DMWS ตอนที่ 22 จัดตั้งทีมสำเร็จ [ฟรี]

"เเจ็คสัน นายจะไปรายงานตัวสมัครที่ เดลี่บูเกิล วันไหนงั้นหรอ?"ในช่วงบ่าย ที่ โรงเรียน ทอมได้กล่าวถามเขา

 

"ฉันได้ลองสมัครผ่านอินเทอร์เน็ตเมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาที่เหลือก็เเค่รอเขาตอบกลับเท่านั้น"เเจ็คสัน กล่าวออกมาทันที ช่วงนี้ เขามัวเเต่คิดเรื่องปัญหาเกี่ยวกับ โทนี่ อย่างไม่หยุดหย่อน

 

ได้ยินคำตอบของ เเจ็คสัน ทอมกล่าวถามอีกครั้ง

 

"งั้นหรอ ? ทำไมนายดูเคร่งเครียดเเลดูไม่มีความสุขแบบนั้นเล่า?"ทอมกล่าวถาม เเจ็คสันทันที

 

"ฮ่าฮ่า ไม่มีอะไรหรอก"เเจ็คสัน กล่าวอมยิ้ม เเน่นอนว่าเขาไม่อาจบอกเรื่องเหล่านี้กับ ทอม ได้

 

"ฉันว่าจะรีบกลับบ้านก่อนฉันมีธุระในช่วงเย็น!"

 

"ธุระอะไร?"

 

"เป็นความลับ!"

 

"บอกฉันมาเถอะน่า ฉันไม่บอกคนอื่นหรอก!"

 

"มันไม่ใช่เรื่องที่น่าสนใจหรอก!"

 

"เเล้วมันเรื่องอะไรเล่า?หรือว่านายแอบนัดสาวไว้?"

 

"ไม่ใช่เเน่นอน!"

 

หลังจากเคลียปัญหาที่ โรงเรียน เสร็จ เเจ็คสัน ก็ได้กลับไปที่บ้านของตัวเอง เเละขึ้นไปบนห้องของเขาเปิดลิ้นชักใต้โต๊ะเเละหยิบหนังสืมเล่มนึงออกมา

 

ฟุ่บบบ

 

นิ้วหัวเเม่มือของเขางัดไปที่หน้าของหนังสือที่ทำสัญลักษณ์ค้างอ่านเอาไว้ มันมีเเผ่นป้ายนามบัตรซ่อนอยู่ในนั้น ในนามบัตรสีขาวนั้นมีสถานะของชื่อคนมันเขียนด้วยตัวหนังสือสีดำ : เเมตต์ เมอร์ด็อค ที่ปรึกษาสำนักงานกฏหมาย มากี ที่อยู่ :เฮลส์คิตเชน 5 ถนน:352 ดูเหมือนว่านี่ก็จะเป็นนามบัตรเเนะนำตัวแบบง่าย ๆ ทั่วไป

 

เเมตต์ นั้นเป็นคนง่าย ๆ เเต่ เเจ็คสัน นั้นรู้จัก เเมตต์ อาศัย อยู่กับพ่อตั้งเเต่เด็ก เขาได้ฝึกฝนตัวเองอย่างขยันขันเเข็ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากสูญเสียดวงตาไป มันได้กระตุ้นความสามารถอันเหนือธรรมดาของร่างกายของเขาให้ตื่นขึ้นมา เเมตต์ ได้พัฒนาร่างกายของเขาเกือบที่จะสามารถเทียบเคียงคำว่าสูงสุดได้

 

"การจะรับมือกับเเก๊ง เจสเตอร์ หากได้ เเมตต์ เป็นผู้ช่วยก็คงจะดี เพราะอย่างไร เขาก็คงเต็มใจที่จะร่วมมือกันกำจัดอิทธิพลของพวกเเก๊งมาเฟียใต้ดินในนิวยอร์กเหล่านี้ ทั้งยังมีตัวปัญหารายใหญ่อย่าง คิงพิน ที่มีสถานะลึกลับ"เเจ็คสัน จ้องมองไปที่ นามบัตรของ เเมตต์

 

