ตอนที่ 453 สวัสดี ชื่อของผมคือหลิน ฮวง

หลิน ซินย้ายของออกจากหอพักหลิน ฮวงเมื่อภาคเรียนเริ่มขึ้นในวันที่1 กันยายน สำหรับสองวันต่อมา หลิน ฮวงเอาแต่คลุกตัวอยู่ในหอสมุดนอกจากการนอนหลับ หากหอสมุดไม่ปิดตอนเที่ยงคืน เขาอาจจะหลับในนั้นแทน ตอนนี้เขาได้อ่านข้อมูลแทบทุกอย่างแล้ว นอกจากเต๋าดาบ เขายังอ่านเกี่ยวกับประวัติของเขต7 ผู้มีชื่อเสียง ข้อมูลลับขององค์กรต่างๆและมอนสเตอร์ทุกประเภท เขาไม่ได้พลาดอะไรที่อาจเป็นประโยชน์สำหรับการสอนเขา เขาเหมือนฟองน้ำ ดูดซับแก่นสำคัญของข้อมูลทั้งหมด

เวลาผ่านไปโดยเร็ว มันเป็นวันที่5 กันยายนซึ่งเป็นวันศุกร์ แหวนหัวใจจักรพรรดิหลิน ฮวงสั่นเมื่อมันเป็นตอนบ่ายโมงครึ่ง เขาออกจากหอสมุดและตรงไปห้องทำงานอาจารย์ อาจารย์ทั้งหมดในสถาบันนักล่ายุทธ์จะมีอิสระ และต้องมาสอนเมื่อถึงเวลาเท่านั้น ไม่มีใครอยู่ในห้องทำงานในช่วงเวลาปกตินอกจากอาจารย์ที่มาพักผ่อนก่อนเริ่มชั้นเรียน เหล่าอาจารย์แทบจะไม่ได้เห็นหน้ากันเมื่อสถาบันไม่มีกิจกรรมอะไร ในขณะที่ห้องทำงานฝ่ายการบ่มเพาะ(แก้จากวัฒนธรรม) จะมีอาจารย์อยู่ทุกวิชา ซึ่งทำให้เห็นกันมากกว่าในแผนกของหลิน ฮวง

เมื่อหลิน ฮวงมาถึงห้องทำงานตอนประมาณบ่ายโมง40 มันก็มีใครบางคนกำลังนั่งอยู่ในห้อง มันไม่ใช่ฉิน เทียนซิ่งที่สัญยาไว้ แต่กลับเป็นมู่ เสี่ยวหลาน

 

“คุณมู่ คุณเองก็ต้องสอนตอนบ่าย?”หลินฮวงทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม

“ใช่แล้ว”มู่ เสี่ยวหลานยิ้ม เธอได้เห็นตารางสอนของแผนกแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่ประหลาดใจเมื่อเห็นหลิน ฮวง

 

หลังจากทักทายเธอ หลิน ฮวงก็นั่งที่โต๊ะเขา เขาค่อนข้างกระวนกระวาย แม้เขาจะเคยแนะนำและเสนอผลิตภัณฑ์ต่อลูกค้าบนโลกมาก่อน การสอนก็ยังแตกต่างจากการพบปะลูกค้าโดยสิ้นเชิง หากเขาป้ำเป๋อ นักเรียนอาจจะโห่ร้องใส่เขา เขากังวลเมื่อเขาคิดเกี่ยวกับมัน และเริ่มมองเวลาหลังจากนั่งสักพัก มันเพิ่งผ่านมาสองนาที

 

“คุณหลิน มันต้องเป็นการสอนครั้งแรกใช่ไหม?”มู่ เสี่ยวหลานสังเกตเห็นทีท่าหลิน ฮวง

“ใช่ครับ”หลินฮวงพยักหน้า

“ไม่ต้องกังวล เพียงแค่แนะนำตัวง่ายและเริ่มสอนด้วยสิ่งที่คุณเตรียมไว้ มันต้องมีพวกก่อกวนในชั้นเรียนอยู่แล้ว อย่ากลัวพวกเขา แค่ผลักดันพวกเขาด้วยวิธีของคุณ หากคุฯพบปัญหาอะไรในระหว่างชั้นเรียน เพียงแค่จดข้อผิดพลดาไว้และอย่าทำมันซ้ำ คุณจะพัฒนาตัวเองได้จากนั้น นักเรียนจะต้องเห็นว่าคุณจริงใจกับการสอนแค่ไหน”มู่ เสี่ยวหลานแนะนำ

“ฉันจำได้ตอนชั้นสอนครั้งแรก ฉันกังวลยิ่งกว่าคุณซะอีก ฉันรู้สึกพ่ายแพ้นับครั้งไม่ถ้วน และไปห้องน้ำก่อนเริ่มชั้นเรียน ฉันกลัวว่าฉันอาจต้องใช้ห้องน้ำในระหว่างการสอนบรรยายสามชั่วโมง มีบางอย่างที่เลวร้ายยิ่งกว่าเกิดขึ้นระหว่างชั้นเรียน ฉันพูดติดอ่าง...แต่หลังจากพูดติดอ่างอยู่หลายนาที ฉันก็สังเกตว่านักเรียนกำลังให้ความสนใจ ดังนั้นฉันจึงสงบสติลง และชั้นเรียนก็กลายเป็นราบรื่นขึ้นและราบรื่นขึ้น”มู่ เสี่ยวหลานแบ่งปันประสบการณ์เธอ

 

หลิน ฮวงเริ่มควบคุมสติได้หลังฟังเธอ

 

“พวกเธอกำลังพูดอะไรกันนะ?”เสียงมาจากทางเข้า ทั้งคู่หันไปมองขระที่ฉิน เทียนซิ่งกำลังเดินเข้ามาในห้อง

“ฉันกำลังบอกเล่าประสบการณ์ที่น่าอายของฉันให้คุณหลินฟัง”มู่ เสี่ยวหลานหัวเราะ

“หัวหน้าฉิน คุณมาทำไมกันค่ะ?”

