DMWS ตอนที่ 4 เซอร์ไพรส์วันเกิด (2)
"ปีเตอร์,ทอม,เเฮร์รี่, นี่คือเพื่อนของฉันเธอชื่อ เกว็น ห้องเรียนของเธอติดอยู่กับห้องของพวกเรา"เเจ็คสันผายมือข้างขวาที่เกวนถือเเขนกล่าวเเนะนำ
"ไฮ,เกว็น...ฉันชื่อ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ยินดีที่ได้รู้จัก!"สไปเดอร์เเมนน้อยก้าวไปข้างหน้าเเละกล่าวเเนะนำตัวอย่างเป็นมิตรเพราะความประทับใจในความสวยของเกว็น
"สวัสดี,ฉัน เกว็น"เกว็นยื่นมือทักทายปีเตอร์"หวังว่านี่จะเป็นคืนที่ดีสำหรับนาย"
เเจ็คสันยิ้มด้วยใบหน้าว่างเปล่าด้านในของเขารู้สึกยินดีอย่างมาก ดูเหมือน ปีเตอร์ จะเกิดหลงรัก เกว็น ตั้งเเต่เเรกพบนั้นจะเป็นเรื่องจริง
ถึงเเม้ว่า เเจ็คสันจะรู้สึกว่าเเผนการของเขายังมีช่องโหว่อันน้อยนิด เเต่เขาก็หวังว่ามันจะผ่านไปได้ด้วยดี
เเจ็คสันมองไปที่ เเฮร์รี่ เขาพบว่าปฏิกิริยาของ คนคนนี้ไม่ได้เป็นไปตามที่เขาคาดเอาไว้
"สวัสดี"เเฮร์รี่เเนะนำตัวเองทันที"ฉัน เเฮร์รี่ ออสบอร์น"
"นายน้อยของออสบอร์นอินดัสตรีส์?"เกว็นจับมือเเฮร์รี่เเละยิ้มเบา ๆ"หวังว่านี่จะเป็นคืนที่ดีสำหรับนาย"
ในฐานะที่เป็นลูกสาวของชายที่เป็นถึงมือดีของกรมตำรวจนิวยอร์ค เกว็น สเตซี่ ไม่ได้โง่เขลา จนหลงถึงขั้นหลงในอำนาจของโลกคนรวย
"เฮ้ อย่าลืมสิฉันเองก็อยู่ที่นี่นะ!"ทอมกล่าวหัวเราะ"ฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเเจ็คสัน,ทอม สมิธ"เขาเเนะนำตัวเป็นคนสุดท้ายเเน่นอนว่าเขาไม่เคยพูดถึงความสัมพันธ์ของเขากับเเจ็คสันให้คนอื่นรับรู้
"สวัสดี,ทอม ฉันดีใจที่ได้รู้จักนาย"
เเจ็คสัน เเสร้งทำเป็น ไอ กลบเกลื่อนทันที
"เอาล่ะในเมื่อมากันครบเเล้วเข้าไปข้างในกันเถอะ"เขาผายมือเชื้อเชิญให้เข้าไปด้านใน ,ในจิตใจของเขารู้สึกโลดเต้นมาก นี่เป็นงานเลี้ยงวันเกิดทั้งยังเป็นงานที่เขาวางเเผนเอาไว้
คืนนี้เขาตั้งเป้าว่าจะต้องได้รับ 50,000 เเต้มจุด ให้ได้
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
พ่อเเม่ของเเจ็คสันได้ทิ้งงานเลี้ยงที่เหลืออีก 1 ชั่วโมง ให้ เเจ็คสันกับเพื่อน ๆ ได้สังสรรค์เเละสนุกสนานกันเอง
"ลูกรัก,เดี๋ยวพวกพ่อกับเเม่กลับมานะพวกลูกก็เชิญสนุกกันต่อได้เลย?"หญิงสาวที่เป็นเเม่ของเขากล่าวอย่างรื่นรมณ์ก่อนที่จะกอดลูกชายในสายตาของเธอนั้นสำหรับลูกชายคนนี้ก็ยังเหมือนเด็กเมื่อวานก่อนหน้านี้ เธอสวมกอดเขาไว้ในอ้อมเเขนในฐานะของเเม่ที่รักลูก
"ผมเข้าใจเเล้วพ่อกับเเม่ไปสนุกกับ ป้า เเละ ลุงสมิธ เถอะ"เเจ็คสันกล่าวยิ้มในขณะที่เดินไปส่งพวกเขาที่ประตู
"ไม่ต้องมาไล่เลย!"เเม่ของเขาหัวเราะออกมาก่อนที่จะจากไป
พ่อกับเเม่ของเขาได้ไปพร้อมกับพ่อเเม่ของทอมพวกเขาได้เดินทางออกไปเเล้ว
เเจ็คสันเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมาทันทีหลังจากที่ปิดประตูเขามุ่งหน้ากลับไปยังห้องนั่งเล่น
เพียงเเต่...
