Chapter 11: การแจ้งเตือน
เยล ลืมตาขึ้นมาด้วยความสับสน ความจำของเขาเลือนรางและร่างกายเขารู้สึกหนัก
“ในที่สุดเจ้าก็ตื่น ข้าคิดว่าเจ้าจะหมดสติไปตลอดแล้ว”
นั่นคือเสียงของนักดาบคลั่ง เขาอยู่ข้างๆเตียงของ เยล นั่งอยู่บนเก้าอี้
“อาจารย์ มันอะไรกัน..”
“หยุด เจ้าดูสับสน รวบรวมสติ ไม่งั้นแล้วแม้ว่าข้าอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นให้เจ้าฟังเจ้าคงไม่เข้าใจ”
เยล หยุดพูดและพยายามคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา
“ข้าไปที่งานชุมนุมและชนะการต่อสู้กับ แบล็คคอร์...” – จนกระทั่งเขาจำมันได้อย่างชัดเจน
“หลังจากนั้น...ก็ได้มีบางอย่างแปลกๆเกิดขึ้น...ทุกคนตกอยู่ภายใต้ภาพลวงตา..แต่ข้าไม่ได้รับผล...มีบางคนอยากฆ่าพี่สาวของข้า...ข้าพยายามที่จะช่วยเธอ...”
สีหน้าของ เยล นั้นเปลี่ยนไป
“แต่ข้าพลาด....และถูกโจมตีเข้าที่อก...ข้าตาย”
“ถ้าเอาให้เจาะจงแล้วเจ้าเกือบตาย เจ้ายังมีชีวิตอยู่และได้รับการฟื้นฟูมานานแต่เจ้ายังคงไม่ได้สติจนกระทั่งตอนนี้”
เยล พยายามคิดต่อแต่สมองของเขาดูเหมือนจะยังไม่ชัดเจน
“งั้น...ข้าหลับไปนานเท่าใดแล้ว ?”
“อีกนิดก็ 16 เดือนแล้ว”
สีหน้าของ เยล เปลี่ยนไป แม้ว่าเขาจะสับสนอยู่กับเรื่องที่เขาหลับไปนานขนาดนี้ก็ยังทำให้เขาช็อค
“แผลนั่น....มันน่าจะร้ายแรงอย่างมาก...แต่ข้ายังคงมีชีวิตอยู่”
“ข้าได้บอกฮีลเลอร์ทุกคนในงามชุมนุมนั้นมาช่วยเจ้า พี่สาวของเจ้ายังคงอยู่จนกระทั่งเธอหมดสติไปจากการหมดแรง ไม่ต้องกังวล เธอสบายดี”
เยล รู้สึกอยากขอบใจอาจารย์ แต่เขาไม่มีโอกาสที่จะทำแบบนั้น
“เจ้าไม่ต้องขอบคุณข้า มันเป็นความผิดของข้า ถ้าข้าไปที่งานชุมนุมด้วยคงไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น อีกอย่างแล้วข้ามาช้าเกินไป ข้ามาถึงในตอนที่เจ้าโดนโจมตีแล้ว”
เยล ไม่ได้โทษอาจารย์ ไม่มีใครคิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแต่เขาก็ไม่ได้ขอบคุณอาจารย์เขา นั่นเพราะนักดาบคลั่งเองไม่ต้องการให้เขาขอบคุณ
“เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องร่างกายเจ้า แม้ว่าเจ้าจะหลับมากว่าปี สมาคมและสำนักนิคาไซได้ใช้สมุนไพรล้ำค่ามากมายเพื่อช่วยในการฟื้นฟูตัวเจ้า ข้ายืนยันกับเจ้าได้ว่าพวกมันไม่ใช่วิธีธรรมดาแน่”
เยล ไม่คิดว่าอาจารย์ของเขาจะทำขนาดนี้เพื่อช่วยเขาแต่ เยล นั้นเข้าใจผิด มันไม่ใช่เพราะอาจารย์ของเขา
“พี่สาวของเจ้าเป็นคนสำคัญของเมือง สำนักนิคาไซและสมาคมโรนแมดเองก็ให้ค่าเธออย่างมาก เจ้าได้ช่วยเธอในตอนที่แม้แต่คนดูแลเธอยังทำไม่ได้ ถ้าพวกเขาไม่พยายามอย่างที่สุดในการช่วยเจ้าแล้ว พวกเขาคงกลายเป็นตัวตลก”
เยล เริ่มเข้าใจว่าทำไมมีการช่วยเหลือมากมายช่วยในการฟื้นฟูเขา แม้ว่าคำพูดของนักดาบคลั่งจะเป็นจริงแต่ เยล มั่นใจว่าพี่สาวของเขาได้ขอความช่วยเหลือจากสมาคมและสำนัก
