DMWS ตอนที่ 30 การสัมภาษณ์เเละโอบาไดห์ [ฟรี]
บรื้้นนนน
ดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ขึ้น รถยนต์สีขาวได้มาจอดที่ถนนย่านควีนส์
ปั้งง
"ฉันไปก่อนนะ"หลังจากหยุดรถ เเจ็คสันลงจากรถเเละเตรียมมุ่งหน้าไปยังบ้านของเขา,เขาตะโกนบอกเเคลร์ที่อยู่ในรถ
"เเล้วเจอกัน"หลังจากเห็นเเจ็คสันรีบเเจ้นหายตัวไปเเคลร์กล่าวโบกมือลาทันที
ฟุ่บบบ
เเจ็คสันใช้ความเร็วของเขารีบเเจ้นหวังจะเข้าบ้านอย่างรวดเร็วเเต่เขาลืมไปว่านี่เป็นช่วงเช้าเพื่อนบ้านคงจะตื่นหมดเเล้วเขาไม่ต้องการให้เพื่อนบ้านสงสัย
เเจ็คสันได้เดินทางไปซื้อเสื้อผ้าที่สะอาดมาสวมใส่เสื้อผ้าของเขาเมื่อวานนี้เปรอะเปื้อนเเลือดไปหมดเขาไม่สามารถนำมันไปซักได้ทำได้เพียงเเต่ตัดใจเปลี่ยนชุดเเละทิ้งชุดเก่าไปหลังจากนั้นเขาก็มุ่งหน้าเตรียมเข้าบ้านโชคดีที่วันนี้พ่อกับเเม่ของเขานึกว่าเขานอนหลับยาวดังนั้นจึงไม่ได้ขึ้นไปปลุกเขา
"อ้าว! เเจ็คสัน ทำไมวันนี้ตื่นเช้านักละ!"หลังจากเห็นเเจ็คสันก้าวเข้าสู่สนามหลังบ้าน ลุง เควิน เปิดประตูออกมาเเละกล่าวทักทายเขา
"สวัสดีลุงเควิน,ผมออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งตอนเช้าหนะ ผมกำลังจะเข้าบ้านเพื่อไปอาบน้ำเเต่งตัวไปทำธุระต่อ"เเจ็คสันกล่าวทักทายลุงเควินอย่างรวดเร็ว
"อ่อ,เป็นเรื่องที่ดีที่จะออกกำลังกายยามเช้าพยายามเข้าละ"ได้ยินคำตอบของเเจ็คสัน ลุงเควิน ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก เเจ็คสันเองก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว
"คนหนุ่มสาวนี่รีบร้อนกันจังนะ"เห็นเเจ็คสันที่หายตัวไปอย่างรวดเร็ว ลุงเควิน กล่าวขึ้นพร้อมกับกลับเข้าไปในบ้านของเขา
ฟุ่บบบ
"เฮ้อ ดูเหมือนว่า พ่อกับเเม่จะไม่ได้ไปที่ห้องของฉัน"หลังจากเเอบเข้าทางสวนหลังบ้านก่อนที่จะถึงด้านล่างห้องของตัวเอง เเจ็คสันสังเกตุเห็นไฟที่ห้องข้างล่างเปิดอยู่เหมือนว่าพ่อกับเเม่ของเขาจะตื่นนานเเล้ว
เพียงเเต่พวกเขาไม่รู้ว่าลูกชายตัวดีของเขาไม่ได้นอนที่บ้านเมื่อคืนนี้ ดังนั้นเเจ็คสันจึงหวังรีบขึ้นห้อง อีกไม่นานเเม่ของเขาจะต้องขึ้นมาตามเขาเเน่เพราะลูกของพวกเขานอนหลับขี้เกียจไม่ยอมตื่น
ฟุ่บบ
ทันทีที่สำรวจมองไม่เห็นผู้คนเเจ็คสันกระโดดขึ้นไปตรงหน้าต่างห้องของเขาทันที
เเจ็คสันรีบจัดห้องเเละเตรียมตัวพร้อมก่อนที่เเม่ของเขาจะขึ้นมาเคาะประตูที่ห้องนอนของตัวเอง
ปั้งงง ปั้งงง
