The Dark King – Chapter 45 ซอมบี้ [อ่านฟรี]

The Dark King – Chapter 45 ซอมบี้

“ศพของซอมบี้!” สก๊อตพึมพัม “เก็บกวาดห้อง! ศพนี้จะต้องถูกเผาเพื่อไม่ให้เป็นแหล่งอาหารของสัตว์อื่นๆ!”

 

มีอาลุกขึ้นอย่างเงียบๆมองใบหน้าที่เน่าเปื่อยของศพและหันไปรอบๆเพื่อสำรวจห้อง

 

ฟู่เทียนได้ยินคำพูดของสก๊อต หัวใจของเขาเต้นระรัวและถามว่า “อะไรคือซอมบี้?”

 

สก๊อตมองไปที่หลังของมีอาและเห็นเธอเก็บของที่ตกอยู่บนพื้นและโต๊ะอย่างเงียบๆ เขาถอนหายใจและตอบฟู่เทียน “ซอมบี้เป็นสัตว์ประหลาดชนิดหนึ่งที่มีพลังและรูปร่างคล้ายกับมนุษย์” พวกมันชอบรสชาติของเลือดดังนั้นพวกมันจึงล่าและกินสิ่งมีชีวิตที่พบ

 

“พวกมันมาจากไหน?” ฟู่เทียนถาม

 

สก๊อตถอนหายใจ “พวกมันติดเชื้อจากปีศาจ ก่อนตายพวกมันเคยเป็นมนุษย์มาก่อน แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่สามารถต้านทานการล่อลวงของอำนาจที่ปีศาจเสนอให้และในที่สุดก็ขายวิญญาณให้กับปีศาจ แม้ว่าพวกเขาจะได้รับชีวิตนิรันดร์และมีพลังไม่จำกัด แต่พวกเขาก็สูญเสียความเป็นตัวของตัวเองและความทรงจำของพวกเขา ในไม่ช้าพวกเขาก็กลายเป็นสมุนของปีศาจ”

 

“ติดเชื้อ?” ฟู่เทียนปกติเขาเป็นคนไม่เชื่อในเรื่องปีศาจดังนั้นเขาจึงถามต่อ “มันเกิดจากการติดเชื้อจากรังสีใช่ไหม?”

 

เขามองไปที่ฟู่เทียนและส่ายหน้า “ไม่ใช่อย่างแน่นอน การแผ่รังสีทำให้ร่างกายบิดเบือนรูปร่างเท่านั้น แต่พวกเขาจะไม่กลายเป็นปีศาจกระหายเลือด ในกรณีนี้มันเป็นปีศาจที่ขายวิญญาณของตัวเองเพื่อแลกกับพลัง นอกจากนี้มันยังเป็นเหมือนโรคภัยพิบัติที่สามารถถ่ายโอนไปยังคนอื่นได้หากโดนพวกมันกัด มันเหมือนกับหนูกระดูกที่เป็นมอนสเตอร์ระดับต่ำที่สามารถแพร่เชื้อด้วยการกัด”

การติดเชื้อร่วมกัน? ไวรัส?

 

อย่างไรก็ตามแล้วต้นกำเนิดไวรัสคือที่ไหน?

มันอาจจะเกิดขึ้นหลังจากที่เขาถูกส่งเข้าแคปซูลแช่แข็ง        สิ่งต่างๆเกิดขึ้นมากมาย?

สก๊อตถอนหายใจและพูดว่า “หนูกระดูกพวกมันชอบซ่อนตัวในความมืด นักล่ามักไม่สนใจพวกมัน แม้ว่ากำลังของพวกเราจะสามารถฆ่ามันได้แต่พวกนายจะต้องระวังตัวอย่าให้พวกมันกัดโดยเด็ดขาด ถ้าผิวของพวกนายเป็นรอยขีดข่วนจากการโดนกัดนั้นพวกนายจะกลายเป็นซอมบี้!”

เขามองไปยังมีอาซึ่งเก็บตัวเงียบและกำลังเก็บวัสดุต่างๆและพูดว่า “สามีของมีอาถูกกัดโดยหนูปีศาจ...”

 

ปัง!

 

โลหะที่อยู่ในมือของมีอาตกลงบนพื้น

 

สก๊อตตกใจ เขาไม่ได้พูดอะไรกับฟู่เทียนอีกต่อไป เขารีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เราควรแยกกันสำรวจห้อง ระวังตัวด้วย         มอนสเตอร์พวกนี้สามารถได้กลิ่นร่างกายและเลือดของพวกเรา แม้ว่าหนูกระดูกจะวิ่งหนีไปแต่มันยังคงวนเวียนอยู่ใกล้ๆ ระวังตัวด้วยพวกมันชอบซ่อนตัวอยู่ที่มืดๆ ตรวจสอบมุมและจุดที่มืดให้ดีก่อนเข้าไป ทางที่ดีควรรวมกลุ่มกลุ่มละ 4 คนพวกนายจะได้ช่วยกันในยามฉุกเฉิน!”

