ตอนที่ 306 การทดสอบระดับสภาเริ่มขึ้นแล้ว (FREE)

ทุกอย่างในอาณาจักรล้วนเป็นขององค์จักรพรรดิ

ไม่มีอะไรหาญกล้าจะต่อกรกับองค์จักรพรรดิ!  ไม่งั้นเขาอาจจะถูกขอหาว่าไม่คารพองค์จักรพรรดิ!

ขณะที่รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง เตรียมจะพูด เขาก็เห็นองค์จักรพรรดิโบกมือให้เขา  เขาจึงปิดปากทันที

"ฮ่าฮ่า ... ถ้า ปิง หยาง ไม่บอกเหตุผลข้า ข้าคงเข้าใจ ฟาง เจิ้งจือ ผิด ข้ามาที่นี่แบบไม่ได้รับคำเชิญ และข้ากินอาหาร ข้าควรจ่ายเงิน ข้าจะจ่ายตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ 100 เหรียญเงินต่อ 1 คำ!" องค์จักรพรรดิไม่โกรธแต่อย่างใด

ยู่ ยี่ปิง อ้าปากค้างอย่างไม่เชื่อ

100 เหรียญเงินต่อ 1 คำสำหรับหม้อไฟ ...

องค์จักรพรรดิเห็นด้วย?!

"รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย องค์จักรพรรดิยินยอมแล้ว ท่านมีข้อคัดค้านอีกหรือไม่?" ฟาง เจิ้งจือ ถามทันที

"เจ้า... วันนี้ข้าไม่มีเงินติดตัวมาด้วย เจ้าไปรับได้ที่บ้านพักของข้า!"รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง ยกแขนขึ้น

"แน่นอน งั้นขอให้ท่านลงนามเป็นหลักฐานไว้ได้หรือไม่?"ฟาง เจิ้งจือ ดึงแผ่นกระดาษและหมึกออกมา

องค์จักรพรรดิมองไปที่ ยู่ ยี่ปิง ที่กำลังโกรธและหันมอง ฟาง เจิ้งจือ เขายิ้มพร้อมลูบหัว ปิง หยาง

เขาทึ่งเล็กน้อยกับ ปิง หยาง 100 เหรีญเงินต่อ 1 คำ ...

อย่างไรก็ตาม ...

มันก็เป็นค่าเฉลี่ยของอาหารในวัง

มีบันทึกในประวัติศาสตร์ว่าองค์จักรพรรดิเคยส่งคนไปเก็บวัตถุดิบไกลถึง 800 ไมล์

ด้วยกำลัง จำนวนคนและทรัพยากรที่จำเป็นทำให้การเดินทางมีค่าใช้จ่ายสูง  คำหนึ่งของมันอาจจะมีค่ามากกว่า 1000 เหรียญเงินด้วยซ้ำ

แม้อาณาจักรเซี่ยจะผ่านสงครามมาหลายครั้ง แต่ก็ยังคงรุ่งเรืองอยู่มาก

นอกจากนี้เร็ๆนี้พวกเขาก็ไม่ได้ทำสงครามใหญ่ๆแต่อย่างใด 100 เหรียญเงินต่อ 1 คำ จึงไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ดังนั้นองค์จักรพรรดิจึงไม่ได้ใส่ใจอะไร

เพราะสุดท้ายแล้วทุกสิ่งทุกอย่างในอาณาจักรก็เป็นของเขา

เพียงเพราะองค์จักรพรรดิให้เงินไม่ได้หมายความว่าเงินนั้นเป็นของเขา

มันยังคงเป็นขององค์จักรพรรดิ

นี่คืออำนาจที่องค์จักรพรรดิมี

อย่างไรก็ตาม องค์จักรพรรดิไม่รู้เลยว่า ฟาง เจิ้งจือ กำลังคิดอะไรอยู่

"ฟาง เจิ้งจือ ข้าไม่ได้เอาเงินติดตัวมาด้วยในวันนี้ ... เราจะทำยังไงดี?"องค์จักรพรรดิมองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ

"ฝ่าบาท ท่านเองก็ด้วยหรือ? เรื่องนั้นง่ายมาก ทำไมท่านไม่ลงนามเป็นหลักฐานการใช้หนี้ด้วยเลยล่ะ?ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างไม่ลังเล

