ตอนที่ 499 ความลับของหลิน ซิน
“ฉันได้ยินว่าพวกเธอกำลังมองหาผู้คุ้มกัน...”
หญิงสาวค่อยๆเดินออกจากหลังต้นไม้อย่างสง่างาม
เธอสวมเสื้อสีขาวรัดแน่น เผยให้เห็นไหล่ขาวและภูเขาไฟสองลูก
เธอยังสวมกระโปรงหนังสีดำและขาคู่ยาวประมาณ1.3เมตรที่ดูอ่อนนุ่มและเป็นธรรมชาติภายใต้แสงสลัว
เพียงเมื่อเธอปรากฏตัว หลิน ซินและคนอื่นก็ตกตะลึง จับจ้องไปที่คอเสื้อเธอ
ในไม่ช้า ทั้ง5ก็สังเกตเห็นสัญลักษณ์ของพวกนอกรีตบนคอฝั่งซ้ายเธอ ทำให้ทุกคนตื่นตัวในทันใด
หญิงสาวหัวเราะเบาและหัวชุ่มเลือดของชายคนหนึ่งก็ปรากฏในมือขวาเธอ“ฉันเดาว่าพวกเธอคงกำลังมองหาเขา?”
เมื่อเห็นเลือดยังคงหยดจากหัวในมือเธอ แม้จะไม่สามารถระบุได้ว่าใครคือชายคนนั้น แผ่นหลังของเด็กๆก็ยังเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ
“มองเห็นกันชัดไหม?ฉันจะให้ดูใกล้ๆนะ”หญิงสาวแสยะยิ้ม เดินไปหาทั้ง5ด้วยรองเท้าบู๊ต
ทุกครั้งที่เธอก้าวเท้า หัวใจของทั้ง5ก็จะยิ่งเต้นเร็วขึ้น บางทีทั้ง5คงกลัวมากเกินจนทำให้ขาแข็งและไม่อาจหนีไปไหนได้!
ในขณะนั้นเอง หนานกง ฉิงก็ร้องตะโกนขึ้นและฟื้นคืนความสามารถในการเคลื่อนที่เขา จากนั้นก็หยิบเอาดาบทองแดงออกมาและพุ่งใส่หญิงสาวในกระโปรงหนัง“รีบหนีไปเร็วเข้า!แยกกันเป็น4ทาง!”
หญิงสาวในกระโปรงหนังหัวเราะเบาๆและไม่ทำอะไรเพื่อหยุดหนานกง ฉิง เธอไม่แม้แต่จะหลบ ยอมให้เขาโจมตีเธอ
ดาบทองแดงเขาแทงใส่หน้าท้องเธอทันที
มันหลุดจากความคิดของทุกคนเพราะเลือดไม่ได้สาดกระจายออกมา แต่เสียง’เกร๊ง’กลับดังขึ้น เอวของหญิงสาวในกระโปรงหนังกลับดูปกติ และไม่มีรอยแผลอะไร อย่างไรก็ตาม ดาบทองแดงของหนานกง ฉิงกลฃับแตกเป็นชิ้นๆ
ใบหน้าของหนานกง ฉิงกลายเป็นดำมืดและเขาก็ค่อยๆยกหัวขึ้น เหม่อมองหญิงสาวในกระโปรงหนัง“แกเป็นผู้หลุดพ้น...”
