DMWS ตอนที่ 6 เตรียมพร้อมสำหรับภารกิจ
วันหยุดสุดสัปดาห์ได้ผ่านไป นี่เป็นวันที่โรงเรียนได้เปิดเรียนในสัปดาห์ใหม่นี้ เเจ็คสัน ที่ต้องไปโรงเรียน เขารู้สึกเบื่อหน่ายทั้งกายเเละใจปัจจุบันเขารู้สึกกลุ้มมาก
"เห้อ...เบื่อ...นอนไม่ค่อยพอเลย"เเจ็คสันเอียงศีรษะเเละตอบอย่างอ่อนเพลียเขาใช้ข้ออ้างนอนไม่เพียงพอเพื่อหลอกเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา
เขาไม่สามารถเปิดเผยได้ว่าเขาได้ฝึก เทคนิกชั้นเชิงการต่อสู้ระดับกลาง เเละ เทคนิครู้เเจ้งระดับเบื้องต้น ตลอดทั้งคืน
"เฮ้,เเจ็คสัน!'ปีเตอร์ได้มาถึงประตูหน้าโรงเรียนเขาวิ่งเข้าไปหาเเจ็คสันในทันที
ที่ด้านข้างของปีเตอร์เป็นหญิงสาวที่เเจ็คสันคุ้นเคย เกว็น สเตซี่
ดูเหมือนว่าปีเตอร์กับเกว็นจะมาพร้อมกัน เรื่องราวของพวกเขาดูเหมือนว่าจะพัฒนาขึ้นไปบ้างเล็กน้อยบางทีฉันอาจไม่ต้องลงมือทำอะไรเพื่อเปลี่ยนโชคชะตาที่กำลังเล่นตลก
เเจ็คสันจ้องมองไปที่ความสวยงามที่สะดุดตาของ เกว็น สเตซี่
"เฮ้,ปีเตอร์ นายเดินทางมาด้วยกันงั้นหรอ?"ทอมกล่าวถามปีเตอร์ทันที
"อ่า..ฉันเพิ่งพบ เกว็น ระหว่างทางไปโรงเรียน"ปีเตอร์ กล่าวอย่างอาย ๆ
ก่อนที่จะเป็นเพื่อนบ้านสไปเดอร์เเมน ปีเตอร์ เป็นคนที่โดดเดี่ยวเเละชอบอยู่ลำพังท้ายที่สุดก็มีเกว็นเข้ามาในชีวิต
"เเจ็คสัน,ทำไมนายดูเหนื่อย ๆ ล่ะ?"เกว็น ถามทันทีเมื่อเห็นใบหน้าที่อ่อนล้าของ เเจ็คสัน
เเก้มของเเจ็คสันวูบเเดงก่อนที่จะกล่าวตอบ"อ๋อ...นั่นเพราะฉันรู้สึกนอนไม่ค่อยหลับเลยเมื่อคืนนี้"
"เป็นงั้นหรอกหรอ?"
"โอ้ไม่ทันเเล้วจะสายเเล้ว!"ทอมรีบกล่าวขึ้นทันที เขาดันเเจ็คสันมุ่งหน้าไปยังทางเข้าโดยละทิ้งคำถามที่เกว็นถามไว้
"ไว้เจอกันนะ!"เเจ็คสันกล่าวยิ้มตอบก่อนที่จะจากไป
....
กริ่งชั้นเรียนได้ดังขึ้นนั่นหมายถึงหมดชั่วโมงเรียน เเจ็คสัน ฟุบหลับตลอดช่วงชั้นเรียน เขาเเทบจะไม่ได้ฟังการสอนในช่วงชั้นเรียนวันนี้เลยเเม้เเต่น้อย
"ฉันมีธุระสำคัญที่ต้องรีบไปทำที่บ้าน!เเล้วเจอกัน!"เเจ็คสัน กล่าวอย่างรวดเร็วก่อนที่จะรีบบึงใส่รองเท้าวิ่งออกจากห้องเรียนทันที
"ธุระสำคัญงั้นหรอ เขามีด้วยหรอ?"ปีเตอร์กับเเฮร์รี่ หันมากล่าวถาม ทอม
ทอมเปิดยักไหล่เเละยกสองมือขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
"ฉัน..ฉันเองก็ไม่รู้!"ทอมกล่าวถอนหายใจออกมา
ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มไม่ค่อยเข้าใจพฤติกรรมของเเจ็คสันนับตั้งเเต่เริ่มชั้นเรียนมัธยมปลายมานี้
ขณะที่ทั้ง 3 พูดคุยกัน เเจ็คสัน เองก็รีบกลับบ้านในทันทีเขาใช้จักรยานในการช่วยเร่งเวลา
"ระบบ คุณสามารถเลื่อนภารกิจออกไปสักสองสามวันได้รึเปล่า?ฉันเพิ่งเริ่มฝึกเทคนิคชั้นเชิงการต่อสู้ระดับกลาง ฉันคิดว่าฉันยังไม่พร้อมสำหรับภารกิจคืนนี้ คุณคงไม่ใจร้ายให้ฉันออกไปเผชิญหน้าทั้งสภาพอย่างนี้ในคืนนี้ใช่หรือไม่?"เเจ็คสันตะโกนในใจก่อนที่จะรีบปั่นจักรยานออกไป
ระบบปรากฏขึ้น
"อย่าได้กังวล เกี่ยวกับการจัดการ ผู้ร้าย 5 คนในคืนนี้ ฉันเชื่อว่าคุณสามารถทำมันได้"ระบบกล่าวตอบอย่างเฉื่อยชา
เเจ็คสันเเทบจะล้มหัวขมำ"ถึงฉันจะสามารถสู้กับคนร้ายทั้ง 5 คนได้ เเต่ฉันก็ไม่เเน่ใจว่าจะสามารถจัดการพวกเขาทั้งหมด 5 คนได้ในคืนเดียว!"