"หาญกล้ามาก! เจ้าต้องการให้องค์จักรพรรดิลงนามเป็นหนี้เจ้ารึ? เจ้าไม่เกรงกลัวบ้างรึ ... ว่าข้าจะปลดเจ้าและส่งเจ้ากลับไปเป็นชาวไร่ชาวนา?"องค์จักรพรรดิหลิน มู่ไป่ ต้องการข่มขู่เขา

อย่างไรก็ตามเขาตระหนักว่า ฟาง เจิง้จือ เป็นเจ้าหน้าที่ระดับ 4 เป็นฑูตแห่งดาบ ยิ่งไปกว่านั้นเขามอบตำแหน่งนี้ให้ ฟาง เจิ้งจือ เอง  เขาจึงตั้งใจจะเปลี่ยนการขมขู่

"ไม่เลย" ฟาง เจิ้งจือ พูด

"โอ้ ทำไมละ?"องค์จักรพรรดิสงสัย

"ถ้าองค์จักรพรรดิต้องการให้ข้าตาย ข้าก็ต้องตาย ถ้าองค์จักรพรรดิต้องการให้ข้าเป็นชาวนา ก็แสดงว่าท่านมีแผนบางอย่างอยู่ ทำไมข้าต้องกลัวด้วย ?"ฟาง เจิ้งจือ ตอบอย่างจริงจัง

องค์จักรพรรดิหลิน มู่ไป่ ตะลึง จากนั้นเขาก็หัวเราะ "ฮ่าฮ่าฮ่า ... ดี ดี! ตอบได้ดี วันนี้ข้าจะทำลายกฎของข้าและลงนามเป็นหนี้ให้เจ้า เจ้าสามารถมารับเงินภายหลังได้ "

"ขอบคุณฝ่าบาท แต่ข้าขอถามอะไรหน่อยได้หรือไม่?  ข้าไม่ไปเอาเงินจากท่านได้ไหม?"ฟาง เจิ้งจือ พยักหน้าแล้วถาม

" ทำไมละ?"องค์จักรพรรดิเริ่มสงสัย เด็กคนนี้เข้าใจผิด?

"จากการคำนวณของข้า ฝ่าบาทกินไป 47 คำ คำแรกที่กินข้าไม่คิดเงิน และ 1000 เหรียญเงินที่ท่านเคยให้ข้า ท่านจึงเป็นหนี้ข้า 3600 เหรียญเงิน อย่างไรก็ตามค่าของเงินเหล่านี้ไม่ได้มีค่าอะไร เมื่อเทียบกับหลักฐานที่ท่านลงนามเป็นหนี้ข้า ข้ากำลังคิดจะประมูล ... "

"ฟาง เจิ้งจือ เจ้ากล้าคิดจะขายประมูลได้ยังไง! เจ้ารู้ไหมว่ามันคืออะไร?"องค์จักรพรรดิโกรธ

"ฝ่าบาท ท่านเข้าใจข้าผิดแล้ว ท่านกินหม้อไฟไป 47 คำ และท่านต้องจ่ายค่าอาหาร โดยการลงนามหลักฐานการชําระหนี้ ท่านจะแสดงให้สาธารณะชนได้เห็นว่าท่านมีคุณธรรมและจริยธรรมแค่ไหน นอกจากนี้ยังหมายถึงความสามารถในการปกครองประเทศด้วยความเป็นระเบียบ โดยการลงนามหลักฐานนี้จะยิ่งแสดงให้เห็นว่าท่านเป็นคนมีเกียรติและมีความซื่อสัตย์ ข้าหวังว่าฝ่าบาทจะทรงเห็นว่าข้ากำลังพยายามช่วยท่าน!"ฟาง เจิ้งจือ ตะโกน

"หน้าด้าน! เจ้าไปเอาความหน้าด้านขนาดนี้มาจากไหนกัน?"ปิง หยางพูดกับตัวเองด้วยความดูถูก

องค์จักรพรรดิหลิน มู่ไป่ ตะลึง เขาหันไปมองฟาง เจิ้งจือ ด้วยดวงตาเป็นประกาย

"นั่นหมายความว่า ข้าต้องขอบคุณคุณสำหรับการประมูลหลักฐานการชำระหนี้ของข้างั้นรึ?"

