บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 81 อสูรเลี้ยงไร้เจ้านาย

ตอนที่ 81

อสูรเลี้ยงไร้เจ้านาย

 

“ไม่ทราบว่าคุณชายมีอะไรให้ข้ารับใช้หรือเจ้าคะ”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานพลางเดินมายืนอยู่ตรงไป๋จูเหวินและหลินหลิน หากดูจากภายนอกตัวของแมงมุมแม่ม่ายดำตัวใหญ่กว่าหลินหลินเสียอีก แถมพลังอสูรยังอยู่ในระดับหยกซึ่งนับว่าหายากมากที่นอกเขตอสูรแห่งนี้

“เอ่อ...เอาเป็นว่าช่วยทำความสะอาดแล้วกัน”ไป๋จูเหวินไม่ตอบเพราะตนเรียกแมงมุมมาทำความสะอาดจริงๆ แต่ถึงจะได้รับคำสั่งเช่นนั้นอสูรแมงมุมแม่ม่ายดำก็ไม่มีท่าทีขัดข้องใจแต่อย่างไร นางเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ในทันทีเพราะร่างแมงมุมของนางไม่สามารถเข้าไปในตัวเรือนได้ รูปร่างมนุษย์ของนางเองก็ต่างกับหลินหลินมากเช่นกันเพราะนางมีรูปร่างเป็นหญิงสาวโตเต็มวัย เรียกได้ว่ามีร่างกายที่เติบโตอย่างสมบูรณ์แล้วนั่นเอง โดยเฉพาะจุดที่หลินหลินไม่มีนางก็มีอย่างล้นเหลือเลยทีเดียว เพียงแต่ที่คอของนางปรากฏสร้อยคอเส้นหนึ่งห้อยเอาไว้ มันเป็นสร้อยที่ทำมาจากพลอยสีแดงสดดูราคาแพงไม่น้อย ซึ่งมันก็หมายความว่านางเป็นอสูรเลี้ยงของใครบางคนในเมืองแห่งนี้

“ทุกตัวฟังทางนี้”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำว่าพลางปรบมือครั้งหนึ่ง

“พวกตัวเล็กช่วยกันจัดการทำความสะอาดเป็นกลุ่มนะ เอาเป็นกลุ่มละ 10 ตัวก็แล้วกัน ส่วนพวกตัวใหญ่ช่วยกันขนของที่พวกตัวเล็กทำความสะอาดเสร็จแล้วนะ”พูดจบเหล่าแมงมุมที่มาทำงานตามคำเรียกของไป๋จูเหวินก็ราวพยักหน้าพลางเริ่มทำตามที่นางสั่งในทันที

“สั่งได้ไม่เลวนี่นา”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองเหล่าแมงมุมที่เริ่มทำความะสะอาดกันอย่างขยันขันแข็ง

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายเรียกมา เด็กๆพวกนี้คงไม่เชื่อฟังขนาดนี้หรอกเจ้าค่ะ”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำยิ้มหวานพลางก้มหัวให้ไป๋จูเหวินเล็กน้อย นางเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์เรียกได้ว่าทุกการเคลื่อนไหวสามารถตราตรึงใจบุรุษย์ได้เป็นอย่างดี แต่ไป๋จูเหวินก็ลำบากใจไม่น้อยที่เรียกอสูรของคนอื่นมาทำงานเช่นนี้

“ว่าแต่...เจ้าเป็นอสูรเลี้ยงอย่างนั้นหรือ”ไป๋จูเหวินถามพลางมองสร้อยคอของอสูรแมงมุมแม่ม่ายดำ

“....เคยเป็นเจ้าค่ะ”นางตอบพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีเศร้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด

