Chapter 107 -ถ้าเจ้ามีความหาญกล้า มาสู้กับบิดาตัว-ตัว(ไหมสราด)-(เปิดขายรอบพิเศษ)
Chapter 107 -ถ้าเจ้ามีความหาญกล้า มาสู้กับบิดาตัว-ตัว(ไหมสราด)
TL:หลิวซางเฟย=หลิวจากฟาง,หลิวจากเฟิง(ตอนนี้เอาจากฟางก่อน)
ลั่วเทียนเงยหน้า!
เขาไม่คิดที่จะต่อต้านแม้แต่น้อยและยอมให้ฝ่ามือของหวังหยวนไคว่กระแทกตัวเขา.
เมื่อเทียบในด้านความแข็งแกร่งและความว่องไวแล้ว ลั่วเทียนไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้กับหวังหยวนไคว่ได้แต่เมื่อเทียบกันในด้านป้องกัน ฮิฮิ...
เกราะเลือดปีศาจที่เต็มไปด้วยจิตสังหารและสามารถยกระดับไปถึง ขั้น วิญญาณ ไม่ว่าหวังหยวนไคว่จะมีความแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็ไม่ยังไม่ทำร้ายลั่วเทียนแม้แต่ปลายจนได้.
ชุดเกราะ ขั้น วิญญาณ มีความสามารถในการป้องกันแค่ไหน? ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งปราณเชี่ยวชาญระดับ 9 ของหวังหยวนไคว่จะมีพลังมากแค่ไหน แล้วยังไง?
ในเวลานั้น...
เมื่อหวังหยวนไคว่โจมดีด้วยฝ่ามือคู่และกระทบเป้าหมาย เขาก็ตกใจทันที...
ลั่วเทียนเยาะเย้ยและพูดว่า “ตอนนี้ถึงทีบิดาบ้างแล้ว.”
ทันใดนั้น...
พละกำลังที่อดกลั้นเอาไว้ที่แขนก่อนหน้านี้ของลั่วเทียนก็ระเบิดขึ้น มันเหมือนกับหัวรบนิวเครียร์ที่ถูกส่งออกมาจากกระสวย.
ความเร็วดั่งสายฟ้าแล่บ!
ไม่ว่าระดับการบ่มเพาะของหวังหยวนไคว่จะสูงแค่ไหนหรือความเร็วของปฏิกิริยาของเขาจะเร็วเท่าไร เขาก็ไม่อาจหลบหนีได้.
ระยะห่างระหว่างสองคนนั้นอยู่ใกล้กันมากจนไม่อาจหลบหลีกได้ทัน.
กำปั้นใหญ่พอๆกับกระป๋องเซรามิคกระแทกเข้าไปอย่างหนักหน่วง!
มันกระแทกเข้าไปยังหน้าอกของหวังหยวนไคว่!
“ตูมมม~!”
หลังจากเสียงก็เป็นระลอกคลื่นพลังปราณที่กระจายไปทั่ว ไม่มีใครคาดว่าลั่วเทียนรับฝ่ามือของหวังหยวนไคว่ได้โดยไม่บาดเจ็บ ทั้งยังกระแทกการโจมตีได้อย่างเหมาะเจาะเป็นการตอบโต้! นี่มันเป็นเรื่องที่น่าตกใจอย่างมาก!
หวังหยวนไคว่ตัวงอจากการโดนโจมตีและมีความร้อนอยู่เต็มอก หน้าอกของเขามันร้อนราวกับว่ามันจะแยกออกจากกันและเขาก็รู้สึกอึดอัดอย่างมากในอวัยวะภายในของเขา ราวกับว่าพวกมันกำลังกระโดดไปกระโดดมาอยู่ภายใน.
ที่รู้สึกอึดอัดที่สุดคือ หัวใจของเขา!
มันเป็นไปได้อย่างไร?
บิดาพ่ายมันได้อย่างไร?
เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะถูกโจมตีโดยเศษขยะปราณเชี่ยวชาญระดับ 6? มันเป็นไปไม่ได้เลยทีเดียว.
หัวใจของเขาไม่อาจที่จะยอมรับความจริงที่แสนเจ็บปวดได้.
