The Dark King – Chapter 12 ซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ [อ่านฟรี]

The Dark King – Chapter 12 ซุปเปอร์คอมพิวเตอร์

ฟู่เทียนถอดเสื้อโค้ทของเขาออก เขาได้เจอพื้นดินบริเวณนี้ที่ไม่ได้เปียกแฉะ เขาใช้แขนของตนเองค่อยๆคลานเข้าไปในโพรงโชคดีที่ไม่มีเหล็กและเศษแก้วในกองขยะนี้ เนื่องจากเหล็กเป็นวัสดุที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ดังนั้นจึงไม่มีใครนำมาทิ้งเลย ส่วนแก้วคนจนๆไม่มีปัญญาที่จะซื้อมันมาใช้แน่นอน

 

กลิ่นเหม็นตลบอบอวนทำให้ฟู่เทียนรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก กลิ่นนี้ทำให้เขาแทบจะอาเจียนทุกอย่างในท้องออกมา เป็นบางครั้งที่เขาจะสัมผัสโดนสิ่งที่เปียกและอ่อนนุ่ม ในความมืดเขามองไม่เห็นอะไรเลยแต่เขาคิดว่าอาจจะเป็นก้อนอุจจาระหรือศพที่เน่าเปื่อยของหนูแม้แต่คนจนที่ยากจนที่สุดก็อยากที่จะหลีกเลี่ยงที่แห่งนี้

 

ฟู่เทียนกัดฟันคลานลึกเข้าไปเจ็ดหรือแปดเมตรในที่สุดเขาก็เจอกับวัสดุชิ้นหนึ่งที่แข็ง

 

มันเป็นแคปซูลแช่แข็งของเขา!

 

เขาค่อยๆคลำไปรอบๆและในที่สุดเขาก็พบกับปุ่มกด

“กระบวนการตรวจสอบลายนิ้วมือ...” เสียงจากเครื่องจักรกลดังก้องอยู่ในความมืด

 

“กึก” แคปซูลแช่แข็งเปิดออก ประตูของแคปซูลแช่แข็งทำให้กองขยะสูงขึ้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตามขยะมากมายก็ตกลงมาในทับถมแทนที่ช่องว่างที่เปิดออกของแคปซูล

 

ฟู่เทียนมองไปยังประตู ที่มีตัวเลขสีแดงปรากฏอยู่

 

เวลาผ่านมานานมาก

 

มันเป็นสิ่งที่ทำให้ฟู่เทียนรู้ว่าเขาฟื้นกลับมาได้อีกครั้งหลังจากที่ผ่านไปสามร้อยปี ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขาคิดว่าที่สามารถอยู่ได้มานานถึงสามร้อยปีเพราะแคปซูลมีนี้พลังงานเพียงพอ

 

ฟู่ทียนเข้าไปข้างในและกดปุ่มหนึ่งครั้ง เสียงคลิกดังขึ้นมาหนึ่งครั้งจากนั้นก็มีจอภาพขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา

 

“เริ่มการสแกนม่านตา...”

 

เสียงจากเครื่องจักรกลดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับลำแสงฉายไปที่ดวงตาทั้งสองข้างของฟู่เทียน

 

“ระบบทำการยืนยัน...ได้รับอนุญาติ” เสียงจากเครื่องจักรดังก้อง จอภาพเปลี่ยนเป็นโฮโลแกรมสามมิติ

 

มีสองทางเลือก “เริ่ม” และ “จบการทำงาน” ฟู่เทียนกล่าว “เริ่ม”

ในช่วงระบาดของภัยพิบัติ ฟู่เทียนไม่ได้ถูกแช่แข็งเพียงอย่างเดียว

 

นอกจากนี้ยังมีซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ในแคปซูลด้วย

 

