DMWS ตอนที่ 53 ค้นหาผู้ช่วย [ฟรี]

ใกล้เเม่น้ำฮัดสัน,ฐานลับของเเจ็คสันเเละเเมตต์ หลังจากที่พวกเขาร่วมกำจัดตัวปัญหาอย่าง โอบาไดห์ นี่ก็ผ่านมามากกว่า 1 สัปดาห์เเล้ว,ตลอดทั้ง สัปดาห์ นี้พวกเขาเเทบจะไม่ได้เคลื่อนไหวกันเลย

 

ครื่นนน

 

ฟืดดด

 

เเฟ้ววว

 

เเจ็คสันซบเซานอนเล่นอยู่บนโซฟา เขาเปลี่ยนช่องโทรทัศน์ ด้วยความเบื่อหน่าย ช่วงนี้ เขาไม่ได้รับข่าวพวกเเก๊ง เจสเตอร์ เเม้เเต่น้อย รวมถึงช่วงนี้ เหตุอาชญากรรมก็ลดน้อยลงอย่างมาก เพราะ การออกล่าของ เเมตต์ เเละ เเจ็คสัน ในช่วง เวลาที่ผ่านมา

 

ฟุ่บบ

 

เเจ็คสันปิดโทรทัศน์ลงในทันที เขาคิดว่าตัวเขาเองควรจะหาบางสิ่งเพื่อเริ่มต้นที่จะทำ ตอนนี้ ภารกิจหลักของเขาเสร็จสิ้นไปมากกว่า 20/100 เเล้ว เขาไม่อยากนั่งเเช่ตัวอยู่ในฐานไปวัน ๆ

 

ฟุ่บบ

 

"เฮ้,เเมตต์ ,คุณไม่คิดว่าเราควรหาอะไรทำในช่วงนี้งั้นหรอ? อย่างเช่นการออกล่าพวก เเก๊งมาเฟียของพวก วิลสัน หรืออะไรก็ได้? ฉันได้นั่งเล่นอยู่บ้านเเละที่นี่โดยไม่มีอะไรทำมามากกว่า 1 สัปดาห์เเล้ว"เเจ็คสัน ดีดตัวขึ้น เขากล่าวถามเเมตต์ออกไป

 

ตั้งเเต่ที่ เเจ็คสันให้ เทคนิคการฝึกฝน « วิถีมังกรทะยาน» เเมตต์ ก็ได้เฝ้าฝึกฝนมันตลอดมาช่วงหลายวันมานี้ทำให้ความเเข็งเเกร่งของเเมตต์ในตอนนี้เเข็งเเกร่งขึ้นกว่าเเต่ก่อนมาก

 

"ช่วงนี้ข่าวเกี่ยวกับเเก๊งมาเฟียของพวก วิลสัน เองก็เงียบไป ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้ทำการต่อต้านการกระทำของพวกเราในช่วงนี้"เเมตต์กล่าวตอบอย่างรวดเร็ว

 

"ไม่มีข้อมูลเลยงั้นหรอ?หรือว่าระบบข่าวกรองของพวกเราจะตื้นเขินเกินไป?"ได้ยินคำตอบของเเมตต์เเจ็คสันกล่าวส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้

 

"หลังจากที่พวกเราออกล่าเเละตอบโต้พวกเขาในช่วงเร็ว ๆ นี้ ทำให้พวกเขาเก็บตัวเเละรอคอยอย่างเงียบ ๆ นี่ไม่ใช่สมควรเป็นเรื่องปกติ ? เเม้ว่าฉันจะมีเเหล่งข่าวหลายช่องทางเเละพอรับรู้มาบ้างเล็กน้อย ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเขากำลังหาตัวพวกเราอยู่ กระทั่งพวกเขาอาจกำลังเตรียมเเผนการรับมือพวกเราอยู่ตอนนี้"เเมตต์กล่าววิเคราะห์สถานการณ์ในปัจจุบัน

 

"ดูเหมือนว่าพวกเราเองก็ควรจะเริ่มพัฒนากำลังรบของเรา,เราจำเป็นจะต้องหาคนเพิ่ม"เเจ็คสันกล่าวเเสดงความคิดเห็น

 

"นายคิดแบบนั้นงั้นหรอ?ฉันรู้ว่ามีหลายคนที่เป็นศัตรูกับ วิลสัน เเต่ฉันไม่คิดว่านั่นเป็นความคิดที่ดีนัก"ได้ยินคำเเนะนำของ เเจ็คสัน เเมตต์ กล่าวพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ต้องการนำผู้บริสุทธิ์มาเกี่ยวข้องด้วย