"ไม่ใช่ว่าคุณเคยไป บรุกลิน หลายครั้งเพื่อรับคะแนนในช่วงหลายปีที่ผ่านมาหรอกหรือ เเม้ว่าคุณจะพ่ายเเพ้คู่ต่อสู้หลายต่อหลายครั้ง คุณยังจะกังวลอะไรอีก?"ระบบกล่าวตอบเขารู้เจตนาที่จะถ่วงเวลาของ เเจ็คสัน
ระบบสามารถอ่านจิตสำนึกของเเจ็คสันได้เขาจะไม่รู้ได้อย่างไร
"ฉันไม่ได้อยากจะไป บรุกลิน เลยเเม้เเต่น้อย หากคุณไม่ล่อลวงฉันด้วยรางวัลเหล่านั้นฉันก็คงไม่ได้รับบาดเจ็บ นอกจากนี้ ตอนนั้นไม่มีเวลาจำกัด มันต่างกับตอนนี้ที่คุณต้องการให้ฉันไปปราบผู้ร้าย 5 คนในคืนเดียว นี่ไม่ใช่ว่าคุณกำลังพยายามจะฆ่าฉันหรือไม่?คุณชอบเห็นฉันถูกทุบตีหรืออย่างไร?"เเจ็คสันเเกล้งทำเป็นโกรธ
"ภารกิจที่จัดเตรียมให้คุณก่อนหน้านี้ก็ขึ้นอยู่กับเพียงเเค่อารมณ์ของฉัน เเต่ภารกิจคราวนี้เเตกต่างออกไปมันคือภารกิจไว้สำหรับคุณที่เดินบนเส้นทางเพื่อกลายเป็นวีรบุรุษฉันไม่สามารถเปลี่ยนได้เพราะไม่สามารถควบคุมมันได้"
เเจ็คสันไม่รู้ว่าระบบพูดความจริงหรือไม่เขาอดที่จะรู้สึกทำใจอย่างช่วยไม่ได้ออกมา
"ลืมไปเถอะ ฉันจะรีบกลับบ้านเเละเตรียมการเพื่อที่จะรับประกันว่าฉันจะไม่ตายในคืนนี้"เเจ็คสัน กล่าวอย่างเสียใจ
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับสิ่งที่ต้องการจากระบบ เขาจึงทำได้เพียงเตรียมตัวให้พร้อมที่สุดเพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด
....