“เพิ่งรู้รึไง?ดูเหมือนว่าจะต้องปรับปรุงทักษะการสังเกตเธอหน่อยนะ”หญิงสาวในกระโปรงหนังก้าวเดินสูงขึ้นในอากาศ“มันไม่สะดวกที่จะสวมรองเท้าส้นสูงที่นี่ ฉันจึงเดินอยู่ในอากาศตลอดเวลา”
จากนั้นหลิน ซินและคนอื่นจึงพบว่าเธอไมได้เดินอยู่บนพื้น เธอกลับเดินอยู่เหนือพื้นประมาณ10เซนติเมตรตลอดเวลา เพราะพื้นเต็มไปด้วยหญ้า หลิน ซินและคนอื่นจึงไม่ได้สังเกตเห็น
หัวใจของทั้ง5จมดิ่งลง ในสายตาของผู้หลุดพ้น การฆ่าทั้ง5ไม่ต่างอะไรกับการบี้มด ศัตรูพวกเขาสามารถบิน โดยไม่คำนึงว่าพวกเขาสามารถวิ่งได้เร็วแค่ไหน ความพยายามของพวกเขาจะไร้ประโยชน์
“มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหนี มาสู้กันเถอะ!”จู่ๆหลิน ซินตะโกนด้วยน้ำเสียงลึก แทบจะในเวลาเดียวกัน เธอก็เปลี่ยนกระสุนในGrayEagle17เธอเป็นกระสุนเจาะเกราะและเธอก็เป็นคนแรกที่เปิดฉากโจมตี
กระสุนเจาะเกราะหลายนัดพุ่งออกจากรังปืน ทำให้เกิดเสียงดังขึ้นหลายครั้งกระตุ้นสติคนอื่น
เมื่อหลิน ซินโจมตี อี้ หลี่และสองหนุ่มจึงหยิบอาวุธขึ้นมาและพุ่งใส่เธอ
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ทั้งสามจะได้เข้าใกล้เธอ เสียงการระเบิดของกระสุนหลิน ซินก็ดังขึ้น
หญิงสาวไม่พยายามหลบการโจมตีเลย ปล่อยให้กระสุนกระทบโดนตัวเธอ เธอไม่แม้แต่จะกระพริบตา หลังการระเบิด มันกลับไม่มีร่องรอยอะไรบนใบหน้าเธอเลยแม้แต่น้อย
“เห้ สาวน้อย ไม่รู้หรือไงว่าอาวุธปืนที่ไม่ใช่สมบัติย่อมไม่อาจทำร้ายผู้หลุดพ้นได้?”หญิงสาวมองหลิน ซินพลางหัวเราะ
จากนั้นทั้งสามคนก็พุ่งใส่เธอ กวัดแกว่งดาบใส่ร่างของหญิงสาวตรงหน้า อี้ หลี่รู้สึกว่าดาบทองแดงเธอกำลังกระทบกับเพชรแข็งเพราะมันไม่มีผลอะไรต่อเธอเลย อึดใจต่อมา ดาบยาวของทั้งสามก็แตกเป็นชิ้นๆ
ทั้ง5ยืนนิ่งในตำแหน่งเดิมอย่างช่วยไม่ได้เพราะระดับพลังมันแตกต่างเกินไป ศัตรูเปรียบเสมือนขุนเขาซึ่งพวกเขาไม่อาจก้าวข้ามได้
“เลิกเล่นกันได้แล้ว ตามฉันมา”หญิงสาวยิ้มขณะโบกมือ ในพริบตา อี้ หลี่ หนานกง ฉิง และอีกสองคนก็หายไป
“เธอทำอะไรกับพวกเขา?”หลิน ซินยังคงเล็งปืนไปที่หญิงสาว เธอไม่กล้าลดปืนลง เธอรู้สึกหวาดกลัวเมื่อจู่ๆอี้ หลี่และคนอื่นก็หายตัวไป
“เอ๊ะ น่าทึ่งมาก....ฉันไม่อาจเก็บเธอในข่ายมืดได้...”หญิงสาวสำรวจหลิน ซินอย่างอยากรู้“ในทางทฤษฏี หากฉันเปิดใช้งานมันด้วยพลังฉัน มนุษย์หรือมอนสเตอร์ที่ต่ำกว่าระดับหลุดพ้นย่อมถูกดูดเข้าไป มันเห็นได้ชัดว่าเธอไม่แม้แต่จะอยู่ในระดับเหล็ก สาวน้อย เธอเป็นใครกันแน่?”
“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร”เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังเดินมาหาเธอ หลิน ซินก็ก้าวถอยหลัง ในไม่ช้า เธอก็ชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่“อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ!”
หลิน ซินรู้สึกกังวลและพยายามยิงปืนอยู่หลายนัด แต่ทว่า นั่นก็ไม่สามารถหยุดเธอได้เลยแม้แต่น้อย
“สาวน้อย ฉันบอกเธอไปแล้วไงว่าปืนของเธอก็เหมือนกับของเล่นเด็กต่อฉัน”
หญิงสาวยิ้มขณะที่เข้าใกล้เธอ ท้ายที่สุด เธอก็ค่อยๆเอื้อมมือออกมาและบดขยี้GrayEagle17ในมือหลิน ซิน จากนั้นก็สัมผัสใบหน้าของหลิน ซินอย่างสนใจ“เธอดูเหมือนคนธรรมดาที่ไม่แม้แต่จะบรรลุระดับเหล็ก มันต้องมีบางสิ่งซ่อนอยู่ในร่างเธอ มันไม่เป็นไรหากเธอไม่รู้ ฉันจะพาตัวเธอกลับไปและจะได้คำตอบหลังชันสูตรศพ...”