"ฝ่าบาท ท่านไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก ท่านเพียงแค่ต้องให้เงินข้า "ฟาง เจิ้งจือ หัวเราะ

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ... ข้าไม่สามารถให้เงินได้ อย่างไรก็ตามนี่เป็นเหรียญตราจากข้า ข้าหวังว่าเจ้าจะไปที่กรมพิธีการ ถ้ามีเวลา"องค์จักรพรรดิยิ้มแย้ม จากนั้นท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมเมื่อเขาโยนเหรียญตราสีทองลงในมือของ ฟาง เจิ้งจือ

"กรมพิธีการ?" ฟาง เจิ้งจือ ชูเหรียญขึ้น มันทำจากทองคำบริสุทธิ์ ด้านหน้าแกะสลักคำว่า 'มังกรทอง' ในขณะที่ด้านหลังเป็นรูปสลักของมังกรทอง

มันใช้สำหรับอะไร?

สมัยก่อนกรมพิธีการหรือที่เรียกว่ากรมมหาดไทยเป็นเจ้าภาพในการทดสอบระดับองค์จักรพรรดิและมีส่วนร่วมในการฑูต อย่างไรก็ตามเมื่อมีการทดสอบกฎแห่งเต๋าเข้ามา โลกนี้จึงก่อตั้งโรงเรียนหลวงขึ้น

กรมพิธีการเน้นไปที่เรื่องการฑูตมากขึ้น พวกเขายังกิจกรรมทางการต่างๆ, รวมทั้งการแข่งขันการล่าสัตว์และการแข่งม้ารวมถึงอื่นๆ

"กรมพิธีการ?"รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง ตกใจ

เขาได้ยินการแลกเปลี่ยนระหว่างองค์จักรพรรดิและ ฟาง เจิ้งจือ เขาสามารถเดาได้ถึงความโกรธขององค์จักรพรรดิ

แต่นี่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ...

องค์จักรพรรดิต้องการให้ ฟาง เจิ้งจือ ไปที่กรมพิธีการ!

แก้ไขแล้ว

ฟาง เจิ้งจือ เป็นเจ้าหน้าที่เลว

แม้เขาจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับ 4 แต่ก็ไม่มีอำนาจมากนัก

แต่ตอนนี้มันแตกต่างกัน องค์จักรพรรดิได้สั่งให้ ฟาง เจิ้งจือ ไปที่กรมพิธีการ แม้ว่าองค์จักรพรรดิได้แต่งตั้งตำแหน่งไว้แล้วก็ตาม

องค์จักรพรรดิต้องการใช้ ฟาง เจิ้งจือ

สำหรับเจ้าหน้าระดับ 4 เข้าสู่กรมพิธีการ ...

รัฐมนตรีฝ่ายซ้าย ยู่ ยี่ปิง รู้ว่าเจ้าหน้าที่ระดับ 4 นั้นไม่ได้เป็นตำแหน่งที่สูงมากนัก อย่างไรก็ตามการที่ ฟาง เจิ้งจือ อยู่ในกรมกฎหมายนั้นต้องทำให้ทั้งสภาตกตะลึง

"เป็นไปได้ไหมว่า ... สิ่งที่เขาคาดการณ์ตอนที่แข่งขันล่าสัตว์นั้นจะเป็นจริงอย่างรวดเร็ว? คลื่นลูกใหม่นี้ ...เขาไม่สามารถปล่อยให้มันเกิดขึ้นได้!"

แต่ก่อนที่เขาจะได้พูด ฟาง เจิ้งจือ ก็พูดขึ้นมา

"ด้วยความเคารพ ข้าจะไปที่กรมพิธีการตามคำสั่ง  อย่างไรก็ตาม ...  ข้าได้แสดงท่าทีที่เป็นปฏิปักษ์กับรัฐมนตรีระหว่างการแข่งขัน เช่นนั้น... " ฟาง เจิ้งจือ อยากจะถามว่าเขาเลือกที่จะไม่ไปได้ไหม?

เขาต้องการมีอิสระ!

