ตอนที่ 454 เป็นไปตามที่คาด

กลุ่มนักเรียนมองหลิน ฮวงอย่างสับสนเพราะเขาดูเด็กเกินกว่าจะเป็นอาจารย์ รูปลักษณ์เขาดูเหมือนคนอายุ16หรือ17เท่านั้น และไม่มีทางเกิน18อย่างแน่นอน บางคนสังเกตเห็นเขาตอนปฐมนิเทศและคิดว่าหลิน ฮวงเป็นพวกญาติของอาจารย์บางคน ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่ปรากฏตัวท่ามกลางอาจารย์

เมื่อหลิน ฮวงแนะนำตัวเอง ชายร่างโตที่นั่งอยู่หลังห้องก็ยกมือขึ้น

“คุณมีคำถาม?”หลิน ฮวงพยักหน้าให้เขา

“ครับ หากคุณไม่ว่าอะไร พวกเราขอทราบอายุคุณได้ไหมครับ”คำถามของเด็กหนุ่มคือสิ่งที่นักเรียนทุกคนต้องการถาม

“ผมอายุ16ในปีนี้”หลิน ฮวงเลือกบอกความจริง

เมื่อเขากล่าวเช่นนั้น ชั้นเรียนก็กลายเป็นวุ่นวาย นักเรียนส่วนใหญ่อายุ15 และบางคนอายุ14 ขณะที่มีอยู่2คนอายุเท่าเขา คนอายุ16ส่วนใหญ่ควรจะยังเรียนอยู่แทนที่จะเป็นอาจารย์ นักเรียนส่วนใหญ่ค่อนข้างฉลาด พวกเขาสามารถบอกได้จากอายุหลิน ฮวงว่าเขาไม่เคยเรียนที่สถาบัน

“ผมขอถามได้ไหมว่าคุณเคยเรียนที่สถาบันไหนมาก่อน?”เด็กหนุ่มหน้าล่อหน้าห้องถาม

“ผมไม่เคยเรียน”

สิ่งที่เขากล่าวเหมือนการยิงระเบิดทำลายล้าง นักเรียนทั้ง50คนต่างโกรธ

“งั้น อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติจะสอนเรา?!”เด็กหนุ่มที่ถามคำถามยืนขึ้นและจ้องมองหลิน ฮวง

“มีพวกเรา50คนในห้อง กว่าครึ่งคือนักเรียนชั้นนำจากเมืองเกรดB ท่ามกลางนักเรียนนับพันล้านในเขต7 พวกเราสามารถยืนอยู่บนจุดสูงสุดได้โดยง่าย!งั้น อะไรทำให้คุณคิดอย่างนั้น อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าคนที่ไม่เคยเรียนจะมีคุณสมบัติมาสอนเรา?!”

หลิน ฮวงทำอะไรไม่ได้ เขารู้ความจริงจะสร้างความวุ่นวายให้กับนักเรียน เหนือสิ่งอื่นใด พวกเขาคือนักเรียนชั้นนำที่ถูกเลือกจากเขต7 ดังนั้นพวกเขาจึงมีความภาคภูมิใจสูง เพียงเมื่อเขากำลังพยายามอธิบาย ฉิน เทียนซิ่งที่นั่งอยู่ด้านหลังก็ลุกขึ้นยืน

“เงียบ!”

ห้องเรียนเงียบสนิทเมื่อเขาตะโกน นักเรียนหลายคนหันไปมองเขา แต่ก็รีบหลบสายตาทันทีเนื่องจากจิตคุกคาม

ฉิน เทียนซิ่งเดินไปที่โพเดี้ยมและนั่งข้างหลิน ฮวงขณะที่จ้องเด็กหนุ่มที่ถามคำถามหลิน ฮวงอย่างโกรธ

“นั่งลง!”

