DMWS ตอนที่ 57 วาบหวิว [ฟรี]

คฤหาสน์เเห่งนี้เเม้จะตั้งในเขตชานเมืองหรู , รวมถึงว่าด้วย เเก๊ง เจสเตอร์ ที่มีขนาดใหญ่ เเละมีกำลังคนมาก ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถตรวจจับเเละวางกำลังได้ทุกซอกทุมมุมเป็นธรรมชาติย่อมมีบางจุดที่เป็นจุดอับสายตา หลังจากทำการตรวจสอบเป็นเวลากว่า ครึ่งชั่วโมง เเจ็คสัน เเละ เเมตต์ ก็สามารถรับรู้ตำเเหน่งที่ปลอดภัยได้ นั่นก็คือรั้วยาวที่ล้อมรอบพื้นที่กว้าง 100 เมตร เเม้จะมีคนคอยกำกับเฝ้าระวัง เเต่หากใช้ความเร็วที่เพียงพอย่อมไม่สะกิดให้คนเหล่านั้นจับได้

 

ยามวิกาล

 

ภายใต้ม่านหมอกราตรีเเห่งนี้ นอกคฤหาสน์ใหญ่ ภายในสนามหญ้า เสียงลมพัดกรรโชก เบา ๆ เล็กน้อย

 

เฟี้ยววว

 

เเม้จะเป็นเพียงเเค่เสียงลม เเต่ สมาชิกเเก๊งเจสเตอร์ ก็ต้องรีบเปลี่ยนวิสัยทัศน์หันกระบอกปืนไปยังต้นตอด้วยความระมัดระวัง เห็นได้ชัดว่า เเม้เเต่ลูกน้องระดับล่างก็ยังตื่นตัวขนาดนี้ การทำธุรกรรมของพวกเขาในคืนนี้ย่อมสำคัญอย่างยิ่ง

 

ฟุ่บบ

 

เเต่หลังจากที่เขาหันไปอีกด้านหนึ่งนั้นหางตาของเขาก็เหมือนสัมผัสได้ถึงเงาร่างบาง ๆ นี่มันไม่ถูกต้อง ทั้งยังเป็นเงาร่าง 2 เขา,เงาร่างเหล่านั้นพุ่งผ่านเข้ามาอย่างรวดเร็วเกินไป มันเเทบจะไม่ทำให้เขารู้สึกตัวได้ทัน สัญชาตญาณของเขากำลังร้องเรียกว่ามันผิดปกติ

 

"หืม?หรือว่าตาฝาดไป?"

 

หนึ่งในคนที่อยู่ในคฤหาสน์ที่จ้องมองดูผ่านกล้องเองเขาก็เหมือนจะรู้สึกได้ถึงเงาร่างบางอย่างเเต่เงาร่างเหล่านั้นพุ่งผ่านเเละหายไปอย่างรวดเร็วทำให้เขาคิดว่าตัวเองคงตาฝาดไป

 

ฟื้ววว

 

เเจ็คสันเเละเเมตต์ได้ลอบเข้าสู่ คฤหาสน์เป็นที่เรียบร้อย พวกเขาเฝ้าสังเกตุการณ์คนที่เดินตรวจตรารอบ ๆ อย่างระวัง

 

เเจ็คสันได้ส่งสัญญาณให้เเมตต์เบา ๆ เเมตต์ เองก็พยักหน้ารับฟังพวกเขาหายตัวไปเเยกกันไปคนละทางอย่าง ลับ ๆ

 

ฟื้ววว

 

ตึก ตึก

 

จากตำเเหน่งของ เเมตต์ เเละ เเจ็คสัน พวกเขาสามารถมองเห็นผู้ตรวจการได้ทั้งหมด มันเป็นกลุ่มผู้ก่อการร้ายที่เฝ้าระวังพื้นที่ ที่เบื้องหน้าของ เเจ็คสัน มีชาย 2 คนสองคนจับกลุ่มคุยกัน พวกเขาสวมใส่เสื้อผ้าตะวันตกสีดำ ทั้งดูจากการคาดเดาเเล้ว พวกเขาน่าจะได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี

 

"ปรมาจารย์ ไมค์,คุณไม่คิดว่าคืนนี้มันเงียบ เเปลก ๆ ชอบกลงั้นหรอ นอกจากนี้ พวกเราก็เดินตรวจตรากันมาเป็นเวลานานมากเเล้ว"ชายคนนึงที่เเต่งตัวประหลาด เขากล่าวถาม ปรมาจารย์หนุ่ม ที่ดูไม่สูงมาก เเต่มีเเววว่าจะเเข็งเเกร่ง

 

"นายเรียกฉันว่าอะไรนะ?"ชายหนุ่มคนนี้หันหน้ามากล่าวถามอย่างเย็นชา

 

"เอ่อ,ผมป่าว"

 

ชายคนนั้นกล่าวห้ามคำพูดของเขาทันที ดูจากสีหน้าของ ปรมาจารย์ เบื้องหน้าเขา มันทำให้เขารู้สึกกดดัน เพียงเเค่การจ้องมอง ก็เเทบจะทำให้ ลูกตาของเขาถลนออกมาจากเบ้า เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก

 

"นายจะพูดอะไรกับฉัน?"เห็นการเเสดงออกที่หวาดกลัวต่อตนเอง ชายหนุ่มคนนี้กล่าวถามด้วยเสียงเเข็ง

 

"ผมต้องการจะถามคุณบางอย่าง"ชายคนนั้นกล่าวอย่างเร่งรีบ

 

"นายหมายถึงธุรกรรมคืนนี้?พวกเรามีหน้าที่เฝ้าระวังก็ควรทำตามหน้าที่ไม่จำเป็นจะต้องไปสอดรู้ให้มากนัก"ชายที่ ชื่อ ไมค์ กล่าวขู่ทันที

 

ไมค์นั้นถือเป็นผู้เชี่ยวชาญศิลปะการต่อสู้ เขามีความเเข็งเเกร่งที่ไม่ธรรมดา วันนี้เขาได้รับมอบหมายภารกิจให้มาเฝ้าระวังพื้นที่ เเม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่พอใจหน้าที่นี้ก็ตาม

 

ทันทีที่เห็นไมค์เดินจากไป ชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นผ่อนคลายลง

 

ฟ้าวววว

 

เพียงเเต่ทันใดนั้นเองมีดบินก็ได้ลอยพุ่งเข้ามาหาชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว

 

ไมค์ได้ยินเสียงเเทรกผ่านลมที่ผิดปกติด้วยสัญชาตญาณของเขา เขาสามารถสัมผัสทิศทางที่เกิดเสียงได้อย่างเเม่นยำเขาตะโกนออกไปอย่างเร่งรีบ"หลบเร็ว"

 

"หืมม?"ชายคนนั้นไม่ทันได้ตั้งตัวมีดได้พุ่งเข้าใส่ศีรษะของเขาจนทำให้เขาถึงเเก่ชีวิต

 

ปั้งง

 

ไม่นานมีดบินอีกเล่มก็พุ่งตรงไปที่ไมค์มันทำให้ ไมค์ได้ใช้ 2 ฝ่ามือ ประกบมีดที่พุ่งเข้ามาได้อย่างพอดี ดูเหมือนว่าเขาจะค่อนข้างชำนาญในการรับมีดบินอย่างมาก เเต่ถึงอย่างนั้น เขากลับสูญเสียผู้คุ้มกันพื้นที่ไปกว่า 2 คน หลังจากได้ปราดชายตามองดูเเล้ว

 

หลังจากเห็นไมค์รับมีดบินของตนเองได้ เงาร่างสีเเดงเงาร่างนึงก็พุ่งออกมาด้วยความเร็วสูง

 

ไมค์รีบขว้างมีดบินทิ้งไปทันที เขารู้ได้ทันว่านี่เป็นการลอบโจมตี มันทำให้ ไมค์ สวนกลับ เงาร่างสีเเดงที่พุ่งออกมาได้อย่างท่วงทัน

 