“เจ้านายของข้าตายไปเมื่อหลายสิบปีก่อน ข้าเลยกลายเป็นอสูรเลี้ยงไร้เจ้านายมานับตั้งแต่นั้น โชคดีที่เหล่าศิษย์ของเจ้านายข้าไม่ได้ขับไล่ข้าไปไหน ข้าจึงยังสามารถอยู่ในเมืองร้อยแปดอสูรเช่นนี้ต่อไปได้เจ้าค่ะ”น้ำเสียงยามเล่าเรื่องอดีตของอสูรแมงมุมไม่ม่ายดำฟังแล้วน่าเศร้าอย่างประหลาด ท่าทางนางเองก็รักเจ้านายของนางมากเช่นกัน

“ขอโทษทีนะที่ถามเรื่องนี้”ไป๋จูเหวินเห้นอีกฝ่ายเศร้าก็อดเศร้าไปด้วยไม่ได้

“ไม่หรอกเจ้าค่ะ อสูรมีอายุยืนยาวกว่ามนุษย์มากเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แถมเวลาก็ผ่านมาจะร้อยปีแล้วด้วยตัวข้าทำใจได้มากแล้วเจ้าค่ะ”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำตอบพลางฝืนยิ้มออกมา ทำให้ไป๋จูเหวินรู้สึกสงสารนากมากขึ้นไปอีก มันเอื้อมมือไปลูบหัวของอสูรแมงมุมแม่ม่ายดำอย่างเคยชินเพราะทำแบบนี้กับหลินหลินมาหลายครั้งแล้วนั่นเอง

“พี่ไป๋ ข้าด้วยๆ”หลินหลินเห็นไป๋จูเหวินลูบหัวอสูรแมงมุมแม่ม่ายดำก็เดินเข้ามากอดแขนของไป๋จูเหวินเอาไว้พลางบอกมันลูบหัวนางด้วยเช่นกัน ทำให้ไป๋จูเหวินยิ้มออกมาพลางใช้มืออีกข้างลูบหัวหลินหลินอย่างเอ็นดู

“คุณชาย..ท่านช่วยเป็นเจ้านายคนใหม่ให้ข้าได้หรือไม่”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำถามพลางช้อนสายตามองไป๋จูเหวิน นางแสดงท่าทีเขินอายออกมาเพราะนางไม่เคยคิดจะมีเจ้านายใหม่มาก่อน แต่วินาทีที่ได้ยินเสียงผิวปากของไป๋จูเหวินนางก็สัมผัสได้ถึงอารมบางอย่างที่สอดแทรกเข้ามาในร่างกาย มันเป็นความรู้สึกเคารพอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ราวกับความรู้สึกเคารพมันออกมาจากภายในจิตวิญญาณก็ไม่ปาน

“เรื่องนั้น...”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองไปทางหลินหลิน ตอนนี้มันมีหลินหลินเป็นอสูรเลี้ยงอยู่แล้ว แถมค่าอาหารของหลินหลินก็ไม่ใช่ถูกๆเสียด้วย

“...พี่สาวจะมาเป็นอสูรเลี้ยงของพี่ไป๋งั้นเหรอ”หลินหลินถามพลางกอดไป๋จูเหวินแน่นขึ้น

“เจ้าค่ะ”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำว่าพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน ทำเอาหลินหลินลังเลไปเล็กน้อย เพียงแต่เรื่องราวของนางหลินหลินก็ได้ยินแล้ว นางเอกก็รู้สึกสงสารอีกฝ่ายเช่นกัน

“มันก็ได้หรอก แต่ข้าต้องเป็นที่หนึ่งนะ”หลินหลินว่าพลางทำแก้มป่องด้วยท่าทีน่ารักน่าชักเห็นแล้วอสูรแมงมุมแม่ม่ายดำก็หัวเราะออกมาเบาๆ

“ไม่ต้องกังวลหรอกเจ้าค่ะ ถึงตอนนี้ข้าจะมีพลังมากกว่า แต่อีกไม่นานแม่หนูต้องแข็งแกร่งกว่าข้าอย่างแน่นอน”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำว่าพลางยิ้มออกมา