ในสายตาของเขา ลั่วเทียนไม่ได้แตกต่างจากอึของสุนัข ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะเขาต้องแสดงให้เห็นถึงความโดดเด่นต่ออาวุโสทั้งสามคน เขาก็คงไม่ถูกเล่นงานเช่นนี้ ยิ่งกับเขา ลั่วเทียน มันไม่มีโอกาสที่จะทำให้เขาเคลื่อนไหวเสียด้วยซ้ำ.
สถานะของเขาบ่งชี้ทุกอย่าง!
แต่ผลที่ได้ ทำให้หัวใจของเขาจมสู่ก้นเหว ขณะที่ร่างกายของเขาลอยอยู่บนอากาศเขาก็คำราม “ลั่วเทียน เจ้าสุนัขบัดซบ เจ้ากล้าที่จะลอบโตมตีข้า…”
“ลอบโจมตี?”
“555… เจ้าเศษขยะ บิดายืนอยู่ที่นี่โดยไม่ได้ขยับไปไหนเพื่อยืนให้เจ้าโจมตี ตอนนี้เจ้าไม่อาจเอาชนะบิดาได้ เจ้าจึงได้บอกว่าบิดาคนนี้ลอบโจมตี?”
“ดี!”
“เจ้าต้องการลองของกับบิดาคนนี้? บิดาของเจ้าจะตอบสนองต่อความต้องการของเจ้า!”
คำพูดของพวกเขารวดเร็วมาก.
หวังหยวนไคว่ยังไม่ได้ลงถึงพื้นขณะที่ลั่วเทียนตะโกนในใจ “Level 2 Berserk!”
“ร่างเงาวายุ!”
“Level 2…”
“วูซ~!”
ร่างของเขาเหมือนกับสายฟ้า ขณะที่เขาได้คาดเดาไว้ว่าหวังหยวนไคว่จะลงที่ใด โดยไม่ต้องรอให้เขาแตะถึงพื้น ขาของเขาก็ยกออกไปเตะยังจุดนั้น.
หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้วหวังหยวนไคว่ไม่อาจควบคุมร่างกายของเขาที่ลอยอยู่บนอากาศได้.
เขาไม่คิดว่าลั่วเทียนจะกล้ามายังเบื้องหน้าของเหล่าสาวกนิกายเมฆครามจำนวนมาก เขาไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอีกต่อไปแล้วงั้นรึ?
ในความเป็นจริงสาวกนิกายไม่คิดว่าลั่วเทียนจะเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง!
นี่เป็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดของพวกเขา.
ด้วยเหตุนี้ร่างกายของหวังหยวนไคว่จึงถูกเตะขึ้นไปบนอากาศอีกครั้ง เสียงของลั่วเทียนที่ปล่อยออกมาอย่างเย็นชาพูดว่า“บิดาจะให้เจ้าได้รับประสบการณ์ที่เรียกว่า คอมโบ(combo)!”
นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นเฉพาะวิดีโอเกมม์เท่านั้น.
เมื่อผู้เล่นได้ปล่อยทักษะความเร็วแสงเพื่อโจมตีอย่างต่อเนื่อง ประเภทการกระทำเหล่านี้ถือเป็นการเคลื่อนไหวที่งดงามมาก แต่จำเป็นต้องมีผู้เล่นที่เคลื่อนไหวมืออย่างรวดเร็ว เขาต้องปล่อยทักษะอย่างต่อเนื่องในขณะเดียวกันก็คำนวนถึงตำแหน่งของฝ่ายตรงข้ามด้วย.
เมื่อลั่วเทียนต่อยหวังหยวนไคว่เขาก็คาดเดาถึงจุดที่ลงหล่นลงไว้ล่วงหน้า.
ก้าวเงาวายุถูกใช้และเตะไปยังร่างกายของหวังหยวนไคว่ให้กระเด็นขึ้นอีกครั้ง จากนั้นลั่วเทียนก็กระโดดขึ้นไปเหนือร่างหวังหยวนไคว่และชักหมัดกลับพร้อมกับพูดว่า“หมัดพยัฆค์สายฟ้า 10,000 หมัด!”
หมัดของเขาราวกับฝนที่กระหน่ำออกมาไม่หยุด!
