ตอนที่ 290 แผ่นหินบอกทาง (FREE)

"เป็นไปไม่ได้! ถ้าแผ่นหินที่4 ถูกทำลาย ชื่อ ฟาง เจิ้งจือ ต้องหายไปด้วย!"เจ้าหน้าที่คนหนึ่งปฏิเสธสิ่งที่เหล่าผู้แข่งขันคิดทันที

"แล้วเกิดอะไรขึ้นละ? แผ่นหินที่4 อยู่ไหนกัน?"

"มันเป็นไปได้ไหมที่ ฟาง เจิ้งจือ จะเอาแผ่นหินไปด้วย?!"หนึ่งในเหล่าอัจฉริยะตะโกนขึ้นมา

"เป็นไปไม่ได้! แผ่นหินนั้นอยู่ลึกลงไปในพื้นกว่า 10 เมตร ต่อให้คนที่มีพลังอยู่ในระดับจุติก็ไม่สามารถทำได้

"หรือเขามีสมบัติพิเศษ?"

"ข้าคิดว่าคนอย่างเขาไม่น่าจะมีนะ?"

"ไม่ว่าเขาจะทำอย่างไร พวกเราก็ไม่ควรนั่งรออยู่เฉยๆใช่ไหม"

"ใช่ตราบเท่าที่เราพบ ฟาง เจิ้งจือ ทุกอย่างจะได้รับการแก้ไข!"

"เราต้องหยุดเขา!"

"เขาอยู่แผ่นหินที่ 3 แล้ว ถ้าเราไล่ตามเขาไปตรงๆอาจจะไม่ทันเขา และเขาอาจจะได้เป็นที่ 1 ด้วย "

"เราไปฝั่งตรงข้ามได้!"

"ใช่พวกเราต้องขี่มาไปอีกรอบหนึ่ง!"

ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆได้วางแผนอย่างรวดเร็ว จากนั้นพวกเขาก็กระโดดขึ้นม้าของตัวเองและพุ่งไปที่แผ่นหินที่1

ท่าทีของ เจียง เทียนหยิง และ ถัง จงหมิง ดำมืดทันที

ขี่ม้าไปอีกรอบหนึ่ง?

พวกเขามีเวลาขนาดนั้นงั้นหรือ?

"ฟาง เจิ้งจือ?!" เจียง เทียนหยิง กำหมัดแน่น เขาโกรธ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าเขารออยู่ที่นี่โอกาสในการชนะของเขาก็แทบจะไม่มี

ถ้าเขาไล่ตามเขาก็ยังมีโอกาสอยู่

การหยุดนั้นเป็นความคิดที่โง่เง่า!

"ไปเลย!" เจียง เทียนหยิง และ ถัง จงหมิง โห่ร้องเกือบพร้อมกันม้าศึกของพวกเขาพุ่งออกไปราวกับลูกธนู

"เจ้านั่นปิดบังทุกอย่างจากข้าตอนที่เราเจอกันงั้นรึ เขาไม่ทิ้งกระดาษใบ้อะไรให้ข้าด้วยซ้ำ! ชั่วร้ายอะไรอย่างนี้!" ปิง หยาง หงุดหงิด นางจับบังเหียนม้าแน่น ก่อนที่ม้าหยกหิมะจะพุ่งออกไปข้างหน้า

...

ฟาง เจิ้งจือ รู้ว่าการทำอย่างนี้จะส่งผลให้เกิดความวุ่นวาย ตอนที่เขาเห็น ถัง จงหมิง และ เจียง เทียนหยิง เขารู้ในทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ขุดแผ่นหิน?

เขาก็เคยคิดแบบนั้น แต่มันเป็นไปไม่ได้

กระจกป้องกันใจ นั้นมีพื้นที่จำกัดนอกจากนี้จะใส่ลงไปได้ก็ต่อเมื่อเขาถือของชิ้นนั้นอยู่

แล้วเขาทำได้ไหมละ?

แน่นอนว่าไม่

เขาตัดสินใจจะใช้วิธีง่ายๆและมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

ถนนบนลานล่าสัตว์นั้นค่อนข้างซับซ้อนมีเส้นทางหลากหลายอยู่ด้านใน

และที่นี่ตามปกติไม่เปิดให้คนทั่วไปได้เข้ามา

เพื่อให้ผู้แข่งขันรู้เส้นทาง จะมีแผ่นหินบอกทางที่ถูกต้องจะได้ไม่เกิดข้อผิดพลาด

แต่แบบนี้ทุกอย่างก็อยู่ในกำมือ ฟาง เจิ้งจือ

...