พูดได้เลยว่าซุปเปอคอมพิวเตอร์นั้นเป็นสุดยอดของอารยธรรมเก่า มันเก็บข้อมูลเกี่ยวกับสาขาวิชาด้านวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี   รวมถึงด้านสังคมประวัติศาสตร์ สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงข้อมูลเท่านั้นและใช้หน่วยความจำไม่มาก แต่ซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ยังรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ สังคม วิทยาศาตร์ และข้อมูลการพัฒนาเทคโนโลยีจากทุกๆประเทศ ซึ่งต้องใช้ที่เก็บข้อมูลอย่างน้อยขนาดเพตาไบต์หรืออาจต้องใช้ขนาดเอ็กซาไบต์

 

ฟู่เทียนรำลึกถึงคำพูดสุดท้ายของพ่อ “จำไว้ว่าลูกสามารถสร้างอารยธรรมมนุษย์ขึ้นมาใหม่ได้... ...”

 

เป็นที่ชัดเจนว่าแคปซูลแช่แข็งนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเอาชีวิตรอดจากภัยพิบัติ แต่พ่อของฟู่เทียนนั้นยังคิดถึงการอยู่รอดของมนุษยชาติหลังภัยพิบัติด้วย ผลกระทบจากระเบิดนิวเคลียร์ทั่วโลกสร้างความหายนะต่ออารยธรรมของมนุษย์ ซุปเปอร์คอมพิวเตอร์เครื่องนี้ได้รวบรวมข้อมูลความรู้ทั้งหมดของโลกเก่าเก็บเอาไว้

 

ข้อมูลพื้นฐานเรื่องของการผลิตดินปืนรวมทั้งอาวุธปืน นั้นย่อมมีข้อมูลที่รวบรวมเอาไว้ในนี้อย่างแน่นอน

 

โลกนี้ไม่มีกระแสไฟฟ้า ยังโชคดีที่พลังงานที่เหลืออยู่ในแคปซูลแช่แข็งนี้ยังเพียงพอต่อการทำงานของซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ถึงแม้ว่าพลังงานจะไม่เพียงพอสำหรับแช่แข็งร่างกายมนุษย์อีกต่อไป อย่างน้อยที่สุดก็มีพลังงานเพียงพอต่อการทำงานพื้นฐานของแคปซูลแช่แข็ง มันเพียงพอสำหรับการสำรองข้อมูลอีกแค่ไม่กี่เดือน ฟู่เทียนไม่รู้ว่าปริมาณการใช้พลังงานที่แน่นอนคือเท่าไหร่แต่เขาประมาณว่าซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ใช้พลังงานน้อยกว่าแล็ปทอปปกติ

 

อย่างไรก็ตามฟู่เทียนมีเวลาไม่มากสำหรับมาศึกษาที่นี่เพราะจะทำให้ครอบครัวจูร่าสงสัย

 

“ฉันคงมีเวลาไม่มากพอในการเรียนรู้การสร้างดินปืน เครื่องกำเนิดไฟฟ้า และเครื่องมือของในยุคของเครื่องจักรไอน้ำ”

 

ฟู่เทียนกล่าวในขณะที่นอนลงในแคปซูลเพื่อศึกษา

 

ฟู่เทียนเริ่มชินกับกลิ่นเหม็นจากอุจจาระและซากเน่าเปื่อยของสัตว์ ร่างกายของเขาค่อยๆปรับตัว จิตใจของเขาจดจ่อกับเนื้อหาบนหน้าจอของซุปเปอร์คอมพิวเตอร์

 

“การย่อยสลายของกำมะถัน”

 

“เครื่องจักรไอน้ำผลิตกระแสไฟฟ้า”

 

ในที่เล็กๆเต็มไปด้วยขยะ ฟู่เทียนพยายามจดจ่อกับการศึกษาเรียนรู้ แต่ไม่ได้ซึมซับความรู้เข้าไปอย่างเต็มที่

เมื่อพลบคล่ำเขาลูบดวงตาที่เจ็บและหยุดศึกษาบทเรียนจากซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ เขารู้สึกแสบท้องเหมือนกับถูกเผาเนื่องจากไม่ได้กินและดื่มอะไรมาทั้งวัน

 