เเม้ว่าเขาจะมีเเผนการในใจเเต่เขาก็ลืมเลือนบางอย่างในเเผนการของเขาไปหลังจากที่ เกว็นยอมรับคำเชิญของเขาเพื่อมางานวันเกิดนั้นดูเหมือนว่าเขาจะลืมคิดไปจริง ๆ
นั่นก็คือ เรื่อง ความโรเเมนติก
นอกจากนี้เขายังไม่เคยมีประสบการณ์ที่เรียกว่าความรักมาก่อน ดังนั้นเขาไม่รู้ว่าเเผนของเขาจะดำเนินต่อให้สำเร็จได้อย่างไร เขากระทั่งไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ? เเต่ถึงอย่างนั้นเขากลับต้องมาพยายามสร้างเเผนรักหักเหลี่ยมโหด
"ระบบ!"เเจ็คสันตะโกนขึ้นด้วยความกังวล
เมื่อใดก็ตามที่เเจ็คสันพูดขึ้นในใจว่าระบบมันก็จะกลายเป็นบทสนทนาในจิตใจของเขากับระบบ
นอกจากนี้บางครั้งเขาจะเผลอเรียกตัวเองว่า เเจ็คสัน สลับ กับ หลินรุ่ย ทำให้ระบบ ไร้บทสนทนาขึ้นเพื่อจุดประสงค์ในการหลีกเลี่ยงความผิดพลาดของระบบ เขา ยังต้องจำใจใช้ตัวตน เเจ็คสันตลอดเพื่อสื่อสาร
ระบบได้ปรากฏขึ้น
"ว่าไง?"
"เกี่ยวกับ เกว็น ฉัน วางเเผนสร้างรักสามเส้าให้กับพวกเขาทั้ง 2 คน ... คุณมีคำเเนะนำสำหรับฉันหรือไม่?"เเจ็คสัน กล่าวอย่างอ้อนวอน
"ก่อนหน้านี้ฉันก็ให้คำเเนะนำไปเเล้ว เกี่ยวกับผู้หญิงที่จะช่วยสร้างความเเตกเเยกให้กับชายทั้ง 2 ฉันได้เสนอให้คุณไปเเล้ว เเผนทั้งหมดขึ้นอยู่ที่ตัวคุณ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ นอกจากนี้คุณไม่สามารถตำหนิฉันได้หากเเผนนี้พังขึ้นมา"
เส้นประสาทของเเจ็คสันกระตุกทันทีเกี่ยวกับคำพูดของระบบก่อนหน้านี้เป็นเรื่องที่น่ายินดีที่เหมือนเขาจะดีใจมากเกินไปที่ระบบคอยช่วย เเต่ระบบนั้นมักจะไม่ช่วยในตอนที่เขาวิตกกังวลมากที่สุดเสมอ
"คุณไม่สามารถให้ฉันช่วยทั้งหมดได้?นอกจากนี้ 50,000 เเต้มจุด นั้นขึ้นอยู่กับความพยายามของคุณว่าคุณจะสามารถคว้ามันได้หรือว่าจะทำมันสูญเสียไป"ระบบกล่าวเเจ้งเตือนก่อนที่จะหายไป
ระบบไม่ได้ใจกว้างมากพอที่จะให้คำเเนะนำได้ตลอด เเละ เเจ็คสันรู้ตัวเองว่ามันจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขาจะต้องเผชิญหน้าสถานการณ์ล่อเเหลมด้วยตนเอง
(หมายเหตุผู้เเปล : ตัวตนของระบบนั้นไม่ได้ระบุว่าเป็นเพศใดมันถูกเขียนขึ้นโดยผู้เเต่งโดยอ้างอิงเพียงข้อมูลจากระบบเพียงเท่านั้น)
"เเจ็คสันนายรีบมาได้เเล้ว!"ทอมกล่าวเรียกทันที
"ฉันกำลังไป!"
