The Dark King – Chapter 38 อาณาเขต [อ่านฟรี]

The Dark King – Chapter 38 อาณาเขต

ฟู่เทียนเดินตามเข้าไปที่ห้องรับแขก

ฟู่เทียนเห็นคน 2 คนที่นอกเหนือจากกับเกรย์ในห้องรับแขกนี้ คนหนึ่งเป็นชายร่างอ้วนที่มีพุงขนาดใหญ่ มีแหวน 3 ถึง 4 วงในนิ้วมือของเขา อีกคนเป้นชายร่างผอมที่สวมชุดสูท ผมของเขาถูกหวีมาอย่างเรียบร้อยราวกับชนชั้นสูง

“คุณเกรย์ ระวังคำพูดของคุณด้วยนะครับ!” เมื่อฟู่เทียนเข้ามาในห้องก็ได้ยินเสียงของชายร่างผอม

เกรย์กำหมักของเขาเอาไว้แน่น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเมื่อกล่าวว่า “พวกเราซื้อบ้านหลังนี้แล้ว ค่าภาษีถูกลงในสัญญาและได้รับการชำระเงินแล้ว การที่ค่าภาษีมันจะเพิ่มขึ้นนั้นก็ตรงตามข้อกฏหมายครับ!”

ชายวัยกลางคนร่างอ้วนหัวเราะและกล่าวว่า “แกเป็นแค่ช่างตัดเสื้อตัวเล็กๆ แกรู้เรื่องกฏหมายด้วยหรอ? ทั่วทั้งถนนลินคังนี้เป็นของฉัน มันคืออาณาเขตของฉัน สิ่งที่ฉันพูดนั้นตรงตามกฎหมาย ถ้าหากว่าแกอยากจะลองตรวจสอบเรื่องนี้ดูฉันก็ยินดี”

เกรย์กัดฟันของเขาและกล่าวว่า “แกมันโจรชัดๆ!”

“เอ่อ นี่คือการหมิ่นประมาท คุณกล่าวใส่ความผม ผมสามารถฟ้องร้องคุณได้เลยนะครับ!” ชายร่างผอมกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ในตอนนี้จูร่ามองไปยังเกรย์ที่หน้าแดงจัดและรีบคว้ามือของเขาเอาไว้ “เรื่องนี้ ขอเวลาพวกเราพูดคุยกันก่อน ค่าภาษีที่สูงแบบนี้พวกเราไม่มีปัญญาจ่ายจริงๆ”

ชายวัยกลางคนร่างอ้วนกล่าวเบาๆว่า “เธอดูเข้าใจอะไรง่ายนะ แต่เราให้เวลาพวกแกมาหลายวันแล้ว วันนี้เป็นวันสุดท้าย ฉันจะกลับมาอีกทีคืนนี้และหวัังว่าพวกแกจะให้คำตอบที่ฉันพอใจนะ” เขากล่าวพร้อมยืนขึ้นเพื่อจะออกไป

“เดี๋ยวก่อน” ในตอนนี้ฟู่เทียนยืนอยุ่ตรงหน้าชายร่างอ้วน

“หืม?” ชายวัยกลางคนร่างอ้วนมองไปยังเด็กหนุ่มที่สูงเพียงไหล่ของเขา เขาก็ขมวดคิ้วขึ้น “ไอ้เด็กน้อย แกเป็นใคร?”

ในตอนนี้เกรย์ก็ได้เห็นฟู่เทียน เขามองฟู่เทียนที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิงจนตกตะลึงในตอนนี้ “เทียน? เะอกลับมาแล้วหรอ?”

ฟู่เทียนพยักหน้าเบาๆและมองไปยังชายวัยกลางคนร่างอ้วน “การที่มีร่างกายแบบนี้คงจะเดินไปไหนมาไหนลำบากแน่นอน จริงๆแล้วพวกเราไม่ชอบนักหรอกที่จะถูกรบกวนในบ้านของตัวเอง”

ชายวัยกลางคนร่างอ้วนยิ้มและกล่าวออกมาว่า “เด็กน้อย ฉันได้ยินมาว่าเกรย์รับเลี้ยงลูกบุญธรรมเอาไว้คนหนึ่ง เป็นแกเองหรอ?

ฟู่เทียนไม่ได้ตอบเขาแต่พูดต่อไปว่า “อย่างแรกเลย ตามกฏหมายของดินแดน บทที่สาม มาตราที่สี่ การซื้อที่ดินและอสังหาริมทรัพย์จะจ่ายค่าภาษีเพียงครั้งเดียวและจะต้องจ่ายออกไปพร้อมกับค่าที่อยู่อาศัย เมื่อจูร่าและเกรยซื้อบ้านหลังนี้ พวกเขาก็ปได้จ่ายภาษีแล้ว หรือไม่อย่างนั้นพวกเขาก็คงไม่มีหลักฐานยืนยันความเป็นเจ้าของสินทรัพย์นี้”