หลังจากสำรวจพื้นที่รอบๆ เขาได้ปรับเปลี่ยนหินบอกทางอันหนึ่งเล็กน้อย

เพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด เขารออย่างใจเย็นให้ผู้แข่งขันคนอื่นมาถึง

จากนั้นเขาก็เห็น เจียง เทียนหยิง และ ถัง จงหมิง

ทั้งคู่นั้นไม่ได้ชินกับลายล่าสัตว์นี้เช่นกันเมื่อเห็นหินบอกทาง พวกเขาก็ตรงไปยังทางที่ ฟาง เจิ้งจือ ต้องการทันที พวกเขาติดกับดักอย่างง่ายดาย

พวกเขาขี่ม้าผ่าน ฟาง เจิ้งจือ และ พุ่งออกไป

ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆก็เช่นกัน ผ่านไปโดยไม่สงสัยแม้แต่น้อยในหัวพวกเขาสนแต่ไปให้เร็วที่สุด

ฟาง เจิ้งจือ ยังทักทาย ปิง หยาง เพื่อกวนไม่ให้นางทันสังเกตุสิ่งรอบด้าน

ปิง หยาง และ องค์ชาย9 นำทุกคนไปในทางที่ผิด การที่เห็น ฟาง เจิ้งจือ มาจากฝั่งตรงข้าม มันก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาไม่สนใจที่จะดูเส้นทางแล้ว

เมื่อทุกคนไปผิดเส้นทาง ...

ก็จะไม่มีใครคิดว่าตัวเองมาผิด

ฟาง เจิ้งจือ ค่อนข้างภาคภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองทำ อย่างแรกเขาไม่ได้ทำลายแผ่นหิน  การทำลายมันจะทำให้เกิดปญหามากมาย

อย่างที่สอง เขาไม่ได้ย้ายแผ่นหิน  ดังนั้นเขาไม่ได้ทำผิดกฎ

อย่างที่สาม เมื่อทุกคนไปถึงเส้นชัย เขาก็มาถึงแผ่นหินที่3 เมื่อถึงตอนนั้นก็จะไม่มีใครไล่เขาจากแผ่นหินที่3 ได้

จะมีใครนึกว่าเส้นทางผิดพลาด?

ในเมื่อทุกอย่างลงตัวขนาดนี้ ผู้ชนะจะไม่เป็นเขาได้ยังไง?

ฟาง เจิ้งจือ ไม่เร่งรีบ เขารู้ว่ามีอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องแก้ปัญหา

เขายังคงชื่นชมต้นไม้เขียวชอุ่มรอบๆ ปล่อยอารมณ์ไปตามเสียงธรรมชาติ จากนั้นก็ย่างกระต่าย....

หลังจากใส่ชื่อลงบนแผ่นหินที่2 เขาก็ไม่เดินทางอีกต่อไป เขาเริ่มก่อกองไฟข้างทาง และเริ่มปิ้งกระต่าย...

...

ที่จุดเส้นชัยทุกคนเห็นชื่อของ ฟาง เจิ้งจือ ปรากฎขึ้นบนแผ่นหินที่2 ทุกคนรู้สึกไม่สบายใจ

"เขาผ่านแผ่นหินที่2ไปแล้ว?"

"เขาจะชนะ ถ้าสามารถใส่ชื่อลงบนแผ่นหินแรกได้!"

"เขาไม่สามารถผ่านแผ่นหินแรกไปได้!"

นับตั้งแต่เริ่มการแข่งขัน ...

ไม่มีใครคาดเดาผลลัพธ์แบบนี้

ฟาง เจิ้งจือ นั้นขี่ม้าชั้นต่ำ ม้าริ้วโคลน คู่แข่งของเขานั้นมีม้าที่ดีกว่าอย่างเทียบไม่ติด

...

ฟาง เจิ้งจือ นั้นบรรลุในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

คนที่ขี่ม้าห่วยๆกลับมีชื่อบนแผ่นหินทั้ง3 เขาเสมอกับคนอื่น ๆ

ที่สำคัญเขามีความมุ่งมั่น

เกิดอะไรขึ้นถ้าเขาตัดสินใจที่จะซ่อนตัว?

