ตอนที่ 480 ผลงานของหลิน ซิน

ภายในป่าที่มีแสงสลัว มียุงบันทึกภาพอยู่บนต้นไม้ใหญ่ ดวงตาสีฟ้าทั้ง8ของมันปรับมุมและในไม่ช้า ก็สะท้อนให้เห็นเด็กหนุ่มสามคนและเด็กสาวสองคนในดวงตามัน

ทั้ง5กำลังจุดไฟย่างเนื้อ จากนั้นหลิน ฮวงก็เลื่อนสายตาไปมองภาพที่กำลังแสดงให้เห็นถึงซ่างกวน หุ่ยและกลุ่มเธอ

หลิน ฮวงค่อนข้างพึงพอใจกับผลงานของซ่างกวน หุ่ย แม้จะไม่ได้มีความสามารถโดดเด่นในการทดสอบต่อสู้ แต่เธอก็ค่อนข้างฉลาด เธอสามารถฆ่าหมูหนังเหล็กระดับเหล็กขั้น2ได้ด้วยความพยายามเล็กๆน้อยๆ หลิน ฮวงคาดเดาได้ว่าผลงานของกลุ่มนี้จะต้องเป็นไปด้วยดีอย่างแน่นอน

จากนั้นเขาก็หันไปมองกลุ่มอื่นในห้อง2

นอกจากสองกลุ่มที่กำลังตื่นตระหนก ผลงานของอีก8กลุ่มค่อนข้างดี พวกเขาพิสูจน์ให้เห็นถึงทักษะการเอาตัวรอดของพวกเขา

ทักษะเอาตัวรอดคือสิ่งที่หลิน ฮวงอยากให้นักเรียนเขาเรียนรู้ โดยไม่คำนึงว่าจะได้คะแนนมากแค่ไหน มันไม่สำคัญ

สองกลุ่มที่ตื่นตระหนกต่างเริ่มปรับตัวได้และเตรียมพร้อมสู้

หลิน ฮวงรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปมองกลุ่มของหลิน ซินในห้อง1

กลุ่มของหลิน ซินแข็งแกร่ง กลุ่มของเธอประกอบไปด้วยชาย3หญิง2 นอกจากหลิน ซิน เด็กสาวอีกคนหนึ่งชื่ออี้ หลี่ระดับเหล็กขั้น2 และยังมีชายผอมร่างสูงที่ชื่อหนานกง ฉิงและเขาก็อยู่ในระดับเหล็กขั้น2เช่นกัน แม้อีกสองคนจะยังไม่ถึงระดับเหล็ก พวกเขาก็ยังมีความสามารถที่โดดเด่น

ขณะที่กลุ่มอื่นยังคงเตรียมต่อสู้ กลุ่มของหลิน ซินก็เริ่มทำการฆ่าสังหาร ทั้ง5ฆ่ามอนสเตอร์ที่อยู่เพียงลำพังทุกตัวตามทาง

ขณะที่ซ่างกวน หุ่ยและคนอื่นยังคงย่างเนื้อ กลุ่มของหลิน ซินก็ได้ฆ่ามอนสเตอร์ไป6ตัวแล้ว และนอกจากจำนวนของตราที่สะสมได้ พวกเธอยังมีคะแนนรวม158แต้ม มันมากกว่ากลุ่มของซ่างกวน หุ่ยถึงสามเท่า

“ระดับเหล็กสองคนค่อนข้างดีในการแจกแจงหน้าที่ให้สมาชิก”หลิน ฮวงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

กลยุทธ์ของกลุ่มหลิน ซินนั้นเรียบง่าย หลิน ซินจะเป็นคนยิงดวงตามอนสเตอร์ก่อนด้วยปืน และคนอื่นก็จะจัดการปิดฉาก หากมันเป็นมอนสเตอร์ระดับเหล็กขั้น1 เด็กหนุ่มสองคนที่ยังไม่ถึงระดับเหล็กก็จะฆ่ามัน หากมันอยู่ในระดับเหล็กขั้น2 อี้ หลี่หรือหนานกง ฉิงก็จะฆ่ามัน ทั้งคู่จะพลัดกันเพื่อให้พลังชีวิตฟื้นฟูได้ทัน

ท่ามกลางมอนสเตอร์6ตัวที่พวกเธอฆ่า มี4ตัวอยู่ในระดับเหล็กขั้น2 ขณะที่อีกสองตัวคือระดับเหล็กขั้น1 นอกจากการสะสมตราทอง8อันตามทาง พวกเธอยังมีคะแนนนำหน้ากลุ่มอื่นกว่าร้อยแต้ม