ทันทีที่พูดจบ หญิงสาวก็ชี้มาที่หน้าผากหลิน ซินและในไม่ช้า หลิน ซินก็หมดสติไป
เมื่อเธอยื่นมือออกไปและสัมผัสกับร่างของหลิน ซิน เธอก็กระโดดถอยหนีในทันที เธอรู้สึกว่าเธอได้ประสบกับไฟฟ้าช็อตที่อาจพรากเอาชีวิตเธอไปได้
หญิงสาวลดหัวลงและมองมือขวาเธอที่สัมผัสร่างหลิน ซิน จากนั้นก็ตระหนักเห็นรอยไหม้สีดำที่เริ่มแพร่กระจายจากปลายนิ้วเธอ ในชั่วพริบตา ฝ่ามือขวาเธอก็เปลี่ยนเป็นสีดำราวกับมันไหม้เกรียมและยังคงกระจายไปเรื่อยๆ
หญิงสาวตอบสนองในฉับพลัน ดาบแหลมในมือเธอพาดผ่านท้องฟ้า ตัดแขนขวาเธอออกจากร่าง
แขนขวาเธอตกกระทบพื้นและกลายเป็นสีดำสนิททั้งแขน จากนั้นหญิงสาวก็เงยหน้าขึ้น จ้องมองหลิน ซินด้วยความหวาดกลัว
“เธอเป็นใครกันแน่?!”
หลิน ซินผู้ที่ยังคงไร้สติ ค่อยๆลอยขึ้นไปในท้องฟ้า ผมสีดำเธอเปลี่ยนเป็นสีม่วงอย่างรวดเร็วและยังคงยาวขึ้นจนกระทั่งสัมผัสกับเอวเธอ
ทันใดนั้นเอง หลิน ซินก็ลืมตาขึ้น ดวงตาคู่เธอที่เดิมทีเป็นสีดำได้เปลี่ยนเป็นสีทอง
เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่หญิงสาวกล่าว หลิน ซินก็แสยะยิ้ม“อยากรู้คำตอบงั้นหรอ?ฉันคือคำตอบที่เธอกำลังมองหาไงละ....”
เมื่อเธอได้ยินเสียงของหลิน ซินผมม่วง หญิงสาวก็สั่นสะท้านและสามารถสัมผัสได้ถึงความตายที่ใกล้เข้ามา
เธอไม่แม้แต่จะหันไปมองและรีบหนีทันที เธออยากหลบหนีไปให้ไกลจากเด็กสาวผมม่วงให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ไร้ประโยชน์ ไม่ว่าเธอจะไปไหน ตราบเท่าที่เธอยังคงอยู่ภายในโลกหินกรวด เพียงแค่คำพูดเดียว เธอก็จะตาย!”หลิน ซินพึมพำ ผมสีม่วงเธอขยับโดยไม่มีแม้แต่ลมและเสียงเธอก็ดังขึ้นอย่างชัดเจน“ตาย!”
ทันทีที่คำพูดลอยออกจากริมฝีปากเธอ หญิงสาวในกระโปรงหนังที่พยายามหลบหนีก็เริ่มชักและในไม่ช้า เธอก็ตกลงจากฟ้า
หลิน ซินยื่นมือออกไป แหวนหัวใจจักรพรรดิและข่ายมืดของหญิงสาวก็ลอยมาอยู่ในฝ่ามือเธอ
หลังจากจัดการเรื่องราวเสร็จ จู่ๆหลิน ซินผมม่วงก็หันหัวเธอและจับจ้องไปอีกทางหนึ่ง
มีแสงสีขาวจางๆอ้อยอิ่งอยู่ระหว่างกิ่งไม้จนยากจะสังเกตเห็น
“ลืม!”ดวงตาของหลิน ซินผมม่วงหมุนวนอย่างรวดเร็ว
หลิน ฮวงและเจ้าแดงรู้สึกหวาดกลัวเมื่อได้เห็นภาพฉากที่น่าเหลือเชื่อผ่านเมล็ดกาฝาก เมื่อคำว่า’ลืม’ดังขึ้น พวกเขาก็ตกอยู่ในอาการเคลิ้ม....
ร่างของหลิน ซินค่อยๆล้มลงและผมยาวสีม่วงเธอก็ค่อยๆหายไป ดวงตาคู่เธอกลับเป็นสีปกติ ไม่นานหลังจากนั้น เธอก็กลายเป็นไร้เรี่ยวแรง เอนผิงกับต้นไม้ใหญ่และหมดสติไป.....