“ในข้อที่เจ็ดของบทที่สี่ของกฎหมาย aการส่งมอบอำนาจและภาษีของบ้านจะเป็นหน้าที่ของเจ้าของบ้าน และมีเพียงผู้เป็นเจ้าของบ้านเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์เรียกเก็บอีกครั้ง”

ฟู่เทียนมองไปที่เขาและกล่าวว่า “คุณกล่าวว่าถนนลินคังทั้งหมดนั้นเป็นอาณาเขตของคุณใช่ไหม? คุณมีหลักฐานยืนยันรึเปล่า? แม้ว่าคุณอยากจะเก็บภาษีคุณก็จะต้องไปให้ศาลพิจารณาคำร้องขอคุณ คุณจะต้องยืนยันตัวตนได้ว่าเป็นเจ้าของที่แห่งนี้จึงจะสามารถเรียกเก็บภาษีได้ เข้าใจใช่ไหม?”

ชายวัยกลางคนร่างอ้วนตกตะลึงไปในทันที

ชายร่างผอมเริ่มสั่นเล็กน้อยเขาก้มหน้าลงไป “เด็กน้อย แกกล่าวไร้สาระอะไรกัน? แกอยากจะเห็นการยืนยันความเป็นเจ้าของแบบไหนล่ะ?”

ฟู่เทียนมองไปที่เขาและกล่าวอย่างสงบนิ่งว่า “ถ้าหากว่าคุณไม่มีอะไรยืนยันว่าเป็นเจ้าของที่นี่ โปรดออกไปและอย่ามารบกวนพวกเราอีก ไม่อย่างนั้นผมจะขอจับกุมในข้อหาก่ออาชญากรรมที่นี่!”

เมื่อได้ยินแบบนี้พวกเขาทั้งหมดก็รู้สึกประหลาดใจ

ชายร่างผอมยิ้มและกล่าวว่า “จับฉัน? เด็กน้อย ฉันได้ยินแกกล่าวไร้สาระมาตั้งแต่ต้น ระวังคำพูดของแกให้ดีไม่อย่างนั้นฉันจะจับแกโยนให้ผู้รักษาความปลอดภัย”

“ไม่ต้องไปหาที่ไหนหรอก ฉันนี่แหละผู้รักษาความปลอดภัย” ฟู่เทียนนำเหรียญตราของผู้รักษาความปลอดภัยออกมาและกล่าวต่อไปว่า “ถ้าพวกคุณจะพูดกับผมแบบนี้ ผมสามารถฟ้องร้องพวกคุณและจับกุมได้! ผมคิดว่าในบทความที่เจ็ดของระเบียนกฎหมาย คุณอาจถูกจำคุก 3 ปีข้อหาหมิ่นประมาทได้ มีโทษอีก 2 ปีสำหรับการหมิ่นประมาทผู้รักษาความปลอดภัย หากโจมตีใส่ผู้รักษาความปลอดภัย โทษหนักสุดคือตาย!”

 

“คุณต้องการแบบไหน?” ฟู่เทียนมองไปที่พวกเขา

ชายวัยกลางคนร่างอ้วนและชายร่างผอมมองไปที่เหรียญตราของผู้รักษาความปลอดภัย พวกเขาพูดไม่ออก

จูร่าและเกรย์เห็นเหรียญตราที่คุ้นเคยก็เริ่มตัวสั่นขึ้นและนึกถึงเป้าหมายของการฝึกฝน 3 ปีของเขา นี่ทำให้พวกเขารู้สึกประหลาดใจและตื่นเต้นมาก พวกเขาไม่คิดว่าฟู่เทียนจะประสบความสำเร็จ!

“แก แกเป็นผู้รักษาความปลอดภัย?” ชายวัยกลางคนร่างอ้วนตกตะลึง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับผู้รักษาความปลอดภัยตัวเล็กแบบนี้

“คุณถามผมหรอ?” ฟู่เทียนกล่าวอย่างเฉยชา

ชายวัยกลางคนร่างอ้วนรีบส่ายศีรษะของเขา แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องเหลือเชื่อ แต่เขาจดจำเหรียญตรานี้ได้ เขารู้ว่าการการตั้งคำถามต่อผู้รักษาความปลอดภัยถือเป็นอาชญากรรมเช่นกัน

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นผู้รักษาความปลอดภัยตัวเล็ก … … อ่า ยังเด็กแบบนี้” ชายวัยกลางคนร่างอ้วนยิ้มแห้งๆ

ฟู่เทียนอธิบาย “นี่พิสูจน์ได้ว่าคุณไม่ใช่เจ้าของที่นี่จริงๆ มีผู้รักษาความปลอดภัยมากมายที่เหมือนผม ตอนอายุ 16 ปีมีผู้รักษาความปลอดภัยจำนวนมากที่เข้าร่วมกับชนชั้นสูงเพื่อประสบการณ์ หลังจากนั้นจะถูกย้ายไปที่”กำแพงแบ่งเขต“ระหว่างย่านต่างๆและหลังจากนั้นก็จะไปที่กำแพงยักษ์”  ‘กำแพงแบ่งเขต’ ที่เขาพูดถึงนั้นถูกเรียกว่า ‘กำแพงแห่งความรวยและความจน’ สำหรับพวกชนชั้นสูง