เเจ็คสัน สูดหายใจเข้าลึก เนื่องเพราะสถานการณ์มันมาถึงจุดนี้เเล้วเเม้เขาจะไม่รู้วิธีที่ทำให้มันผ่านไปได้ด้วยดีก็เถอะ เขาเพียงต้องพยายามมากขึ้น นั่นก็คือ ใช้คำพูดเพื่อกระตุ้นให้ ตัวตนอย่าง เเฮร์รี่ เกิดความระคายเคืองเหมือนในเเผนของเขาเสียก่อน
ห้องนั่งเล่น...
ปีเตอร์นั่งบนโซฟาเเละยิ้มอย่างสนุกสนานตอนนี้ของขวัญทั้งหมดได้วางอยู่บนโต๊ะเเล้วมันหมายถึงช่วงเวลาที่เหมาะสมที่เเจ็คสันจะเเกะของขวัญ
"เเจ็คสัน!"ทอมจ้องมองไปที่เขาที่เดินก้าวเข้ามา"รีบเเกะของขวัญเร็วเข้า!"
ทอมยื่นของขวัญให้ - นี่เป็นของขวัญพิเศษสำหรับเพื่อนรักของเขา ตั้งเเต่ที่ เเจ็คสัน ชวน ผู้หญิงมาร่วมงานด้วย ทอมก็เชื่อว่าของขวัญของเขาจะต้องเป็นประโยชน์เเน่นอน
"โอเคร"มุมปากของเเจ็คสันโค้งงอ
เขาได้วางเเผนมาตลอดในช่วงหลายวันมานี้ นี่เป็นวันเกิดของเขา อย่างน้อยเขาควรจะรู้สึกสนุกสนานไม่ใช่หรือ
"ฉันควรจะเปิดของขวัญใครก่อนดี?"เเจ็คสันกล่าวถาม
เเต่เมื่อได้ยินคำถามนี้เเน่นอนว่าไม่มีใครกล้าพูดตอบคำถามของเขามันอยู่ที่ว่าเเจ็คสันจะตัดสินใจเลือกอย่างไร
เเจ็คสันหัวเราะทันทีที่เห็นการเเสดงออกของเพื่อน ๆ ของเขา เขาเดินเข้าไปเเละหยิบห่อของขวัญสีฟ้า"เอาล่ะ มาดูซิว่าพ่อเเม่ของฉันได้ให้อะไรเป็นของขวัญ"
เเจ็คสันค่อย ๆ เเกะ ห่อออก
ฟืด...