เกิดอะไรขึ้นถ้าเขาหลบหนี?

ผู้ชมทุกคนก็อยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกคนหวังว่าคนอื่นจะไม่ไปตามหา ฟาง เจิ้งจือ และตกลงสู่กับดัก

ถ้า ฟาง เจิ้งจือ เป็นผู้ชนะ ทุกอย่างที่พวกเขาทำมาจะเป็นเรื่องไร้สาระทันที

"ตราบใดที่พวกเราป้องกันแผ่นหินแรกไว้ ฟาง เจิ้งจือ ก็ไม่มีทางชนะ"

"แค่หยุด ฟาง เจิ้งจือ ได้ทุกอย่างก็จะดำเนินไปอย่างปกติ"

"แต่ ... ใครจะเสียสละตัวเองเพื่อหยุด ฟาง เจิ้งจือ ละ?"

เจ้าหน้าที่แต่ละคนมองหน้ากัน

เหวิน เต๋าเปา เป็นคนเดียวที่ตื่นเต้นมาก เขาเจอธูป 3 ดอก

เขาจุดมันและปักไว้ที่หน้าแผ่นหิน เขาอธิษฐานอย่างต่อเนื่อง "ฟาง เจิ้งจือ เจ้าต้องชนะ ถ้าเจ้าชนะ ข้าจะนับเจ้าเป็นน้องชายเลย เป็นน้องชาย เป็นน้องชาย... "

...

ฟาง เจิ้งจือ ปล่อยให้ม้าริ้วโคลนเดินไปตามข้างทางเล็มหญ้าไปเรื่อยๆ เขานอนอยู่ข้างถนนพร้อมกับย่างกระต่ายขนเขียว

เขาสามารถจินตนาการได้ถึงฉากที่ผู้คนเฝ้ารอและดักซุ่มโจมตีเขาอยู่ที่แผ่นหินที่1

มันก็ไม่สำคัญว่าเขาจะไปช้าหรือเร็ว

อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาไปทั้งๆที่ท้องว่างมันก็จะเป็นผลเสียกับเขา การกินนั้นทำให้เขาได้เปรียบคู่แข่งที่หิวโหย

เขาจึงย่างกระต่ายอย่างกระตือรือร้น

จากนั้นร่างในชุดเกราะสีแดงก็ปรากฎต่อนหน้าเขา

"ฟาง เจิ้งจือ เจ้ามาย่างกระต่ายอยู่ที่นี่งั้นรึ?!"ปิง หยาง คิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะรีบเดินทางไปที่แผ่นหินที่1

อย่างไรก็ตามนางไม่เคยคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะหยุดกลางการแข่งขันเพื่อย่างกระต่าย

หรือเขาจะกลัวว่าคนอื่นจะเห็นเขา?

"เจ้าคิดยังไงละ?" ฟาง เจิ้งจือ ยังคงย่างกระต่ายต่อไป

"แน่นอน" ปิง หยาง โกรธ

"งั้นเจ้าเอาบ้างไหมละ?"

"เอา!"

"แล้วองค์ชาย9ละ?" ฟาง เจิ้งจือ เมิน ปิง หยาง และหันไปมองอีกด้าน

"เจ้าหน้าที่ฟาง ขอบคุณสำหรับข้อเสนอ งั้น...ข้าขอด้วยละกัน " เสียงองค์ชาย9 ดังมาจากที่ไกลๆ

"เจ้ารู้ได้ไงว่าองค์ชาย9 ก็อยู่ที่นี่?" ปิง หยาง อยากรู้อยากเห็น ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้มองไปในทิศทางนั้นด้วยซ้ำ

"ข้าเดา" ฟาง เจิ้งจือ ตอบแบบลวกๆ จากนั้นเขาก็หยิบกล่องเล็กๆที่เต็มไปด้วยเครื่องปรุง

จากนั้นก็ใส่มันลงไปในกระต่ายย่าง กลินหอมหวลลอยคลุ้งไปทั่วอากาศ

องค์ชาย9 เข้ามาใกล้ เขาตะลึงเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่ากล่องในมือ ฟาง เจิ้งจือ คืออะไร

"องค์ชาย9 ท่านโชคดีมาก ต่อให้เขาจะไม่เคยทำอะไรถูกเลย แต่เนื้อกระต่ายที่เขาย่างนั้นอร่อยจริง" ปิง หยาง เล่า เมื่อนึกถึงเนื้อที่นางกำลังจะกิน

"กลิ่นเยี่ยมมาก" องค์ชาย9 ชื่นชม

...