 

"ฉันรู้,เเต่ฉันไม่ได้ต้องการนำคนบริสุทธิ์ที่ไม่รู้เรื่องมาเกี่ยวข้องด้วย เราต้องหาคนที่ยินยอมพร้อมเต็มใจจะมาช่วยเหลือเรา"เเจ็คสัน กล่าวครุ่นคิดถึงวิธีการ

 

ด้วยกองกำลังด้านกำลังคนของพวกเขา เเน่นอนว่าย่อมไม่เพียงพอต่อ การรับมือกับ พวกเเก๊ง วิลสัน,เเก๊ง เจสเตอร์ เเละ วายร้ายเเห่งโลกใต้ดินจำนวนมากเหล่านี้ ถึงเเม้ว่า เเจ็คสันจะคิดว่า สไปเดอร์-เเมน เป็นตัวช่วยที่ดี เเต่ เขาเองก็ไม่รู้ว่า ตอนไหน ปีเตอร์ จะกลายเป็น สไปเดอร์-เเมน ดูเหมือนว่า เขาต้องรอให้ ปีเตอร์ ช่วยเหลือ ดร.คอนนอร์ส ศึกษายีนพันธุกรรมให้สำเร็จก่อน เเละ เขาก็ถูกเเมงมุมกัดในช่วงนั้น เเจ็คสันไม่อาจรอได้ถึงตอนนั้น บางทีมันอาจจะยาวนานหลายเดือน

 

"คนที่ยินดีจะช่วยเหลือ?มิราจไนท์ เเม้เราจะมองหาคนที่ยินยอมจะช่วยเหลือเราในการกำจัดอิทธิพลของพวกวิลสันเเละเเก๊งเจสเตอร์ เเต่ฉันกลับไม่คิดว่าคนเหล่านั้นจะหาง่ายนัก?"เเมตต์กล่าวตอบเเจ็คสันทันที

 

"อืม,มันจะต้องเป็นคนที่เต็มใจทำงานกับพวกเรา เว้นเสียเเต่ว่าพวกเราจะต้องจ้างพวกเขา"เเจ็คสัน กล่าวออกมาอย่างกระทันหัน

 

"นายหมายถึง?"เเมตต์กล่าวถามทันที

 

"พวกทหารปลดเกษียณ,หรือพวกนักล่าเงินรางวัล! ฉันคิดว่าคนเหล่านี้คงเต็มใจที่จะร่วมมือกับเราหากได้รับผลตอบเเทนที่เพียงพอ"เเจ็คสันกล่าวบอกความคิดของเขา

 

"นั่นก็อาจจะจริง เเต่เราไม่มีงบเพียงพอที่จะตั้งค่าหัวเงินรางวัลหรอก นอกจากนี้เงิน 80,000 เหรียญ ที่นายให้มาคราวก่อนก็ไม่ได้เป็นเงินที่จะสามารถใช้จ่ายเรื่องเหล่านี้ได้เพียงพอ"ได้ยินคำตอบของเเจ็คสัน เเมตต์ กล่าวเเย้ง

 

เเมตต์กล่าวบอกปัญหาของพวกเขาในตอนนี้ พวกเขาไม่ได้มีเงินเหลือมากพอจะทำเช่นนั้น ,เเมตต์มีอาชีพเป็นทนายความก็จริง เเต่เขาก็ไม่ได้มีเงินเหลือมากพอที่จะทำเช่นนั้น"...."

 

"บางทีฉันอาจต้องคิดเรื่องขอเบิกค่าจ้างของฉันก่อนเวลา...."

 

ฟุ่บบ

 

ฟุ่บบ

 

นิวยอร์ก,อพาร์ทเมนต์เเห่งนึง

 

"ท่านครับ,พิซซ่า ที่สั่งมาส่งเเล้วครับ"

 

"ไม่ทราบว่า คุณเมอร์เเชนต์อยู่ไหมครับ?"

 

"ฉัน เมอร์เเชนต์,เเต่ฉันไม่ได้สั่งพิซซ่านะ?"