แต่เดิมเผ่าของหลินหลินคงแข็งแกร่งกว่าอสูรแมงมุมแม่ม่ายดำอยู่แล้วเพราะหลินหลินเกิดมาก็เป็นระดับทองขั้นท้ายๆแล้ว เรียกได้ว่าเติบโตเพียงเล็กน้อยก็จะเข้าระดับหยกได้ไม่ยาก นั่นหมายความว่ามารดาของหลินหลินต้องมีระดับสูงกว่านี้แน่ๆ เทียบกับอสูรแมงมุมแม่ม่ายดำแล้ว นางคงใช้เวลานานหลาบสิบปีในการเลื่อนระดับขึ้นมาเป็นระดับหยก ไม่ทราบเหมือนกันว่าระดับของนางจะไปสุดอยู่ที่ระดับใด แต่ตอนนี้นับว่านางเป็นอสูรที่หาได้ยากมากแล้ว

“ถ้าอย่างนั้น ข้า...ก็เป็นอสูรเลี้ยงของคุณชายได้แล้วสินะเจ้าคะ”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำว่าพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีมีความสุข ตั้งแต่โดนเจ้านายคนเก่าตายไปนางก็ไม่เคยเจอใครที่ทำให้นางอยากอยู่ด้วยเลย จนกระทั่งได้พบกับไป๋จูเหวิน ไม่ว่าจะอย่างไรนางก็อยากจะให้มันมาเป็นเจ้านายให้ได้

“อืม ข้าคิดว่าคงไม่มีปัญหาหรอก”ไป๋จูเหวินตอบพลางยิ้มรับอย่างอ่อนโยน

“ขอบคุณเจ้าค่ะ จริงสิข้ายังไม่ทราบชื่อของคุณชายเลย”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำพูดด้วยท่าทีเขินอาย นางตกลงเรื่องกลายเป็นอสูรเลี้ยงไปแล้วทั้งๆที่ยังไม่รู้ชื่อของอีกฝ่ายเลย นี่นางกลายเป็นอสูรใจง่ายเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

“ข้าชื่อ ไป๋จูเหวิน แล้วเจ้าล่ะ”ไป๋จูเหวินตอบพลางถามกลับไปยังอสูรแมงมุมแม่ม่ายดำ

“เรื่องนั้น...คุณชายไป๋จะตั้งให้ข้าเลยก็ได้เจ้าค่ะ”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำว่าพลางหลบสายตาของไป๋จูเหวิน ความจริงนางมีชื่อที่เจ้านายคนเก่าตั้งให้แต่แรกแล้ว แม้จะเสียดายแต่การเอาชื่อที่เจ้านายคนเก่าตั้งให้มาใช้กับเจ้านายคนใหม่นางกลัวว่าไป๋จูเหวินจะไม่ชอบ

“เจ้ามีชื่อเดิมอยู่ไม่ใช่หรือ ทำไมไม่ใช้ชื่อนั้นล่ะ”ไป๋จูเหวินถามพลางมองสร้อยคอพลอยสีแดงสดของอสูรแมงมุมแม่ม่ายดำ

“เรื่องนั้น..”อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำมีท่าทีลำบากใจขึ้นมาทันที

“ไม่เป็นไรหรอก ชื่อนั้นเป็นชื่อที่เจ้านายเก่าของเจ้าตั้งให้นี่นา มันเป็นชื่อที่สำคัญไม่ใช่หรือไง”ได้ยินที่ไป๋จูเหวินบอก อสูรแมงมุมแม่ม่ายดำก็นิ่งอึ้งไป นางไม่คิดว่าไป๋จูเหวินจะไม่คิดมากกับเรื่องนี้แถมยังอยากให้นางใช้ชื่อเก่าอีกต่างหาก

