเดินมาในห้องเรียน
ขณะที่เดินเข้ามาทุกคนในห้องเรียนก็สูดหายใจเข้าพร้อมกัน
นักเรียนคนใหม่นี้ดูสูงและหล่อเหลาอย่างมาก ใบหน้าที่ดูงดงาม ผมที่ดูสั้นและเงางาม และความรู้สึกดูขี้อายเล็กน้อย... แม้ว่าเขาจะใส่ชุดนักเรียนแบบตะวันตกแบบเดียวกับคนอื่นๆก็ตาม เขาก็สามารถที่จะสร้างความประทับใจที่น่าหลงใหลให้ได้ ราวกับว่าเขาเป็นชนชั้นสูงในงานเลี้ยงต่างๆ!
ในระยะเวลาสั้นๆนี้ ที่เขาเดินออกมาจากประตูห้องเรียน เดินเข้ามายังห้องเรียนเป็นช่วงเวลาดูเหมือนว่าราวกับมันกำลังช้าลง
ผู้หญิงเกือบทุกคนในชั้นเรียนมีดูอารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีหลังจากนี้ ขณะที่ผู้ชายเกือบทั้งหมดก็ทำหน้าตาน่ากลัวใส่เขา
นี้มันบ้าอะไรกันว่ะ! ทำไมไอ้ผู้ชายที่หล่อขนาดนี้มาที่นี่กันล่ะ!?
ถ้าเป็นผู้ชายที่หล่อแบบปกติ ผู้ชายเกือบทั้งหมดก็คงจะไม่ค่อยสนใจ แต่ถึงอย่างงั้นเนื่องจากคนที่อยู่หน้าพวกเขา เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ชายที่โคตรจะหล่อแบบสุดๆมี่อยู่ในระดับ เอสคราส ทำให้พวกเด็กผู้ชายในห้องกำลังต่อสู้กับอารมณ์ที่ซับซ้อนของตัวเองอยู่
"สวัสดีครับทุกคนผม เซ... แอ๊ก แอ่ม เซนโจ ฮาราโนะ ผมที่ย้ายมาในเวลานี้เพราะเนื่องจากเหตุผลหลายๆเรื่อง ดังนั้นจากนี้ไปผมขอฝากเนื้อฝากกตัวด้วนนะครับ"
เซจิยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ทุกคน
เขารู้สึกกังวลเล็กน้อยจนเกือบจะบอกชื่อจริงของเขาออกไป
ทันใดนั้นก็มีความวุ่นวายมากมายเกิดขึ้นในชั้นเรียนและต้นเหตุของเสียงทั้งหมดนี้เกิดจากนักเรียนหญิงในห้องเรียน
"หล่อมาก! นี้ ไม่คิดว่าเขาดูคล้ายกับดาราที่ชื่อว่าฮิเดมิ คิมูระงั้นเหรอ? "
"เอ๋... แต่ฉันคิดว่าเขาคล้ายกับ มิซึอากิ คาเนชิโร่มากกว่านะ?"
"เขาดูสูงและหล่อมาก และมีบรรยากาศดีๆรอบเขาเต็มไปหมด ฉันหยุดไม่ได้แล้ว... "
"เขาหล่อมาก ยิ่งกว่าโอกิคุงงซะอีก!"
เมื่อคาซึฟุรุ โอกิได้ยินว่ามีชื่อของเขาไปเทียบกับนักเรียนที่ย้ายมาใหม่ ทำให้ใบหน้าของเขาหม่องคล้ำขึ้นและหัวใจของเขาก็ซะดุ้งเช่นกัน
ความหวังของคาซึฟุรุ โอกินั้นไร้ประโยชน์ซิ้นดี มันไม่ใช่แค่นักเรียนใหม่ที่หล่อเท่านั้น เขาสุดยอดกว่าพวกดาราที่ดูหล่อกว่านั้นซะอีกมันอยู่ในระดับที่เหนือกว่ารูปถ่ายของเขาซะอีก!