"เเจ็คสัน,ไม่ใช่ว่าลูกบอกว่าวันนี้ลูกมีสัมภาษณ์ที่ สำนักพิมพ์ เดลี่บูเกิล หรอกหรอ? เเต่ลูกก็ยังนอนขี้เกียจไม่ยอมตื่นรีบตื่นได้เเล้ว"หลังจากเเจ็คสันถึงห้องได้ไม่นานเเม่ของเขาก็ขึ้นมาเคาะประตูห้อง
"โธ่เเม่,ผมจะตื่นเดี๋ยวนี้เเหละ"เเจ็คสันเดินไปเปิดประตูอย่างเร่งรีบ
ครืดดด
"หืม?เสื้อผ้าของลูก?"ทันทีที่เปิดประตูออกเเม่ของเเจ็คสันมองไปที่เสื้อผ้าของเขาอย่างเเปลกใจ
"อ่อ,เอ่อ.."ได้ยินคำพูดของเเม่ของเขาผิวของเเจ็คสันเเทบจะซีดลงอย่างรวดเร็ว เขาไม่คิดว่าเเม่ของเขาจะสังเกตุเห็นการเปลี่ยนเเปลงที่เล็กน้อยเช่นนี้
"วันนี้ลูกมีสัมภาษณ์งานลูกจะต้องเเต่งชุดที่ดูเป็นทางการหน่อย คุณปู่ของลูกน่าจะมีชุดสไตล์ตะวันตกพวกนี้เก็บไว้เยอะอยู่ยังไงลูกก็ไปเลือกดูเเล้วกัน"เเม่ของเเจ็คสันกล่าวเเนะนำ
"อ่อ,อืม"เพียงได้ยินคำพูดของเเม่ของเขาเเจ็คสันก็ผ่อนคลายลง
"หืม?ลูกดูเเปลก ๆ มีอะไรปิดบังเเม่หรือป่าว?"
"เอ่อ,ผมไม่มีอะไรหรอก ผมจะลองไปเลือกหาชุดที่เหมาะสมดู"เขากล่าวตอบเเม่ของเขาอย่างรวดเร็ว
"ดี,รีบอาบน้ำเเต่งตัว เเละลงไปทานข้าวได้เเล้ว"หลังจากได้ยินคำตอบของลูกชาย เเมรี่ กล่าวพร้อมกับหันหลังลงไปที่ชั้นล่าง
เฮ้ออ
หลังจากที่เเม่ของเขาเดินลงไปที่ข้างล่าง เเจ็คสันรีบปิดประตูพร้อมกับวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำทันที
หลังจากทานอาหารเสร็จ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เเจ็คสัน ได้สวมใส่เสื้อผ้าสไตล์ตะวันตกขนาดเล็กที่เหมาะกับรูปร่างของตัวเองเเม่ของเขาได้เข้ามาจัดระเบียบของชุดให้เขาโดยมีพ่อของเเจ็คสันมองเบื้องหลัง
"เฮ้อ,ลูกของฉันนี่หล่อจริงจริง,ลูกจะต้องประสบความสำเร็จในการสัมภาษณ์อย่างเเน่นอน"หลังจากจัดระเบียบชุดให้กับลูกชาย เเมรี่ ยิ้มออกมา
"เเม่ก็พูดเกินไป"ได้ยินเเม่ของเขากล่าวชมเช่นนั้นเเจ็คสันรู้สึกเขินอายเล็กน้อย
"จะไปอายทำไมกัน ในช่วงที่พ่อเป็นวัยรุ่น ใครใครก็ชมพ่อแบบนี้มั่นใจเข้าไว้นี่เองก็เป็นส่วนหนึ่งของความภาคภูมิใจเหมือนกัน"หลิน ไฮ่ กล่าว บอกเเจ็คสัน ที่เป็นลูกชายของเขา
"เพราะแบบนี้ฉันถึงชอบคุณยังไงละ"ได้ยินคำพูดของ หลิน ไฮ่ เเมรี่ กล่าวพูดกับสามีของเธอในทันที
"เฮ้อ ตาฉันจะบอดไหมเนี่ย!"ได้ยินคำพูดของพ่อกับเเม่ของเขาเเจ็คสันเเอบยิ้มในใจเล็กน้อยเมื่อเห็นพ่อกับเเม่เเสดงความรักเบื้องหน้าของเขา
"ดี,พ่อจะไปส่งลูกเอง พ่อก็อยากเห็นสำนักพิมพ์เดลี่บูเกิล ที่ลูกเลือกเหมือนกัน"พ่อของเเจ็คสัน กล่าวออกมา
บรื้นนน
หลังจากนั้นไม่นานเเจ็คสันก็ได้ขึ้นรถพ่อของเขา
"เเม่ผมไปก่อนนะ!"