ความเร็วองมันเร็วมากจนเห็นภาพเบลอและไม่ใช่กำปั้นของลั่วเทียนเท่านั้น ทั้งหมดที่พวกเขาเห็นคือภาพเงาลวงตาของกำปั้นด้วย
หวังหยวนไคว่เยือกเย็น,น่ารังเกียจ,และหยิ่งยโส หวังหยวนไคว่ตอนนี้ถูกทุบตีราวกับเป็นข้าวต้มมัด
ลั่วเทียนมุ่งเป้าไปยังหน้าของเขาเป็นพิเศษขณะที่พูดอยู่ภายใน“แม่เจ้าเถอะ บิดาคนนี้จะทุบตีใบหน้าที่ดูถูกและเยาะเย้ยนั่นให้เป็นเยื่อกระดาษ! ลองดูว่าเจ้าจะอวดดีต่อหน้าข้าได้อีกไหม!”
การรัวหมัดไปยังหวังหยวนไคว่ได้ลดความเร็วลง เขาก็ไม่อาจที่จะตอบโต้ได้.
หลังจากที่ถูกกระแทกเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่าร่างกายของหวังหยวนไคว่ก็กระแทกลงกับพื้น ลั่วเทียนก็ยังไม่หยุดโจมตีขณะที่เขานั่งคร่อมร่างและต่อยอย่างต่อเนื่อง.
แต่ละหมัดกระแทกเข้าไปในจิตใจของสาวกนิกายทุกคน
ทุกคนก็กลายเป็นโง่งมด้วยเรื่องนี้.
อาวุโสทั้งสามของนิกายก็พลันมีใบหน้าที่น่าเกลียดบนใบหน้าของพวกเขา แต่ไม่มีใครเข้าไปช่วยเขา เหตุผลก็ง่ายๆ หวังหยวนไคว่ตายแล้ว!
ยิ่งไปกว่านั้น...
แม้ว่าหวังหยวนไคว่จะอยู่ในนิกายเดียวกัน แต่เขาก็ไม่ใช่ศิษย์ส่วนตัวของพวกเขา เนื่องจากความเห็นแก่ตัวของพวกเขาทำให้พวกเขาลังเลจนพลาดโอกาสที่จะช่วยเหลือเขาจากความพิการ.
เนื่องจากเขาพลาดโอกาสไปแล้วจึงไม่จำเป็นต้องช่วยเหลือเขาอีกต่อไป.
ขณะที่แต่ละหมัดกระแทกลงไป ทุกคนก็จ้องมองลั่วเทียนซึ่งตอนนี้ไม่แตกต่างอะไรจากคนบ้า.
“ติ้ง!”
“ขอแสดงความยินดีด้วยกับผู้เล่น ลั่วเทียน สำหรับการสังหาร หวังหยวนไคว่. คุณจะได้ค่าประสบการณ์ 5,000 แต้ม, พลังปราณ 800 หน่วย…”
“ขอแสดงความยินดีด้วยกับผู้เล่น ลั่วเทียน ได้รับแปดฝ่ามือรกร้าง. คุณต้องการบ่มเพาะหรือไม่?”
“แต้มไร้พ่าย +1.”
ได้ยินเสียงแจ้งเตือนเหล่านี้ลั่วเทียนก็ยิ้มอย่างตื่นเต้น เขายกหมัดออกและถ่มน้ำลายลงไปบนศพของหวังหยวนไคว่ จากนั้นก็พูดอย่างรังเกียจว่า “ไอ้เศษเดน เจ้าไม่อาจทนต่อการโจมตีแม้แต่ครั้งเดียวของข้าได้!”
หลังจากนั้น...
เขาก็พูดในใจ“บ่มเพาะ!”
“ติ้ง!”
“ขอแสดงความยินดีด้วยกับผู้เล่น ลั่วเทียน สำหรับการเรียน แปดฝ่ามือรกร้าง.”
ลั่วเทียนก็พูดอย่างมีความสุขในใจของเขา“ที่จริงแล้วเจ้าเข้ากับระบบของข้าได้เป็นอย่างดี เจ้าได้ระเบิดของออกมาต่อหน้าข้าโดยที่ข้ายังไม่ได้ถาม เจ้านี่มันน่ากลัวจริงๆ!”
