The Dark King – Chapter 49 จุดตาย [อ่านฟรี]

The Dark King – Chapter 49 จุดตาย

“อ๊าก อารอน ช่วยฉันด้วย ... ...” เด็กหนุ่มที่กำลังจะถูกซอมบี้กัดร้องออกมา มือของเค้ายื่นออกไปหาชายหนุ่มที่กำลังรีบถอยหลังออกไป

 

เด็กหนุ่มนาม ‘อารอน’ ปิดปากตัวเองและมองไปยังเพื่อนสนิทของเขา ร่างกายของเขาสั่นเทาและน้ำตาเริ่มไหลอาบแก้ม

เขากัดฟันตัวเองและหันหลังวิ่งหนีออกไปจากถนน

 

ฟู่เทียนเห็นว่าซอมบี้ที่กำลังกัดกินเด็กหนุ่มได้ยินเสียงฝีเท้าของอารอน มันหันหัวของมันไปยังแหล่งที่มาของเสียง ทันใดนั้นมันก็หยุดกินและหันไปไล่ล่าอารอน แขนของมันกระพือ ร่างกายส่ายไปมาเหมือนกับคนเมาที่อาจจะล้มลงได้ทุกเมื่อ อย่างไรก็ตามความเร็วของมันเร็วมากและเร็วมากพอที่จะจับอารอน

 

อารอนได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากข้างหลัง เขาหันไปมองและตกใจ ซอมบี้เกือบจะไล่ตามเขาทันแล้ว เขาหันหลังทันทีและเอามีดสั้นออกมา ซอมบี้สาวง้างมือและใช้เล็บที่แหลมคมโจมตีอารอน เขายกมีดขึ้นเพื่อป้องกันตัวจากกรงเล็บ เขาสามารถป้องกันการโจมตีได้ แต่ร่างของเขากระเด็นไปกระแทกกับพื้นจากแรงอันมหาศาล

 

ฟู่เทียนรู้สึกตกใจอย่างสุดขีดจากสิ่งที่เห็น ในเวลาเดียวกันเขาก็รู้สึกกลัวที่จะตาย ถ้าซอมบี้โจมตีเขาในสภาพปัจจุบันของเขา เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน เขาโชคดีที่ไม่ได้เลือกถนนสายนี้ไม่เช่นนั้นเขาและอีกสามคนอาจจะได้พบจุดจบของพวกเขา

 

ในขณะที่ฟู่เทียนเห็นเด็กหนุ่มโดนโจมตีโดยซอมบี้ เขาก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้น ในขณะนี้ความคิดที่จะออกไปเพื่อช่วยคนอื่นๆที่กำลังตกอยู่ในอันตรายได้ถูกทิ้งไว้ในส่วนลึกของจิตใจของเขา สมาคมหน่วยค้นหาไม่ได้ถูกฝึกอย่างเป็นทางการ แต่มีส่วนร่วมในการเดินทางสำรวจหลายครั้ง เป็นผลให้พวกเขามีประสบการณ์มากมายและได้รับ “พรแห่งพระเจ้า” มากกว่าคนที่เพิ่งจบการศึกษา ดังนั้นความแข็งแรงของพวกเขาจะต้องมากกว่าเขาหลายเท่าตัว ถ้าคนที่มากประสบการณ์และอยู่มานานไม่สามารถจัดการกับซอมบี้ได้ ถ้าเขาออกไปช่วยต้องตายแน่ๆ

 

ฟู่เทียนโบกมือเบาๆเป็นสัญญาณให้ถอยกลับ

 

เมสันที่ยืนอยู่หลังฟู่เทียน แม้ว่าจะไม่ได้เห็นเหตุการณ์ แต่ก็ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างโหยหวนและเสียงเคี้ยว ซากปรักหักพังมีมากเกินไปทำให้การส่งผ่านของเสียงชัดเจนมาก

 

ใช้เวลาไม่นานก่อนที่สี่คนจากสมาคมหน่วยค้นหาออกมาจากอีกฟากของถนน พวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องสะท้อนออกมา จึงรีบวิ่งมาตามเสียงและได้เห็นฉากอันน่าสยดสยอง แขนของ    อารอนโดนกัดโดยซอมบี้สาว เครื่องแบบที่ใช้เป็นเกราะไม่สามารถต้านทานการกัดที่แหลมคมของซอมบี้ได้ เลือดของเขาพุ่งออกมาขณะที่โดนซอมบี้กัดอย่างบ้าคลั่ง

“ฆ่ามัน!” เด็กหนุ่มที่มาใหม่รูม่านตาหดเล็กลงจากความกลัวแต่เขาไม่ได้ถอยกลับ แต่กลับคำรามเสียงดังออกมาว่า “ฆ่ามัน!”