“คนที่โจมตีนั้นคือนักฆ่าจากนอกเมือง เขาและนิกายได้ใช้ชีวิตอยู่ในภูเขาและได้ฆ่าคนเพื่อเงินและของมีค่า ข้าได้ทำการกำจัดพวกนั้นแล้วแต่ข้าไม่รู้ว่าใครที่ต้องการที่จะฆ่าพี่สาวเจ้า ”
เยล ช็อคว่าอาจารย์ได้ทำการกำจัดทุกคนในนิกาย เขาได้ยินเรื่องนี้มาก่อนแต่เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่ได้ร้ายแรงอะไรแต่ เยล ไม่ได้รู้สึกสงสารพวกนั้น พวกนั้นเป็นนักฆ่าที่ซึ่งพยายามจะฆ่าพี่สาวเขาและเกือบทำให้เขาตายด้วย
“ข่าวร้ายสำหรับเจ้า พี่สาวเจ้านั้นยังไม่ได้ออกจากสำนักนิคาไซตั้งแต่วันนั้นและเธอจะอยู่ข้างในจนกระทั่งคนที่จ้างวานนันจะโดนฆ่า สำนักจะไม่ยอมให้เธอออกมาเสี่ยงเด็ดขาด”
เยล รู้สึกสลดลงไป เขาต้องการที่จะให้พี่สาวปลอดภัยแต่เขาจะไม่ได้เจอเธอจนกระทั่งเข้าจะเข้าสำนักนั้นได้
“ข้าจะให้เจ้าพัก เจ้าต้องรวบรวมข้อมูลต่างๆ ข้าคิดว่าเจ้าจะทำเช่นนั้นแต่เจ้าไม่สามารถทำการฝึกได้จนกว่าข้าจะอนุญาต เริ่มฝึกทันทีที่เพิ่งฟื้นนั้นไม่ได้ดีกับร่างกายเจ้า”
หลังจากนั้นนักดาบคลั่งก็ได้ออกจากห้องไป เยล ไม่ได้มีโอกาสจะพูดอะไรอีกและเขายังคงคิดถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้น
หลังจากที่พักได้อีกชั่วโมง ความคิดของ เยล ก็เริ่มดีขึ้นและเขาจำถึงระบบได้ ในตอนที่ เยล พยายามที่จะใช้ระบบก็ได้มีแจ้งเตือนโผล่ขึ้นมา
“ผู้ใช้ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง ระบบจะเข้าทำการควบคุมการทำงานของร่างกายเพื่อช่วยในการฟื้นฟู”
“บาดแผลอันรุนแรงได้สร้างสกิลติดตัว [ ทนการบาดเจ็บ : เลเวล 1 ]”
“ระบบได้ทำให้ร่างกายเข้าสู่สถานะหลับใหลเพื่อทำการฟื้นฟูได้อย่างเต็มที่”
“ตรวจจับได้ถึงการฟื้นฟูจำนวนมหาศาล การกระจายพลังเป็นวิธีที่ได้ผลที่สุด”
“ร่างกายของผู้ใช้เริ่มคุ้นเคยกับคาถาฟื้นฟู [ การสอดคล้องของธาตุการฮีล : ระดับต่ำสุด ] ได้ถูกสร้างขึ้นมา”
“ร่างกายของผู้ใช้เริ่มคุ้นเคยกับคาถาฟื้นฟู [ การสอดคล้องของธาตุการฮีล : ระดับต่ำ ] ได้ถูกสร้างขึ้นมา”
“การยกระดับร่างกายถูกใช้กับร่างของผู้ใช้ กำลังแบ่งการยกระดับไปยังร่างกายผู้ใช้”
“หลังจากที่พื้นฟูจากบาดแผลร้ายแรง ระบบได้ให้รางวัลกับผู้ใช้ด้วยสกิลติดัว [ ฟื้นฟูอัตโนมัติ : เลเวล 1 ]”
“ผู้ใช้ตื่นขึ้นมาหลังจากที่เสี่ยงชีวิตแบบฮีโร่ สกิลสืบทอด [ ป้องกันอันสมบูรณ์แบบ ] ปลดล็อค”
นี่คือบันทึกทั้งหมดจากการแจ้งเตือนตั้งแต่ที่ เยล ได้รับบาดเจ็บอย่างร้ายแรง
ระบบคือหนึ่งเหตุผลที่พลังฟื้นฟูที่ใช้ออกมานั้นได้ถูกนำไปใช้ด้วยวิธีที่ได้ผลที่สุด ไม่อย่างนั้นแล้วแม้จะมีพลังการฟื้นฟูที่มากมายแต่โอกาสรอดของ เยล ก็ยังคงจะน้อยอยู่ดี
การนอนของเขาทำให้ร่างกายได้ฟื้นฟูได้เต็มที่ บาดแผลนั้นหักหนาอย่างมาก เยล มีชีวิตอยู่ก็เพราะระบบ, อาจารย์, และฐานะของพี่สาว ถ้าไม่มีพวกเหล่านี้แล้ว เยล คงไม่มีโอกาสรอด
เยล นั้นตกใจกับการแจ้งเตือนทั้งหมด มีหลายอย่างที่เขาอยากตรวจสอบแต่เขาก็ได้เริ่มกับสเตตัสของตัวเองก่อน