เด็กหนุ่มอยากพูดกลับแต่เมื่อสบตากับฉิน เทียนวิ่ง เขาก็เลือกเชื่อฟังและนั่งลง หลังจากที่นั่งลง ฉิน เทียนซิ่งก็กวาดตามองรอบห้องและเริ่มพูด

“ชื่อของฉันคือฉิน เทียนซิ่ง ฉันเชื่อว่าทุกคนคงเคยมองผ่านฐานข้อมูลสถาบันเราแล้ว และคงรู้จักฉัน มันไม่เป็นไรหากพวกเธอไม่รู้จัก ฉันคืออาจารย์สอนวิชาเต๋าแห่งดาบชั้นปี1ห้อง1 และยังเป็นผู้อำนวยการแผนก และยังได้สอนที่นี่มา5ปี ฉันเชื่อว่าฉันมีสิทธิ์ที่จะพูด”

นักเรียนไม่กล้าพูดอะไรหลังค้นพบว่าฉิน เทียนซิ่งคือใคร

“เนื่องจากพวกเธอถามว่าอะไรที่ทำให้คุณหลิน มีคุณสมบัติจะสอน งั้นฉันก็จะตอบคำถามนั้น”

“อย่างแรก สถาบันทั้งหมดในเขต7ไม่ได้มีข้อจำกัดเกี่ยวกับประสบการณ์การเรียนของอาจารย์ ในความเป็นจริง อาจารย์กว่า30%ในสถาบันทั่วทั้งเขต7ต่างไม่เคยได้เรียนในสถาบัน อาจารย์หลายคนมาจากสถาบันนักล่าและสวรรค์แห่งนักผจญภัย บางคนแม้กระทั่งถูกเลือกจากกองทหารรัฐบาลกลาง หลายคนได้ผ่านการประเมินจากองค์กรพวกเขาโดยไม่ต้องเล่าเรียน และเติบโตขึ้นผ่านการผจญภัย เมื่อเทียบกับคนที่จบจากสถาบัน พวกเขามีประสบการณ์การต่อสู้ที่มากยิ่งกว่า”

“แม้พวกเธอจะเป็นนักเรียนชั้นนำ แต่หากพวกเธอไปเข้าการประเมินนักล่าสำรองตอนนี้ ฉันมั่นใจว่าจะไม่มีใครผ่านการประเมินไปได้ ไม่ต้องพูดถึงพวกเธอ แม้กระทั่งนักเรียน100คนในห้อง1 มันก็มีไม่ถึง50คนที่สามารถผ่านได้”

“หากฉันไม่ผิด คุณหลินที่ยืนข้างฉันได้ผ่านการประเมินเมื่อเขาอายุเท่าพวกเธอ”ฉิน เทียนซิ่งมองหลิน ฮวง

“ผมผ่านการประเมินเมื่อเดือนมิถุนายนปีก่อนและได้ใบอนุญาตินักล่าตอนเดือนธันวาคม”หลิน ฮวงพยักหน้าและกล่าวอย่างสงบ

“ได้ยินกันไหม?คุณหลินได้ใบอนุญาตินักล่าตอนอายุ15 ฉันขอถามได้ไหมว่าพวกเธอจะได้รับใบอนุญาตินักล่าตอนเดือนธันวาคมกันไหม?”ฉิน เทียนซิ่งถาม และไม่มีใครกล่าวอะไร แม้พวกเขาจะมีเวลาสามเดือนเพื่อเรียนรู้และเตรียมตัว แต่ก็ไม่มีนักเรียนคนใดมั่นใจว่าจะผ่านการประเมินนักล่าสำรอง นับประสาอะไรกับใบอนุญาตินักล่า

“ไม่ว่าคุณหลินจะจบจากสถาบันหรือไม่ แต่อย่างน้อยความสามารถเขาก็เหนือกว่าพวกเธอทุกคน นั่นก็พอแล้วไม่ใช่หรือ?”หลายคนตกอยู่ในห้วงความคิดหลังฉิน เทียนซิ่งกล่าวเช่นนั้น