"ระวังตัวด้วยละ หลังจากสัมภาษณ์เสร็จเเม่จะเตรียมอาหารอร่อย ๆ ให้ลูกทาน"
"เเล้วผมจะรอ"
บรื้นนนน
ผ่านไป 20 นาที พ่อของเเจ็คสันได้ขับรถไปยังหน้าบริษัทสำนักพิมพ์ เดลี่บูเกิล
"หืม?ดูเหมือนว่ามันก็ไม่ค่อยไกลจากบ้านเท่าไหร่หากนั่งรถไฟใต้ดินมาก็ใช้เวลาสัก 45 นาที ได้ละมั้ง"หลังจากสังเกตุระยะทางจากบ้านมายังสำนักพิมพ์เดลี่บูเกิล พ่อของ เเจ็คสัน กล่าวประเมิน
"จะให้พ่อเข้าไปกับลูกหรือไม่?"มองไปที่ลูกของเขา พ่อของเเจ็คสัน กล่าวถามอย่างกระทันหันเพราะอย่างไรนี่ก็เป็นการเดินทางมาสมัครงานครั้งเเรกของลูกชายของเขา ลูกของเขาอาจจะรู้สึกกังวลก็ได้
"ผมไปเองได้,นอกจากนี้ผมได้ลองสัมภาษณ์ทางออนไลน์ไปคร่าว ๆ เเล้ว วันนี้ เป็นการลงนามเซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการเท่านั้น"เเจ็คสันกล่าวปฏิเสธน้ำใจพ่อของเขา
"ดี,เช่นนั้นหลังจากลูกเสร็จธุระที่นี่เเล้วก็รีบกลับบ้านเเล้วกัน"เห็นลูกชายของเขามีความมั่นใจพ่อของเเจ็คสันก็ไม่ได้ห้ามปราม
"ผมเข้าใจเเล้ว"เเจ็คสันถอดเข็มขัดนิรภัยก่อนที่จะเปิดประตูเเละลุกออกจากที่นั่ง
"ผมไปก่อนนะครับ"เเจ็คสันโบกมือลาพ่อของเขาก่อนที่จะเดินเข้าไปยังสำนักพิมพ์เดลี่บูเกิล
เเจ็คสันได้นั่งรอที่หน้าห้องสัมภาษณ์กว่า 10 นาที หลังจากนั้นเขาก็ได้รับคำเชิญเรียกให้เข้าไป
"เธอกำหนดตัวเลือกเงินเดือนที่ควรจะได้เป็นรายสัปดาห์?"เจ้าหน้าที่สัมภาษณ์ มาร์ ของสำนักพิมพ์เดลี่บูเกิลกล่าวถาม ตัวเลือกเเละข้อเสนอที่ เเจ็คสัน เรียกร้องนั้นต่ำเกินไป
"เอ่อ,ผมวางเเผนจะพัฒนาประสบการณ์ของตัวเอง ค่าจ้างเหล่านี้ก็เพียงพอเเล้วครับ"เเจ็คสันกล่าวตอบอย่างปิดบัง เขาเพียงต้องการใช้ประโยชน์จากตรงนี้มุ่งเป้าสัมภาษณ์ โทนี่ สตาร์ก ในฐานะนักข่าวเพียงเท่านั้น เขาไม่ได้ขาดเเคลนเงินเเม้เเต่น้อย
"ก็ได้,เช่นนั้นลงนามในสัญญาจ้างเสร็จเธอก็จะเป็นคนของเรา"เจ้าหน้าที่ มาร์ กล่าวตอบทันที เนื่องจากเขาไม่ได้เรียกร้องค่าจ้างที่สูงเจ้าหน้าที่มาร์ก็ไม่ได้กังวลกับเขามากนัก
"ขอบคุณครับ,ผมจะตั้งใจทำงานในฐานะนักข่าวให้เต็มที่"หลังจากเห็นเขาตอบตกลงเเจ็คสันกล่าวขอบคุณทันที
"หลังจากออกจากห้องที่ข้างนอกให้ไปหา เฮย์เลย์ เธอจะคอยจัดการขั้นตอนเเละอธิบายลักษณะงานเบื้องต้น นอกจากนี้ให้คุณเตรียมกล้องมาให้ทางสำนักพิมพ์ลงทะเบียนด้วยเเล้วกัน"หลังจากเห็นเเจ็คสันกล่าวขอบคุณเขาด้วยท่าทีตื่นเต้น มาร์ กล่าวพูดด้วยท่าทีธรรมดา ดูเหมือนว่า เด็กหนุ่มคนนี้จะค่อนข้างตื่นเต้นกับการสัมภาษณ์มาก เขาไม่รู้ว่า เเจ็คสันจะสามารถทำงานในฐานะนักข่าวได้หรือไม่
"ครับ"เเจ็คสันตอบสนองก่อนที่จะเดินออกไป เขารู้อยู่เเล้วว่าที่สำนักพิมพ์กล่าวตอบตกลงเป็นเพราะข้อเรียกร้องของเขาที่มีค่าจ้างที่ต่ำเกินไป