"ตัดสินใจใจเเล้ว ! มิราจไนท์ จะร่วมมือกับ เเดร์เดวิล เพื่อพิทักษ์ถิ่นที่อยู่อย่างเช่น เฮลส์คิตเชน ด้วยวิธีนี้มันจะช่วยฉันสร้างชื่อเสียงให้ดังกระฉ่อนไปทั่วนิวยอร์ก"เเจ็คสัน วาดฝันอนาคตของตัวเอง เขาโทรออหมายเลขที่ระบุในนามบัตรทันที เเน่นอนว่าเเมตต์ไม่สามารถมองเห็นได้ เขาย่อมไม่รู้ว่าเป็นสายของใคร เเต่ เเจ็คสัน ก็หวังว่าเขาจะจำตัวเองได้

 

ตู๊ดดด ตู๊ดดด

 

"สวัสดี,ฉัน เเมตต์ เมอร์ด็อค ยินดีให้ความช่วยเหลือคุณ"หลังจากต่อสายได้ เเมตต์ ก็กล่าวเเนะนำตัวเหมือนปกติเพราะในอีกสถานะนึงเขาก็เป็นทนายความที่พาลูกคดีของเขาสู้คดีเพื่อทวงความยุติธรรม

 

"เอ่อ... คุณยังจำฉันได้ไหม ที่เราร่วมต่อฉู้ด้วยกันที่ เเมนฮัตตัน ตอนนั้นฉันยังไม่มีชื่อ เเต่ตอนนี้ฉันมีเเล้ว คุณสามารถเรียกฉันว่า มิราจไนท์ ได้"เเจ็คสัน กล่าวอย่างกังวล เมื่อ 2 วันก่อน เขายังไม่มีชื่อเรียกของตัวเอง ดังนั้น จึงไม่เเปลกที่เขาจะกล่าวเช่นนี้

 

"หืม,อ่อนายนั่นเอง?มีอะไรงั้นหรอ หรือว่า 2 วันนี้ นายเองก็กำลังมองหาเเก๊งเจสเตอร์ อยู่ ?"ได้ยินเสียงของ เเจ็คสัน เเมตต์ กล่าวถามอย่างเเปลกใจ เขาไม่ได้สงสัยสถานะของ เเจ็คสัน เพราะอย่างไรก็ตาม เขาพอจะรู้ว่า เเจ็คสันนั้นยังเป็นเพียงเเค่วัยรุ่นเท่านั้น

 

ก่อนหน้านี้ที่เขาร่วมต่อสู้ด้วยกัน เเมตต์ สามารถวิเคราะห์เสียงของ เเจ็คสันได้ เพียงเเค่เขาได้ยินไม่กี่คำ เขาก็สามารถประเมินได้ว่า เเจ็คสัน ยังคงเป็นวัยรุ่นอยู่ นอกจากนี้มาวันนี้ เเจ็คสัน ยังกล่าวเเนะนำตัวกับเขาว่าชื่อ มิราจ ไนท์ บางทีนี่อาจจะเป็นชื่อเเฝงของเขาละมั้ง

 

"เอ่อ...."

 

"มีคำพูดที่ว่า ภาระอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่ง ดังนั้นฉันจึงตั้งใจที่จะจัดการพวกตัวปัญหาของเมืองนี้?"เเจ็คสัน กล่าวออกมา การกระทำของเขาเหมือนกับสไปเดอร์-เเมน เเละ ฮีโร่ คนอื่น ๆ

 

"ภาระอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบอันใหญ่ยิ่งงั้นหรอ? ดูเหมือนว่านายจะดื้อดึงมากเกินไป เท่าที่ฉันเดา นายยังคงเป็นเด็กวัยรุ่นอยู่กระง นายคิดว่านายจะจัดการปัญหาเหล่านี้อย่างตรงไปตรงมาได้งั้นหรอ?"เเมตต์ กล่าวตอบทันที

 

"เอ่อ...ฉันก็เเค่พูดเว่อเกินไปหน่อย เพียงเเต่มันก็คล้ายกัน ฉันพยายามลดปัญหาของเมืองพวกเราให้ได้มากที่สุด อย่างเช่นการกำจัด เเก๊ง เจสเตอร์ เเต่ฉันก็ไม่ได้มีเเหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือได้ เพียงทำได้เเต่ เดินเพ่นพ่านในมุมถนนเเต่ละวัน เเต่มันก็ค่อนข้างเหนื่อยเกินไป"

 

"ดังนั้นนายจึงคิดจะวางเเผนร่วมมือกับฉันสร้างทีมขึ้น เเละ เเชร์ข้อมูลบางอย่างร่วมกัน ว่างั้น ?"เเมตต์ กล่าวพูด ดูเหมือนเขาจะรู้เจตนาของเเจ็คสัน

