ตอนที่ 497 ค้นพบหลิน ซิน

ร่างไร้หัวและหัวเขาตกกระทบพื้น แม้กระทั่งหลังยู่ เหวินปิงตาย เขาก็ยังคงไม่รู้ว่าหลิน ฮวงฆ่าเขาได้ยังไง

ลวดลายสีดำในดวงตาหลิน ฮวงค่อยๆหายไปและในไม่ช้า ดวงตาคู่เขาก็กลับเป็นปกติ

“ขอแสดงความยินดีด้วย ท่านได้รับวิญญาณมอนสเตอร์ระดับตำนาน-วิญญาณเคียวทมิฬ!”

การแจ้งเตือนจากเสี่ยว เฮยดังขึ้น บอกเขาถึงผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิด

บางครั้งระบบจะไม่ให้รางวัลสังหารข้ามขั้น แต่เป็นรางวัลอื่นแทน หลิน ฮวงเคยได้รับทักษะและพรสวรรค์ของคนที่ถูกเขาฆ่า แต่โอกาสมันก็เล็กน้อยมาก ดังนั้น เขาจึงไม่คิดว่าจะได้รับรางวัลหลังจากฆ่า การได้รับวิญญาณต่อสู้ของศัตรูทำให้เขาประหลาดใจมาก

เมื่อเท้าของหลิน ฮวงสัมผัสกับพื้น เขาก็ปรับสมดุล ก่อนที่จะได้อ่านคุณสมบัติของวิญญาณต่อสู้ เสียงของเจ้าแดงก็ดังขึ้น

“นายท่าน...ดูเหมือนว่าวู่ ฟางจะหนีไปแล้ว!”

“ว่าไงนะ?”หลิน ฮวงเงยหน้าขึ้นทันทีและมองไปยังจุดที่วู่ ฟางเคยนอนอยู่ เขาไม่อยู่ตรงนั้นอีกต่อไป หลิน ฮวงถามเจ้าแดงทันที“เขาหนีไปตอนไหน?”

“ข้าไม่แน่ใจ เมื่อท่านตัดหัวของสมาชิกนักบุญ วู่ ฟางที่เดิมทีนอนอยู่ตรงนั้นก็ได้หายไปแล้ว ข้าสงสัยว่าเขาคงหนีไปแต่แรกแล้ว เพียงทิ้งร่างปลอมไว้บนพื้น”เจ้าแดงคิด

“นั่นก็เป็นไปได้...”หลิน ฮวงขมวดคิ้ว พยักหน้าเขา“งั้นก็จับตาดูในป่าไว้ด้วยเมล็ดกาฝากแก แจ้งฉันทันทีเมื่อแกพบเขา!”

หลิน ฮวงรู้สึกโกรธกับความประมาทเขาที่ปล่อยให้ศัตรูหนีไปได้

จากนั้น หลิน ฮวงก็รู้สึกได้ถึงขุมพลังมหาศาลที่กำลังใกล้เข้ามา หลิน ฮวงคุ้นเคยกับพวกเขาเพราะพวกเขาคือคณบดีแห่งสถาบันนักล่ายุทธ์

โดยไม่ลังเล เขารีบลบผลของการ์ดแปลงร่างชั่วคราวซึ่งเพิ่มระดับพลังเขาและเก็บสมบัติดาบไป จากนั้นก็ก้มตัวและหยิบเอาแหวนหัวใจจักรพรรดิของยู่ เหวินปิง เก็บมันในช่องเก็บของเขา รวมถึงข่ายมืดเช่นกัน

อึดใจต่อมา เงาสองร่างก็ปรากฏในท้องฟ้าแทบพร้อมกัน

“หลิน ฮวง ไม่เป็นไรนะ?”หวัง ซือจุนถามทันที

“ครับ ผมไม่เป็นไร”หลิน ฮวงหันกลับไปมองทั้งคู่และพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

เมื่อพวกเขาเห็นหลิน ฮวง ทั้งคู่ก็ร่อนลงกับพื้นทันที ก่อนที่พวกเขาจะทรงตัวได้ พวกเขาก็เห็นร่างไร้หัวข้างหลิน ฮวง จาง เสวี่ยเฟิงเห็นสัญลักษณ์ของพวกนอกรีตบนคอของศพ ใบหน้าเขาเปลี่ยนเป็นดำมืดทันที“พวกนอกรีต?!”