“ข้าเองก็จะใช้ชื่อหลินหลินไปตลอดเหมือนกัน”หลินหลินว่าพลางยิ้มกว้าง นางไม่ได้คิดเรื่องไป๋จูเหวินจะตายก่อนนางหรอก เพีนงแต่นับจากนี้นางก็คงมีเจ้านายเพียงแค่คนเดียว และชื่อหลินหลินก็จะอยู่กับนางไปตลอดไม่เปลี่ยนแปลงอย่างแน่นอน

“เจ้าค่ะ..เจ้านายข้าตั้งชื่อให้ว่า หงเยว่ เจ้าค่ะ”หงเยว่พูดพลางยิ้มหวานให้กับเจ้านายใหม่ของนาง

“เข้าใจแล้ว หงเยว่ จากนี้ไปเจ้าเป็นอสูรเลี้ยงตนที่ 2 ของข้า”ไป๋จูเหวินว่าพลางยิ้มให้กับหงเยว่

“ถ้าย่างนั้นข้าคงต้องตั้งใจทำงานที่คุณชายสั่งแล้วสินะเจ้าคะ”หงเยว่ว่าพลางเดินไปที่ชั้นตำราที่เหล่าแมงมุมทำความสะอาดกันหมดแล้ว

“พวกเขาทำตามคำสั่งได้แต่แยกชนิดตำราไม่ได้นี่สิ”หงเยว่ว่าพลางเริ่มจัดตำราบนชั้นให้เป็นระเบียบ เพราะแมงมุมอสูรระดับต่ำยังไม่สามารถอ่านตัวหนังสือได้เลยนำตำรามาเก็บที่ชั้นง่ายๆเท่านั้น

“ข้าจะช่วย”หลินหลินว่าพลางเดินตามหงเยว่ไปที่ชั้นตำรา เพียงแต่...

“เจ้าอ่านหนังสือเป็นด้วยเหรอ”ไป๋จูเหวินถามพลางมองไปที่หลินหลิน

“....ไม่”หลินหลินส่ายหน้าพลางมองตำราในมือตนเอง นางเกิดมาก็กินอย่างเดียวไม่ได้ศึกษาอะไรเลย จะไปอ่านเขียนได้อย่างไร

“มานี่สิ ข้าจะสอนให้”หงเยว่ว่าพลางเดินมาสอนให้หลินหลินจำตัวอักษรทีละน้อย แต่จะบอกว่าสมแล้วที่หลินหลินเป็นอสูรระดับสูง นางจดจำตัวอักษรได้เร็วมากไม่นานก็ช่วยจัดตำราได้แล้ว

“เสร็จไวกว่าที่คิดนะ”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองห้องสุดท้ายในอาคารกลางที่ถูกจัดการจนสะอาดหมดจด อาจจะเพราะมีแมงมุมช่วยกันปูพรมทำความสะอาด ทำให้ไม่เหลือฝุ่นเลยแม้แต่ในช่องเล็กๆ แถมไม่ต้องกังวลเรื่องหยากไย้เพราะเหล่าแมงมุมพากันเก็บและม้วนใยของพวกมันจนกลายเป็นก้อนกลมก่อนที่ไป๋จูเหวินจะเผาทิ้งอย่างง่ายดาย

“เด็กๆ มาทางนี้”หงเยว่ว่าพลางพาเหล่าแมงมุมไปช่วยพวกต้าชิงต้าเฉินเก็บกวาดอาคารด้านหน้า ทำเอาพวกต้าชิงต้าเฉินอึ้งไปพักใหญ่ก่อนที่ไป๋จูเหวินจะเล่ารายระเอียดให้ฟัง

ส่วนแมงมุมที่ไป๋จูเหวินเรียกมาหงเยว่ก็รับหน้าที่ดูแลพวกมันต่อเพราะนางเคยเป็นนางพญามาก่อน เรื่องดูแลพวกแมงมุมเลยเคยทำมาบ้าง แถมมิติของนางยังสามารถเก็บพวกแมงมุมเอาไว้ข้างในได้อีกต่างหาก เรียกได้ว่าสดวกไม่น้อย