“ฉันไม่รู้ว่าจะได้มาที่นี่อีกเมื่อไหร่” ถ้าเกิดแผ่นดินไหวและแคปซูลถูกเปิดออก อาจมีใครบางคนเห็นและขุดค้นมัน ฟู่เทียนครุ่นคิดมันอันตรายเกินไปที่ซุปเปอร์คอมพิวเตอร์อยู่ที่นี่ ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้นำมันไปที่บ้านเด็กกำพร้าเหมยซาน เพราะว่ามีความเป็นไปได้สูงที่เด็กๆจะเจอมัน

 

อย่างไรก็ตามสถาการณ์ในปัจจุบันต่างออกไป ตอนนี้ฟู่เทียนอาศัยอยู่ในย่านที่อยู่อาศัย ซึ่งโดยปกติแล้วผู้คนที่นี่จะมีโลหะชิ้นเล็กๆติดตัวเอาไว้ คงไม่มีใครสนใจ แม้แต่ในค่ายฝึกฝนของ “หน่วยค้นหา”

 

มีเสียงดัง แก๊ก ฟู่เทียนเปิดฝาครอบของแคปซูลออก เขาใช้เล็บเล็กๆของเขาถอดชิปที่มีขนาดเล็กจากหลอดพลังงานที่เชื่อมต่อกับวงจรของแคปซูลมันจึงเป็นเรื่องยากที่จะถอดออก

 

ฟู่เทียนมองไปยังชิปขนาดเล็กและถอนหายใจ นับพันปีของประวัติศาสตร์มนุษย์และสิ่งประดิษฐ์ทางเทคโนโลยีถูกบีบอัดลงในวัตถุขนาดเล็กชิ้นนี้ หากเหล่าผู้มีอิทธิพลในตอนนี้ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของชิปนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาจะบ้าคลั่งได้มากแค่ไหน

 

ฟู่เทียนเก็บชิปเอาไว้อย่างระมัดระวัง เขาปิดประตูแคปซูลและหวังว่าในอนาคตเขาจะได้เขาไปในแคปซูลอีก เขาเริ่มคลานไปที่ทางออก ทันทีที่ออกจากกองขยะฟู่เทียนรู้สึกเหมือนได้หลุดพ้นจากขุมนรกและได้เข้าสู่วรรค์ เมื่อเทียบกับอากาศภายในถึงแม้ว่ารอบๆตัวเขาจะเต็มไปด้วยของเสีย เขาก็รู้สึกว่าอากาศสดชื่นมาก

 

ไม่ไกลจากที่ทิ้งขยะฝนที่ตกลงมาอย่างหนักก่อนหน้านี้ได้กลายเป็นทะเลสาปขนาดเล็ก ฟู่เทียนไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับรังสี      เขาถอดเสื้อโค๊ทและทำความสะอาดแขนกับหน้าอก ถ้าฟู่เทียนสามารถผลิตกระแสไฟฟ้าได้ เขาก็จะสามารถเรียนรู้จากซุปเปอร์คอมพิวเตอร์เกี่ยวกับการกำจัดรังสีจากร่างกายมนุษย์

 

ก่อนหน้านี้เขาได้รับข้อมูลน้อยมากจากซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ แต่ก็มีข้อมูลที่เกี่ยวกับการกำจัดรังสี อย่างไรก็ตามฟู่เทียนนั้นมีเวลาไม่มากเขาจึงไม่มีเวลาที่จะอ่านมัน และแม้ว่าฟู่เทียนจะมีเวลามากพอ ก็ยังไม่มีประโยชน์ที่จะศึกษาเรื่องนี้

 

ในไม่ช้าร่างกายของเขาก็สะอาดขึ้นเล็กน้อย เขาเช็ดคราบเหนียวที่ติดตัวออกไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งมือซ้ายของเขาที่เต็มไปด้วยอุจจาระ

 

เขามีอาการคลื่นใส้ ฟู่เทียนรู้ว่าผมของตนเองนั้นยังมีกลิ่นเหม็นอยู่ เขาต้องกลับบ้านไปทำความสะอาด เขาอาจจะป่วยได้ถ้ายังใช้น้ำฝนในการทำความสะอาดร่างกายต่อไป