ปืนที่หลิน ซินกำลังใช้คือGrayEagle17 ที่หลิน ฮวงใช้เมื่อปีก่อน

อย่างไรก็ตาม เธอยังคงใช้กระสุนธรรมดา ไม่ได้ใช้กระสุนเจาะเกราะ

จากนั้นกลุ่มของหลิน ซินก็เริ่มเดินทางอีกครั้งหลังกินอาหารกลางวัน

หนานกง ฉิงมีอาวุธรดับเหล็กที่สามารถใช้เพื่อตรวจจับได้ มันยังทำหน้าที่เหมือนกล้องส่องทางไกลด้วยแต่ยังพ่วงมาด้วยความสามารถมองผ่านต้นไม้ พวกเขายังเดินลึกไปในป่า ในเวลาไม่ถึง20นาที จู่ๆเขาก็บอกให้คนอื่นช้าลง

“ประมาณ600เมตรข้างหน้า มีมอนสเตอร์ขนาดมหึมาอยู่ ตามขนาดมัน มันคงเป็นนักรบหมีระดับเหล็กขั้น3”อาวุธตรวจจับของหนางกง ฉิงมีข้อจำกัด เขาไม่อาจเห็นได้ชัดถึงรูปลักษณ์ของมอนสเตอร์ มันดูเหมือนภาพอินฟราเรดและเห็นได้เพียงเงาสีเหลือง“หากมันคือนักรบหมี เราจะฆ่ามันได้ไหม?”

“มันก็แค่มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งในด้านการป้องกันและพละกำลัง ทำไมเราไม่ลองดูหน่อยละ?”อี้ หลี่ตื่นเต้น

“นั่นไม่ควรจะเป็นปัญหาใหญ่ ฉันจะเปลี่ยนกระสุน”หลิน ซินพยักหน้า จากนั้นก็ถอดกระสุนปกติออกจากรังและใส่ตลัปปืนชุดใหม่ไปแทน

ราคาของกระสุนเจาะเกาะนั้นสูงกว่ากระสุนปกติมาก แม้หลิน ซินจะร่ำรวย เธอก็ยังคงเป็นเด็กดีที่ใช้กระสุนอย่างชาญฉลาด

“เพื่อคะแนน การฆ่ามอนสเตอร์ระดับเหล็กขั้น3คือทางที่เร็วสุด แม้นักรบหมีจะค่อนข้างรับมือได้ยากในหมู่ระดับเหล็กขั้น3 เราก็ต้องทำมันแต่ต้นเนื่องจากมันอาจไม่ได้มีแค่นักรบหมีที่เราต้องเจอ ดังนั้น ฉันไม่คิดว่าเราต้องหลบหลีก”เหยา หั่วแนะนำ เขาคือมันสมองของกลุ่ม

“แค่ฆ่ามัน หนานกง”ฉู่ เพิงพยักหน้าเช่นกัน เขาอาศัยอยู่ในหอพักเดียวกันเหยา หัว พวกเขายังมีเพื่อนร่วมห้องเป็นระดับเหล็กขั้น1แต่เขาอยู่กลุ่มอื่น

“เอาละ งั้นก็ลงมือกันเถอะ!”ที่หนานกง ฉิงถามความคิดเห็นคนอื่นก่อนหน้าไม่ใช่เพราะเขากลัว แต่เนื่องจากนักรบหมีคือหนึ่งในมอนสเตอร์ที่ทรงพลังสุดท่ามกลางระดับเหล็กขั้น3  เขาจึงกลัวว่าเพื่อนเขาจะถอยหนี

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าทั้งหมดจะตื่นเต้นและแน่นอน เขาย่อมไม่ถอย

ทั้ง5ค่อยๆเดินไปหามัน ยุงบันทึกภาพติดตามไปอย่างใกล้ชิดและบันทึกภาพ

ไม่กี่นาทีต่อมา มอนสเตอร์ที่ถูกตรวจพบก็ปรากฏบนจอ

มันคือนักรบหมีจริงๆ มันมีขนสีแดงและมีเกราะโลหะสีดำเขียวบนหลังและหน้าท้อง นอกจากนั้น ยังมีหมวกเกราะสีดำเขียวพร้อมเขาบนหัวมัน

มอนสเตอร์สูงประมาณ8เมตรและขนาดมันก็ใหญ่โตมาก

หลิน ซินกำลังซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งด้านใต้ยุงบันทึกภาพ มันเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นนักรบหมีแบบเต็มตาเช่นนี้ พวกเขาหวาดกลัวกับขนาดร่างกายมัน

ตอนนี้ นักรบหมีกำลังกินซากศพมอนสเตอร์อยู่ หลิน ซินและคนอื่นไม่รู้ว่านั่นคือศพมอนสเตอร์ตัวใดเนื่องจากสมองมันไม่อยู่ติดกับร่างอีกแล้ว พวกเขาสามารถเห็นได้แค่ว่ามันเป็นสัตว์ที่มีกีบกับขนสีดำ

นักรบหมีกำลังยุ่งอยู่กับการกินอาหารมัน มันไม่ชอบกินสมองมอนสเตอร์ ภายใต้สถานการณ์ปกติ มันจะโยนสมองมอนสเตอร์ทิ้ง มันเริ่มเลียเลือดที่ไหลจากลำคอ ฉีกหน้าท้องมอนสเตอร์เป็นชิ้นๆและเริ่มกินอวัยวะภายใน ไม่นานหลังจากนั้น ศพทั้งตัวก็หายไปในปากมัน และมันก็เริ่มแทะกระดูก

ขณะที่มันกำลังเพลิดเพลินกับอาหาร ปืนของหลิน ซินก็เล็งไปที่ลูกตามัน

เธอมองทางซ้ายและขวา เพื่อนร่วมกลุ่มเธอพยักหน้า บ่งบอกว่าพวกเขาพร้อมแล้ว จากนั้นเธอก็ลั่นไก

กระสุนสองนัดวิ่งออกจากรัง

ปัง!ปัง!