 

"เเล้วใครสั่ง?"เจ้าหน้าที่ส่งพิซซ่ากล่าวงงเล็กน้อย

 

"ฉันเอง,หน้ามะกอกสับปะรด"ในขณะนั้นเองก็มีชายคนนึงเดินออกมาจากห้องของ เมอร์เเชนต์

 

"นาย,เจอเรมี่ ใช่มั้ย? ฉัน เวด วิลสัน,ฉันจะไม่ให้ทิปอะไรนายทั้งนั้นนอกจากนี้ฉันมารอนายที่นี่นานเเล้ว นายรู้จัก เมเเกน โอฟรอสกี้ ไหม? เรียกถูกมั้ย โอฟรอสกี้ หรือ โอลอฟสกี้ ดี? เพราะเธอรู้จักนาย"ปืนในมือของชายที่ ชื่อ เวด วิลสัน จ่อไปที่ เจอเรมี่

 

"เอ่อ..."เจอเรมี่ สั่นอย่างหวาดกลัว

 

"นายเเอบตามเธอ,ฉันขอเตือนนายไว้เลยว่า อยู่ให้ห่างจาก เมเเกน โอเคร?"เวด วิลสัน เก็บปืนของเขากลับไปพร้อมกับหยิบมีดจอไปที่ เจอเรมี่ เพื่อขู่เขา

 

"นายเข้าใจคำพูดของฉันใช่มั้ย?"เวด วิลสัน บีบคอของ เจอเรมี่ ชิดใกล้กับกำเเพงก่อนที่จะจูบลงใบหน้าของเขาทีนึงก่อนที่จะเดินออกไป

 

หลังจากนั้นผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เวด ก็เดินไปที่ บาร์ ซิสเตอร์มาร์กาเร็ต ที่นี่เป็นตลาดเเรงงานของทหารรับจ้าง

 

ผมเป็นเเค่คนเลวที่รับจ้างอัดคนที่เลวกว่า ผมก็เเค่มีหน้าที่เลาะฟันคนอื่นเพื่อเเลกกับเงิน : นี่เป็นคติของเขา เวด วิลสัน

 

"เฮ้,บัค ลีเฟลด์"หลังจากเวดเข้าไปในบาร์เขาก็กล่าวทักทายคนคนนึง

 

"เฮ้,เวด วิลสัน นักบุญของคนไร้ยากวันนี้มีอะไรให้ช่วยไหมครับ?"ทันทีที่เห็น เวด เพื่อนสนิทที่สุดของเขากล่าวหยอกล้อทันที

 

"ช่วยเป่าปี่ให้ทีสิ!" (ใครไม่เข้าใจมุข ปี่ที่ว่านี่ก็นึกภาพ 18+ ท่อนล่างอวัยเพศของผู้ชายนะครับ)

 

"เอ่อฉันก็อยากโดนนะ"

 

"ฉันต้องการเหล้าสูตรพิเศษ..."เวด กล่าวหยิบ บัตร ที่มีชื่อ เจอเรมี่ กาเร็ตต์ ยื่นส่งให้เพื่อนของเขา ก่อนที่จะพูดคุยคำขออื่น ๆ ให้เพื่อนของเขาฟัง

 

"นายเป็นทหารรับจ้างที่ใจป้ำมาก ซอฟต์ใส่เด็กนั่นไปเยอะละสิ"วีส เพื่อนของ เวด กล่าวหยอกล้อทันที

 

"เขาไม่ใช่คนเลว วีส เเค่พวกตามตื้อเท่านั้น ตอนฉันอายุเท่าเขาฉันเป็นหนักกว่าเยอะ ตื้อสาวไปที่เเปลก ๆ บ้าง วีรกรรมของฉันเยอะกว่าไอหนุ่มคนนี้มากนัก"ได้ยินคำหยอกล้อของเพื่อนของเขา เวด กล่าวตอบทันที

 

"เอาล่ะ คาลูอาห์ เบลี่ย์ เเละ วิปครีม ได้ละ เเต่ว่านายสั่งเเก้วนี้ไปทำไม?"วีส กล่าวถาม เวด เพื่อนของเขาทันที

 

"เฮ้,เคลลี่,เคลลี่,เคลลี่ เอาไปให้บัค บอก บูธ ฝากมาเล้าโลมเล็กน้อย"เวดหันศีรษะไปเล็กน้อยเเละยื่นเเก้วเหล้าสูตรพิเศษให้กับพนักงงานสาวในร้าน

 

"ทำไปเพื่ออะไร ไหนบอกหน่อยสิ?"เห็นการเคลื่อนไหวของ เวด,วีส กล่าวถามในทันที

 

"ฉันก็ไม่ได้ต้องการอะไร เเค่ยั่วให้มันตีกันเท่านั้น"เวด กล่าวตอบเล็กน้อย

 

"เฮ้,บูธ"

 

ปั้ง

 

ปั้ง

 

"เเกจะเอายังไงวะ?"