หลังจากฆ่าหวังหยวนไคว่ท่าทางของลั่วเทียนก็กลายเป็นมีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆและยิ้มอย่างเย็นชา “นี่คือสาวกที่เจ้าบอกว่าเป็นอัจฉริยะ?”
“อ่อนแอมากอะไรจะขนาดนี้!”
ทุกคนที่มาจากนิกายต่างก็มีหน้าตาที่น่าเกลียด แม้กระทั่งอาวุโสก็เช่นกัน.
ดวงตาของทุกคนราวกับกำลังกลืนลั่วเทียนทั้งเป็น!
“เขาพยองมากเกินไป!”
“นี่ไอ้สารเลว เจ้าคิดว่านิกายไม่เหลือใครแล้ว?”
“เล่นงานเขาให้ตาย!”
ในขณะนี้เหล่าสาวกก็ก้าวออกมาข้างหน้าด้วยหน้าตาที่ดุร้าย.
ลั่วเทียนหัวเราะเบาๆอย่างไม่กลัวเกรงและพูดว่า“ห๊ะ? พวกเจ้าต้องการที่จะผลัดกันออกมาต่อสู้กับข้า? คนของนิกายนี่มันไม่สนใจหน้าตาของตัวเองจริงๆ 5555…”
เขาหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
นี่เป็นอีกหนึ่งของการตบหน้าทุกคนของนิกาย.
มันเจ็บปวดและร้อนแรงแถมยังอึดอัดอย่างมาก
หลิวจางฟางจ้องไปที่หน้าอกของลั่วเทียนที่ถูกการโจมตีจากฝ่ามือคู่ของหวังหยวนไคว่ จากนั้นเขาก็หันไปมองจากก๋งข้างๆข้า.
คิ้วของจางก๋งขมวด ทั้งสองจ้องหน้ากันและกันก่อนที่จางก๋งจะพยักหน้า.
ทั้งสองดูเหมือนจะเห็นบางสิ่ง.
หลิวจางฟางยิ้มและโบกมือ“พวกเจ้าทั้งหมดถอยไป.”
หลังจากนั้น...
เขาลงตรงหน้าของลั่วเทียน ขณะที่นั่งอยู่บนเครนยักษ์ของเขา จากนั้นเขาก็ยิ้มเยาะและกดดันเขาด้วยแรงกดดันของเขา“งั้นเจ้าต้องการอะไร?”
ลั่วเทียนไม่กล้าที่จะก่อปัญหา ระดับการบ่มเพาะของหลิวจางฟางที่อยู่ในขอบเขตเกินกว่าที่เขาจะกำจัดได้ ดวงตาของเขามองไปยังเฉินเทียนเหยาและพูดว่า“มันเป็นเพราะลูกชายและหลานชายของเขาฆ่าคนของข้าก่อน นั้นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมข้าถึงต้องแก้แค้นพวกเขา.”
หลิวจางฟางพยักหน้าและพูด“เจ้าควรจะพูดให้ตรงมากกว่านี้.”
ลั่วเทียนไม่ได้รำคาญที่จะต้องพูดยืดยาว“ถ้าเขามีความกล้า ให้เขามาสู้กับบิดาตัวต่อตัว.”
เขาเรียกเฉินเทียนเหยาออกมาเพื่อสู้กันตัวต่อตัว!
เฉินเทียนเหยาที่เป็นผู้สุดเชี่ยวชาญระดับสูงสุด!
ทุกคนคิดว่าเขาได้ยินผิด แม้แต่หลิวจางฟางผู้ซึ่งอยู่ใกล้กับลั่วเทียนก็ตกใจอย่างมากและถามว่า “เจ้าเพิ่งพูดอะไร?”
ลั่วเทียนหัวเราะอย่างเย็นชาด้วยท่าทีหยาบคายจากนั้นก็ตะโกนก้องไปบนท้องฟ้า“ถ้าเขามีความกล้าหาญ เขาควรจะมาสู้กับบิดาคนนี้!”
หยิ่ง!
มันจะหยิ่งเกินไปแล้ว!