หลังจากการยิงสองนัดติด นักรบหมีก็ยืนขึ้นด้วยความโกรธ กู่ร้องจากความเจ็บปวดที่มันประสบ

หนานกง ฉิงและอี้ หลี่พุ่งทะยานเข้าหามันจากทั้งสองด้าน

ทั้งคู่โจมตีเต็มกำลัง ดาบนมือปกคลุมด้วยพลังชีวิตสีดำราวกับมันจุ่มหมึกดำมา

ฉู่ เพิงและเหยา หัวไม่ได้พุ่งตามไป พวกเขาอยู่ในตำแหน่งเดิมและรอคอยจังหวะ มอนสเตอร์ระดับเหล็กขั้น3กำลังระเบิดความโกรธ พวกเขาจะตายหากโจมตีตอนนี้เนื่องจากพวกเขายังไม่ถึงระดับเหล็ก

ดาบต่อสู้สีดำสองเล่มตัดผ่านขาของนักรบหมี ทิ้งไว้เพียงรอยเลือด

นักรบหมีที่สูญเสียการมองเห็นถูกโจมตีอีกครั้ง มันพยายามโต้ตอบในทุกทิศทางอย่างไร้ความรู้สึก

หนานกง ฉิงและอี้ หลี่หลบการโจมตีทันที แม้การโจมตีเช่นนั้นจะไม่อาจฆ่าพวกเขาได้ แต่ก็มากพอจะทำให้บาดเจ็บสาหัส

จากนั้นหลิน ซินก็ปีนขึ้นต้นไม้ใหญ่ เล็งไปที่หัวของนักรบหมีด้วยGrayEagle17เธอและเริ่มทำให้มันเสียสมาธิ

ความโกรธของนักรบหมีล้วนมาจากหลิน ซินโดยเฉพาะ มันเลิกไล่ตามหนานกง ฉิงและอี้ หลี่และพุ่งไปในทิศทางของเสียงปืน

ด้วยการโจมตีอยู่หลายครั้ง มันสามารถทำลายต้นไม้ที่หลิน ซินหลบซ่อนอยู่ได้ เมื่อต้นไม้ล้มลง หลิน ซินก็กระโดดและกลิ้งไปบนพื้น จากนั้นก็ปืนต้นไม้อีกต้น ทำให้มันเสียสมาธิด้วยการโจมตีของเธออีกครั้ง

ขณะที่นักรบหมียังคงไล่ล่าหลิน ซิน หนานกง ฉิงและอี้ หลี่ก็สามารถโจมตีขามันได้หลายที

กระสุนเจาะเกราะถูกยิง และพวกมันก็กระทบกับร่างของนักรบหมีตรงจุดที่ไร้ซึ่งการป้องกันของเกราะ ส่งผลให้มันร้องโหยหวน

“หลิง เสวี่ย โจมตีไปที่ดวงตามัน!”เหยา หัวตะโกน

จากนั้นหลิน ซินก็ยกปืนขึ้นและเล็งดวงตาของนักรบหมี เสียงปืนดังขึ้นสองครั้งติดและกระสุนเจาะเกราะก็พุ่งใส่ดวงตาของนักรบหมี

มันคว้าหัวมันและร้องอย่างเจ็บปวด ในขณะนั้นเอง ขนสีแดงมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด

“มันกำลังคลั่งแล้ว!ถอย!”เหยา หัวตะโกนเสียงดัง

ขณะนั้นเอง เสียงปืนก็ดังขึ้นจากกลางอากาศ กระสุนเจาะเกราะสองนัดทะลวงผ่านดวงตาซ้ายของนักรบหมีอีกครั้ง

อึดใจต่อมา เสียงระเบิดก็มาจากกระสุนสองนัดที่หลิน ซินยิง เลือดและน้ำสมองไหลเยิ้มออกจากดวงตามัน

นักรบหมีหยุดโหยหวน หลังจากนั้นสักพัก ร่างมันก็ล้มลง

หลิน ฮวงส่ายหัว เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แม้พวกเขาจะสามารถฆ่ามอนสเตอร์ได้ เขาก็ไม่พอใจกับการต่อสู้

“อ่อนแอเกินไป....”

ปล.พรุ่งนี้เตรียมตัวค้างกันได้เล้ยยย