สิบนาทีต่อมา
เเจ็คสันรีบไปที่ลานหน้าบ้านเเละจอดจักรยานอย่างเร่งรีบ
พ่อกับเเม่ของเขายังไม่กลับบ้าน
นี่เป็นช่วงเวาที่ดีที่เขาจะเตรียมตัว
เเจ็คสันโยนกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาทิ้งบนเตียงทันที เเม้ว่าจะเหนื่อยเเต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะพักผ่อน ดูเหมือนว่า เขาจำเป็นจะต้องเตรียมพร้อม เขาเข้าไปในจิตใต้สำนึกเพื่อดูข้อมูลในระบบทันที
เขาต้องการเตรียมพร้อมเพื่อรับมือกับเหล่าคนรายครั้งเเรก ตอนนี้ เเจ็คสัน มีคะแนนมากกว่า 500 เเต้มจุดไว้สำหรับเพื่อใช้จ่ายเพื่อที่เขาจะได้มีความพร้อมมากพอจะจัดการสิ่งที่ต้องทำในคืนนี้
"ระบบคุณไม่คิดว่าคุณควรจะแนะนำบางอย่างให้กับฉันในการป้องกันตัวเองหรอกหรือ?มันคงจะดีกว่าหากคุณเป็นคนเลือกให้ไม่ใช่ฉัน"
เนื่องจากระบบไม่อนุญาติให้เขาผ่อนผันเวลาได้เขาก็อดที่จะช่วยไม่ได้เช่นเดียวกัน
"เอาล่ะฉันจะช่วยมองหาของบางอย่างที่เหมาะสมกับคุณให้"
"ฉันต้องการชุดซูเปอร์ฮีโร่ที่สามารถปกปิดตัวตนของฉันได้เเละมันต้องดูดี"เเจ็คสันกล่าวคำขอทันที
เมื่อพูดถึงฮีโร่ สิ่งที่คนทั่วไปคาดคิดถึงเอกลักษณ์นั้นไม่ใช่อาวุธหรือความเเข็งเเกร่งของพวกเขา เเต่เป็นชุด
ชุดของซูเปอร์ฮีโร่นั้นมีหลายอย่างส่วนมากพวกเขามักจะใส่เสื้อเด่นสะดุดตาหรือเสื้อภายในเเละมีพวกผ้าคลุมที่ดูโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์รวมถึงหน้ากากที่ปกปิดข้อมูลของตัวตน
การออกแบบชุดฮีโร่นั้นคล้ายกับรูปแบบของลายเซ็นที่เป็นตัวของตัวเอง เเม้เเต่ เเจ็คสัน เองก็ไม่มีข้อยกเว้น เขาต้องเดินบนเส้นทางของวีรบุรุษเขาจำเป็นจะต้องมีชุดที่ดูเท่เเละไม่ซ้ำกับคนอื่น
ฟุ่บ...
หลังจากเเจ็คสันเสนอข้อเรียกร้องความต้องการของเขา ระบบก็ประมวลผลชุดฮีโร่ให้ในทันที ไฟสีขาวส่องเเสงสว่างวูบวาบ ภายในไม่กี่วินาที ชุด 5 แบบที่ไม่ซ้ำเเละมีเอกลักษณ์พิเศษได้ปรากฏขึ้นในจิตใต้สำนึกของเเจ็คสัน
"นี่เป็นชุดสูท 5 ชุด ที่ฉันได้เลือกมาแนะนำให้มันเป็นความชอบเเละสไตล์ส่วนตัวของคุณที่ฉันวิเคราะห์ออกมา?"
"ฉันชอบการออกแบบเเละสีของพวกมันทั้งหมด เเต่ดูเหมือนฉันจะต้องเลือกหนึ่งในนั้น"เเจ็คสันโค้งริมฝีปากเเละทุ่มเทใจในการเลือกทันที
ฟุ่บ...
จิตใต้สำนึกของเเจ็คสันสว่างวาบ เเสงสีขาวได้ปกคลุมไปทั่วก่อนที่จะกลับสู่สภาพปกติ 4 ชุดที่ถูกออกแบบมาได้หายไปเหลือเพียงชุดคลุมสีเทาควันที่ปรากฏขึ้น
นี่เป็นสิ่งที่เเจ็คสันเลือก
"นี่คือชุด ภูติมายา,ชุดสามารถปรับเปลี่ยนตามลักษณะรูปร่างของเจ้าของได้เป็นสิ่งของที่ดี ทั้งยังมีเครื่องดูดอากาศในตัวเอง มีหน้ากากภายในตัว,ทั้งยังสามารถปรับอุณหภูมิตามสภาพเเวดล้อมภายนอกได้ "นี่คือคุณสมบัติของชุดสูทนี้
"ฮืม,ค่อนข้างดีใช้ได้ สามารถอำพรางตัวตนของฉันเเละสามารถปรับอุณหภูมิได้ขึ้นอยู่กับสภาพเเวดล้อมในปัจจุบัน ฉันชอบมัน"เเจ็คสันพยักหน้า"เช่นนั้นราคาเท่าไหร่หรอ?"
"250 เเต้มจุด"ระบบตอบกลับ
ปากของเเจ็คสันเเทบจะเปิดกว้าง"250 ?! อย่าบอกนะว่านี่เป็นสิ่งที่คุณหวัง ไม่ใช่ว่าคุณต้องการขโมยคะแนนครึ่งนึงจากทั้งหมดที่ฉันมีอยู่ไป? นี่มันไร้ยางอายเกินไปเเล้ว!"
"เกี่ยวกับราคาชุดนั้นเมื่อพิจารณาจากคุณสมบัติเเละลักษณะของมัน ฉันจะจ่ายให้หากคุณมีส่วนลด 20% หรือก็คือราคาตัดจบอยู่ที่ 200 เเต้มจุด"
"ลด 20 % ? เหลือ 200 เเต้มจุด?"