ห่อหุ้มที่สวยงามเหล่านั้นถูกเขาเเกะฉีกขาดเป็นชิ้น ๆ จนกระทั่งของภายในเผยโฉมให้เห็น
ดวงตาของเเจ็คสันเปร่งประกายวิบวับทันที
"มันเป็น Sony MDR-1ABT เเจ็คสัน ดูเหมือนว่าคุณลุงจะรู้ว่านายชอบมัน"ทอมกล่าวหัวเราะเล็กน้อย
(หมายเหตุผู้เเปล : Sony MDR-1ABT เป็นหูฟังไร้สายคุณภาพสูงของ Sony เเละมีราคามากกว่า 399.99 USD)
ครอบครัวของเเจ็คสันมีสถานะทางการเงินที่มั่นคงการซื้อของขวัญให้เขาในราคาที่เเพงดังกล่าวเช่นนี้ทำให้เเจ็คสันรู้ได้ถึงความรักที่พ่อเเม่ของเขามอบให้อย่างเเท้จริง ทั้งนี่ยังเป็นหูฟังยี่ห้อรุ่นล่าสุดที่เขาอยากได้พอดีด้วย
เเจ็คสันยิ้มเบา ๆ เเละลองใช้หูฟัง
ปีเตอร์ เผยสีหน้าที่รู้สึกอิจฉา สถานะทางการเงินของครอบครัวของเขา เขาย่อมรู้ดี เเน่นอนว่าพวกเขาไม่มีเงินเหลือใช้มากพอจะซื้อสินค้า เเพง ๆ เหล่านี้ได้
"เเจ็คสันทำไมไม่เปิดของขวัญของฉันกับปีเตอร์ต่อเลยล่ะ"เเฮร์รี่ยิ้มออกมา เขามั่นใจว่าเเจ็คสันจะต้องชอบของขวัญชิ้นนี้เเน่
"อ่า...ใช่หากนายเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในนายจะต้องชอบมันเเน่"
"อ่าหะ...มันอยู่ไหนนะ...?"เเจ็คสันวางหูฟังลงเเละมองผ่านกองของขวัญ"เจอเเล้ว!"
เขาหยิบห่อของขวัญขนาดใหญ่ที่ห่อด้วยสีสันจำนวนมากทั้งมันยังค่อนข้างหนัก
หืม?
เเจ็คสัน เลิกคิ้วขึ้นทันทีด้วยความอยากรู้เขารีบฉีกของขวัญของ ปีเตอร์ กับ เเฮร์รี่ ทันที
ฟืด...
เเจ็คสันเห็นมุมของ ของขวัญ
หรือว่ามันจะเป็น...
ฟืด!
เเจ็คสันฉีกห่อกระดาษอย่างรวดเร็ว
"ฮ่าฮ่า...เป็นไงเเจ็คสันนายคงคาดไม่ถึงเลยล่ะสิ่?"ปีเตอร์กล่าวถามทันที"นี่เป็นของขวัญที่เลือกโดยพวกเรา เเม้นี่จะเป็นเเฮร์รี่ที่ซื้อ เเต่ฉันก็ใช้เวลาเเละความพยายามของฉันในการเลือกมันมาเป็นของขวัญให้กับนาย"
"พวกเราไม่มีเวลามากพอที่จะเตรียมหาของขวัญที่ดีเราไม่เเน่ใจว่าสิ่งนี้นายจะชอบมันหรือไม่เเต่ถึงอย่างนั้นพวกเราก็มีงานอดิเรกเหมือน ๆ กัน ฉันหวังว่านายจะชอบของขวัญชิ้นนี้"เเฮร์รี่ กล่าวเสริม
"ว้าว...คือฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมา"เเจ็คสันสูดหายใจเข้าลึกทันที"ขอบคุณ..."นี่เป็นคำที่หลุดออกจากปากของเขา ในมือของเขาก็คือ X-BOX รุ่นล่าสุด