“แม้สถาบันเราจะมีอาจารย์เช่นนี้ไม่มาก แต่ก็มีถึง17%ในปีนี้  ทั้ง17%ล้วนได้รับการแต่งตั้งโดยคณบดีและรองอธิการบดีรวมถึงผ่านการประเมินอย่างเข้มงวด เนื่องจากที่คณบดียอมรับพวกเขา นั่นก็แสดงให้เห็นว่าพวกเขามีคุณสมบัติจะสอนและไม่ด้อยกว่าอาจารย์คนอื่น มันไม่ถูกต้องที่พวกเธอจะตัดสินเพียงเปลือกนอก”

“ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนยังรู้ดีว่าจุดเด่นที่สุดของสถาบันเราคือแผนกเต๋ากระบี่ เย่ เทียนคงคือคนที่สอนปี3ห้อง1เต๋ากระบี่ และไม่เคยจบจากสถาบันเช่นกัน ไม่มีนักเรียนคนใดในสถาบันกล้าถามอะไรเขา เนื่องจากนักเรียนเต๋ากระบี่ไม่ได้เลือกปฏิบัติต่ออาจารย์ที่ไม่เคยจบจากสถาบัน แล้วเราที่มาจากเต๋าดาบจะทำแบบนั้นไม่ได้งั้นหรอ?”

หลังจากฉิน เทียนซิ่งพูด เขาก็มองนักเรียนอีกครั้ง  หลายคนลดมือของพวกเขาลง

“ไม่ว่าจะยังไง พวกเธอก็ควรให้คุณหลินลองสอนก่อนและค่อยตัดสินเขา พวกเธอไม่แม้แต่จะรู้ว่าเขากำลังจะพูดอะไร พวกเธอไร้ซึ่งความเคารพใดๆหลังได้ยินเขาแนะนำตัวเอง และพวกเธอยังไม่เคารพต่อสถาบันนักล่ายุทธ์ โดยเฉพาะพวกตัวปัญหาอย่างเธอ”ฉิน เทียนซิ่งมองเด็กหนุ่มที่นั่งแถวหน้าที่กล่าวว่าหลิน ฮวงไม่มีคุณสมบัติจะสอน

“ขอโทษครับ คุณหลิน”

แม้เด็กหนุ่มจะไม่เต็มใจ เขาก็ไม่อาจพูดสวนกลับฉิน เทียนซิ่งได้ ในฐานะนักเรียนเต๋าดาบ เขาไม่เต็มใจจะยอมรับว่าเขาด้อยกว่านักเรียนเต๋ากระบี่ หลังจากที่ดิ้นรนในใจ เขาก็ยืนขึ้นและก้มหัวขอโทษหลิน ฮวง

“คุณหลิน ผมขอโทษสำหรับการพูดจาเช่นนั้น ผมไม่ควรทำเช่นนั้นกับอาจารย์ที่ไม่เคยจบจากสถาบัน แต่หากมาตรฐานของคุณไม่เป็นไปตามที่ผมหวังไว้ ผมจะขอเปลี่ยนไปห้องอื่น”

เด็กหนุ่มหัวแข็ง แม้เขาจะขอโทษ เขาก็ยังแคลงใจในความสามารถการสอนของหลิน ฮวง

“ผมยอมรับคำขอโทษคุณ และเข้าใจคุณดี หากคุณไม่ชอบผมหลังจบชั้นเรียน ผมจะไม่หยุดคุณจากการย้ายห้อง”

“เอาละ งั้นฉันจะส่งต่อให้คุณหลิน ฉันหวังว่าพวกเธอจะให้ความสนใจ”เมื่อเห็นปัญหาถูกแก้แล้ว ฉินเทียนซิ่งก็พยักหน้าให้หลิน ฮวงและเดินกลับไปหลังห้อง