 

"ย่อมเป็นเช่นนั้น คุณเองก็ได้เข้าต่อกร คิงพิน มาอย่างยาวนานไม่ใช่หรอ มันจะดีกว่าหากพวกเราร่วมมือกัน"เเจ็คสัน กล่าวอย่างตรงไปตรงมา

 

"ฉันรู้ว่าพวกมันได้เเอบซ่อนตัวในนิวยอร์กที่เป็นย่านการค้า เเต่ฉันก็ไม่รู้ข้อมูลที่อยู่เเน่ชัด ถ้าเราร่วมมือกัน ก็พอจะได้เบาะเเสเพิ่มขึ้น"เเมตต์ กล่าวอย่างครุ่นคิด

 

ทันทีที่ได้ยินคำตอบของ เเมตต์ เช่นนั้น เเจ็คสัน ดวงตาสว่างวาบทันที เขารีบกล่าวถามอีกครั้ง

 

"เช่นนั้น คุณเต็มใจที่จะสร้างทีมกับฉันหรือไม่?"เเจ็คสัน กล่าวถามอย่างตื่นเต้น

 

"ไม่ใช่ว่านายเองก็มีเจตนาเป้าหมายบางอย่างเฉพาะของนายไม่ใช่หรือ?"เเมตต์ กล่าวถามทันที

 

"เอ่อ ก็ใช่ที่ฉันมีเจตนาเป้าหมายบางอย่าง"เพราะเหตุผลอย่าง เควสภารกิจหลัก ทำให้ เเจ็คสัน ไม่สามารถเลือกได้

 

"ก็ได้ ฉันกับนายจะสร้างทีมด้วยกัน สรุปนายก็มีเป้าหมายเป็น เเก๊ง เจสเตอร์ เเละ ฉันก็มีเป้าหมายเป็น วิลสัน เฟรเก้ หรือก็คือ คิงพิน เป้าหมายทั้ง 2 นั้นค่อนข้างเเตกต่างกัน หากนายยอมรับฉันก็ไม่ว่าอะไร"เเมตต์ กล่าวตอบในทันที

 

"ตกลง! ฉันก็เคยบอกคุณไปเเล้วว่าเป้าหมายของฉันไม่เเน่นอน ตราบเท่าที่เป็นพวกชั่วร้ายฉันจะจัดการพวกมัน"ได้ยินคำตอบของเเมตต์ เเจ็คสัน กล่าวโดยไม่ลังเล เเน่นอนว่าเป้าหมายไม่ใช่เฉพาะเเก๊งเจสเตอร์ เพราะเป้าหมายเเท้จริงคือการทำภารกิจเควสหลักสำเร็จ!

 

"ก็ดี เช่นนั้น ฉันจะช่วยเหลือนาย,นายก็พยายามหาข่าวของพวกเขา เเละ ฉันก็จะพยายามในส่วนของฉัน นอกจากนี้ อย่าได้ประมาทเเละวู่วามโดยเด็ดขาด"ได้ร่วมมือกับคนหนุ่มสาว เเมตต์ เป็นธรรมชาติ ย่อมกล่าวเตือนเขา

 

"ฉันเข้าใจ!"

 

"เช่นนั้นไว้เจอกัน มิราจไนท์!"

 

"ฮ่าฮ่า ไว้เจอกัน บาย!"ได้ยิน เเมตต์ เรียกชื่อของตัวเอง เเจ็คสัน กล่าวอย่างมีความสุขก่อนที่จะวางสาย

 

"การได้เเมตต์มาเข้าร่วมทีม เห็นทีภารกิจของฉัน สมควรประสบความสำเร็จเเละผ่านเร็วมากขึ้น"เเจ็คสัน กล่าวยิ้มอย่างร่าเริง ได้เพื่อนร่วมทีมฮีโร่มาช่วยสนับสนุน เเน่นอนว่าเขาย่อมตื่นเต้นมาก

 

ฟุ่บบบ

 

ในขณะนั้นเองในใจของเขาก็กระพริบเเสงวาบขึ้น

 