ปั้งงง

 

หลังจากเผชิญหน้ากันทั้ง 2 ได้เเลกหมัดกันเล็กน้อยก่อนที่การโจมตีของทั้ง 2 จะส่งผลให้ทั้งคู่ถอยหลังกลับไปหลายก้าว

 

ชายในชุดเเดงเองก็เเปลกใจเขาไม่คิดเลยว่าเขาจะพบเจอศัตรูที่มากฝีมือเข้ามันทำให้เขารู้สึกกดดันตั้งเเต่เริ่มเเรก

 

ไมค์จ้องมองไปที่เงาร่างสีเเดงนั้นเขาเห็นอาวุธที่ศัตรูใช้เเละรูปร่างของศัตรูที่สวมชุดสีเเดงพร้อมกับหน้ากากที่ปกปิดตัวตน

 

"ดูเหมือนว่าคืนนี้เราจะมีเเขกมาเยี่ยมจริงจริง?ความเเข็งเเกร่งของนายไม่เลว เเต่โชคร้าย ที่นายเผอิญวิ่งเล่นที่ไหนไม่เล่นมาเล่นข้างหน้าฉัน,นายพลาดเเล้ว"ไมค์กล่าวพูดเบา ๆ หลังจากรับการโจมตีของ เเดร์เดวิลได้

 

ฟวั่บบบ

 

เเดร์เดวิล ไม่ได้สนใจการยั่วยุของ ไมค์ เขาได้หยิบกระบอง 2 ท่อนออกมาเพื่อเริ่มโจมตี

 

ปั้งงง

 

ไมค์เข้าเผชิญหน้ากับ เเดร์เดวิล พวกเขาได้จัดการโจมตีเผชิญหน้ากันอย่างเต็มรูปแบบ ดูเหมือนว่า ไมค์จะค่อนข้างเชี่ยวชาญในด้านศิลปะป้องกันตัวเขาสามารถหลบเลี่ยงเเละสวนกลับการโจมตีของ เเดร์เดวิล ได้โดยใช้เพียงร่างกาย

 

ฟุ่บบบ

 

ปั้งงง

 

พวกเขาเข้าปะทะกันอย่างรุนเเรง,เพียงเเต่ว่า ไมค์นั้นประมาทคู่ต่อสู้เกินไป ดูเหมือนว่าด้านกำลังของเขาจะด้อยกว่าศัตรูที่เขาเจอตอนนี้มาก

 

ปั้งงง

 

ไมค์ถูกกระบองสองท่อนหวดเข้าอย่างเต็มจังทำให้เขากระเด็นลงไปนอนกับพื้นพร้อมกับเลือดที่กลบปากร่างของเขากระตุกอย่างบ้าคลั่งเพราะได้รับการโจมตีสั่นสะเทือนที่มาจากพละกำลังที่เหนือธรรมดา

 

หลังจากไมค์ล้มลงที่พื้น เเจ็คสัน ก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับใช้คมดาบเฟรมเบรดดับชีวิตของ ไมค์ ,หน้าที่ของ เเมตต์ เพียงเเค่ล่อความสนใจศัตรูให้ตายใจเท่านั้น เเต่ดูเหมือนเเมตต์จะทำได้ดีเกินคาด มันจึงเป็นโอกาสที่เเจ็คสันได้ลงมืออย่างพอเหมาะเจาะ

 

เเมตต์ เเละ เเจ็คสัน ได้ซุ่มโจมตีศัตรูอย่างเงียบเชียบ มันทำให้บริเวณพื้นที่เหล่านี้ไม่เกิดการจราจลขึ้นพวกเขายังไม่ถูกตรวจพบ หลังจากจัดการบุคคลไปมากกว่า 3 คน พวกเขาก็ลากศพไปเเอบไว้ในพุ่มไม้

 

ฟืดดด

 

ศพของไมค์เเละผู้คุ้มกันอีก 2 คนได้นอนกองรวมกัน

 

"หืม?เกิดอะไรขึ้น?"นอกคฤหาสน์ เวด ที่ว่อนตัวอยู่ พบว่าการป้องกันภายในคฤหาสน์ค่อนข้างหละหลวมลงเเล้ว