"เมื่อเจ้าอยู่ที่กรมพีธีการ เจ้านั้นเป็นตัวแทนของข้า!  ไม่ต้องกังวล!" องค์จักรพรรดิโบกมือ เป็นสัญญานว่าไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องนี้อีกต่อไป

เป็นการกดขี่กันแท้ๆ!

เขาไม่คิดจะฟังความคิดเห็นของข้าหน่อยหรือ?

ริมฝีปากของ ฟาง เจิ้งจือ กระตุก  แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เพราะคำสั่งขององค์จักรพรรดิไม่สามารถท้าทายได้

จะขอรางวัลหรือสิ่งของอื่นๆจากองค์จักรพรรดิก็ได้

อย่างไรก็ตาม ...

ไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งได้

มันต่างจากทหาร ในฐานะทหาร ทุกคนตองฟังคำสั่งของผู้บัญชาการอย่างไม่มีข้อยกเว้น

คำสั่งและความปราถนาขององค์จักรพรรดินั้นเด็ดขาดยิ่งกว่านั้นหลายเท่า

"รับทราบ!" ฟาง เจิ้งจือ เก็บเหรียญตราเข้าไปในเสื้อ  ยังไงองค์จักรพรรดิก็บอกให้เขาไปตอนว่างๆอยู่แล้ว ถ้าเขาไม่ว่าง ก็ไม่ต้องไป

　　 ...

สองวันต่อมา รุ่งเช้า...

ข่าวดีมาถึงหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ คราวนี้ผู้ดูแลเขตการปกครองถึงกับเดินทางมาด้วยตัวเอง

ชาวบ้านทุกคนเห็น คำว่า "อันดับ 1 การทดสอบระดับองค์จักรพรรดิ"จากนั้นพวกเขาก็เห็นชื่อที่เป็นสีทอง  พวกเขาทั้งหมดรู้สึกตื่นเต้นทันที

"อา ตาฟาง ลูกชายเจ้าทำได้อีกแล้ว!  เขาเป็นอันดับ1ของการทดสอบระดับองค์จักรพรรดิ!"

"นี่มันเจ๋งมาก  หมู่บ้านภูเขาทางเหนือได้สร้างเจ้าหน้าที่ระดับ 4 และเป็นอันดับ 1 ของการทดสอบระดับองค์จักรพรรดิขึ้นมา มันเป็นเรื่องที่ยากมาก!"

เสียงดังออกมาจากในหมู่บ้าน

บรรดาอาจารย์ที่มาจากในดินแดนทางเหนือ ต่างมองหน้ากันด้วยความไม่เชื่อ

การที่ได้เป็นเจ้าหน้าที่ระดับ4 และผู้ชนะของการทดสอบระดับองค์จักรพรรดินั้นเป็นความสำเร็จอย่างมาก

"เขาทำได้จริงๆหรือ?!"

ชาวบ้านทั้งหมดจากหมู่บ้านรอบๆพากันเดินทางมาที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ เพราะที่นี่มีนักเรียนจากหมู่บ้านรอบๆ

ข่าวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว

บรรดาผู้อาวุโสของแต่ละหมู่บ้านต่างเตรียมของขวัญมาที่หมู่บ้านภูเขาทางเหนือ  พวกเขาต้องการเป็นคนแรกที่ได้แสดงความยินดี

หมู่บ้านภูเขาทางใต้เป็นหมู่บ้านแรกที่เคลื่อนไหว

"เรากำลังรออะไรกันอยู่?  พวกเราไม่ได้ส่งใครไปช่วยในการก่อสร้างโรงเรียนด้วย!  พวกเราจะซ่อนอยู่ที่นี่ไปตลอดชีวิตหรือไงกัน?  พวกเราทำแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ!"

"พวกเราต้องไป!"

"พวกเราต้องเป็นคนแรกที่ไปถึง  เจ้าไม่เห็นด้วยหรือ?"