"อย่าได้หวังว่าฉันจะลด!"
"เออ...ก็ได้"เเจ็คสันขบฟันอย่างขมขื่น"ฉันจะจ่าย 250 เเต้มจุด"
นับตั้งเเต่ที่เขาต้องการเดินบนเส้นทางของวีรบุรุษเพื่อกลายเป็นฮีโร่นี่เป็นสิ่งจำเป็น ด้วยคุณสมบัติของชุดภูติมายานั้นคงจะเรียกว่าคุ้มค่ากับราคา 250 เเต้มจุด
"ระบบฉันต้องการสิ่งของป้องกันเพิ่มเติม"
ฟุ่บ!
บอลเเสงสีขาวได้ปรากฏขึ้นในจิตใต้สำนึกของเขาอีกครั้งเเละเเละระบบก็เเนะนำให้เเจ็คสันเห็นสิ่งของต่าง ๆ ที่เหมาะสมสำหรับเขา
หลังจากนั้น หนึ่งชั่วโมง เเจ็คสัน ก็ได้รับสิ่งที่ต้องการจากระบบ
เขารู้สึกเหนื่อยหน่ายมาก วันนี้ เขาได้ใช้ เเต้มคะแนนไปมากกว่า 400 เเต้มจุด
"เอาล่ะในที่สุดฉันก็เตรียมทุกอย่างพร้อมเเล้ว"เเจ็คสันกล่าวออกมาก่อนที่เขาจะกลับสู่โลกเเห่งความเป็นจริง
เเจ็คสันมองไปที่สายรัดข้อมือสีดำที่บนข้อมือข้างขวา
เขาได้ครุ่นคิดในใจ พริบตาเดียว สร้อยข้อมือสีดำก็หายไปในความว่างเปล่า หลังจากนั้นบนร่างของเเจ็คสันก็ได้รับการปกคลุมด้วยสุดสูทสีเทาควัน
เขาไม่คิดเลยว่าการสวมใส่นั้นจะดวกเช่นนี้นอกจากนี้ยังสามารถปกปิดตัวตนของเขาได้อีกด้วยด้วยชุดสูทสีเทาควันนี้เเทบจะเรียกได้ว่าสามารถกลมกลืนไปกับความมืดได้ดีทีเดียว
หากไม่เพ่งความใส่ใจเเล้วละก็คนอื่น ๆ ก็เเทบจะไม่สามารถรับรู้ถึงการคงอยู่ของเขาได้
เเจ็คสันเงยหน้าขึ้นเเละดึงหน้ากากออกมาเพื่อสวมใส่
ฟุ่บ!
หน้ากากได้หายไปเป็นหมอกควันจาง ๆ ก่อนที่จะปกคลุมใบหน้าของเขา เเม้จะเป็นเช่นนั้นมันกลับไม่มีผลต่อการรับรู้ของเขาเลย
"ฉันสามารถมองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจน นี่มันสุดยอดเกินไปเเล้ว? เพียงเเต่หน้ากากของฉันเป็นหมอก ถ้าฉันมีชื่อเสียง ใครเล่าจะรู้ว่าฉันเป็นฮีโร่ ผู้ชาย หรือ ผู้หญิง?"เเจ็คสันบ่นในใจต่อรูปลักษณ์ของหน้ากาก
ครื่น..
เขาได้ลบหมอกที่ปกปิดใบหน้าของเขาออกไปเหลือเพียงหน้ากากสีดำควันที่ปกคลุมครึ่งล่างของใบหน้าของเเจ็คสันเพียงเท่านั้น
"ต้องอย่างนี้สิถึงดี ดูเหมือนว่าระบบฟังก์ชั่นเหล่านี้จะค่อนข้างดีใช้ได้"เเจ็คสันที่เห็นรูปลักษณ์ของหน้ากากในตอนนี้เขารู้สึกพอใจมาก
หลังจากปัญหาเกี่ยวกับหน้ากากถูกเเก้ไขเขาก็ตรวจสอบอุปกรณ์อื่น ๆ ที่ได้ซื้อมาจากระบบ
ในขณะเดียวกันก็มีเสียงเรียกดังขึ้น
"เเจ็คสัน ลูก อยู่ข้างบนใช่ไหม?"
เเม่กลับมาบ้านเเล้ว!
"ผมอยู่นี่!'เเจ็คสันรีบเก็บชุดเเละเปลี่ยนมันกลับไปเป็นเหมือนเดิม
เขารีบวิ่งลงบรรไดไปอย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ เขาต้องออกไปนอกบ้านคืนนี้ เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดอย่างไรดี?