“เขาไม่ใช่พวกนอกรีตแต่เป็นสมาชิกนักบุญ พูดให้ถูก พวกนักบุญได้ปลอมตัวเป็นพวกนอกรีตเพื่อใส่ร้ายพวกเขา”หลิน ฮวงอธิบายพลางส่ายหัว

“มีหลักฐานไหม?”จาง เสวี่ยเฟิงขมวดคิ้วและถาม

“ผมได้บันทึกวิดิโอไว้บ้าง”หลิน ฮวงพยักหน้า ฉายภาพวิดิโอที่เขาบันทึก เขารู้ว่าหากเขาเผยว่าเขาได้ถามวู่ เทียนเกี่ยวกับมันและวู่ เทียนคือคนที่บอกมัน มันคงไม่ถูกพิจารณาให้เป็นหลักฐาน

ดังนั้น เขาจึงแอบบันทึกบทสนทนาระหว่างเขา วู่ ฟางและยู่ เหวินปิงเอาไว้

ในวิดิโอที่สอง เขาได้ดูถูกพระเจ้าของพวกเขาสำหรับการยอมรับทั้งชายและหญิง และเมื่อเขากล่าวถึงการลงโทษ ยู่ เหวินปิงก็บ้าคลั่ง

เขาจงใจยั่วยุยู่ เหวินปิงก็เพราะจุดประสงค์ในการบันทึกวิดิโอไว้เป็นหลักฐาน

หลังจากดูวิดิโอ จาง เสวี่ยเฟิงและหวัง ซือจุนก็เชื่อหลิน ฮวง

แม้ทั้งคู่จะไม่ยอมรับว่าพวกเขาคือสมาชิกนักบุญในวิดิโอ แต่เมื่อหลิน ฮวงเผยว่าพวกเขากำลังใส่ร้ายคนอื่น พวกเขาก็ถามว่า“แกรู้ได้ยังไง?” ปฏิกิริยาของวู่ ฟางหลังรู้ว่าวู่ เทียนตายและปฏิกิริยาของพวกเขาหลังหลิน ฮวงดูถูกพระเจ้าคือหลักฐานชั้นเลิศ

พวกนอกรีตคือพวกรักในอิสระภาพ และยังดูถูกพระเจ้า พวกเขาจะไม่โกรธหากหลิน ฮวงกล่าวถึงพระเจ้าในทางลบ กลับกัน พวกเขาคงจะร่วมสาปแช่งพระเจ้าไปด้วย พวกเขาจะไม่สติหลุดอย่างที่ยู่ เหวินปิงทำ และมันเห็นได้ชัดว่าความโกรธเขาเป็นของจริง

“นอกจากวิดิโอ ก็ลองให้คนลบรอยสักนี้ออกและพวกคุณจะรู้ความจริง”หลิน ฮวงชี้ไปที่หัว

“แล้วอีกคนละ?ไม่ใช่ว่ามีสองคนในวิดิโอ?”หวัง ซือจุนถาม

“เขาหนีไปเมื่อผมกำลังสู้กับชายคนนี้”หลิน ฮวงรู้สึกไม่พอใจ

จากนั้นจาง เสวี่ยเฟิงก็เหลือบมองร่อยรอยการต่อสู้ เห็นได้ชัดว่าความเสียหายที่เกิดจากการต่อสู้ต้องไม่ได้เกิดจากระดับเพลิงสวรรค์

“เขาคือระดับนิรันดร์?เธอฆ่าเขา?”จาง เสวี่ยเฟิงรู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อขณะที่สังเกตโดยรอบ จากนั้นก็หันกลับมาและมองหลิน ฮวง

“ไม่ พวกคุณทั้งคู่เป็นคนฆ่าเขา มันไม่เกี่ยวอะไรกับผม”หลิน ฮวงมองจาง เสวี่ยเฟิง ส่ายหัวเขาด้วยรอยยิ้ม“ผมถ่วงเวลาให้พวกคุณมาช่วยผมและฆ่าสมาชิกนักบุญ”