เขารู้ทันทีว่าทำไมประธานจึงใช้ความพยายามอย่างมากในการช่วยให้เขาย้ายโรงเรียน แต่น่าเสียดายที่ความเข้าใจที่ได้มาใหม่นั้นเหมือนทำให้เขาจมลึกลงลงไปในนรก
นอกเหนือจากเขาแล้วยังมีอีกหนึ่งคนที่มีความรู้สึกเหมือนจมดิ่งสู่นรกอีกคน
ใช่แล้ว! เธอคือ มิกะ อุเอะฮาระ
ถึงแม้ว่าเธอคิดไว้แล้วก็ตามเมื่อการย้ายมาของเซจิจะได้รับความตื่นเต้นอย่างมากเท่าที่เธอคิดไว้ แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่พอใจอยู่ดี
ใช้แล้ว ไม่พอน่าใจสุดๆ
เธอเบ้ปากและกำลังพึมพำในใจของเธอว่า 'ฮืม มันมีอะไรน่าตื่นเต้นหรือไง? เขาไม่ได้เป็นอะไรเลยนอกจากไอ้อ้วนโอตาคุที่น่าสะอิดสะเอียนเมื่อไม่นานมานี้ไม่ใช่หรือไง '
การกระแทกแดกดันของความรู้สึกที่สับสนของเธอที่เหมือนกับความรู้สึกของไอดอลของโรงเรียนอย่างเลขานุการสภานักเรียน คาซึฟุรุ โอกิ
คุณครูได้จัดให้เซจินั่งอยู่ที่ๆว่างที่มุมห้องและเขาก็เดินไปตรงที่นั่งของมิกะ และขณะที่เขาเดินไปที่นั่น
เธอมองไปที่เขาและเขาก็ไปเหลือบมองเธอและยิ้มให้
จากนั้นเขาก็นั่งลงไปที่นั่งแของเขาละทักทายนักเรียนรอบๆนั้นอย่างเงียบๆ
ทั้งสองคนไม่ตอบสนองต่อเซจิ ดังนั้นเขาเดาว่าทั้งคู่น่าจะเป็นคนอันธพาลขณะที่มิกะบอกให้เขาอยู่ให้ห่างๆจาก- โคเฮ วาตาริ และ ทาคาชิ โคบายาชิ
เพราะตราบใดที่เซจิไม่ทำให้พวกเขารำคาญ ก็จะไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้น หลังจากนั้น เซจิไม่มีเหตุผลที่จะเข้าไปแทรกแซงเรื่องของพวกเขา
ปัจจุบันเขารู้สึกสนุกกับการฝึกซ้อมตัวของเขาเองในโรงเรียนอีกครั้ง
หลังจากพบกับความโหดร้ายของสังคมแล้ว เขาก็เข้าใจแล้วจริงๆว่าวันที่มีค่าในโรงเรียนนั้นเป็นอย่างไร
ในช่วงเริ่มต้นของชั้นเรียนเขาได้เปิดระบบของเขาขึ้นและสังเกตเห็นว่าตัวเลือก [เรียนที่ชั้นเรียนในโรงเรียน] ซึ่งเป็นสีเทาตลอดเวลา คราวนี้ก็พร้อมแล้วในการที่จะเลือก เขาตัดสินใจที่จะเลือกมันทันที จากนั้นเขาก็ถูกครอบงำโดยความต้องการที่จะเรียนรู้และเขาก็สามารถที่จะมุ่งเน้นกับมันอย่างเต็มที่ เขาไม่ใส่ใจอะไรเลยอย่างอื่นนอกจากที่ครูพูดและในกระดาน..
หลังเลิกเรียน
ตอนที่เซจิเพิ่งตื้นขึ้นจากสถานะความต้องการเรียนของเขาแล้ว เขาสังเกตเห็นว่าเขาถูกล้อมรอบโดยเพื่อนร่วมชั้นของเขา
และมีเป็นเพียงคนเดียวที่มีผู้หญิงล้อมรอบตัวเองไว้มากมาย!?
พวกเขาเริ่มพูดกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ด้วยกลิ่นหอมและกลิ่นที่ดีอื่นๆ ที่ออกมาจากร่างกายของเขา เซจิก็ถูกปกคลุมไปด้วยคำถามมากมาย
"ฮาราโนะซัง ทำไมนายถึงย้ายมาช่วงเวลานี้ของปีกัน?" นี่เป็นคำถามปกติ
"ฮาราโนะซัง นายชอบอะไรบ้างงั้นเหรอ?" นี่เป็นคำถามแบบเปิด
"ฮาราโนะคุง นายมีแฟนหรือยัง?" นี่ถามตรงๆเลยงั้นเหรอ
"ฮาราโนะคุง, นายเป็นเกย์หรือเปล่า?" นี้ คงมาจากผู้ชายที่ชอบพวกเดียวกันเองสินะ...