หลังจากนั้น 20 นาที รายละเอียดของเเจ็คสันก็ได้ถูกบันทึกลงในสำนักพิมพ์ของเดลี่บูเกิล เขาได้เป็นผู้สื่อข่าวคนใหม่ของสำนักพิมพ์เดลี่บูเกิลอย่างเป็นทางการ
"เอาล่ะ! ในที่สุดเเผนการเข้าถึงโทนี่ ก็สำเร็จลุล่วงไปหนึ่ง อย่างไรก็ตามฉันควรจะเริ่มไปหาเขาเลยดีหรือไม่?หรือว่าบางทีควรจะเริ่มต้นจาก มิส เป็ปเปอร์?"เเจ็คสันกล่าวครุ่นคิดถึงภารกิจเควสหลักของเขาว่าจะหาทางให้สำเร็จโดยเร็วได้อย่างไร
"อันที่จริงฉันก็ยังขาดกล้องอยู่ดีที่บ้านของฉันคงไม่มีปัญหาถ้าหากฉันจะขอร้องให้พ่อกับเเม่ช่วยซื้อมันให้,อันที่จริงฉันควรจะได้รับค่าเเรงที่เหมาะสมเเละเก็บเงินซื้อเอง"เเจ็คสันเดินไปที่ประตูทางออกวันนี้เขารู้สึกเหนื่อยมากไม่ใช่เพราะการสัมภาษณ์เเต่เป็นเพราะเมื่อวานที่เขาออกไปทำภารกิจทั้งยังโดนพิษเล่นงานร่างกายของเขายังไม่ฟื้นฟูเต็มที่
ในขณะที่เเจ็คสันกำลังครุ่นคิดถึงเควสหลัก,ที่อุตสาหกรรมสตาร์กสิ่งก่อสร้างระดับสูง
โอบาไดห์ สเตน?,ซีอีโอ ระดับสูง ของ อุตสาหกรรมสตาร์กเขาได้พบปะพูดคุยกับบุคคลคนนึง
"ไม่นานมานี้ทางกองทัพได้เชิญโทนี่ไปที่สนามรบในตะวันออกกลางเพื่อทดสอบขีปนาวุธชนิดใหม่ฉันต้องการให้โทนี่สูญเสียบริษัท"บนโซฟาหนังราคาเเพง โอบาไดห์ สเตน กล่าวพูดขึ้น
"ความหมายของคุณคือ?"บุคคลคนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าของ โอบาไดห์ สเตน เขาเข้าใจความหมายที่ โอบาไดห์ สเตน กำลังบอกเขา ,เพราะ โอบาไดห์ สเตน ต้องการให้โทนี่ สูญเสียบริษัท เพื่อผลักดันให้ โอบาไดห์ สเตน กลายเป็น ซีอีโอสูงสุด
"เบื้องหลังของเขามีผู้ช่วยสาวอย่าง มิส พอตส์ อยู่ เเม้โทนี่ จะหละหลวม เเต่ มิส พอตส์ กลับไม่ใช่ตัวตนที่คาดเดาได้โดยง่าย ฉันกังวลว่า เธอจะเป็นปัญหาต่อการควบคุมบริษัทของฉัน"โอบาไดห์ สเตน กล่าวพูดออกมา
"คุณต้องการให้เรากำจัดเธอ....?"ได้ยินคำเตือนของ โอบาไดห์ สเตน เกี่ยวกับ มิส พอตส์ ดูเหมือนว่า ,ชายคนนี้ต้องการให้เขากำจัดเธอ
"ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น,เธอยังมีความจำเป็นต่อบริษัทอยู่ เเต่ฉันคิดว่านายพอจะรู้ความหมายที่ฉันต้องการจะสื่อ"โอบาไดห์ สเตน กล่าวส่ายศีรษะ หากโทนี่ไม่ได้ไปที่ตะวันออกลางเเผนของเขาก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเสร็จสมบูรณ์
"ผมเข้าใจเเล้ว"เขารับรู้เจตนาที่เเท้จริงของ โอบาไดห์ ก่อนที่จะกล่าวตอบ
"อืม"โอบาไดห์ กล่าวโบกมือเชิงให้เขาออกไปได้เเล้ว
ฮึ่มม
"โทนี่หากไม่มีเเก ฉันจะทำให้ บริษัท สตาร์ก อินดัสตรีท์ เติบโตขึ้นมากกว่านี้"มองไปที่ทิวทัศน์นอกหน้าต่าง โอบาไดห์ กล่าวพูดกับตัวเองด้วยเสียงต่ำ