 

"หรือว่าพวกเขาจะถูกพบตัวเเล้ว?"ด้วยการลดตัวลงของผู้คุ้มกันมันกล่าวได้หลายปัจจัยที่ว่า พวกเขาอาจจัดการศัตรู หรือไม่ก็ถูกศัตรูพบเเละเร่งเร้าไปรวมตัวเพื่อจัดการพวกเขา

 

เพียงเเต่ว่า เวด กลับไม่รู้สึก เป็นหว่ง เเมตต์ กับ เเจ็คสันมากนัก ทั้ง 2 คนไม่น่าจะใช่คนที่ทำผิดพลาดได้โดยง่าย เเละภารกิจของ เวด ก็คือเฝ้าระวังคุ้มกันอยู่ด้านนอก เพื่อช่วยให้พวกเขาเข้าไปเเละกลับออกมาอย่างปลอดภัย เพียงเเต่ว่าหากพวกเขาเข้าตาจนเเละถูกล้อมโดยศัตรูจริงก็คงไม่พ้นถูกศัตรูยิงจนร่างพรุน

 

ภายในคฤหาสน์

 

ห้องโถงคฤหาสน์,การทำธุรกรรมภายในยังคงดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น สินค้าบางอย่างได้ถูกนำออกมา มันเป็นกลุ่มมนุษย์ เเต่การที่มีผู้คุ้มกันที่มีฝีมืออย่างไมค์เเละผู้คุ้มกันจำนวนมากรายล้อมคฤหาสน์หลังนี้ เห็นได้ชัดว่า กลุ่มมนุษย์เหล่านี้ไม่ใช่สิ่งเเลกเปลี่ยนธรรมดา

 

"มิสเตอร์ เฮาส์ลีย์ สิ่งนี้พอจะทำให้คุณรู้สึกพอใจได้บ้างรึยัง?"ในห้องโถง โรส กล่าวพูดเเละเสนอสินค้ากลุ่มมนุษย์ของเขา

 

โรสได้เเสดงสินค้าของเขาวันนี้ให้ เฮาส์ลีย์ ดู เเน่นอนว่าธุรกรรมในอดีตของพวกเขาถูกขัดขวางโดย เเจ็คสัน เเละ เเมตต์ ทำให้เขาหาทางค้าขายสินค้าของพวกเขาได้ยากขึ้นมาก เเต่คราวนี้ ดูเหมือนทุกอย่างจะไปได้สวย ดังนั้น โรส จึงไม่รีรอที่จะรีบนำเสนอสินค้าของเขา

 

"ไม่เลว,ฉันรู้สึกพึงพอใจเล็กน้อย"เฮาส์ลีย์ ไม่ได้สนใจคำพูดของ โรส เขากล่าวตอบอย่างไม่เเยเเส

 

"ฮี่...ฮี่่.."เห็นการเเสดงออกของ เฮาส์ลีย์ ,โรส เผยมุมปากยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้

 

ฟึ้บบ

 

เพียงเเต่ในขณะที่ โรส เเละ เฮาส์ลีย์ กำลังทำธุรกรรมการค้ากันอยู่นั้น โทรศัพท์ของ เฮาส์ลีย์ ก็ได้ดังขึ้น เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมาเเละรับสาย เสียงจากปลายสายได้พูดถึงเรื่องบางอย่างก่อนที่จะทำให้เเววตาของ เฮาส์ลีย์ สว่างวาบขึ้น

 

"มิสเตอร์ เฮาส์ลีย์ เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ?"เห็นการเปลี่ยนเเปลงของ เฮาส์ลีย์ โรสกล่าวถามออกมาอย่างช่วยไม่ได้

 

"ดูเหมือนว่าเพื่อนสองคนนั้นของเเกจะได้ลอบเข้ามาที่นี่"หลังจากได้เสียงรายงานจากปลายสาย เฮาส์ลีย์ กล่าวด้วยคำพูดที่เยือกเย็น