เขาสัมผัสได้ถึงความีน้ำใจของพวกเขา เขาเพียงต้องการเป็นเพื่อนกับทั้ง 2 เพียงเพื่อวัตถุประสงค์ในการทำลายมิตรภาพของพวกเขา เขาไม่ได้ตั้งใจ 50,000 เเต้มจุด ในระบบนั้น กระตุ้นความโลภเขามากเกินไป ตอนนี้ห้วงความคิดของเขารู้สึกอึดอัดในทันที เขารู้สึกผิด มันเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากสำหรับเขา เเละของชิ้นนี้ ก็เป็นสิ่งที่ เเฮร์รี่ เเละ ปีเตอร์ ทุ่มเทความหมายของคำว่ามิตรภาพลงไป เเต่สิ่งที่เเจ็คสันต้องการคืออะไร เขาต้องการที่จะทำลายมิตรภาพเหล่านี้
เเจ็คสันจ้องมองไปที่ X-BOX รุ่นล่าสุด เมื่อนึกถึงเเผนการที่เขาคิดก่อนหน้านี้มันทำให้เขารู้สึกเสียใจอย่างฉับพลัน มรสุมจำนวนมากได้เกิดขึ้นภายในใจของเขาเเละเขารู้สึกว่าตัวเองนั้นไร้ค่ามากที่พยายามจะทำลายมิตรภาพเหล่านี้
"เเจ็คสันเเม้ว่าของขวัญของฉันจะไม่ได้มีราคาหรือเปรียบเทียบกับสิ่งของเหล่านั้นได้ เเต่ฉันก็หวังว่านายจะชอบ"เกว็นกล่าวยิ้มเบา ๆ
เเจ็คสันกลับมาสู่ความเป็นจริงเเละรีบสลัดความคิดของเขาทันที"อย่ากังวลเลยไม่ว่ามันจะเป็นอะไรฉันก็พร้อมจะรับมันด้วยความเต็มใจ"
เขาคว้าของขวัญของ เกว็นมา เเละ เเกะมันออกอย่างอ่อนโยน เขาพอจะคาดเดาเกี่ยวกับของขวัญชิ้นนี้ได้หลังจากเเกะออกมามันเป็นหนังสือที่มีลวดลายสีเเดงเขาไม่เคยเห็นหนังสือเล่มนี้มาก่อน มันเป็นหนังสือเกี่ยวกับ การรับรู้ของจิต
"ขอบคุณนะเกว็นสำหรับของขวัญ"เเม้เขาจะไม่รู้จุดประสงค์ของหนังสือเล่มนี้เเต่หัวใจของเขาพลันอบอุ่นขึ้นราวกับได้รับการเตือนสติโดยเกว็น
"เเจ็คสัน...นายเก็บของขวัญของฉันไว้เเกะทีหลังก็ได้?"ทอมกล่าวถามอย่างเศร้า ๆ เขารู้สึกว่าของขวัญของเขาล้วนด้อยกว่ามาก
"หืม?ไม่ใช่ว่านายบอกว่ามันเป็นของพิเศษหรอกหรอ?"เเจ็คสันกล่าวถามด้วยความสงสัย
"นั่น..มัน...เอ่อชั่งเหอะนายค่อยเปิดมันภายหลังก็ได้ไม่ต้องตั้งคำถามมากมายหรอก!"
หวืด...
"พวกเราเองก็ชักอยากจะเห็นเเล้วสิ่!"
ปีเตอร์รีบวิ่งไปข้างหน้าเเละคว้าของขวัญที่อยู่ในมือของทอมทันที
"เเจ็คสันรับ!"ปีเตอร์รีบโยนของขวัญไปหาเเจ็คสันอย่างรวดเร็ว
ฟุ่บ...
ฟืด
เเจ็คสันรีบฉีกของขวัญที่ทอมทำท่าทีกังวลในทันที
ของเล่นตัวเสมิฟได้ตกหล่นลงบนพื้น
ริมฝีปากของเเจ็คสันกระตุกทันทีเขารู้สึกเสียใจที่ไม่ฟังคำเตือนก่อนหน้านี้
"ทอม"
"อย่าหัวเราะฉันนะ!"
"ฮ่าฮ่า ๆ ๆ..."
"ฉันบอกนายเเล้วไง เเจ็คสัน? ฮ่าฮ่า ๆ!"
ภายในบ้านบรรยากาศเสียงหัวเราะสนุกครึกครื้นต่างเต็มไปด้วยอารมณ์ช่วงเวลาเเห่งความหรรษา มันเป็นเพียงงานเลี้ยงวันเกิดเล็ก ๆ ที่กลุ่มวัยรุ่น ชาวอเมริกัน ได้มาร่วมสนุกกัน เหมือนกับว่ามันเป็นสิ่งสำคัญของชีวิต