“ชื่อ : เยลโรนแมด | อายุ : 8 ( ภายใต้การปกป้องของโลก ) | เลเวลต้นกำเนิด : 0”
“ความอึด : 10 | แรง : 8 | ความเร็ว : 7 | ความฉลาด : 10 | ไหวพริบ : 10 | ความแม่นยำ : 8”
เยลมองไปที่ค่าความอึดของตัวเอง ด้วยความช่วยเหลือของระบบทำให้ร่างกายของเขาพัฒนาขึ้นมา ค่าแรงของเขาเองก็เพิ่มขึ้นมาหนึ่งหน่วยด้วย
“ข้าเสียเวลาไปมากกว่าปีในการฝึกฝนแต่ข้าสงสัยว่าข้านั้นสามารถเพิ่มค่าความอึดให้เต็มแบบนี้ด้วยการฝึกธรรมดาหรือไม่”
เยล นั้นมีเวลาที่กำหนดในการทำให้ครบเงื่อนไข ดังนั้นแล้วเขาจึงสลดในตอนที่เขาได้ยินว่าเขาหมดสติไปกว่า 16 เดือน นั่นหมายความว่าเขาเหลือเวลาไม่ถึง 22 เดือนจนถึงเวลาที่กำหนด
แต่ค่าความอึดของเขาเต็มแล้ว เขาจึงพูดไม่ได้ว่าเวลาที่เสียไปนั้นเสียเปล่า เยล ยังคงมีโอกาสที่จะทำให้ค่าสเตตัสทุกอย่างเต็มได้ในเวลาที่กำหนด
เยล เข้าไปดูที่เมนูพรสวรรค์เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องธาตุอันใหม่ที่ได้มา
“ความสอดคล้องกับการฮีล : ระดับต่ำ”
“ความสอดคล้องระดับต่ำในการฝึกคาถาฟื้นฟู”
“อัพเกรด : ดูดซับการฟื้นฟูจำนวนมากเพื่อยกระดับความสอดคล้อง”
เยล ดีใจกับความสอดคล้องใหม่ที่ได้มาแม้ว่ามันจะเป็นระดับต่ำ การสอดคล้องฮีลระดับไหนก็ล้วนแต่มีประโยชน์แต่เขาไม่เข้าใจในส่วนอัพเกรดของมัน
“ระบบมีฟังก์ชันลับที่ให้ผู้ใช้ดูดซับพลังที่ใช้กับร่างกายผู้ใช้รึสภาพแวดล้องและใช้มันเพิ่มความสดอดคล้อง จำนวนที่ใช้นั้นต้องการสูงอย่างมาก”
เยล ไม่รู้เกี่ยวกับฟังก์ชันนี้แต่มันไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถใช้ได้ตอนนี้ เยล ได้รับการฟื้นฟูมหาศาลและคามสอดคล้องนั้นกลับยังอยู่ที่ระดับต่ำ การเพิ่มระดับมันขึ้นมานั้นคงใช้วิธีนี้ไม่ได้ผลแน่
“มีเวลาที่จำกัดในการใช้ฟังก์ชันลับด้วยหรือไม่ ?”
“ไม่มีเวลาจำกัด ฟังก์ชันนี้จะใช้ได้ไปตลอด”
เยล ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เขายังใช้มันตอนนี้ไม่ได้แต่ในอนาคต เขาจะค่อยๆได้ความสอดคล้องที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“มันคงใช้เวลาอย่างมากแต่หลังจากข้าไปอยู่ระดับ 1 ข้ายังเหลือเวลาอีกเยอะ”
เยล เข้าไปตรวจสอบเมนูสกิล เขาได้รับสกิลติดตัวมาใหม่สองอันและสกิลสืบทอดอันลึกลับอีกอัน
“ทนความเจ็บปวด : เลเวล 1 เพิ่มความอดทนต่อระดับของการบาดเจ็บ สกิลติดตัวนี้สามารถเพิ่มระดับขึ้นได้จากการรับบาดเจ็บที่ร้ายแรง”
“ฟื้นฟูอัตโนมัติ : เลเวล 1 ร่างกายจะฟื้นฟูขึ้นมาเองตราบใดที่ผู้ใช้ไม่ตาย ความเร็วในการฟื้นฟูนั้นเพิ่มขึ้นตามเลเวลสกิล สกิลติดตัวนี้สามารถเพิ่มเลเวลขึ้นมาได้โดยการได้รับบาดเจ็บและทำการฟื้นฟู”
เยล เหมือนจะชอบสกิลพวกนี้แต่เกลียดวิธีที่จะเพิ่มเลเวลพวกมัน เยล เพิ่งได้สติกลับมาและไม่อยากได้รับบาดเจ็บอีก
เยล ถอนหายใจออกมาแลในที่สุดเขาก็มองไปยังสกิลสืบทอด สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีเพราะเขาแทบไม่เชื่อสายตาในสิ่งที่เขาอ่านอยู่