“มันเป็นการสอนครั้งแรกของคุณหลินในวันนี้ ดังนั้นฉันจะไปดูด้วย”ฉิน เทียนซิ่งอธิบาย

“ด้วยการสอดส่องของคุณ ฉันมั่นใจว่าการสอนจะต้องราบรื่นอย่างแน่นอน มันถึงเวลาแล้ว ฉันควรจะไปได้แล้ว พวกคุณคุยกันต่อได้เลยนะ”มู่ เสี่ยวหลานยิ้มให้หลินฮวง เธอมองเวลาและจากไป

 

หลินฮวงตรวจสอบเวลาเช่นกัน มันเป็นตอนบ่ายโมง55นาที เมื่อมู่ เสี่ยวหลานจากไป

 

“อย่ากระวนกระวาย มันแค่การสอน มันง่ายกว่าการฆ่ามอนสเตอร์มาก”ฉิน เทียนซิ่งหัวเราะ เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับหลิน ฮวงมาและพบว่าเขาได้รับการแต่งตั้งโดยลั่ว หมิง หลังจากถามอาจารย์คนอื่น เขาก็พบว่าหลิน ฮวงคืออัจฉริยะด้านดาบ เขาสนใจอยากจะรู้เกี่ยวกับหลิน ฮวงให้มากขึ้น เขารู้ดีว่าด้วยระดับเพลิงแดงและขอบเขตดาบขั้น2เขา การตัดสินใจของลั่ว หมิงที่จะให้หลินฮวงมาแทนที่เขาต้องไม่ใช่เรื่องล้อเล่น แต่ต้องเป็นเพราะหลิน ฮวงมีความสามารถ

เขาเคยพยายามทดลองทำลายดาบ1ดาวด้วยอาวุธระดับทองอยู่หลายวัน แต่เขาก็ล้มเหลว ตอนนี้เขาตระหนักว่าเขาไม่อาจเทียบกับหลิน ฮวงในเรื่องเต๋าดาบได้ ตอนแรก เขาแค่ยอมช่วยเหลือหลินฮวงอย่างเป็นมิตรเพราะเบื้องหลังที่ทรงพลังของเขา แต่ทว่า ตอนนี้จุดประสงค์เขากลับเปลี่ยนไป เขาอยากรู้ว่าหลิน ฮวงแท้จริงแล้วทรงพลังแค่ไหน

 

“ผมคิดว่าการฆ่ามอนสเตอร์ง่ายกว่ามาก”หลิน ฮวงยิ้มงุ่มงาม

“อย่าคิดให้มาก แค่ทำตามสิ่งที่นายเตรียมไว้ ฉันจะช่วยนายหากนายทำผิดพลาดหรือหลุดอะไรไป”ฉิน เทียนซิ่งตบไหล่หลิน ฮวง

“ขอบคุณ พี่ชายฉิน”หลิน ฮวงรู้สึกโล่งใจที่ได้ยิน

“มันเกือบถึงเวลาแล้ว ไปกันเถอะ”ฉิน เทียนซิ่งกล่าว

 

อาคารสถาบันนักล่ายุทธ์อยู่ห่างจากห้องพักอาจารย์ไม่ถึง300เมตร นักเรียนปี1จะอยู่ชั้น1 ในไม่ช้า ฉิน เทียนซิ่งก็พาหลิน ฮวงมาห้อง2ของชั้นเรียนเต๋าดาบ ครึ่งห้องเรียน ซึ่งรองรับนักเรียนได้100คนถูกครอบครองจนเต็มเมื่อทั้งคู่มาถึง นักเรียนทั้งหมดไม่มีใครขาด เมื่อเห็นพวกเขาเดินมา ส่วนใหญ่ก็มองฉิน เทียนซิ่งเพราะคิดว่าเขาคืออาจารย์ขระที่หลิน ฮวงเป็นเพียงผู้มาสาย

อย่างไรก็ตาม นักเรียนก็ต้องรู้สึกงุนงงเมื่อเห็นฉิน เทียนซิ่งเดินไปนั่งแถวสุดท้ายในห้องเรียน  ในขณะเดียวกัน หลิน ฮวงก็เดินขึ้นไปบนโพเดี้ยม เพียงเมื่อเขาทำอย่างนั้น เสียงระฆังก็ดังขึ้น นักเรียนส่วนใหญ่ดูสับสนขระที่หลายคนหันไปมองฉิน เทียนซิ่งที่กำลังนั่งอยู่ตรงแถวสุดท้าย หลิน ฮวงสูดหายใจลึกและเริ่มพูดหลังจากกระแอมลำคอ

 

“สวัสดี นักเรียนทุกคน ชื่อของผมคือหลิน ฮวง นับจากวันนี้ไป ผมจะเป็นอาจารย์วิชาเต๋าดาบของพวกคุณ....”

 

ปล.ตอนนี้ฟรีน้ำเยอะ