เขาพูดกับหน่วยค้นหาที่มาใหม่ สมาคมหน่วยค้นหาพวกนั้นแม้จะไม่ได้เก่งมากมายแต่พวกเขามีประสบการณ์อย่างโชกโชน

หลังจากได้ยินคำแนะนำของสก๊อต ทุกคนก็ค่อยๆแยกย้ายกันไป เมสัน แซค แชม และคนอื่นๆตกใจกับรูปร่างลักษณะที่น่ากลัวของซอมบี้ ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายขนาดใหญ่ของ หนูกระดูก ทำให้พวกเขาไม่สบายใจ พวกเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่เต็มไปด้วยเลือดและอันตราย ส่วนใหญ่ทุกคนลืมสิ่งที่ตนได้ร่ำเรียนมาจากค่ายฝึกและอยากจะรวมกลุ่มกันอยู่ใกล้ๆกับสก๊อต

สก๊อตมองไปยังใบหน้าที่ซีดของพวกเด็กๆซึ่งเป็นผลมาจากความตกใจกลัว เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “ครูฝึกของพวกนายไม่ได้บอกหรอว่างานของหน่วยสำรวจไม่ใช่งานง่ายๆ? ถ้าพวกนายยังคงติดตามฉันต่อ พวกนายจะเสียโอกาสที่จะได้รับสิ่งที่มีค่า และอีกอย่างมีโควต้าการอยู่ในสมาคมนี้ ถ้าผลงานของพวกนายย่ำแย่ก็จะถูกขับไล่ออกจากสมาคม!”

 

“ขับไล่?” เมสัน แชม แซคและคนอื่นๆหน้าซีด พวกเขาต่อสู้กับความกลัวในหัวใจ กอดอาวุธของตัวเองและเดินออกไป

ฟู่เทียนหันไปทางเมสันกับอีกสองคน “ไปกันเถอะ!”

 

ฟู่เทียนเห็นว่าทุกห้องในชั้น 2 ได้ถูกครอบครองโดยทีมขนาดเล็กดังนั้นเขาพูดว่า “พวกเราขึ้นไปชั้น 3 กัน”

 

เมสันกับอีกสองคนไม่คัดค้าน พวกเขาได้ตัดสินใจแล้วว่าการตัดสินใจของฟู่เทียนจะเป็นที่สิ้นสุด

 

ชั้นที่ 3 เป็นชั้นที่อยู่บนสุด พืชพันธุ์เกาะตามที่ต่างๆเพียงเล็กน้อย เงาของเมฆสีเทาส่องเข้ามาทางหน้าต่างที่พัง พื้นเต็มไปด้วยฝุ่นหนาเตอะ มีเลือดกระจัดกระจายบนผนังและทางเดิน     มีซากศพตามทางเดิน บางคนถูกตัดส่วนต่างๆของร่างกายในขณะที่บางคนถูกตัดหัวออก มีร่องรอยของดาบเต็มผนัง นักล่าได้มาที่นี่และเกิดการต่อสู้อันเลวร้ายขึ้น

ฟู่เทียนสังเกตเห็นว่าศพทั้งหมดมีกรงเล็บแหลมคมเทียนที่จะเป็นเล็บธรรมดา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าต้นกำเนิดไวรัสคืออะไร แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันมีผลกระทบที่น่าอัศจรรย์

 

เมสันและอีกสองคนกลืนน้ำลายเมื่อเห็นศพบนพื้น ในระหว่างการฝึกพวกเขาได้ฆ่างู จิ้งจกและสัตว์อื่นๆ พวกเขาได้หั่นมันเป็นชิ้นๆ นำอวัยวะต่างๆของมันออกและเห็นเลือดไหลออกมา แต่นี่เป็นมนุษย์ ศพของมนุษย์ตรงหน้าพวกเขาต่างจากสัตว์ที่เคยเห็นและศพถูกหั่นเป็นชิ้นๆ

 

เมสัน แซค และแชมรู้สึกกลัว แขนขาของพวกเขารู้สึกเย็นเสียววาบราวกับว่าศพเหล่านี้จะลุกขึ้นร้องขอชีวิตของพวกเขา

 

ฟู่เทียนรู้สึกกลัวเช่นกัน แต่เขาพยายามสงบใจ เขาเดินเข้าไปในห้องแรกตรงทางเดิน ประตูห้องเปิดอยู่และกลอนประตูเสีย มีการบุกเข้าไปอย่างรุนแรงและร่องรอยการสู้รบเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ยังทิ้งร่องรอยสลักอยู่บนผนังห้อง มีกองเลือดอยู่บนพื้นและมีศพมากกว่า 2 ศพ ศพเป็นของชายหนุ่มและหญิงสาวซึ่งมีผิวซีดกว่าปกติ หลอดเลือดสีเขียวปรากฏบนร่างกายของพวกเขาและเท้าของพวกเขาแห้งและลีบ มันเหมือนกับว่าของเหลวในร่างกายถูกดูดออกไปเหลือเพียงเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อเท่านั้น

ฟู่เทียนสวมหน้ากากของเขาและพูดน้ำเสียงโทนต่ำว่า “อย่าแตะต้องร่างกายของศพ มองไปรอบๆหาของที่สามารถใช้ประโยชน์ได้”

 

เขากวาดสายตาไปรอบๆห้องและเห็นแล็ปท็อปที่เต็มไปด้วยฝุ่น

 

ฟู่เทียนปัดฝุ่นออกจากแล็ปท็อป เขาค่อยๆกดปุ่มเพาเวอร์ เห็นได้ชัดว่าปุ่มเสียและไม่สามารถใช้งานได้ เขานำมันออกมาเพื่อถอดชิ้นส่วนออกดูว่าส่วนใดที่ใช้งานได้