ชาวบ้านทุกคนมองไปที่ผู้อาวุโสหมู่บ้านรวมถึง หลี่ จ้วงฉือ และลูกชายของเขา

"เตรียมของขวัญ!  ข้าจะไปด้วยตัวเอง!" ผู้อาวุโสหมู่บ้าน เมิ่ง ไป่ กัดฟัน

"ผู้อาวุโส ให้ข้า หู จื้อ ไปกับท่านด้วย  ส่วนเจ้า...ควรมาด้วย!" หลี่ จ้วงฉือ ถอนหายใจขณะมองไปที่ฮูหยินหลี่

"ทำไมข้าต้องไปด้วย?  ทำไมข้าต้องไปกับเจ้าด้วย" ฮูหยินหลี่ไม่พอใจ

"เจ้าเลือกที่จะไม่มาก็ได้ แต่ข้าจะหักขาเจ้าทิ้งเป็นอย่างแรก เจ้าจะเชื่อข้าไหม?" หลี่ จ้วงฉือ ก้าวไปข้างหน้า

"ตกลง...ตกลง! ข้าจะไปด้วย!"่

　　 ...

เช่นเดียวกับความวุ่นวายในหมู่บ้านภูเขาทางเหนือ...

การทดสอบระดับสภาได้เริ่มขึ้นที่เมืองหลวง

การทดสอบนั้นถูกจัดขึ้นที่ลานหยกสีขาวด้านนอกสภา องค์จักรพรรดินั้นเป็นคนเลือกคำถามด้วยตัวเอง มันหมายความว่าจะไม่มีการโกง

ยามเช้า...

ใบไม้พัดไปตามแรงลมในฤดูใบไม้ร่วงทหารองครักษ์ที่สวมชุดเกราะสีทองแบ่งเป็น 2 แถวคอยยืนปกป้องประตูพระราชวัง

แต่ละคนถือหอกอยู่ในมือ พวกเขาแหวกฝูงชนออกเป็นทางลงไปยังตรงกลาง

เส้นทางนี้นำไปสู่พระราชวัง

ประตูพระราชวังได้เปิดแล้ว เหล่าอัจฉริยะจำนวนมากกำลังเดินเข้าไป  อย่างไรก็ตามหลังจากพวกเขาเข้าประตูไปก็หยุดเดินและรอคำแนะนำเพิ่มเติม

"ดูนั่น ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว ไม่ใช่หรือ?"

"ฟาง เจิ้งจือ เป็นผู้ชนะการทดสอบระดับองค์จักรพรรดิ เหยียน ซิว ก็เช่นกัน  การทดสอบระดับสภาครั้งนี้ต้องตึงเครียดแน่นอน "

"ฟาง เจิ้งจือ นั้นเป็นผู้ชนะการทดสอบทุกครั้ง ข้ามั่นใจว่าครั้งนี้ก็เช่นกัน"

ฝูงชนต่างถกเถียงกันอย่างดุเดือดเมื่อเห็น ฟาง เจิ้งจือ และ เหยียน ซิว

"ฟาง เจิ้งจือ จะชนะการทดสอบระดับสภา? เรื่องตลกอะไรกันเนี่ย ฮ่าฮ่า!"

"แน่นอน!  เขาเป็นเพียงชาวบ้านที่ไม่รู้หนังสือ วู่ เฟิง เองก็เข้าร่วม ฟาง เจิ้งจือ ยังมีโอกาสชนะอีกหรือ?"

เด็กหนุ่มที่แต่งตัวดูดีบางคนเริ่มไม่เห็นด้วย

"โอ้ ข้าเองก็ดูการทดสอบระดับองค์จักรพรรดิ ไม่มีใครคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะชนะ แล้วผลเป็นยังไงล่ะ? เขาทำมันได้!"

"ต่อให้ วู่ เฟิง อยู่ที่นี่แล้วยังไงละ เขาก็เหมือนคนอื่นๆ?  "

ชาวบ้านจำนวนหนึ่งตอบด้วยความมั่นใจ  พวกเขาสนับสนุน ฟาง เจิ้งจือ

"ชาวบ้านก็เป็นได้แค่ชาวบ้าน  โลกของพวกเขาก็คงแคบๆ  ฟาง เจิ้งจือ จะเอาชนะลูกศิษย์ของ 1 ใน 4 เซียนได้ยังไงกัน? ต่อให้ วู่ เฟิง แพ้ แต่ก็มีอีกคนที่ไม่แพ้แน่นอน"

"ใคร?"

"หนานกง เฮา!"

เพจหลัก : Double gate TH