ชายวัยกลางคนร่างอ้วนรู้สึกอับอายในตอนนี้ “ผมมีหลักฐาน ผมเป็นเจ้าของจริงๆ ปู่ของผมเป็นอัศวินผู้ยิ่งใหญ่ที่ปกป้องอาณาเขตแห่งนี้ แต่ … …” หลังจากนั้นเขาก็ไม่สามารถพูดต่อได้

“แต่ดินแดนแห่งนี้อาจจะถูกชนชั้นสูงมอบให้คุณปู่ของคุณเป็นของขวัญ แต่เขาเสียชีวิตไปแล้วดังนั้นจึงสูญเสียสิทธิในดินแดนแห่งนี้ตามกฏหมาย บางทีพวกชนชั้นสูงอาจจะลืมว่าเคยมอบอะไรไปบ้างพวกคุณก็ลองไปถามเขาดู นี่คงไม่ผิดกฏหมายหรอก” เขากล่าวอย่างเฉยชา “แต่ผมคิดว่าถ้าหากพวกคุณไป ผมคงต้องพิจารณาเรือ่งนี้ใหม่”

ชายวัยกลางคนร่างอ้วนและชายร่างผอมรีบก้มศีรษะลงทันที “พวกเราขอตัวลาไปก่อน” ตอนนี้พวกเขารีบหลบหน้าฟู่เทียนไปทันที

ไม่นานหลังจากนั้นรถม้าของพวกเขาก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว

ฟู่เทียนมองไปที่จูร่าและเกรย์ มันผ่านมากว่า 3 ปีแล้ว มีรอยตีนกาเล็กๆปรากกขึ้นที่ดวงตาของพวกเขา พวกเขามีอายุประมาณ 30 ปีแต่ในโลกนี้คนที่อายุ 30 ปีนั้นดูเหมือนกับคนที่มีอายุ 50 ปีในยุดก่อนหน้านี้ของเขาเลย

จูร่าและเกรย์หายตกตะลึง พวกเขาประหลาดใจที่ได้เห็นฟู่เทียนเพราะพวกเขาไม่คิดว่าจะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้อย่างง่ายดาย แค่ฟู่เทียนพูดออกไปไม่กี่คำก็สามารถแก้ปัญหาได้ เกรย์กล่าวว่า “เธอเรียนจบแล้ว! ยอดเยี่ยมมาก! ไม่คิดว่าเลยว่าลูกของเกรย์คนนี้จะเป็นผู้รักษาความปลอดภัยได้! ฮ่า ฮ่า พรุ่งนี้ฉันจะไปที่โรงงานและบอกเรื่องนี้ต่อหน้าทุกๆคน พวกมันต้องอิจฉาฉันแน่ๆ!”

จูร่ามองไปที่เขาพร้อมยิ้ม จากนั้นก็ลูบศีรษะของฟู่เทียนและกล่าวว่า “ลูกของคุณตัวดำขึ้นเยอะเลย! เขาคงจะลำบากไม่น้อยตลอด 3 ปีที่ผ่านมา”

ฟู่เทียนยิ้มและกล่าวว่า “ไม่มีอะไรหรอกครับ แม้ว่าครั้งนี้ผมจะอยู่ที่นี่นานไม่ได้ อีกไม่กี่วันผมก็ต้องกลับไปปฏิบัติงานต่อแล้ว หลังจากนี้ผมจะกลับมาอีก”

จูร่าตกตะลึงไปในตอนนี้ “งานอะไร? อันตรายไหม?”

“ไม่อันตราย วางใจเถอะครับ”

“แบบนั้นก็ดี”

เกรย์ยิ้ม “ผู้รักษาความปลอดภัยจะตกอยู่ในอันตรายได้ยังไงกัน? พวกเขาไม่ต้องทำอะไรเลยก็อยู่กับพวกชนชั้นสูงได้ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ที่จะปกป้องพวกเราจากพวกปีศาจต่างๆ”

จูร่าพูดออกมาทันที “ฉันก็แค่กลัว!”

เกรย์ยิ้มและส่ายศีรษะของเขา ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา

หลังจากตอนบ่ายจูร่าก็เตรียมมื้ออาหารเย็นที่หรูหราเพื่อฉลองการกลับมาของฟู่เทียนและตำแหน่งผู้รักษาความปลอดภัยของเขา

หลังจากอาหารเย็นฟู่เทียนก็กล่าวกับพวกเขา“คุณป้าครับ ผมอยากจะขอยืมเงินหน่อยได้ไหมครับ”

จูร่าหัวเราะ “เะอต้องการเท่าไหร่ล่ะ?”

“10 เหรียญเงิน” ฟู่เทียนคิดว่าเงินเท่านี้น่าจะมากพอที่ซื้อวัตถุดิบทำดินปืนได้ เขาจะใช้มันเพื่อป้องกันตัวเองในกรณีที่มีอันตรายใดๆภายนอกกำแพงยักษ์