จากนั้นเขาก็พูดกับเพื่อนทั้งสามคนของเขาที่อยู่ข้างๆว่า “พวกเราจะจัดการมันก่อนที่สก๊อตและคนอื่นๆจะมา”

 

เพื่อนๆของเขาตกใจ อย่างไรก็ตามทันทีที่พวกเขาได้ยินคำสั่งของเด็กหนุ่ม พวกเขาไม่ลังเลแต่มุ่งหน้าไปยังซอมบี้ทันที

 

ซอมบี้ได้ยินเสียงและมองไปที่พวกเขา เหมือนก่อนหน้านี้เธอลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางบิดเบี้ยว ไม่มีรูปแบบตายตัวในการง้างกรงเล็บของหล่อน เธอรีบวิ่งไปทางเด็กหนุ่มทั้ง 4 คน

 

เด็กหนุ่มโห่ร้องเสียงดังและขณะที่กำลังวิ่งเขาก็กระโดดขึ้นเตะซอมบี้ เขาเตะอย่างไร้ความปราณีตัวซอมบี้ผงะออกไปล้มลงบนพื้น

 

ฟู่เทียนเห็นทั้ง 4 คนปรากฏตัวจึงไม่รีบออกจากที่นี่ เขากลับไปดูการต่อสู้ที่เกิดขึ้น หัวใจของเขาสูบฉีดเมื่อลูกเตะของเด็กหนุ่มส่งผลกระทบต่อซอมบี้ อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้วิ่งออกไปช่วยในขณะที่เขากำลังกลัวในความว่องไวของซอมบี้ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนเมสันกับอีกสองคนได้เห็นการต่อสู้ก็ตกใจ

 

ขณะที่เด็กหนุ่มเตะซอมบี้ล้มลงอีกสามคนก็ตรงไปช่วยเหลือ  อารอน เขาถูกลากออกมายังที่ปลอดภัย

 

ร่างของซอมบี้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่งเสียงคำรามที่แหบพร่าอย่างน่ากลัวและวิ่งเข้าใส่เด็กหนุ่ม

 

เด็กหนุ่มถอยกลับจากการเคลื่อนไหวของซอมบี้ เขาใช้มีดสั้นของเขาฟันเข้าที่แขนของมัน แต่ไม่มีเลือดไหลออกมาจากผิวหนัง จากการเฉือนครั้งนี้เห็นได้ว่าเนื้อของมันเป็นสีดำและเลือดดูเหมือนจะแข็งตัว เป็นเรื่องยากมากที่จะแทงทะลุร่างของมันและมีดสั้นของเขาติดอยู่ที่กระดูกท่อนแขน

เด็กหนุ่มรูม่านตาหดเล็กลง พยายามจับด้ามมีดเอาไว้และทุ่มสุดกำลังเพื่อดึงมันออกมา แต่เขาไม่สามารถทำได้และในเวลาอันสั้นซอมบี้สาวเคลื่อนตัวใส่เขา ง้างแขนขึ้นและโจมตีที่ลำคอของเขา กรงเล็บเสียบเข้าไปเกิดเสียงดัง ฉึก! ทะลุผ่านหลอดเลือดแดงบนคอของเขา เลือดพุ่งออกไหลอาบแขนของซอมบี้

“วากเนอร์!” เพื่อนของเขาที่ลากร่างของอารอน ร้องออกมาและวิ่งกลับไปช่วยเขา

 

วากเนอร์จับคอของตัวเองไว้ขณะที่ตาของเปิดกว้างด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าชีวิตวัยหนุ่มของเขาจะมาจบลงที่นี่ เขาพยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อดูใบหน้าอันน่าสะพรึงกลัวของซอมบี้ แสงในตาของเขาเริ่มพร่ามัว

 

ซอมบี้คำรามและจับร่างของเขา มันกัดลงบนลำคอและเริ่มกินร่างของเขา

 

“ไอ้สัตว์ประหลาด!” หนึ่งในเพื่อนสนิทของเขา ร้องออกมาเสียงดังและวิ่งออกไป จับมีดสั้นของตัวเองวิ่งเข้าใส่ซอมบี้

 

“ไม่ อย่าไป!” เพื่อนอีกสองคนตะโกนออกมา

 

ดวงตาของเขาแดงเป็นสีเลือด ขณะที่กำลังเข้าใกล้ซอมบี้เขาดึงมีดสั้นและแทงออกไป เขาแทงไปที่อกของมันแต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้รับความเสียหายเลยแม่แต่น้อย

 

ซอมบี้ง้างกลงเล็บอันแหลมคมแทงทะลุแก้มของเขา เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงและอยากร้องไห้ออกมาเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด แต่ครู่ต่อมาเข้าก็เห็นใบหน้าอันโหดร้ายของซอมบี้ที่ตนกำลังเผชิญหน้าอยู่ จากสัญชาติญาณของมันซอมบี้กัดที่หน้าของเขาทันที

“พีซ!” เพื่อนสนิทที่อยู่ข้างหลังร้องไห้ อีกคนหนึ่งรีบดึงเขาเพื่อถอยออกมา เขาหวังว่าจะสามารถใช้โประโยชน์จากตอนที่ซอมบี้กำลังกินเพื่อนของเขาเพื่อหนีไปให้ไกลที่สุด

 

ฟู่เทียนไม่คิดว่าทั้งสี่คนจะไม่สามารถต่อกรกับซอมบี้ที่อยู่ตัวเดียวได้ สิ่งที่แย่ที่สุดคือแม้ว่าอกของมันจะถูกแทงเข้าไปแต่กลับไม่ได้รับผลกระทบเลยซักนิด

“มันเป็นอมตะ?”

 

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงผู้หญิงที่ตายแล้วในห้องน้ำและซากศพอื่นๆที่เขาเคยเห็นขณะที่กำลังค้นหาวัสดุสิ่งของ เขานึกขึ้นได้ว่าศพทุกๆศพจะมีรอยแผลเป็นที่หัวของมัน!

ไม่ว่าจะเป็นดาบ มีดสั้น หรือลูกธนู ทั้งหมดอยู่บนหัวของพวกมัน

 

หรือว่าหัวของมันเป็นจุดตาย?