"ยินดีด้วยที่ประสบความสำเร็จในการสร้าง : พันธมิตรร่วมรบ! ,เส้นทางของวีรบุรุษนั้นเต็มไปด้วยอันตราย การสร้างสร้างทีมจะช่วยเพิ่มความเเข็งเเกร่งให้กับตัวเอง นี่เป็นปัจจัยการส่งเสริมที่ดีสำหรับมือใหม่ที่เพิ่งเดินบนเส้นทางฮีโร่ ! รางวัลความสำเร็จ : 500 เเต้มจุด " เเจ็คสันจ้องมองไปที่ กรอบข้อความเหล่านั้น

 

"หาาา?ความสำเร็จในการก่อตั้งทีมก็นับเป็นผลงานด้วยงั้นหรอเนี่ย!"เเจ็คสัน อุทานออกมาด้วยความสุข

 

"ระบบ ทำไมคุณไม่บอกเรื่องนี้กับฉันก่อนหน้านี้?"เเจ็คสัน กล่าวถามระบบทันที

 

อย่างไรก็ตามระบบกลับไม่ได้ตอบสนองด้วยท่าทีที่ควรจะเป็น

 

"เพราะคุณไม่ว่างรับฟัง!"ระบบกล่าวตอบสนองเพียงเล็กน้อย เขาอธิบายเพียงเหมือนว่า เเจ็คสัน ไม่ได้กล่าวถาม เขาก็ไม่ได้เเนะนำ ประมาณนี้

 

นอกจากนี้ เควสของเเจ็คสัน ไม่ได้กำหนดพื้นที่ เขาสามารถ จู่โจมทำลายเเก๊งเหล่าคนชั่วพวกนั้นได้ทั้งพื้นที่ในนิวยอร์ก,เเมนฮัตตัน

 

ในฐานที่ตั้ง เเก๊ง เจสเตอร์ มีกลุ่มคนกำลังจับกลุ่มพูดสนทนากันในห้องลับ

 

"เฮเลส เพียงเเค่ฉันให้ไปทำธุรกิจในเมืองควีนส์ ทำไมมันถึงได้เละเทะไม่เป็นท่าเเบบนี้ ไหนเเกลองอธิบายมาหน่อยสิ?"ชายคนนึงที่สวมใส่เสื้อผ้าสไตล์ตะวันตกของชนชั้นสูงนั่งอยู่บนโวฟา เขากำลังกล่าวด่าลูกน้องของเขา ที่ถูกทำลายธุรกิจโดย เเจ็คสัน หรือ มิราจไนท์

 

"เอ่อบอส..เป็นเพราะมันคอยปกป้องพิทักษ์เมืองควีนอยู่ ทั้งมันยังมีความเเข็งเเกร่งเเละว่องไวอย่างมาก คนธรรมดาทั่วไปไม่ใช่คู่มือของมันเเม้เเต่น้อย ทั้งมันยังสามารถหลบเลี่ยงกระสุนได้อย่างรวดเร็ว"ชายที่ชื่อ เฮเลส กล่าวออกมาด้วยอาการสั่นกลัว

 

"ฉันไม่ได้ต้องการฟังคำเเก้ตัวไร้สาระของเเก เเม้ว่ามันจะเเข็งเเกร่ง เเต่ เเก็จะต้องหาทางออกให้ได้ จะฮีโร่ หรืออะไรก็ช่าง ดูเหมือนว่ามันจะมีความกล้ามากที่ดี ที่กล้าท้าทายอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของเราอย่างครอบครัว แฟรงเกนสไตน์"ชายที่สวมใส่เสื้อผ้าสไตล์ตะวันตกกล่าวออกมา เขารู้สึกไม่พอใจ เกี่ยวกับการกระทำของ เเจ็คสัน อย่างมาก

 

"เอ่อ...ผมได้ติดต่อ ศาสตราจารย์ เเฟรงค์ เขาบอกจะสนับสนุนเราอย่างเต็มที่"เฮเลส ที่ปรากฏเหงื่อที่เย็นเฉียบบนใบหน้า รีบ กล่าวตอบสนองอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากได้ยินเช่นนั้นชายที่สวมใส่ชุดสไตล์ตะวันตกก็ลุกขึ้นยืนจากโซฟาเเละเดินออกไปทันที

 

"อย่าได้ทำให้ฉันผิดหวังอีก"ก่อนที่เขาจะเดินจากไปเขาได้ทิ้งคำพูดทิ้งท้ายเอาไว้

 

"บอส โรส ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะเรียบร้อย"