 

ปั้งง

 

"เฮ้ย บูธ เล่นเเม่งเลย"

 

ทันใดนั้นในห้องโถงบาร์ บูธ เเละ บัค ก็ตีกันอย่างรวดเร็ว คนรอบข้างต่างก็ร่วมฉลมุนเหตุการเหล่านี้ขึ้นก่อนที่ เวด จะนั่งดื่มอย่างสบายใจหลังจากนั้นไม่นานเขาก็สังเกตุเห็นคนสวมใส่เสื้อกันหนาวธรรมดาสองคนนั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะเเห่งนึงในร้าน คนนึงสวมเเว่นกันเเดดสีดำมืดอายุประมาณ 30 ปี ส่วนอีกคนเองก็สวมเเว่นเเต่เห็นได้ชัดจากรูปลักษณ์ของเขาเพียงเเค่ 16 หรือ 17 ปีเท่านั้น พวกเขาได้เดินเข้ามาในบาร์เเห่งนี้

 

"เฮ้ย,วีส บาร์ของนาย เปิดต้อนรับเยาวชนด้วยงั้นหรอ?"หลังจากทอดมองสายตาออกไป เวด ก็สังเกตุเห็นหนึ่งในบุคคล 2 คนนั้นเขากล่าวถาม วีส ทันที

 

"นายหมายถึงเด็กคนนั้น?พวกเขาได้มาถึงที่นี่เมื่อไม่นานมานี้"

 

"เเน่นอนว่าบาร์ของฉันไม่ได้เปิดต้อนรับเยาวชนคนนั้น เเต่นายก็รู้ว่าสถานที่เเห่งนี้ ไม่ได้มีกฏเข้มงวด รวมถึง ดูเหมือนพวกเขาจะเป็นครอบครัวกัน นายเห็น ชายคนนั้นที่เขามาด้วยไหม เขาคล้ายกำลังพาลูกออกมาเที่ยวเปิดหูเปิดตา"วีส กล่าวอธิบายตามสัญชาตญาณของเขา

 

"เอ่อฉันเห็นละ ไม่ต้องอธิบายขนาดนั้นก็ได้"ได้ยินคำอธิบายของ วีส เวด,สั่นศีรษะทันที ดูเหมือนว่า ผู้ใหญ่ที่มาด้วยคล้ายกับพาเด็กคนนั้นมาเปิดหูเปิดตา

 

"เฮ้ย,หลีกหน่อยให้ฉันผ่าน! ขอผ่านหน่อย....เขายังไม่ตาย"วีส เดินเข้าไปหลังจากเห็นการต่อสู้จบลง เเน่นอนว่าบูธโดนจัดการร่วงไป

 

"วู้วววว"

 

"มิราจไนท์ฉันไม่คิดว่าสถานที่เเห่งนี้จะหาคนที่เราต้องการได้"ในสถานที่เกิดเสียงชลมุนอย่างบาร์เเห่งนี้เเมตต์กล่าวอธิบายสิ่งที่เขาคิด เเน่นอนว่าเสียงเอะอะจำนวนมากได้ทำให้ประสาทสัมผัสของเขารวน

 

"คุณอย่าเพิ่งคิดอย่างนั้นเลยน่า,ฉันมีคนคนนึงที่คิดไว้ในใจเเล้ว"เเจ็คสันกล่าวด้วยรอยยิ้มพร้อมกับสังเกตุจ้องมองไปในบาร์

 

เเน่นอนว่าที่เเจ็คสันมาที่เเห่งนี้เขาย่อมมีจุดประสงค์แอบเเฝงอยู่,เเมตต์กับเขาวางเเผนที่จะหาคนช่วยสนับสนุนในการกำจัดพวกเเก๊งมาเฟียอย่าง คิงพิน เเละ เเก๊งเจสเตอร์ เเจ็คสัน ต้องการหาลูกทีมเพิ่มเติม เเม้เขาอยากจะได้ สไปเดอร์-เเมน เข้าร่วมตอนนี้ เเต่ก็ยังไม่ถึงเวลา กรีนก็อบลิน ก็เหมือนกัน ดังนั้น เเจ็คสัน จึงได้เเต่มองหานักสู้เเห่งโชคชะตาเท่านั้น เเละ นักสู้เเห่งโชคชะตาที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกใต้ดินที่เขาคิดได้ก็คือ เดดพลู : เวด วิลสัน