...
"เอาล่ะ พอได้แล้ว!"
หลังจากที่เซจิต่อสู้อยู่พักหนึ่ง ก็มีเสียงผู้หญิงที่เปล่งออกมาซึ่งทำให้สาวๆสงบลง
เซจิมองไปที่เสียงนั้นแล้ว เห็นสิ่งที่คล้ายๆกับ "หนุ่มหล่อ"ที่มีผมสีเงินสีเงินอ่อนยาวปานกลาง และมีรอยยิ้มเล็กน้อยก้าวเข้าสู่กลุ่มของผู้หญิง
"เวลาพูดคุยได้หมดลงแล้ว -เวลาที่เหลืออยู่เป็นของเจ้าของที่ถูกต้องแล้ว กรุณาถอยไปด้วย ขอบคุณ!"
"นี้เธอกำลังพูดถึงอะไร... เขา... เจ้าของที่ถูกต้องของเขาอะไรนั่นมันไม่ใช่เลยนะ!" มิกะ อุเอะฮาระซึ่งกำลังเขินอายไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ "หนุ่มหล่อ" เพิ่งพูดไป
"เขาไม่ใช่ของเธอได้ยังไง? เขาย้ายโรงเรียนมาเพราะเธอ และอาศัยอยู่ด้วยกัน แล้วก็พวกเธอมาโรงเรียนด้วยกันด้วยไม่ใช่เหรอ?" เด็ก "หนุ่มหล่อ" มีประกายรอยยิ้มที่ซุกซน
หลังจากนั้นความเงียบก็ปกคลุมชั่วครู่แล้ว ผู้หญิงทุกคนต่างก็ตกใจและมองไปที่มิกะด้วยสายตาที่เบิกกว้างขึ้น!
"ไม่ใช่อย่างงั้นสักหน่อย เขากับ... ประธาน... เขาเป็นแค่เพียงคนเช่าที่อพาร์ทเมนต์ของครอบครัวของฉันก็เท่านั้นเอง!" มิกะ อุเอะฮาระตื่นตระหนกเมื่อเห็นทุกคนจ้องมาอย่างหน้ากลัวที่เธอ และเธอก็เริ่มหน้าแดงที่เต็มไปด้วยความโกรธและอาย ในความเป็นจริง เธอรู้สึกเขินมากจนเผลอพูดออกไปอย่างไม่รู้ตัว
"คนเช่า? มันจะจริงเหรอ? เธอก็รู้ว่าพวกเธอ... "
"ฉันขอละ ชิอากิหยุดที! ก่อนที่ทุกคนจะเข้าใจผิด!" มิกะร้องขอร้องเพื่อนของเธอ
เซจิยิ้มแห้งๆ
"งั้นเธอก็ต้องเป็น ชิอากิ วากาบะใช่หรือเปล่า? เพื่อนสนิทที่สุดของมิกะ ดูเหมือนมิกะเคยพูดถึงเธอมาก่อน"
"โอ้ นายเรียกเธอว่ามิกะจริงๆเหรอเนี่ย? ฮ่าฮา... " ผู้หญิงที่ดูคล้ายผู้ชายในชุดนักเรียนชายกำลังยิ้มด้วยความหมายลึกๆ "ถูกต้องฉันคือชิอากิ วากาบะ ดีใจที่ได้พบนาย เซนโจ ฮาราโนะ" เธอทำท่าทางที่หล่อเหลามาแล้วยื่นมือออกเพื่อจะขอจับมือเขา ถ้าเป็นคนธรรมดาที่ทำมันก็อาจดูเหมือนพวกขี้เก๊ก แต่ก็ไม่ได้ดูเหมือนกับที่เธอทำ มันเกือบจะเหมือนกับว่าท่าทางการเคลื่อนไหวที่ดูหล่อเหลานี้จะถูกจดสิทธิบัตรขึ้นโดยเธอ
"ยินดีที่ได้พบครับ" เซจิยิ้มกลับให้และจับมือเธอ