“ฉันรู้ว่าต้องทำอะไร เราจะเก็บมันเป็นความลับ”หวัง ซือจุนเขาใจสิ่งที่หลิน ฮวงต้องการสื่อ ดังนั้น ทั้งคู่จึงยอมแบกรับมันไว้“แต่...คนที่หนีไปได้”

“หากเขายังอยู่ในป่า เราจะหาตัวเขาพบอย่างแน่นอน”หลิน ฮวงไม่คิดปล่อยเขาไป“หากเขาออกจากป่าไปแล้วจริงๆ บางทีหลังจากวันนี้ ผมคงถูกพวกนักบุญหมายหัว”

“อย่างไรก็ตาม เราสามารถกังวลเรื่องนั้นทีหลังได้ รีบไปช่วยเหลือพวกนักเรียนกันเถอะ”หลิน ฮวงอัญเชิญสายฟ้าอีกครั้ง

หวัง ซือจุนและจาง เสวี่ยเฟิงยังคงอยู่ตรงนั้นเพื่อจัดการร่องรอย

หลิน ฮวงไม่กลัวการที่ต้องเผยความสามารถเขา นับตั้งแต่ที่เขามาถึงระดับเพลิงสวรรค์ เขาก็มีความสามารถพอจะปกป้องตัวเองได้

ในเขต7 นอกจากระดับนิรันดร์ขั้นสูงบางคนและระดับจักรพรรดิ เขาไม่เกรงกลัวใครอีก

อย่างไรก็ตาม เขาลังเลที่จะเปิดเผยความสามารถเขาเพราะเขาไม่อยากยุ่งยาก ดังนั้น เขาจึงต้องการความช่วยเหลือจากคณบดีทั้งสอง เขารู้ว่าทั้งคู่ต้องเต็มใจเนื่องจากมันเป็นโอกาสอันดีสำหรับพวกเขาที่จะเพิ่มชื่อเสียงในการฆ่านักบุญอาวุโส

การหลบหนีของวู่ ฟางคือปัญหา อย่างไรก็ตาม มันก็ได้เกิดขึ้นไปแล้ว ดังนั้นหลิน ฮวงจึงทำได้เพียงรอให้เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างอดทน

หากวู่ ฟางยังคงอยู่ในป่า มันอาจเป็นข่าวดีเพราะเรื่องราวคงถูกจัดการหากหลิน ฮวงพบเขา หากเขาออกจากป่าไปแล้ว ทุกสิ่งคงอยู่นอกการควบคุมของหลิน ฮวง มีอยู่สองความเป็นไปได้ หากมันเป็นอย่างแรก หลิน ฮวงก็สามารถรับมือได้ แต่หากเป็นอย่างหลัง มันคงอยู่นอกเหนือการควบคุม สิ่งที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้คือการรออย่างอดทนเนื่องจากความกระวนกระวายคงไม่ช่วยอะไร

เขาต้องให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของหลิน ซินและนักเรียนคนอื่นก่อนเป็นอย่างแรก

“นายท่าน ข้าพบหลิน ซินแล้ว เธอเพิ่งเดินออกจากเต็นท์ กลุ่มเธอยังไม่ถูกโจมตี แต่ทว่า สมาชิกนักบุญกำลังมุ่งหน้าไปทางนั้น อุปกรณ์ตรวจจับเขาไม่ทำงานเพราะมันได้รับผลโดยเมล็ดกาฝากข้า มันมีโอกาสเล็กน้อยที่เขาจะพบตัวหลิน ซินในเวลาอันสั้น”บนหลังสายฟ้า เสียงของเจ้าแดงดังขึ้นอีกครั้ง

“เธออยู่ไหน?!”หลิน ฮวงถามทันที

“ประมาณ800กิโลเมตรทางตะวันออกเฉียงใต้”เจ้าแดงยื่นหัวออกมาและทำเครื่องหมายบนแผนที่

“สายฟ้า เปลี่ยนทิศทาง!”หลิน ฮวงตบหลังสายฟ้า มันรีบเปลี่ยนทิศทางมันทันทีและเร่งความเร็วสูงสุด