เวลาผ่านไป

ฟาง เจิ้งจือ, องค์ชาย9 และ ปิง หยาง ไม่ได้พูดถึงเรื่องการแข่งขันอีกเลย

หลังจาก ฟาง เจิ้งจือ ย่างกระต่ายเสร็จ เขาก็วางดาบไว้กับหญ้า และเงยหน้ามองท้องฟ้า

"ฟาง เจิ้งจือ เจ้ากำลังไปที่แผ่นหินอันแรกงั้นรึ?" ปิง หยาง ถามอย่างสงสัย

"ทำไม ไม่ดีอย่างนั้นรึ?"

"ไม่มีอะไร พวกเขาก็แค่ตัดสินใจซุ่มโจมตีเจ้าที่นั่น เขาจะจับตัวเจ้าและเริ่มแข่งม้ากันใหม่ที่แผ่นหินแรก"

"ใช่แล้ว!"

"แล้วทำไมเจ้าไม่เห็นแปลกใจเลยที่ข้าอยู่ที่นี่?" ปิง หยาง สงสัย

"ทำไมข้าต้องแปลกใจด้วยละ? เจ้าคือ ปิง หยางไง "

"อ้อหรอ!"ปิง หยาง รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย จากนั้นนางก็มองไปยังองค์ชาย9 "แล้วเจ้ารู้ได้ยังไงว่าพวกเราจะมาที่นี่?"

"เพราะข้าบอกว่าจะมายังแผ่นหินที่2" ฟาง เจิ้งจือ ตอบแบบปัดๆ ก่นจะเปลี่ยนที่นั่งอีกครั้ง

"หึ!" ปิง หยาง ฮึดฮัด แม้ว่าตัวนางเองจะไม่ต้องการยอมรับ แต่ ฟาง เจิ้งจือ นั้นรู้ทุกอย่าง

ลมพัดเบาๆ ขณะที่ดวงอาทิตย์ขึ้นไปยังจุดสูงสุด อากาศเริ่มร้อนมากยิ่งขึ้น

ฟาง เจิ้งจือ ตัดสินใจว่ามันได้เวลาแล้ว

เขาคิดว่าผู้เข้าแข่งคนอื่นๆคงหิวและกระหายมาก หลังจากผ่านตอนเช้ามาโดยไม่ได้แตะน้ำและอาหาร

"ไปกันเถอะ" ฟาง เจิ้งจือ ปัดฝุ่นออกจากเสื้อและยิ้ม

"ที่ไหนละ?" ปิง หยาง จ้องที่ ฟาง เจิ้งจือ

"เส้นชัยไง เจ้าไม่อยากเป็นที่หนึ่งงั้นรึ?"ฟาง เจิ้งจือ ตอบ

"เส้นชัย... "

"เจ้าต้องการจะถามว่าแผ่นหินที่4 อยู่ที่ข้าใช่หรือไม่?"ฟาง เจิ้งจือ รู้ทันทีที่เห็นท่าทีของนาง

"ใช่ เอาแผ่นหินที่4ออกมาซะ แล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!"ปิง หยาง มองไปที่ ฟาง เจิ้งจือ

อย่างไรก็ตามดวงตาอันสดใส ใบหน้าอันอ่อนเยาว์นั้นก็ไม่ได้ทำให้เกิดความน่ากลัวอันใด

แท้จริง นางดูน่ารักมากกว่า

"ฮ่าฮ่าฮ่า ... ข้าคิดว่าเจ้าคงไม่เชื่อ จนกว่าจะได้ค้นตัวข้า เจ้าจะทำตอนนี้เลยก็ได้นะ " ฟาง เจิ้งจือ อ้าแขน

"หน้าด้าน!" หน้าของ ปิง หยาง แดงขึ้น

องค์ชาย9 ไม่ได้พูดอะไรออกมาเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขารู้ว่าไม่เป็นประโยชน์ที่จะเร่ง ฟาง เจิ้งจือ

"เจ้าอยากรู้จริงๆงั้นรึ?" ฟาง เจิ้งจือ มองไปที่ ปิง หยาง

"แน่นอน ข้าต้องการเข้าเส้นชัยเป็นคนแรก!" ปิง หยางตอบกลับมา

เพจหลัก : Double gate TH